Balada për zogjtë e valsit diellor

Skënder Zogaj

Balada për zogjtë e valsit diellor

 

(Dëshmorit Ismet A. Qorraj me shokë)

Imja është piktura me sytë e përlotur 

Edhe qielli ngjyrë ulliri sipëri Deçanit

Plot me zogj gjoks shpërthekuar, 

Të zjarrtë dhe kryengritës 

Si meteorë vezullues plot avaz

Që shpirtin e vet e bëjnë kurban 

Se nuk e durojnë jetën në kafaz.

Zogj drite me flatra trëndafili

Përhapës magjik të valsit diellor

Ndër shtatë palë toke e qielli 

me dashurinë hyjnore për Liri

Kundër ujqve të mallkuar e dinak 

Gjithmonë të etur për gjak...

Në këngë është trimëria e zogjve 

Prandaj gjithmonë vdesin duke kënduar 

Si n’atë ag pranvere kur zaret u hodhën 

Dhe n’pikturë u shprushën lulëkuqet

Që kurrë më t’mos kishte strehë për korba 

As për këlyshë të zinj bushtre 

Që i ulërijnë Hënës…

Nata ofshau zemërplasur nëpër konaqe

Por agimi u rilind me dritë zemre, o mik - 

Shih zogjtë e valsit diellor që puthin qiellin 

Në Carrabreg, në Voksh e në Maznikë...

(Mars 2015)