Ataturku dhe toleranca.Sot do t’ju njohim me disa momente nga jeta e Ataturkut që kanë të bëjnë me karakterin e tij tolerant.
Sot do t’ju njohim me disa momente nga jeta e Ataturkut që kanë të bëjnë me karakterin e tij tolerant.
Ai thoshte gjithnjë:
“Unë nuk dua ti fitoj zemrat duke i thyer ato por duke i bërë për vete “.
Tani duam t’ju njohim me kujtime që kanë të bëjnë me Ataturkun. Kujtimi i parë është prej Falih Rëfkë Atajit. Ai na thotë kështu :
“Në Parlament dilnin shpesh në pah edhe ambiciozë të ndryshëm. Duke qenë se ministrat zgjidheshin prej deputetëve, të rinjtë që kërkonin të bënin karrierë të shpejtë dilnin korridoreve për të gjetur përkrahës. Shembullin e parë e pati dhënë Nexhatiu ,i cili tani është bërë rahmetli. Ai mblidhte firma për formimin e Ministrisë së Urbanistikës dhe përpiqej të bindte të tjerët se ky problem kaq i madh nuk mund të zgjidhej pa ekzistencën e një Ministrie të Urbanistikës. Dhe duke qenë se heroi i këtij institucioni të porsa formuar do të ishte ai, pa dyshim që ai do të bëhej Ministër i Urbanistikës.
Gjatë kohës që ai fliste tërë pasion nga podiumi, Mustafa Kemali i cili nuk i hiqte asnjëherë tespihet prej duarve, i thotë :
“Të gjitha këto i thua se kërkon të bëhesh ministër! Por ty ministër nuk do të bëjmë ! “
Mirëpo në listën e kabinetit të Fethi Beut pamë se Ministër Urbanistike ishte vënë Mustafa Nexhati-u. Mustafa Kemali për ata që nuk i bëheshin drejtpërsëdrejti armiq nuk mbante mëri dhe inat “.
Një tjetër ngjarje ishte e tillë:
Ndaj një fshatari që e kishte sharë Ataturkun kishin filluar hetimet për ta dënuar.
Dhe këtë gjendje ja tregojnë Ataturkut duke i thënë :”Po ja japim gjyqit se ju ka sharë juve “.
Dhe Ataturku i habitur pyet:
-Pse çfarë i kam bërë unë atij?
Ata që e panë dosjen i thanë:
-Ka sharë se tek po pinte cigare të dredhur me gazetë, i morri flakë gazeta.
Atëherë Ataturku i pyet ata që kishte pranë:
-Po ju a keni pirë ndonjëherë cigare të dredhur me gazetë?
-Jo,- iu përgjigjën ata.
Unë kur kam qenë në Tripoli kam pirë dhe e di se çfarë shije ka . Është një gjë e keqe shumë. Prandaj fshatari më paksa sharë pak. Ju në vend që ta dënoni atë më mirë krijojini mundësinë që të pijë cigare si njeri. ”
Përsëri Besim Atalaj që ishte edhe gazetar edhe deputet po hahej me një arsimtar në lidhje me gjuhën. Në gazetën “Ulus “ ai e kritikonte atë me fjalë fyese. Dhe Ataturku i drejtohet Atalajit dhe i thotë :
“Atalaj, secili duhet ta thotë mendimin e tij që të dalë në shesh e vërteta .Unë të tilla diskutime fyese nuk i kam qejf “.
Ja edhe një ngjarje tjetër që bën fjalë mbi karakterin tolerant të Ataturkut.
Një arsimtar pati shkruar një poezi kundra Ataturkut. Dhe atë e kishin pushuar nga puna. Arsimtari për tu marrë përsëri në punë bënte lutje në të katër anët. Por më kot...
Dhe një ditë ai vete pranë ministrit e i ankohet atij. Ishte një i ri plot talent dhe dinamik.
Ministri i thotë:
-Djali im për ty nuk mund të bëjmë asgjë.
-Përse pyeti i riu ?
-Sepse faji yt ka lidhje drejtpërsëdrejti, me Ataturkun . Ne nuk mund të japim asnjë vendim.
-Atëherë unë do të shkoj direkt tek Ataturku, –tha djaloshi. -Mirë ,mirë prit edhe një javë,- i thotë ministri, -pas një jave hajde përsëri.
Dhe një darkë ministri ja hapi çështjen Ataturkut.
-Zotëri mbase ju kujtohet se si një mësues pati shkruar një vjershë kundra jush?
-Po i përgjigjët Ataturku ,më kujtohet.
-Ai duke përfituar nga amnistia kërkon të bëhet përsëri mësues.
-Pse a ka ndonjë ligj që e pengon atë të bëhet mësues ? –pyet Ataturku.
-Jo zotëri,- i përgjigjet ministri.
-Atëherë përse me pyet mua ?
-Sepse faji që ka kryer është kundra jush zotëri,- i thotë ministri Ataturkut.
-Edhe ty të lumtë,- i përgjigjet Ataturku. Pse më kujton mua aq egoist që të pengoj zbatimin e ligjeve vetëm e vetëm sepse faji që ka bërë ai me prek direkt mua ? Menjëherë emërojeni në vendin që do të hapet i pari!..
