Alketa Maksuti ka lindur më 18.04.1971 në Drithas të Korçës.Ka punuar nga 1993- 2005 mësuese matematikë - fizikë në Pirg të Korçës.Ka botuar në vitin 2000 librin me poezi " Parametra".
I pëlqen tregimi, proza, publicistika, drama.Ka provuar të shkruajë në këto gjini.
Botoi romanin e pare " Al".
Drama e shkruar prej saj, është vënë në skenë nga teatri i Korçës me regjisor Dhimitër Orgocka. Tregimet e saj janë botuar në shqipëri dhe jashtë saj.Diplomuar në master Fizike në fakultetin e shkencave të natyrës në Tiranë.
PO TË LË ME NATËN
E po të le me natën udhëtar,
në çdo cep yjesh kur të arrish
merr dritën e tyre.
E kur të vazhdosh rrugën,
i vetëm nuk dua të jesh,
me dritën e yjeve
rrugën tek unë do gjesh.
Po të le me natën udhëtar,
e kur të vazhdosh rrugën
merr tingujt e saj.
I vetëm nuk dua të jesh,
nën rritmin e tyre,
rrugën tek unë do të gjesh.
Po të le me natën udhëtar,
e kur të vazhdosh rrugën
me natën mike,
ndalo veç te zemra ime.
Po të le me natën udhëtar,
e kur të vazhdosh rrugën,
kujto zërin tim.
I vetëm nuk dua të jesh,
nën kumbimin e tij,
rrugën tek unë do gjesh.
Po të le me natën udhëtar,
e kur të vazhdosh rrugën
nuk do marrësh nga unë:
natën e mirë!
Sepse, zgjuar për ty jam
deri në të gëdhirë.
PRANË DETIT
Pranë detit nuk jam,
por zhurmën e tij e dëgjoj nga larg,
oshetimen e tij e marr
Në thellësi të shpirtit.
Pranë detit nuk jam,
por në thellësinë e tij zhytur rri,
me ka rrëmbyer të tërën,
brenda vetes me ka marr.
Pranë detit nuk jam,
por në përqafimin e tij kam humbur,
e strukur pas tij qendroj.
DASHURIA
Në një pikënisje,
Merr rrathët e saj dashuria.
Pështjelljet e saj në zemër mbërrijnë,
Atje ku rrathët përndahen në tërë hapësirën.
Aty rritmet ndryshojnë formën,
Rrotullimi i ravijëzimit,
përdridhet në dimensionet e shpirtit.
Krahët e futurës dashuria përplas,
Atje,ku bukuritë janë ndaluar.
KORÇËS
Vij gjithnjë tek ti,
i gjej hapur krahët e tu.
Ledhet e tua i dua,
Ashtu siç dëshiroj
diturinë tënde.
Diturinë tënde,
e marr ngado;
nga rrugët me kalldrëm,
nga shtëpitë muze
të gëdhendura me gur.
Nga bulevardet me blij aromatik,
nga biblioteka,
nga libraritë,
nga dialogjet mes miqsh.
Tek njerëzit që i përshëndes:
“Mirëmëngjes”
“Mirdita”
“Natën e ...
QERPIKËT E ERRËT
Në buzë të palyera,
Cigarja buzëkuq.
Në qerpikët e errët,të gjatë,
Ftohtësia rimel
Në faqet e rrudhura nga koha.
Dhimbja, krem,
Rreth syve, dritëhije, trishtimi.
Ecën sokakeve, trotuareve,
Dhe prapë atje
Ti kaq e mjerë!
Ti kaq e ngrirë!
Ti akullnajë prej vitesh!
Në buzët e palyera
Helmi i ngjitur,
Në qerpikët e errët, të gjatë,
Cikma përpëlitur.
Në faqet e rrudhura
Vraja stolisur.
Në sytë vreri i tonuar
Ti kaq e mjerë!
Ti kaq e ngrirë!
Ti akullnajë prej vitesh!
Pranverë,Verë,Vjeshtë ,Dimër,
Rituali përsëritet.
Ti kaq e mjerë!
Ti kaq e ngrirë!
Ti akullnajë prej vitesh!
E PAPËRSËRITSHMJA
Më dashuro, më dashuro
ushqemë me tënden, dashuri
më përkëdhel, më ledhato,
më mbaj fort, në tëndin, përqafim,
më jep ngrohtësi,
nga i yti, shpirt,
më puth,
me puthje të ëmbla më mbulo,
më arratis, më arratis,
në bukuritë, e tëndes, ndjenjë,
më lësho,
brenda zemrës,
të shëtis,
me rrahjet e saj të vallëzoj,
më magjeps, më magjeps,
në mrekullitë , e tëndes, botë
të gëzoj
me të papërsëritshmen,
Dashuri
të të lumturoj.
* * *
Vrasje e rradhës
Shumë herë e vranë,
zemrën copash
ja coptuan,
e lanë të kalbej
me dherin e tokës.
Shumë herë,
shpirtin e saj helmuan.
Klithmash
zëri humbi
në natën skëterrë,
ngriu në dimrat e acartë
të shpirtrave të shtirur,
e maskave ironish
shkëlqimi i saj tretur.
Shumë herë e vranë,
e lanë,
e braktisën,
e fundosën
pashë nën dhe………..
Asnjehërë
nuk mundën,
nuk ja dolën,
Ajo
Ësh…
* * *
…………
Une nuk kam faj
une nuk kam faj
qe desha ta provoja dashurine
ne libra lexuar e kisha
nga aktoret
ne filma luajtur
nuk kam faj
desha te ndjehesha
e dashuruar
me bukurine e ndjenjes prane
nuk kam faj
nuk dua te ndjehem
e gjykuar
qe zemren
ne dashuri e lashe.......
E vetme
Nën ketë shi
Dimrak
që e drurët i ka zhvesh
e gjethet më këmbëngulse
pas dëgësh
rrëzuar përtokë i ka shtrirë
E vetme
Nën këtë shi
të pa pushuar
mat sekondat
e numëroj gërmat e shkruara
mbi reklamat e bizneseve e tabelat e rrugëve
të këtij qyteti gjysëm të zhurrmshëm
të ndasuar pas ngjyrash
të klasifikuar në bazë shtresash
e klasash preferencash muzike
E vetme
Nën këtë shi
Mbilagësht
që nuk po lë qoshe pa hyrë
e zë vend piksel më piksel
pa trokitur
pa u lutur
pa u buzëqeshur
me bubullimë shoqëruar
inatçor i stinës
kryeneç
E vetme
Nën këtë shi
mes errësirës që përndahet
e përqafuar nga neonet
Përgatiti Flori Bruqi
