“Kukullat nuk kanë Atdhe” është një roman për familjen, për dashurinë, për lirinë e të menduarit, për lirinë e medias, për lirinë e seksit dhe mbi të gjitha, për të drejtën e jetës, të vënë në dyshim shpesh në kohë të turbullta morale e politike. Atdheu, në arkitekturën e një rrëfimi satirik dhe dramatik, vjen real dhe i patjetërsueshëm
A është ky Atdheu që meritojmë? Është pyetja që personazhet e këtij romani, do t’ia përsërisin shpesh vetes dhe të tjerëve. Ngjarja nis në kryeqytetin shqiptar, kur një mesnatë, një grua që ia ka kushtuar gjithë jetën kukullave, vendos t’i nxjerrë krijesat e saj në jetën reale, t’u japë frymë, t’i bëjë pjesë të botës së gjallë. Në jetën e re, ato janë një grup grash dhe vajzash – nëna, bashkëshorte, bija, motra, të dashura, dashnore, toy girls – të cilave do t’u duhet të luftojnë ta krijojnë dhe ta ruajnë identitetin, sepse komunitetit ku ato jetojnë, në të shumtën e herës, nuk i intereson të dijë kush janë ato, çfarë ndiejnë, çfarë dëshirojnë dhe çfarë janë të zonjat të bëjnë. Në kaosin e kësaj shoqërie në tranzicion e sipër, ku ato përpiqen të ndërtojnë jetën (në hullinë e një demokracie të cenuar hapur nga korrupsioni, nga ndotja morale dhe nga padrejtësia, por që po barabitet të konturohet me ngjyra evropiane), fijet e jetës se karaktereve të këtij romani, burra e gra, do të lidhen për të përshkuar fatin dhe fatalitetin e tyre me të gjitha detajet, pikërisht mu aty, në zemër të këtij Atdheu, aty ku drejton politika, ku ndërtohen opinionet, ku vendoset fati i shqiptarëve të shekullit të ri. “Kukullat nuk kanë Atdhe”, është një roman për familjen, për dashurinë, për lirinë e të menduarit, për lirinë e medias, për lirinë e seksit, dhe mbi të gjitha, për të drejtën e jetës, të vënë në dyshim shpesh në kohë të turbullta morale e politike. Atdheu, në arkitekturën e një rrëfimi satirik dhe dramatik, vjen real dhe i patjetërsueshëm. Në media Açka është shprehur se ka një revoltë të brendshme kundër politikës që bëhet sot tek ne, duke ngritur shumë pyetje e dilema rreth ekzistencës së njerëzve të saj.
Ajo pohon se partitë dhe politika në përgjithësi janë e keqja më e madhe e këtij vendi. Por pranon se ky nuk është problem më i madh që kemi, kur vetë media bëhet dëshmuese e njoftimeve nga më të dhunshmet. Libri ngre gisht ndaj të gjithave është shprehur Flutura.
Personazhet krijojnë përfytyrime rreth protagonistëve publikë, madje të çojnë në iluzion se po flitet rreth tyre, ndërsa shkrimtarja e kërkon këtë si mbërritje qëllimi në vëmendjen e njerëzve pa destinacion të përcaktuar se kujt i përket “fytyra”.
Simbolika e kukullës bëhet gati e lexueshme në kufijtë reale të përditshmërisë sonë, si simbolikë mbi femrën e cila ende shihet e injoruar. Këtë libër Flutura e ka promovuar dje, me miq e kolegë, me të cilët nuk shihet shpesh për shkak të lëvizjeve të saj.
“Kukullat nuk kanë Atdhe” është romani i pestë i autores. Flutura Açka (Elbasan 1966) është poeteshë, shkrimtare dhe botuese. U diplomua për Statistikë në Fakultetin Ekonomik të Universitetit të Tiranës më 1988 dhe për Gjuhë-Letërsi më 2001 në Universitetin e Elbasanit. Pas studimeve universitare, punoi për disa vite si gazetare dhe më pas administratore dhe redaktore e botimeve në shtëpinë botuese Onufri. Më 2001, bashkë me të shoqin e saj holandez, ngriti shtëpinë e saj botuese, Skanderbeg Books, me qendër në Tiranë. Në vitin 1997 ajo mori çmimin ndërkombëtar “Lira e Strugës” në Netët e Poezisë Strugane ku e ka përfaqësuar poezinë shqipe për disa vite. Në vitin 1998 u zgjodh ndër 13 poetët më të mirë evropianë të gjeneratës së re në konkurrimin për çmimin e madh Tivoli-Europa në Itali. Përfaqësohet me poezitë e saj në pjesën më të madhe të antologjive të poezisë shqipe në gjuhë të huaj dhe poezi dhe cikle të saj janë botuar në shumë gjuhë. Romani i saj i parë “Vetmi gruaje”, është përkthyer dhe botuar në vitin 2006 në gjuhën bullgare në një seri me shtatë autore bashkëkohore nga Ballkani. Në vitin 2009 mori çmimin “Serembe” për prozën më të mirë me romanin “Kryqi i harresës”. Flutura Açka e ndan jetën e saj mes Tiranës dhe Utrehtit, Holandë.
