Flori Bruqi : Për tim bir dëshmor

Nga manifestimi letrar tradisional "Dritat poetike"-Edicioni i 3-të letrar në Kastriot,

më 2 nëntor 2016

Flori Bruqi

Për tim bir dëshmor

(Të gjitha nënat vuajnë kështu si unë).

Mollëzat i kishte të zbehta…

Fytyrën e kishte të përhumbur 

Nga frushullimat e plumbave ...

Nga larg dëgjohej cicërima e zogjëve të malit 

Ata kërkonin një kokërr grurë 

Sepse ata ishin të uritur...

***

Nëna në ëndrra shpesh të puth

duart tua të njoma 

shpesh bisedon me ty çdo natë

Qeshët me qeleshën tënde të bardhë 

me duçat e duhanit që i ruan në gji…

Verat shpejtë po shkojnë, bir

u bënë hiq më pak se 17 –të!

-Me thoshe:

Nënë,shpejt do të vjen Pranvera ...

Tok me Lirinë !!!

Dhe dimri tash erdhi, 

Koha është të shtrihem në shtratin tend bir !

Vetëm jam –e mbi gjoksin tend,

Bijë, shpeshëherë i dashuri Bir.

Dëgjojë oshëtimen e Tokës -

Në dhoma hynë heshtja …

Vallë athue ku je?

-Ku është zëri yt,bir ?!

Kastriot ,2 nëntor 2016

(Poezi e lexuar në manifestimin letrar tradicional në përkujtimin e 27 -vjetorit të rënies së deshmorëve 
Afrim Zihitia dhe Fahri Fazlu)