Nga manifestimi letrar tradisional "Dritat poetike"-Edicioni i 3-të letrar në Kastriot,
më 2 nëntor 2016
Flori Bruqi
Për tim bir dëshmor
(Të gjitha nënat vuajnë kështu si unë).
Mollëzat i kishte të zbehta…
Fytyrën e kishte të përhumbur
Nga frushullimat e plumbave ...
Nga larg dëgjohej cicërima e zogjëve të malit
Ata kërkonin një kokërr grurë
Sepse ata ishin të uritur...
***
Nëna në ëndrra shpesh të puth
duart tua të njoma
shpesh bisedon me ty çdo natë
Qeshët me qeleshën tënde të bardhë
me duçat e duhanit që i ruan në gji…
Verat shpejtë po shkojnë, bir
u bënë hiq më pak se 17 –të!
-Me thoshe:
Nënë,shpejt do të vjen Pranvera ...
Tok me Lirinë !!!
Dhe dimri tash erdhi,
Koha është të shtrihem në shtratin tend bir !
Vetëm jam –e mbi gjoksin tend,
Bijë, shpeshëherë i dashuri Bir.
Dëgjojë oshëtimen e Tokës -
Në dhoma hynë heshtja …
Vallë athue ku je?
-Ku është zëri yt,bir ?!
Kastriot ,2 nëntor 2016
(Poezi e lexuar në manifestimin letrar tradicional në përkujtimin e 27 -vjetorit të rënies së deshmorëve
Afrim Zihitia dhe Fahri Fazlu)
Afrim Zihitia dhe Fahri Fazlu)
