FOLI AT GJERGJ FISHTA! FJALËT E TIJ NA DUHEN SOT MË SHUM SE KURR! -Vargje nderimi!!!

Nga Mentor Thaqi


FOLI AT GJERGJ FISHTA!


Kur foli At Gjergj Fishta,
të tjerë i vënin vetes bishta,
me këmbë, duar e gishta,
losnin lojëra t´shëmtuara, të trishta!


Ai, e tha kur duhej,
pa tentim të ruhej,
se i kish dhënë Zoti,
Shpirtë t´pastër si loti!


T´jeshë Poet, Shkrimtar,
Njeri, Luftëtar e Atdhetar,
Klerik, Predikues në jetë,
punë Sizifi, jo e lehtë!


Bujarinë e Kombit t´vet,
që s´e kishte Komb as Shtet,
e dëmtonin ca ndihmës t´hasmit,
tip - Gomari i Babatasit!


Mrizi i Zanave, Log për beteja,
aty mbusheshin energji,
At Gjergj Fishta me këshilla t´reja,
Pushkë dhe Top, qe Pena e tij!


Bregut t´Shkodres e bregut t´Shasit,
n´Malsi t´Madhe, deri n´Krajë,
kush i kjanë Anzat e Parnasit,
herë me këngë e herë në vajë?!


Ah, dy fjalë t´ia thëm Shqypnisë,
që po ma cungojnë e t´kurrin,
merr njëherë at Lahutë t´Malcisë,
se vet kanga e forcon burrin!


Me shtatë plagë Jakup Ferri n´shtat,
me shtatë plagë Fishta në shpirtë,
Gjergj Elezi, që (s)dergjej n´shtrat,
ah, ju plagët e Malësisë!


As një Gur mbi Varr s´i lanë,
anatemë e dhunë shtetërore,
as Emër nderi s´i lanë që i dhanë,
pjellë e kuqe e Tokës Arbërore???!



Dhe, ta quash armik, kullak,
Njeriun e Penës, të Kombit, t´Zotit,
duhet t´keshë ujë, kurrsesi gjak,
n´damarë të trupit, t´mallkuar prej Motit!


Por, Nderi mbetet i përjetshëm,
me 36 Shkronja të Manastirit,
Epitafin e Gjithëpushtetshëm,
të Kolosit, Klerik-Martirit!


Ia shkruan Populli, Historia,
ia këndoi Kombi, Arbëria,
dhe në kohërat kur ndalohej,
për të shkruhej, me shpirtë lexohej!


Më kujtohej Libri >Mbresa<,
Historinë e mbanë kujtesa,
Ali Sutaj, me zemrën mal,
Fishten lartë e mbanë, n´Piedestal!


Ti Shqipni e pate fatin,
që të keshë dhe një Homer tjetër,
Fishten tonë, të Madhin, Atin,
që riktheu Lavdinë e Vjetër!


Bëri Libra, Këngë, Dhjatë, ...
Alfabetin e Gjuhës Sonë,
Zoti i Madh, t´i bëj Uratë,
Fishta është Krenaria Jonë!!!


Mentor Thaqi VS., 01.03.2011