Ka lindur në qytetin e Shkodrës nga një familje e vjetër Shkodrane , me 16.10.1950.
Shkroi poezi për të rritur dhe fëmijë, tregime për të rritur dhe fëmijë, shqipërime
poetike , artikuj kritikë , esse dhe romane.
Riza Lahi ka punuar për tridhjetë vite pilot në Forcat Ajrore të vëndit, dy vite
gazetar në shtypin ushtarak , si edhe , disa kohë në OSBE.
Tematika që ai ka rrahurmë shumë në prozë dhe publicistikë është ajo e aviacionit,
ngjarjeve heroike,dramave të njerëzve të nderëshëm e të dëshpëruar dhe e cështjes
kosovare.
Në poezi ushtron më shumë lirikat , poezinë meditative dhe atë luftarake; operon me
vargje të rregulla dhe të lira .
Aktualisht është në pension dhe mban gradën ushtarake të nënkolonelit.
Është antar i Shoqatës Botërore të Poetëve.
Veprat e botuara
Tregime, përralla për fëmijë
“Legjenda e Zerdelisë”, 1985
“Ledia në një natë me hënë”1995
“Aventurat e rosës Monda” ( Shqipërim nga E. Bosse) 2001
Vëllime me poezi gërshetuar me tregime
“Kosova, e fejuara ime”,1994
“Drenica, qeleshja kosovare”, 1998
“Trëndafilë”1996
“Trëndafila nga Tirana”2009
Tregime
“Ëngjëjt me krahë duralumini”,2000
”Fluturime mbi qilimin persian”1998
“Nën hënën e Ulqinit”,2001
“Ylli që sheh mbi sheshin “Skënderbej”2001
Romane
“Të shtunën në mesnatë në një yll”, 1997 – roman për fëmijë
“Vorri I Ashikut”, në katër volume - 2005
“Serenatë korçare në Nju Jork” 2009
Biografi artistike
“Një violinë në Panteoinin e Orfeut”2008
“Dinosaurët e fundit” 2003
“Maratonomaku nga Shkodra”, 2008
“Piloti i katër presidentëve”
Shqipërime
“Poezi për fëmijë nga vëndet anglishtfolëse “( dy vëllime) - 2006
“Në shiun e argjentë” ( vëllimet e mësipërme, botuar në një të vetëm, në Rep e
Maqedonisë) 2005
“Mbrëmë I pëshpërita një Ylli” – Poezi të zgjedhura nga Xhelaludin Rumi 2002
“Fluturoi qielli nga cepi I velit tim” - poezi të zgjedhura nga F Forughazd
2006
“Golgota shqiptare” nga Leo Freundilch, 1990
“Ikja massive” nga Hans Peter Rulmann 1997
“Ëngjëlli i Mostarit” nga Sally Becker 2000
“Nuk ka ëngjëj në këtë botë” nga Sally Becker 2007
B.Elshani: Pentagrami i poetit.
Në Konkursin Kombatar , 1994, ka fituar vëndin e parë në Republikë me pjesën
teatrale për fëmijë, botuar më pas nën titullin “Të shtunën në mesnatë në një yll”
Ka fituar edhe cmime të tjera të niveleve të ndryshme, si edhe ka botuar pandërprerë
në shtypin letrar apo faqet letrare të gazetave.Pjesë nga krijimtaria e R Lahit janë
botuar edhe në Zvicër, Greqi, SHBA, Iran, Rumani , Indi, Sllovaki, Ceki dhe Korea
e Jugut.
Është autor i disa teksteve këngësh, kryesisht serenatash.
Është antar i ShoqatësBotërore të Poetëve dhe i “Akademisë shqiptaro – amerikane
të shkencave dhe arteve”me qëndër në Nju Jork.
LETRA
Shoqja ime nga Shqipëria
Ka ikur vjet, në behar;
Tani është në klasë të tretë
Dhe…më çoi letrën e parë.
Po…përse emri në fund
Jo-jo, nuk lexohet mirë?
E kish shkruar bukur - bukur
Por germat pak ishin fshirë.
Ia tregova gjyshit plak
Ai më tha: ”Moj vajzë e mbarë
Shoqja jote larg Atdheut
Të ka shkruar duke qarë”.
ELEFANTI DHE MIUSHI
(Sipas një përralle të njohur)
Ish një herë një elefant
Një trupmadh, sa dy ballkone
Këmbët – mu si katër trarë
Hundë – deri te ballone.
Mirëpo, ç’ndodhi një ditë
Si hundën me ujë e mbushi?
Tek po shkonte rëndë – rëndë
Ndjeu një zë si zë miushi.
Dhe, vërtetë, në një kurth
Na qe mbledhur një miush
“Ç’gabime ke bërë, xinxo?”
- e pyeti me zë të trashë
“ Më zu kurthi, elefant
se…që thua…vidhja djathë”
“ Po vidhje? Oho, shumë keq
paske bërë goxha faj!!!”
- rreptë i foli elefanti
me një zë si zë babai
“Më shpëto, aman…Ndihmomë…
më vjen macja, gjallë s’më zë…”
Çeli kurthin elefanti.
“Ik, miush e mos vidh më!”
Elefant, do ta shpërblej
Këtë gjë, mos e harro…
Ti të më shpëtosh? - tha tjetri
Dhe ia plasi Hohoho.
Pas një jave elefanti
Kot, për qejf, u fut në fshat
Shkatërroi dy tri shtëpi
Dhe tha t’ia therte me vrap
Po…s’mundi të ikte prapë
Se kushtrimin dhanë fshatarët
E mbërthyen mes ca pemëve
Dhe paq ia shtrënguan litarët
“Kokëmadh ! Hundëmadh!
Hë, tani, po munde, ik
të gjallë do të të shpiem
në kopshtin zoologjik.
thanë fshatarët dhe ikën
në fshat për të ngrënë drekën
kurse elefantin lidhur
me litarë ndejti vetëm.
nisi të mendonte hekurat
atje larg, në zoopark
kur, burgosur do ta ngisnin
kalamanët rretheqark.
nisi të qante kaq shumë
kaq..sa s’e kish parë kush
Ç’i hidhte kokrrat e lotëve
Çdo kokërr nga një miush.
Po një zë I hollë shumë:
“Elefant, jam unë… unë!”
“Këth-këth (fytyrën si brumbull)
ai miushi u afrua…
Elefanti preu lotët
që na kishin bërë një krua.
- Kam prishur nja dy shtëpi
Gabim që s’ta falë kush…
- Ndaj të kanë lidhur fshatarët?
- Ndaj më kanë lidhur, miush.
- Keq!Keq të prishësh shtëpia
Paske bërë goxha faj…
Trashte zërin kocomiu
Si të ishte zë babai
- Elefant, do të shpëtoj
Po veç dhe ti mu beto
Si nuk vjedh dhe unë djathë
Shtëpia mos shkatërro!
Kërr – kërr, me dhëmbët si sharrë
Miushi I preu litarët
Pastaj…ia therën me vrap
Që mos t’i zinin fshatarët …
E mbajtën fjalën e dhënë?
Këtë gjë përralla s’e thotë
Por elefantin një mi
E shpëtoi kur derdhte lot.
BLEDI ËNDËRRON
Mbrëmë rashë për të fjetur…
Papritur…u bëra burrë
Me ca muskuj prej çeliku,
Me një hushtë dhe…sikur.
Ngrita hushtën dhe thërrita:
“Lavdi truallit ilir!”…
(…asnjeri s’më thosh “Bledush”
të gjithë “Pirro i Epirit”).
Kur… Fafap, nja njëqindmijë
Taborre me otomanë
Veshur shallvare e çallma
Edhe zhveshur jataganë
Thirra : “Mblidhuni shqiptarë
“Embta!” me shpata e thika…
“Skënderbe” të gjithë më thonin
e …askush Bledi Përgjika.
“Për Atdhe!” – thërres e I hidhem
në grykë topit që gërmush…
“Të lumtë, Baca Mic” – thërrasin
he-he, askush “Të lumtë Bledush!”
Papritur…në vend të çallmave
Këmishëzinj me pendë kaposhi,
Hitlerianë me helmeta
Edhe krisma mitralozi
Nga tre tanke kryqethyer:
“Dorëzo armët , Bledush!”
“Nuk dorëzohen partizanët!
He-hej, unë jam Vojo Kushi”
Sipër ç’i kërcej një tanku
E me predha shtie e bot…
Italianët - “Mamma mia!!!”
Hitlerianët - “O main got!!!”
Kur…po ec nëpër Kosovë
Më ndalin do shkie me pushkë
E m’i shkulin fort dy veshët:
“Ç’do këtu, more Bledush?”
“Hiqi duart, he shkjau i derrit
se ta baj surratin zhari…
Nuk jam kolopuç Tirone
Jam baca Adem Jashari!”
Me vrap ikën shkiet me pushkë
Kurse unë, shkrirë në gaz
Në krye vura një qeleshe
Edhe ika në Prekaz…
Kur…hop, mu çelën dy sytë
Sepse dita kishte zbardhur
…Një rreze e artë nga dielli
te jastëku më kish ardhur.
“Zgjohu, Bledi!”, sikur thoshte
“Rritu shpejto për atdhenë…
kështu kam zgjuar dhe Pirron
kur flinte dhe Skënderbenë…”
TULLUMBACJA
Një tullumbace
Shket lule më lule
Te një ballkon
Papritur ulet
Që andej mbi man…
Tani butë – butë
Drejt barit bie
Si parashutë
Po…s’rri mbi bar…
Mu si ballon
Tani po ngjitet
Në një ballkon…
Kjo tullumbace
Që po shëtit
Të gjithë të vegjlit
Se ç’i çudit
Si ngrihet, ulet?
Askund nuk ngec!?
…Unë i kam lidhur
një karkalec.
OXHI DHE NEVILA
- O Nevila, moj
Me mua, pse s’loz?
- Se gjuan me dhe
Dhe je pisanjos!
- Ditpërditë do lahem unë
Dhe me ujë dhe me sapun
- Po tani, do lozësh?
Me ty, Oxhi? Kurrë
Se llambën e madhe
Qëllove me gur…
- Llambat na bëjnë ndriçim
Kurse unë…mmm...bëra gabim
- Po tani, Nevila
Do lozësh me mua?
- Jo, se për çdo lodër
Ti bërtet “E duuuaaa”.
- Nuk do them më kurrë
Ja besën e burrit!
- Po tani, do lozësh?
- Me ty?…Nuk loz unë…
- Përse, moj Nevila?
- Ja përse…Je çun!
- Thuaj “gabim”, Nevila
Çuna e goca tok
Të gjithë kemi shokë.
DHELPRA NË KUVLI
Symbyllur dhelpra dinake
Në kuvlinë si qymez
Është mbledhur kutullaç…
Flenë dhelprat në mëngjes?
Uaaaa!…njërin sy e çeli!
S’jemi pula, zonja dhelpër
Që të na gënjesh ashtu,
Çele edhe syrin tjetër!
Përgatiti:Flori Bruqi
Shkroi poezi për të rritur dhe fëmijë, tregime për të rritur dhe fëmijë, shqipërime
poetike , artikuj kritikë , esse dhe romane.
Riza Lahi ka punuar për tridhjetë vite pilot në Forcat Ajrore të vëndit, dy vite
gazetar në shtypin ushtarak , si edhe , disa kohë në OSBE.
Tematika që ai ka rrahurmë shumë në prozë dhe publicistikë është ajo e aviacionit,
ngjarjeve heroike,dramave të njerëzve të nderëshëm e të dëshpëruar dhe e cështjes
kosovare.
Në poezi ushtron më shumë lirikat , poezinë meditative dhe atë luftarake; operon me
vargje të rregulla dhe të lira .
Aktualisht është në pension dhe mban gradën ushtarake të nënkolonelit.
Është antar i Shoqatës Botërore të Poetëve.
Veprat e botuara
Tregime, përralla për fëmijë
“Legjenda e Zerdelisë”, 1985
“Ledia në një natë me hënë”1995
“Aventurat e rosës Monda” ( Shqipërim nga E. Bosse) 2001
Vëllime me poezi gërshetuar me tregime
“Kosova, e fejuara ime”,1994
“Drenica, qeleshja kosovare”, 1998
“Trëndafilë”1996
“Trëndafila nga Tirana”2009
Tregime
“Ëngjëjt me krahë duralumini”,2000
”Fluturime mbi qilimin persian”1998
“Nën hënën e Ulqinit”,2001
“Ylli që sheh mbi sheshin “Skënderbej”2001
Romane
“Të shtunën në mesnatë në një yll”, 1997 – roman për fëmijë
“Vorri I Ashikut”, në katër volume - 2005
“Serenatë korçare në Nju Jork” 2009
Biografi artistike
“Një violinë në Panteoinin e Orfeut”2008
“Dinosaurët e fundit” 2003
“Maratonomaku nga Shkodra”, 2008
“Piloti i katër presidentëve”
Shqipërime
“Poezi për fëmijë nga vëndet anglishtfolëse “( dy vëllime) - 2006
“Në shiun e argjentë” ( vëllimet e mësipërme, botuar në një të vetëm, në Rep e
Maqedonisë) 2005
“Mbrëmë I pëshpërita një Ylli” – Poezi të zgjedhura nga Xhelaludin Rumi 2002
“Fluturoi qielli nga cepi I velit tim” - poezi të zgjedhura nga F Forughazd
2006
“Golgota shqiptare” nga Leo Freundilch, 1990
“Ikja massive” nga Hans Peter Rulmann 1997
“Ëngjëlli i Mostarit” nga Sally Becker 2000
“Nuk ka ëngjëj në këtë botë” nga Sally Becker 2007
B.Elshani: Pentagrami i poetit.
Në Konkursin Kombatar , 1994, ka fituar vëndin e parë në Republikë me pjesën
teatrale për fëmijë, botuar më pas nën titullin “Të shtunën në mesnatë në një yll”
Ka fituar edhe cmime të tjera të niveleve të ndryshme, si edhe ka botuar pandërprerë
në shtypin letrar apo faqet letrare të gazetave.Pjesë nga krijimtaria e R Lahit janë
botuar edhe në Zvicër, Greqi, SHBA, Iran, Rumani , Indi, Sllovaki, Ceki dhe Korea
e Jugut.
Është autor i disa teksteve këngësh, kryesisht serenatash.
Është antar i ShoqatësBotërore të Poetëve dhe i “Akademisë shqiptaro – amerikane
të shkencave dhe arteve”me qëndër në Nju Jork.
LETRA
Shoqja ime nga Shqipëria
Ka ikur vjet, në behar;
Tani është në klasë të tretë
Dhe…më çoi letrën e parë.
Po…përse emri në fund
Jo-jo, nuk lexohet mirë?
E kish shkruar bukur - bukur
Por germat pak ishin fshirë.
Ia tregova gjyshit plak
Ai më tha: ”Moj vajzë e mbarë
Shoqja jote larg Atdheut
Të ka shkruar duke qarë”.
ELEFANTI DHE MIUSHI
(Sipas një përralle të njohur)
Ish një herë një elefant
Një trupmadh, sa dy ballkone
Këmbët – mu si katër trarë
Hundë – deri te ballone.
Mirëpo, ç’ndodhi një ditë
Si hundën me ujë e mbushi?
Tek po shkonte rëndë – rëndë
Ndjeu një zë si zë miushi.
Dhe, vërtetë, në një kurth
Na qe mbledhur një miush
“Ç’gabime ke bërë, xinxo?”
- e pyeti me zë të trashë
“ Më zu kurthi, elefant
se…që thua…vidhja djathë”
“ Po vidhje? Oho, shumë keq
paske bërë goxha faj!!!”
- rreptë i foli elefanti
me një zë si zë babai
“Më shpëto, aman…Ndihmomë…
më vjen macja, gjallë s’më zë…”
Çeli kurthin elefanti.
“Ik, miush e mos vidh më!”
Elefant, do ta shpërblej
Këtë gjë, mos e harro…
Ti të më shpëtosh? - tha tjetri
Dhe ia plasi Hohoho.
Pas një jave elefanti
Kot, për qejf, u fut në fshat
Shkatërroi dy tri shtëpi
Dhe tha t’ia therte me vrap
Po…s’mundi të ikte prapë
Se kushtrimin dhanë fshatarët
E mbërthyen mes ca pemëve
Dhe paq ia shtrënguan litarët
“Kokëmadh ! Hundëmadh!
Hë, tani, po munde, ik
të gjallë do të të shpiem
në kopshtin zoologjik.
thanë fshatarët dhe ikën
në fshat për të ngrënë drekën
kurse elefantin lidhur
me litarë ndejti vetëm.
nisi të mendonte hekurat
atje larg, në zoopark
kur, burgosur do ta ngisnin
kalamanët rretheqark.
nisi të qante kaq shumë
kaq..sa s’e kish parë kush
Ç’i hidhte kokrrat e lotëve
Çdo kokërr nga një miush.
Po një zë I hollë shumë:
“Elefant, jam unë… unë!”
“Këth-këth (fytyrën si brumbull)
ai miushi u afrua…
Elefanti preu lotët
që na kishin bërë një krua.
- Kam prishur nja dy shtëpi
Gabim që s’ta falë kush…
- Ndaj të kanë lidhur fshatarët?
- Ndaj më kanë lidhur, miush.
- Keq!Keq të prishësh shtëpia
Paske bërë goxha faj…
Trashte zërin kocomiu
Si të ishte zë babai
- Elefant, do të shpëtoj
Po veç dhe ti mu beto
Si nuk vjedh dhe unë djathë
Shtëpia mos shkatërro!
Kërr – kërr, me dhëmbët si sharrë
Miushi I preu litarët
Pastaj…ia therën me vrap
Që mos t’i zinin fshatarët …
E mbajtën fjalën e dhënë?
Këtë gjë përralla s’e thotë
Por elefantin një mi
E shpëtoi kur derdhte lot.
BLEDI ËNDËRRON
Mbrëmë rashë për të fjetur…
Papritur…u bëra burrë
Me ca muskuj prej çeliku,
Me një hushtë dhe…sikur.
Ngrita hushtën dhe thërrita:
“Lavdi truallit ilir!”…
(…asnjeri s’më thosh “Bledush”
të gjithë “Pirro i Epirit”).
Kur… Fafap, nja njëqindmijë
Taborre me otomanë
Veshur shallvare e çallma
Edhe zhveshur jataganë
Thirra : “Mblidhuni shqiptarë
“Embta!” me shpata e thika…
“Skënderbe” të gjithë më thonin
e …askush Bledi Përgjika.
“Për Atdhe!” – thërres e I hidhem
në grykë topit që gërmush…
“Të lumtë, Baca Mic” – thërrasin
he-he, askush “Të lumtë Bledush!”
Papritur…në vend të çallmave
Këmishëzinj me pendë kaposhi,
Hitlerianë me helmeta
Edhe krisma mitralozi
Nga tre tanke kryqethyer:
“Dorëzo armët , Bledush!”
“Nuk dorëzohen partizanët!
He-hej, unë jam Vojo Kushi”
Sipër ç’i kërcej një tanku
E me predha shtie e bot…
Italianët - “Mamma mia!!!”
Hitlerianët - “O main got!!!”
Kur…po ec nëpër Kosovë
Më ndalin do shkie me pushkë
E m’i shkulin fort dy veshët:
“Ç’do këtu, more Bledush?”
“Hiqi duart, he shkjau i derrit
se ta baj surratin zhari…
Nuk jam kolopuç Tirone
Jam baca Adem Jashari!”
Me vrap ikën shkiet me pushkë
Kurse unë, shkrirë në gaz
Në krye vura një qeleshe
Edhe ika në Prekaz…
Kur…hop, mu çelën dy sytë
Sepse dita kishte zbardhur
…Një rreze e artë nga dielli
te jastëku më kish ardhur.
“Zgjohu, Bledi!”, sikur thoshte
“Rritu shpejto për atdhenë…
kështu kam zgjuar dhe Pirron
kur flinte dhe Skënderbenë…”
TULLUMBACJA
Një tullumbace
Shket lule më lule
Te një ballkon
Papritur ulet
Që andej mbi man…
Tani butë – butë
Drejt barit bie
Si parashutë
Po…s’rri mbi bar…
Mu si ballon
Tani po ngjitet
Në një ballkon…
Kjo tullumbace
Që po shëtit
Të gjithë të vegjlit
Se ç’i çudit
Si ngrihet, ulet?
Askund nuk ngec!?
…Unë i kam lidhur
një karkalec.
OXHI DHE NEVILA
- O Nevila, moj
Me mua, pse s’loz?
- Se gjuan me dhe
Dhe je pisanjos!
- Ditpërditë do lahem unë
Dhe me ujë dhe me sapun
- Po tani, do lozësh?
Me ty, Oxhi? Kurrë
Se llambën e madhe
Qëllove me gur…
- Llambat na bëjnë ndriçim
Kurse unë…mmm...bëra gabim
- Po tani, Nevila
Do lozësh me mua?
- Jo, se për çdo lodër
Ti bërtet “E duuuaaa”.
- Nuk do them më kurrë
Ja besën e burrit!
- Po tani, do lozësh?
- Me ty?…Nuk loz unë…
- Përse, moj Nevila?
- Ja përse…Je çun!
- Thuaj “gabim”, Nevila
Çuna e goca tok
Të gjithë kemi shokë.
DHELPRA NË KUVLI
Symbyllur dhelpra dinake
Në kuvlinë si qymez
Është mbledhur kutullaç…
Flenë dhelprat në mëngjes?
Uaaaa!…njërin sy e çeli!
S’jemi pula, zonja dhelpër
Që të na gënjesh ashtu,
Çele edhe syrin tjetër!
Përgatiti:Flori Bruqi
