Fran Buzhala
Në galerinë nënshtrimeve! Unë shkrimtari i vetmisë, e dëgjoi zërin e eshtrave të thyer për Poetin At Gjergj Fishta: Ne 72 vjetorin e vdekjes (30.12.1940). Opera me plot spiun, fantazitë qe shihen ne pasqyrë, bukuria është në syrin e atij që sheh. Ishte ëndërr nate, e pyeta Zotin për ty Gjergj Fishta dhe me tha: E solla njeriun e duhur për të gjetur rrugën…ajo Nëna e stuhive Vjenë natën për ti ndezur qirinjtë po secili gjatë stuhisë doli nga rruga nga valët e egërsuar të detit. Ah politikë nga 100 dhimbjet e shekullit u përpoqe të mi shërosh, përkundrazi me shtove edhe 5oo tjera plagë të pesë shekujve…na bombardove me ngjyra të ndryshme me drita dhe tingujt e shpatës së xhelatit kundër shpatës së dritës. Çfarë vendi frymëzues të enden ose ju rekomandojmë për vitin 2013? Pranoni konflikt, japin mirëpritur ata dhe prek përpara, sepse kjo është pjesë e gjendjes njerëzore. E kam fjalën për zemër si një metaforë, jo si një trup. Gjuha e zemrës do të bëhet gjithnjë e më e rëndësishme. Përdorimi zemrën tuaj, ju jeni kthyer në gjendjen e fëmijës. Pa zotësi të fëmijës. Kjo do t’ju japë kushte që të jetë krijuese për sfidat e vitit. Do të përshtaten me atë krizës botërore, si të merren me gjuhë të reja. Zemra nuk mund të jetë praktike, por ajo është e mençur, këtë të dini në brendësi të shpirtit tuaj. Dhe kështu kjo është në mes të stuhisë, me bubullimë dhe rrufe rreth jush, dhe të ndjehen mirë. Ju jeni një i huaj, dhe potenciali i tij është më i madh se sa ju e dini. Turne e shpirtit, për ju do të jetë i kënaqur me atë që ju të gjeni. Njerëzit kanë frikë konfrontim. Në vjeshtë, gjethet luajnë mes vete që nuk do të bien, por pa dobi: ata do të bien. Paqja është një utopi është i lidhur me ideja e mungesës së konfliktit. Në korridoret e kohës unë vazhdoja të pikturoi, sikurse një zë u dçghua Shqip me fjalër: Ju po e pikturoni të vertëten. Nga njëherë e shikoja dritën paramendoje çdo të ndodhë në dhomën e shkrimtarit, duke shkruar për një maskim qe vidhte imazhin njerzve, me letra me kurtha. Dhimbjet ishin bër të sakta si Ora. Edhe pranë turpit të njerëzve jetoje rrugëtim më shpatën e dritës të mos mbesësh rob i kohës! Edhe kur pushteti vjen me manipulime çoftë edhe nga” Paqësor apo i luftës” , mund të flasin lartë se dhimbjet e shpirtit njerëzor, ku do të merrni? Askush nuk fiton në fund të gjithë e humbim flijimet me plot dyshime…Njerëzit pushtetmbajtës nganjëherë preferojnë heshtjen me qellim të caktuar, sepse për të penguar atë përgjigje që kemi nevojë! Dëshira për jetë ajo që është imponuar nga një shoqëri si e të rënëve, është një tragjedi për ata që jetojnë, kështu që arma më e mirë për të shmangur të bjerë në këtë kurth, është për t’u vënë re është, kthehet ajo mund të bëhet, dhe nëse, dhe kryesore e pranuar siç është …copë, me copa historie. Pra, nuk trokasin më poshtë sot aty ku janë themelet e së vërtetës. Është për të ardhur keq ne disa te njerëz të sotëm një TURP i madh që po ndodhë, por po lidhna me një thenie nga Emanuel Wertheimer- “Kur idealisti gjen mundësinë e kapjes së kuletës me para, ai bëhet automatikisht një realist”. Apo çka do te na thonjte, Rita Levi Montalcini-Kam humbur pak shikimin, shumë dëgjimin. Nëpër konferenca nuk orientohem dot e nuk dëgjoj mirë. Por mendoj më shumë tani se sa kur isha njëzet vjeç.Trupi le të bëjë ç’të dojë. Unë nuk jam trupi: unë jam mendja. Vetëm tallje aq shumë, poshtërimit dhe të tjera jo, shikoni në një botë tjetër që këtu është problemi me njerëzit rreth jush dhe duan të harrojnë, për të zbutur duket ju treguar nga brutaliteti të tillë! Dikush me felt mua si shpirti, zëre se jam ëndërr nate, por përsëri dëgjohet një zë: Ti je ruajtës varri, ditën që linda më detyroi ta ruaj sekretin, e thërras gjarpërinj e helmuar për sulm, të rrish në kurthin time! Në mes kufirit dhe errësirës çendron drita, Vdekje dhe Rilindje! Eshtrat lëviznin si ne muzikën e operës simfonia e civilizimit Gjergj kastriotit. Po, sot është edhe dita veteranëve të UÇK. Por kurrë Luftëtarit të dritës nuk i humbet shikimi i gjërave të qëndrueshme në jetën e tij dhe e di se lidhjet e krijuara me forcë me kalimin e kohës mund të bëjnë dallimin në mes asaj që është kalimtare dhe çfarë është përfundimtare! Përkundër gjithë diturinë e tij, ai e lejon veten të përshkuar nga dekurajim, nga një moment në tjetrin, besimi i tij nuk është e njëjtë si më parë, gjërat nuk do të ndodhinë si ai ka ëndërruar, tragjeditë ndodhin papritur dhe të padrejtë, dhe ai fillon të besoj se lutjet e tij nuk janë më të dëgjuar! Ata janë si luftëtarë të dritës, japim njerëzve guxim për të luftuar keqen shpresë, për një jetë më të mirë, dhe dashuri për të tjerët. Fatkeqësisht jetojmë në një shoqëri që thotë që thotë se është me vlerë më shumë se të vërtetën. Kjo është natyra e njerëzve dhe janë ëndrrat që i japin kuptim jetës. Dobët, të varfër trishtim, janë ata që nuk ëndërrojnë. Aktiviteti i trurit që ndodh të dy ranë dakord si duke fjetur … Dakord, ëndrra e mundur vetëm … Unë të urdhëroj në gjumë apo ëndrrat e mia Kjo pasqyrë është e madhe! Mbani mend këto pasqyra të drejta, ato që ndryshojnë fizionominë. Të përballesh me lumturi duhet shijuar dhimbjen! Befasi, këtu qëndron një gur, kam menduar se janë varre, por guri doli të jetë një iriq, eshtrat nuk gjinden. Dritat flakëron ferr pa drite flaka e qiri, dëshpërimi dhe shpresa, një lojë e dritë në hijen e vetë, ndez një zjarr të zi të thellë gjatë natës, një buzëqeshje të gjallë në lotët e shumë viteve… Jo më shumë të menduarit, nuk ndjehen por ku është ai, ky vend? Idetë që të vijnë dhe si të pabesë të qetë dhe të ndërpresë udhëtimin tim? Nuk mund të fik mendimet e mia, por nuk mund të mbajnë edhe për të dëgjuar ato emocionet e vjetra dhimbshme shkaktojnë? Mishërimi i vlerave te tyre…Uniteti dhe drejtësia dhe liria sikurse janë bërë pengu i fatit nen flamurin i mbuluar me shumë ngjyra, me maska epa maska të pushteteve, s´ka asnjë kohë që mund të tundë flamurin, ka zënë vendin e lirë në shtëpitë e çdo dëshmori, ku asnjë strehë s’mund të shpëtojë argatit dhe robit, as ish terroristet pushtues qe vijnë sot me maska ”Moderne…”! Me fluturimet e tyre “miqësore” edhe në qoftë qe janë errësuar edhe varret! Nëse njerëzit e duan lirinë vetëm për të mirat materiale që sjell, atëherë ata do ta braktisin atë në ditë të vështirë – thotë Tukëvili. “Ju mund të doni vendin tuaj, pa pasur nevojë për dashurinë, e qeverive…” Kështu ka shkruar Dritëroi i pavdekshëm: “ Ata , që në sheshe vërshuan, S’u bënë heronj as në lista. Ata që sheshet vështruan,U bënë Ministra.”!
No comments:
Post a Comment