Portret dëshmori
Abeja – epika e një heroi
Kur ishte nxënës ai dallohej për një natyrë të qetë dhe epike, i heshtur dhe krenar thuaja se e fshihte heroizmin dhe sagen e tij të trimësrisë që i vlonte brenda në shpirtë.
Abeja heroi i shumë luftërave dhe dëshmori i atdheut të tij është njëra nga fytyrat të cilat janë simbol të sakrificës sublime të njerëzve të kësaj toke
Kur iu afrohemi festave dhe kur ato na bëjnë të ndjejmë një formë të quditshme të gëzimit dhe lirisë, nganjëherë para nesh , si në ëndërr, dalin përpara fytyrat e njerëzve të mëdhenjë të ciklëtna dhuruan atë që e kishin më të shtrenjten jetën e tyre.
Këta njerëz jan paksa të veçantë dhe si të tillë na bëjnë që t’ju kthehemi shpesh me qëllim që ta luftojmë haresën që bie mbi ta apo heshtjen që i mbulon shumë herë.
Bekim Berisha –Abeja, një djalë nga një fshat i thellë i Pejës, për shumë çka është një simbol i së mirës dhe i trimërisë së njerëzve tanë.
Ku ishte nxënës ai dallohej për një qëndrim të heshtur dhe epik.
Pa fjalë të mëdha, pa ndjenjen e imponimit, kujtojnë shokët e tij, ai fshihte brenda diçka epike, diçka që do t’i shfaqej dikur, mo vonë, atëherë kur kuqedra sllave temtonte t’i gllabëronte liritë e popujve të cilët kërkonin liri.
Dhe ky djalë që u lind në shkozet do të ketë fat luftën dhe heroizmin.
Këtë fat do ta trashegonte nga i gjyshi i tij Nexhi Selmani i cili për vite të rëra ia kishte v[në pushkën armikut shekullor.
Pas kryerje së shkollës fillore dhe asaj të mesme në Pejë. Ai do të shtergtojë drejt fatit të tij të madh.
Do të regjisgttrohet në fakultetin hetelierik në Opati të cilin do ttra kryej me sukses.
Gjatë studimeve kënaqeësi të madhe do t’i sjellë arti ushtarak në të cilin do të hyjë me një kënaqësi të jashtzakonshme.
Fati do ta drejtojë drejt njohjes me doktrinat ushtarake të botës ndësrsa diçka e brendshme i thonte se të gjitha këto do t’i bënte në luftën e ardhshme e cila afrohej.
Plasja e luftës në Kroaci dhe në Bosnjë Abenë do ta gjëjë një ushtarak të përgatitur mirë teorikisht dhe fizikisht.
Dijet e fituara nga studimet e tij ushtarake do t’i shërbejnë shumë në betejat e ushtrisë kroate kundër okupatorëve serbë. Qendrimi i tij heroik, dijet e tij të pashterrshme ushtarake do ta dallojnë atë dhe shumë ushtarakë shqiptarë të tjerë për talentin e tyre luftarak dhe qendrimin prej ushtari të paepur.
Ai, pas plasjes së luftës në Bosnje, do të angazhophet edhe atje po me të njejtin sukses derisa ajo luftë përfundoi.
Vitet 1997 dhe fillimi i 1998-ës do të jenë momentet kur atij i zgjohet epika e vjetër. Ajo epika që e kishte dëgjuar dhe njohur i gjyshi.
Masakrat e bëra në fillim të 98-ës do të jenë momente në të cilat ai do të vendosë përfundismisht që, më një numër të madh bashkëkombasish të tij, të kthehet në tokën e tij dhe të luftojë pët të.
Në mars të këtij viti Abeja dhe shokët e tij, të veshur me uniformën të cilën e ëndërroj ç’prej se ishte fëmijë, do të hyjnë në Kosovë .
Pas hyrjes në zjarret e luftës atë do ta vendosin në Açarevë ku me plot vullnet do të angazhohet në përgatitjen e ushtarëve të rinjë të cilët do të bëhen protagonistë të luftëtërave të ardhshme që do të zhvillohen kudo nepër Kosovë.
Akademia, të cilën ai e udhëhoqi për një kohë, do të bëhet vatër e përgatitjes së kuadrit të ri të UÇK-së.
Ndërsa pas ndezjes dhe masivizimit të luftës në Dukagjin, ai do të kthehet atje.
Një natë të errët ai do ta vizitojë të emën e tij që se kishte parë për shumë vjet.
Pastaj së bashku me shokun e tij të pushkës, Bedri Shalën, do të vendosen, së pari në Gllogjan ku do të merrte pjesë në përgatitjen e ushtarëve për luftë, e më vonë, në Junik ku do të angazhohet në mbrojtjen e kësaj zone të luftës.
Kontributi i tij dhënë në mbrotjen e këtij fshati me rëndësi strategjike për luftën dhe qëndrimi i tij prej ushtaraku serioz dhe intelektuali humanist do të lejë gjurmë të pashlyeshme të bashkëluftëtarët e zonës së Junikut dhe banorëve të atjeshëm.
Përgatitja e tij për luftë, dijet e fituara në luftërat në të cilat kishte marrë pjesë, kurajoja dhe guximi i tij dhe i shokëve të tij do të bëjnë që Juniku të zhvillonte një qendresë të pashoqe kundër armikut. Por kjo nuk ishte e thënë të zgjaste.
Rezistenca e madhe, aksionet e njëpasnjëshme të njësive të tij të UÇK-së, do të shkaktojnë ofenziven e madhe serbe të Gushtit.
Bekim Berisha do të bjerë ashtu siç bijnë heronjt e mëdhenj.
Në temtim të nxjerrjes së shokut të tij të vrarë, Abeja do të bjerë në fushën e nderit.
Me 10 gusht 1998 do të bjerë Abeja, heroi i madh, atdhetari dhe njeriu që në zemrën e tij mbante sagen a atdheut.
Abeja erdhi ngase nuk mund ta harronte atdheun, i dha atij krejt çka mund t’i jipej dhe shkoi në amshim për t’i bërë roje lirirsë.
Në këtë fundviti dhe fillimviti të ri Abeja është aty, bën roje dhe magjepsë me madhështinë e vetminë e tij.
Kthimi e tij si në legjendë, vdekja e tij për atdhe dhe dashuria e tij e madhe për njerëzit dhe lirinë nuk mund t’na lënë ta harrojmë Atë dhe shokët e tij. Harrrimi do të ishte mallkim.
(Nga faqja e Facebokut të Murteza Osdautaj, nga Isniqi )
No comments:
Post a Comment