“Dalja e romanit “Kësulëkuqja vjen me trenin e dhjetës” të Rudolf Markut konfirmon shkrimtarin, që luan me fjalën si rrëfim, me zhanrin si riformulim i pastër, ku prekim një përzierje të prozës me poezinë, me eseistikën, duke dëshmuar se parësore, për këtë shkrimtar rebel në poezi dhe përkthime, është eksperimenti letrar, gjuhësor dhe letrar i cili bëhet i prekshëm në të gjithë elementët sendërtues të veprës letrare, por më e rrokshme kjo ndjesi vjen në ndërthurjen e një romani të përveçëm, si kohë dhe hapësirë, si tipologji shkrimi dhe temporitmikë e fjalës, si skicim dhe plazmim i personazheve, që lëvizin në hapësirat e tekstit, e ku duket se është një tekst që ka në qendër dashurinë e humbur, por mbase kohën e shkretimit të qenies, pra sistemin që e vriste dashurinë e pafajshme” shkruan për këtë libër Behar Gjoka.
