Eshref Ymeri
Në faqen e internetit të zotit Feliks Taho me
titull "Çamëria pret zgjidhje", të botuar sot, më 03
nëntor, zoti Tahir Muhedini shkruan:
“Zoti
Karolios Papulias, në një takim të viteve të para të tranzicionit, asokohe në
postin e ministrit të jashtëm, duke iu referuar problemit çam, i tha homologut
Alfred Serreqi se, “këto janë probleme që duhen ballafaquar pas 20 vjetësh,
pasi sot ka ende plagë të hapura në shoqërinë greke””.
Këtu
zoti Muhedini e ka fjalën për takimin e Ministrit të Jashtëm të
Republikës së Shqipërisë, zotit Alfred Serreqi, me ministrin e jashtëm grek Karolios
Papulias, që u zhvillua më 03 maj 1994 në Zyrih, ku, për herë të parë u prek
Çështja Çame. Në atë takim, sipas citimit të zotit Muhedini, Papuliasi i paska
deklaruar zotit Serreqi:
"Për
problemin çam dua të bëj një vërejtje... Dua të bëj një diferencim historik.
Populli shqiptar dhe minoriteti grek kanë luftuar për çlirimin e Shqipërisë kundër
fashizmit dhe kundër nazizmit. Kurse çamët bashkëpunuan me pushtuesit kundër
çlirimit të Greqisë”.
Për
këto dy deklarata të zotit Papulias, të bëra para gati 20 vjetësh, kam këto
komente:
Së
pari, kur ministri Papulias i deklaronte homologut Serreqi se
Çështja Çame duhej ballafaquar pas 20 vjetësh, ai ka bërë një mashtrim të
pastër, mashtrim që del fare qartë në një shprehje të bukur të gjuhës
shqipe: "Shtyhu se ta arrij", apo "Piqemi
në lëmë të rrushit".
Sepse ishte pikërisht ky Papuliasi, kur
ishte ministër i punëve të jashtme të Greqisë, i cili, ende pa u shembur
regjimi komunist në vendin tonë, pati deklaruar (sipas planeve të fshehta që
kishte hartuar Athina shoviniste për shqyerjen e kufijve me Shqipërinë) se
emigrantët shqiptarë Greqia do t'i shfrytëzonte për t'i zhvatur sa më shumë
lëshime Tiranës zyrtare. Athina as që ka patur kurrë ndër mend të ballafaqohet
me Çështjen Çame pas 20 vjetësh. Por ama Athina ka qenë e bindur se pas 20
vjetësh, duke patur në Tiranë komisarin e vet politik me emrin Anastas
Janullatos, Shqipërinë do ta vinte në bark përfundimisht, siç edhe e ka vënë
konkretisht, Shqipërinë e Jugut do ta greqizonte me kisha greke, me varreza
ushtarësh grekë dhe me manastire dhe memoriale në nderim të tyre, si edhe me
pensione, madje edhe për ata të moshuar që nuk e dinin fare se ku binte Greqia
me adresë. Kështu që, sipas bindjes greke, pas 20 vjetësh, zhvatja e Shqipërisë
së Jugut prej trungut shqiptar dhe aneksimi i saj Greqisë, do të mbetej thjesht
si formalitet, për t'u pajisur edhe me një patentë juridike. Për t'i mbushur
mendjen ministrit Serreqi, Papuliasi hiqej para tij si "fukarai i
Qabesë", duke deklaruar se “sot ka ende plagë të hapura
në shoqërinë greke”!!! Një gënjeshtër me bisht kjo nga ana e tij. Asokohe
Greqia nuk kishte kurrfarë plagësh të hapura. Përkundrazi, asokohe Greqia po
përjetonte periudhën e “idilit
arkadian”, duke shfrytëzuar në maksimum drekët e taksapaguesve
evropianë dhe dashurinë përvëlimtare të Bashkimit Evropian. Asokohe ishte Shqipëria
ajo që vuante nga plagët e hapura prej sistemit çnjerëzor komunist. Kurse
Greqia i shqeu kat e kat kufijtë me Shqipërinë, në mënyrë që drejt saj të
dyndeshin argatët shqiptarë për t’u vënë në shërbim të agallarëve grekë, të cilët
paskëtaj, për shkak të Evropës syleshe, duhej të rrinin e të bënin vetëm qejf.
Së dyti, kur Papuliasi deklaron
se “çamët bashkëpunuan me pushtuesit kundër çlirimit të Greqisë”, ai bën një mashtrim skandaloz, duke u
ngritur kundër të vërtetës historike. Papuliasi mohonte paturpësisht
kontributin e popullsisë çame në luftë kundër fashizmit, nga radhët e së cilës
1000 partizanë u rreshtuan në radhët e Ushtrisë Nacionalçlirimtare greke dhe
prej tyre ranë 65 dëshmorë.
Vallë Tirana zyrtare
nuk është bindur që Papuliasi nuk e ka mohuar dhe kurrësesi nuk mund ta mohojë
deklaratën e tij të turpshme që ka bërë që në vitin 1994 para ministrit Serreqi
për të ashtuquajturin bashkëpunim të çamëve me pushtuesit? Me këtë deklaratë,
Papuliasi, si kryediplomat i shteti grek, mbronte gjenocidin nazifashist që
shteti grek kreu kundër popullsisë së pafajshme të Çamërisë, me dorën e
kryekriminelit Napolon Zerva. Papuliasi i qëndron me këmbëngulje asaj deklarate
se ai përfaqëson thepnajën e shovinizmit grekokaragjoz në qëndrimin jo vetëm
ndaj Republikës së Shqipërisë, por edhe ndaj mbarë kombit shqiptar, çka e përforcon
më së miri fakti që Athina zyrtare nuk e ka njohur dhe as që ka ndër mend ta
njohë pavarësinë e Republikës së Kosovës.
Prandaj, të gjitha
ata politikanë shqiptarë që ushqejnë kotashpresa te vizita e Papuliasit në
Tiranë më 04 nëntor 2013, le të zbresin me këmbë në tokë dhe le ta shikojnë
realitetin në sy: me mbajtjen në fuqi të ligjit të luftës, me mosnjohjen e
kufijve tokësor me Republikën e Shqipërisë, me mosnjohjen e minoriteteve brenda
territorit grek, me mohimin e çështjes çame dhe me mosnjohjen e pavarësisë së
Kosovës, Greqia dëshmon faqe botës se për ne ajo ka qenë, është dhe vazhdon të
mbetet një shtet armik pa kurrfarë maske.
Prandaj deklaratat e
Tiranës zyrtare, sipas të cilave Greqia na u konsideruaka si “aleate
strategjike” dhe si “vend mik”, tingëllojnë shumë qesharake, sepse përmbajnë në
vetvete një servilizëm kaq të pështirë, saqë vjen e bëhet objekt humori edhe për
fëmijët e kopshteve.
Santa Barbara,
Kaliforni
03 nëntor 2013
