Roland Lushi ka lindur në Korçë, më 15 maj 1955. Ka mbaruar shkollën e lartë dega Gjuhë-Letërsi, në Universitetin "Aleksander Xhuvani", Elbasan. Deri në vitin 1990 ka punuar në RTSH. Pas vitit 1990, drejton Shtëpinë Botuese "ADA" dhe boton revistën e përjavshme letraro-artistike "OBELISK". Është autor i filmit vizatimor për fëmijë "Kampioni", i librit "Lepurushi me nr.9-të dhe bashkautor në librin "Historiku Euro-2008".Bashkëautor në librin "100 poetë për dashurinë " Vëllimi i parë dhe ka përgatitur vëllimin e dytë të librit"100 poetë per dashurinë".
Magjia e rrëfimit
Nga Roland Lushi
Botues i shtëpisë botuese “ADA” dhe Revistës Obelisk”
Duke ju uruar mirënjohjen të gjithë krijuesve brenda vendit, një mirënjohje të veçantë, krijuesve emigrant në Itali, Angli, Greqi, Francë dhe Amerikë, të cilët janë një bosht esencial i revistës “Obelisk” dhe letërsisë shqipe.
Gati tetë muaj më parë me shumë ngurrime nisëm botimet e para të këtij konkursi. Të them të drejtën me një farë skepticizmi nëse ky konkurs do të zgjonte dëshirën e mirë tuajën për të qenë pjesë e kësaj gare. Por vetë pjesëmarrja juaj në të tregoi anën tjetër që pasioni për të shkruar vazhdon të mbetet gjallë dhe dëshira për të nxjerrë në dritë ato që shkruhen është shumë e madhe.
Dhe pikërisht kemi ardhur në një çast shumë domethënës që këto tregime të jenë të përmbledhura në një botim të veçantë. Në çdo faqe të tij janë emrat tuaj, janë krijimet tuaja që sjellin një tërësi tematikash dhe stilesh krijuese. Që përcjellin mesazhe të larmishme dhe pasurojnë denjësisht fondin e krijimtarisë letrare shqiptare dhe në mënyrë të veçantë atë të prozës dhe botës tregimtare.
Për më tepër ajo që më ka mrekulluar si botues dhe njeri i letrave është fakti se stofi dhe lënda brendësore e tregimeve është për t’u vlerësuar. Në këtë kontekst vjen edhe përfundimi se të gjithë ju keni dhënë një ndihmesë të madhe në pasurimin e kësaj krijimtarie.
Në këtë garë kanë marrë pjesë ata që e kanë lëvruar prej vitesh këtë fushë, por edhe autorë të rinj. Në këtë mënyrë bëhet një ndërthurje e brezave, stileve krijuese dhe trajtimit të tematikave.
Këto krijime vijnë tek ne, tek lexuesi ynë, si fryt i talentit dhe pasurisë suaj shpirtërore. Me vlerat që keni krijuar të jeni të bindur se në një mënyrë apo tjetrën keni hyrë për të mbetur në atë rreth tregimtarësh që do të bëheni objekt diskutimesh dhe vlerësimesh krijuese....
----------------------
“OBELISK” – URA MODESTE QË LIDH POETËT E SOTËM TË 5 KONTINENTEVE ME SHQIPËRINË
Nga: Riza Lahi
“Lotë më shkonin në heshtje dhe pa më parë askush, kur gazeta “Drita” nuk doli as edhe atë javë. Më mbuloi një parandjenjë se ajo nuk do të dilte më…E shikoja koleksionin e saj dhe të “Nëntorit” dhe më dukej se shihja një varr kolektiv, me qënie që mbase do të zgjoheshin një ditë…”
Është botuesi i të vetmes revistë kulturore që del në ditët e sotme; pa asnjë kahje politike, pa asnjë mbështetje partiake, pa asnjë suport financiar dhe që nuk ka marrë asnjëherë asnjë donacion nga askush, me gjithë volumin jashtëzakonisht intrigues të punës që kryen ajo kohë pas kohe dhe në këtë lëmsh moral – kulturor që kalojmë.
Roland Lushi
Roland Lushi , ky burrë i gjatë, që ende mund të qeshë menjëherë, ish gazetar i Radio Tiranës, autor i disa botimeve, sot është anëtar i Shoqatës Botërore të Artistëve dhe Shkrimtarëve.
Me një mijë halle, ai ka mundur të shtijë në dorë një shtypshkronjë – kundrejt një kredie – dhe, duke punuar vetë me të, duke kryer faqosjen gratis, ai ka hyrë në fushën e botimeve me një shtëpi botuese, që i ka vënë emrin e së bijës, “ADA”.
Që në ditët e para që po i gëzohej shtypshkronjës së re, ai vendosi të nxirte revistën që folëm; mos gaboj ka katër vite dhe, që atëherë, “Obelisku” ka hapur faqet e saja modeste, të sinqerta dhe ku falen përditë poetë , tregimtarë, që nga të njohurit, shumë të njohurit dhe deri te ata që nuk i njeh askush dhe nga tërë vëndi ku shkon ajo tok me shtypin apo prej diasporës postkomuniste.
“Oh, sigurisht do të dëshëroja ndonjë projekt për revistën; nga Minsitria e Kulturës do ta dëshëroja; sëpaku për këtë, që “Obelisku” është e paanëshme nga partitë dhe nuk ka asnjë mbështetje nga biznesi. Sa për mua, unë edhe pa ngrënë do të rri, por sa të rrahë zemra ime, ajo do të dalë. Është jo vetëm pasioni i vjetër, por, tanimë, janë edhe bukuria e syve të atyre që shkruajnë te revista që më shtyjnë të bëj çfarëdo sakrifice dhe ajo të dalë” – thotë Lushi, ndërsa pijmë një kafe – pauz në njërën nga të dielat e zakonëshme, kur ai punon deri natën vonë, tok me të shoqen, Shpresën.
Mendojmë se çdo popull, edhe ata më të prapambeturit që banojnë në xhunglat e Afrikës apo Amerikës Latine, edhe ata kanë elitën e tyre që merret me letërsi dhe art e që kopeja ku rrojnë i ndihmon me sa mundësi që ka. Kjo “elitë”, megjithë ndonjë huq që ka, që nganjëherë flet keq për njëri-tjetrin e llojit të vet, që thotë kohë pas kohe “Unë e kurrkush”, është, mbase pjesa më e mirë e popullatës. Së paku më paqësorja. Nuk i ka ardhur e keqja vëndit kurrë nga poetët, shkrimtarët a artistët, përkundrazi, është ajo elitë, me të cilët krenohet një popull, një komb.
Por jo vetëm kaq. Në kohën kur dha shpirt edhe “Drita” mbi njëqindveçare e kur, ja, po lindëte “Obelisk” modest i një botuesi që nuk ka talent të bredhë për reklama, sponsorizime dhe projekte, por që punon shtatë ditët e javës, për poetët e shkrimarët u hap një dritare katër kanatashe për të botuar ato pjesë të shpirtiti të tyre. E..nga kjo “bandë” e nëpërkëmbur që nga shoqëria e deri te gruaja”, siç shkruan një nga ata, dollën edhe florinj të paparashikuar nga Rolandi, ambjenti i tij përqark, Ministria e TKRS dhe nga krejt shoqëria.
Nëpër faqet e saj nisën të vijnë poetë nga më të mirët e rruzullit dhe që janë gjallë; gjallë dhe të përfshirë në Shoqatën Botërore të Poetëve, antar i së cilës është edhe vetë botuesi i “Obelisk”, Roland Lushi.
Poetët kudo në botë e në histori kanë qënë njerëz të mirë. Ka patur raste që ndonjëri prej atyre personaliteteve poetike nga më të mirët e popujve të vet, ka kërkuar që të paguajë përkthyesin apo botuesin e “Obelisk” për mundimin e nderin që iu është bërë duke e përkthyer në një gjuhë të panjohur më parë, që i pasuron CV etj dhe përgjigja nga Tirana ka shkuar kështu: “ E kemi për nder që të njihemi me një tjetër universitet, siç është poezia e vëndit tuaj, të cilën e përfqaëson poezia jote”.
Poetesha më e vjetër , që ka marrë “Obelisk”-un në Meksikë, tok me foton e saj dhe poezitë e saja në shqip, është Eloísa Soberanis Acosta. Ajo ka lindur më 25 qershor 1925 në Meksiko.është autore e disa vëllimeve poetike. Ka fituar Medaljen e Artë në Kongresin e 27 të Poetëve të Botës në Chennai (Indi) dhe, në vitin 2008 ka fituar vëndin e parë në një konkurs ndërkombëtar me poezinë “Casta Cubana”. Është antare e shoqatës botërore të poetëve dhe poezitë e saja janë përfshirë në shumë antalogji. Më 11 maj do të mbushë 75 vjet gjiganti rus Adolf Shvedçikov, një nga penat më të mrekullueshme të ditëve të sotme. Ai mban titullin “ Poet i Meritur Ndërkombëtar “ dhe ka dhënë konrubute të çmuara në kërkimet fiziko – kimike në Rusi dhe SHBA (Los Angelos). Ka botuar rreth 500 poezi në revista letrare si Rusi, SHBA, Brazil, Indi, Kinë, Kore, Japoni, Maltë, Spanjë, Francë, Greqi, Angli dhe Australi. Është përkthyer në Italisht, Spanjisht, Portualisht, Greqisht, Kinezçe, Japonisht dhe Hindu. Njihet në atdheun e tij si përkthyes nga anglishtja i “!50 soneta angleze të shek 16-19, “Sonetat e Shekspirit”, si edhe të disa poetëve modernë nga Brazili, India, Italia, Greqia, SHBA, Anglia, Kia, Japonia, etj.
Në faqet e “Obelisk” ka botuar Preseidentia e poetëve të Botës, poetesha portugeze me banim në SHBA Teresinka Pereira, poeti i madh Indian Harish K Thakur, japonezja e famëshme, poetesha Kae Morii…
Profesoresha e Universitetit Shtetëror të Floridas, Julianna Baggott, një poeteshë, autore e 16 librave, përshëndeste nxehtësisht lexuesit shqiptarë me të cilin ajo kishte rastin e parë të njihej përmes “Obelisk”.
“Indiani Ram Krishna Singh, që ka lindur më 31 dhjetor 1950 në Varanasi, Indi dhe atje është profesor universiteti , shef katedre, për shkencat sociale dhe humane. Jep Leksione për poezinë indiane në anglisht.Është recensent i 160 vëllimeve dhe autor i 36 librave të botuar. Është përkthyer në 20 gjuhë të huaja, si në frëngjisht, spanjisht, rumanisht, kinezçe, Siberisht, kroatisht, sllovenisht, japonisht, bullgarisht, gjemnisht, italisht, portugisht, greqisht, esperanto, në gjuhët tamil, penxhab, hindu dhe bangla.Profesor Ram Krishna Singh është antar i “UNESCO ALSED-LSP Netuork”;” All-India PEN”; “English Language Teachers’ Association of India”; “World Cultural Council Circle of Friends”, “International Writers and Artists Association”;“World Poetry Intercontinental” dhe “ Society for International Development”. I ka dedikuar një poezi edhe nënë Terezës.Është hera e parë që vjen në gjuhën shqipe dhe hera e dytë që vjen një cikël i tillë poetik nga India, pas përmbledhjes së të madhit Rabintronath Tagora “, shkruhet te “Obelisku” ynë me rastin e botimit të ciklit poetik të indianit që desh fluturonte nga hareja, kur, më në fund, në shtëpinë e tij troktit postjeri me revistën nga Shqipëria në dorë.
Në “Obelisk” u prezantua për herën e parë në letërisnë shqipe poetesha e famëshme thuajse anembanë në Evropë – rome nga Polonia , “Papusha”, Bronislava Vajs, që vitin që shkoi kishte njëqind vjetorin e lindjes. Ardhja e Papushës në shqip kishte kontributin e drejpërdrejtë të komisarit të çështjes rome, dr. prof. Marcel Courtiades.
Poeteshat e mrekullueshme Patricia Garza Soberanis – México dhe Marily A. Reyes, kubane me banim në USA, tanimë janë bërë mikesha të “Obelisk”. Vitin që kaloi, biles, në panairin e librit, botuesi Ylli Molla, kish varur në stendën e tij një poezi fantastike të Marily me titull “Në Panairin e librit”. E kish varur me gërma të mëdha dhe ishte vërtetë, një poezi që të merrte mendët e të mbushte sytë me lotë.
Ja se çfarë tregon Landi; një gjë të habitëshme rreth reagimti të një ambasade.
“ Ishte botuar një cikël me poezi nga Kryetari i Poetëve dhe Shkrimtarëve sllovakë, Pavol Janik; sigurisht që ishte hera e parë që poezia e këtij poeti modern vinte në vëndin tonë. Kur…te dera na vjen një përqafësues i Ambasadës sllovake. Ai paraqiti përgëzimet për këtë numur të revistës, për revistën në përgjithësi dhe kërkonte disa ekzemplarë të numurit të fundit, se nuk po e gjenin gjëkundi, pasi qe mbaruar. Më bëri shumë përshtypje kjo përkuijdesje e një ambasade të vogël, të një vëndi të vogël, për poetin e saj. Më bëri përshtypje të jashtëzakonëshme. Asnjë ambasadë tjetër, nuk na ka dërguar sëpaku një “selam”; ambasadës ruse, madje, i kemi kërkuar një bashkëpunim për Shvedçikovin e madh të popullit rus, por as në këtë rast ajo nuk po ndjehet më. Kurse, shpresojmë , që këtë vit, në bashkëpunim me ambasadën e vëndit të tij, të organizojmë botimin e poezive të zgjedhura të Pavol Janik. Në heshtjen time shpesh mendoja – kudo ka idealistë. Idealistët i selitë poezia. Siç duhet të jetë edhe ambasadori Sllovak , Shkëlqesia e Tij Ivan Sveda, që kaq u interesua dhe po përpiqet për poetin e mrekullueshëm të atdheut të tij.”.
Roland Lushi psherëtin sa herë që përmend dikush togfjalëshin “Lidhja e Shkrimtarëve”.
“Obelsiku” do të ishte në dispozicion të “Lidhjes së Shkrimtarëve, pa le të organizohen edhe një herë ata. Nuk e di, more, sa mirë janë organizuar shkrimtarët në Korçë, Durrës, Elbasan …E pse të mos organizohen edhe një herë ata?…Na shpëtojnë lotë, Shpresës dhe mua, kur shikojmë togjet me “Drita” dhe “Nëntori” që rrijnë, i tërë koleksioni, që në numurin e parë, një qoshe të shtëpisë sonë. Dhe sulemi për te numuri i ri i “Obelisk” pa llogaritur asgjë”.
