Vitet ikin
E kujtimet kthehen
Malli derdh lot
Për ato vite të bardha
Që flenin në zemrat tona
Edhe atëherë kur skëterri
Pikonte mbi ne.
Prishtinë të mbaj mend
Sa shumë dashuri
Është derdh mbi Ty
Sa uratën kemi bërë
Të qëndrosh
Gjithmonë zonjë
Me forcën
E rrapit shekullor
Të njoh Prishtinë
Shumë heret
Kur ishe bujtinë
E njerëzve pa strehë
Kur shtroje bukë
Edhe për zogj të uritur
Në ditët me shi.
Mbaj mend
Hanin e Dilit
I rrethuar me plisa
Të vrugët e të bardhë
Si në në dasmë të madhe
Me salepa të nxehtë
Që grohte trupin e mërdhirë
Prishtinë të mbaj mend
Me plepat e harlisur të bardhë
Kur lëshonin rrënjë thellë në tokë
Aty ku uleshin njerëzit e mi
Me pak drith të bluar
Me pak gjizë
E djath më një anë
Kur e sillnin të marteve
Fshatarët e mi
Bashkë me agun
E mëngjesit.
II
Në Prishtinën time
Loti se ç’më piku
Për lumin e varrosur
Me rrjedhë kristal
Sa shumë pata quajtur
Si fëmijë
Për lumin
E qytetët tim
Kur e mbuluan
Për të gjallë
Shumë pati rënkuar
Lumi
Rënkon edhe sot
Kush ia ndali rrjedhën.
Prishtina ime
Bujtinë e njerëzve
Pa strehë
Kur shihje njerëz
Me thes te bardhë në krah
dhe pak qumësht
Që vinte në ato mote
Nga Amerika jonë
E largët.
Prishtinë
Prishtina ime e bardhë
Sa shumë ju gëzoheshim vjeshtës
Kur baca Xhelë
Në rrugën e Normales
Na e shitte vjeshtën
Me aromë pjeshke
Ne zymilin e tij
Pak dardhë e pak mollë
Të mbushur me dashuri
Me atë qeleshe të bardhë
Ashtu siç ishte zemra e tij.
III
Prishtinë të mbaj mend
Kur u përflake
Në motet e 60-ta
Në atë vjeshtë
Të vonë me shi
Kur Zëri i Arsyes
U ngrit në qiell
Për më shumë rreze
Për më shumë dritë
.
Prishtina ime
Ngrohtësi e zemrës
Mbaj mend
Edhe pranverën e zgjimit
Me miqte e zi të paftuar
Që rëndë shkelën mbi Ty
Me hekur dhe zjarr
U munduan ta marrin
Hisen e diellit
Atë ditë lindi
Dita e re
Se u vra frika
E shqiponjat
Nisen të fluturojnë
Atje lart në Konvikte
Kur njerëzit ende
Dremiteshin në gjumë
Me mashtrimet e kohës
Që fabrikonin gënjeshtra
Se liria është për të gjithë
Edhe atëherë
Kur lulet ata i hemojnë.
Prishtina ime
Rrit e shpirtit tim
Sa bukur të pikën
Rrezet në ballë
Bashkë me njomet
E pranverës
Të gjakut tim
Me këtë armatë
Që po lëshohen si rreze
Në krahërorin tënd
Ta paçim për nder Prishtinë
Qëndresën tënde qëndrestare
Sa tymi e flaka të perflaku Ty
E ti mbete nuse e bukurisë
Me lindje të bardha
Qe po e hap qiellin
Për mbarësi të reja
Krejt diell.
Shkurt 2016
