Ylli Galina
Tashti nuk duhet asgjë përsoruria e djallëzive, sepse insitucionalizimi i tërë lojës së gjithë insekteve nën sipërfaqen e pluhurit të shktetëtirës, krijon plagën për vdekje, në të cilën pihet verë, rrëmbehet diviti dhe nënshkruhet vrasja, gajasja, poshtërimi, nënqeshja, kurthi, helmi… me të cilat pushtuesit i konsiderojnë artet moderne dhe lexuesit e ruajtur nga policia politike, të ndjehen më shqiptarë se vrasësit më xhahilë që u takuan ndonjëherë: jakobinët zyrtarë të shtratit, imamët, neuropsikiatria e dresimit të politikanëve dhe atdhetarëve të kohës, arat e lëna shkret, veprat e pabotuara e të kontrolluara nga policia.
Zhozef Fushe shkumëzon nga urrejtja: “Sepse jam e jam shqiptar, edhe e dua këtë vend timin, më shumë se lëmshin e gjarpërinjve që kam në gjak?”
Zhozef Fushe shkumëzon nga urrejtja: “Sepse jam e jam shqiptar, edhe e dua këtë vend timin, më shumë se lëmshin e gjarpërinjve që kam në gjak?”
