E pashë lodhjen tënde përmes një mjegulle të dëndur nate, e cila kishte lagur si në pabesi rrugën që Ti, po hidhje hapin.
Dhe, aty pran, isha edhe unë, por nuk më vëreje fare që po ecja pikërisht në të njejtën rrugë, e cila ishte brymosur nga mjegulla e një stine pa emër.
Eshtrat veq sa nuk thyheshin nga dithërima e asaj nate të ftoftë …
Nuk e dia së ç’far kishe në atë qantë, që mbaje ngarkuar në shpinë, por, mu duk së mëzi po hidhje hapin, dhe shiqimin e kishe në kërkim të një vendpushimi, që t’prisje derisa të zhdukej mjegulla, pastaj t’vazhdosh hapin drejtë dritës dhe ditëve të bukura të një stine më emër…!!!
Dhe, aty pran, isha edhe unë, por nuk më vëreje fare që po ecja pikërisht në të njejtën rrugë, e cila ishte brymosur nga mjegulla e një stine pa emër.
Eshtrat veq sa nuk thyheshin nga dithërima e asaj nate të ftoftë …
Nuk e dia së ç’far kishe në atë qantë, që mbaje ngarkuar në shpinë, por, mu duk së mëzi po hidhje hapin, dhe shiqimin e kishe në kërkim të një vendpushimi, që t’prisje derisa të zhdukej mjegulla, pastaj t’vazhdosh hapin drejtë dritës dhe ditëve të bukura të një stine më emër…!!!
