Nga Fritz RADOVANI:
DR. AVOKAT MUZAFER PIPA
(1914 – 1946)
■30 SHTATOR 1946 : “ZHDUKET” DR. AV. M.
PIPA... DHE DOSJA E TIJ...
Muzefer
Pipa asht le në Shkoder në 1914. Mbaroi studimet per jurisprudencë në Padova.
Me
28 Janar 1946, mbronte At Gjon Shllakun në gjyq, me grupin “Bashkimi
Shqiptar”...
Tue
dalë nga kafe Bar’Impero, prokurori vrasës Aranit Çela i tha: “Hëëë, Muzafer
Pipa, e kemi rajtur njëgjysëm leku edhe per ty!..” E arrestuen nga fundi i
muejt Gusht 1946...
■LEGJENDA:
Vazhdonte hetimet me kriminelin Zoji Thëmeli...Muzaferi, në mëngjesin e 30
Shtatorit 1946, vendosi me ikë nga hetuesia... U dëgjuen krisma armësh!
Kryetari i Degës, Zoji, dergoi Elez Mesin me marrë një pulë, i këputën kokën...
dhe shperndanë gjakun e saj në çimenton rrethuese të hetuesisë...Pra, “Muzaferi
u vra nga rojet tue ikë”.
■E
VERTETA: Me 29 Shtator 1946, Zoji Thëmeli dhe Vaskë Koleci, i kishin lidhë
krahët mbrapa Av. Muzafer Pipës, per një karrigë të mberthyeme per dysheme.
Skuqën një hekur dhe vendosën me ia kalue në muskujt e dy krahëve mbas
shpine... Mbasi hekuri kaloi krahun e djathtë...nga dhimbjet e forta, Trupi i
Muzaferit bani lëvizje që katilët nuk mujtën me i kontrollue... Hekuri i skuqun
takoi per shtyllen kurrizore dhe Muzaferi, mbylli jetën në mënyrën ma mizore.
Me 30 Shtator 1946, u perhap edhe “Legjenda”!
■Po,
“shokun komandant” kush e njoftoi “për zbatimin e urdhërit tij dhenë K.Xoxes?”
■Në
këte 70 vjetor të kësaj mbytje barbare të Dr. Avokat Muzafer Pipës, Shqipnia që
Ai e ka dashtë aq shumë, nuk duhet t’a vajtojë... Po, perballë Një Monumenti
të Muzaferit, shka janë Shkodranë e Libohovitë, të gjithë bashkë të këndojnë
“Hymnin e Flamurit”!
Melbourne,
Maji 2016...
Nga Prof. Arshi PIPA:
Elegjia Vllaznore
Ma thonte zemra e ngrâta
se jeta t'kishte lânë,
edhe pse miqt’ e shokët
nuk dojshin me ma thânë.
Der’sa mbi krye mandata,
kur s'e pritsha më ra,
dhe mora vesh çka në andërr
prej kohe m'ishte g’jâ.
E pau epileptiku
qi s'njifte mue as ty.
Po kapërcejshim lumin
kur befas ura u thye…
Un rashë… m'u turr vërtiku…
humba! Uluroi nji zâ…
Ti u hodhe, m'kape, m'qite…
por vetë nuk dole mâ!
Ti vuajte, ti rreziqe
durove simbas stinës
nga ishulli i Ventottenes
ndër telat e Prishtinës.
E pse përbuze vdiqe
terrorin bolshevik,
gjithmonë armik i shtypjes
e Bir’i Atdheut besnik.
Sot qi nga dita e mortit
Ka rrjedhë mâ se nji mot,
tue t’a nderue kujtimin,
o vlla, nuk derdhi lot.
Pse për vdekjen e t'fortit
i fortë duhet me u bâmë.
As i përmendi fajtorët:
nuk kam mâ çka me i nâmë...
Kur ndofta nga mizori
Po përgatitet ura
për mue kët herë e, kânga
e mbramë âsht kjo qi thura,
me gjakun tând Dëshmori
vulosi sot nji bè:
Përbuzi komunizmin
e truhem për Atdhè!..
Ma thonte zemra e ngrâta
se jeta t'kishte lânë,
edhe pse miqt’ e shokët
nuk dojshin me ma thânë.
Der’sa mbi krye mandata,
kur s'e pritsha më ra,
dhe mora vesh çka në andërr
prej kohe m'ishte g’jâ.
E pau epileptiku
qi s'njifte mue as ty.
Po kapërcejshim lumin
kur befas ura u thye…
Un rashë… m'u turr vërtiku…
humba! Uluroi nji zâ…
Ti u hodhe, m'kape, m'qite…
por vetë nuk dole mâ!
Ti vuajte, ti rreziqe
durove simbas stinës
nga ishulli i Ventottenes
ndër telat e Prishtinës.
E pse përbuze vdiqe
terrorin bolshevik,
gjithmonë armik i shtypjes
e Bir’i Atdheut besnik.
Sot qi nga dita e mortit
Ka rrjedhë mâ se nji mot,
tue t’a nderue kujtimin,
o vlla, nuk derdhi lot.
Pse për vdekjen e t'fortit
i fortë duhet me u bâmë.
As i përmendi fajtorët:
nuk kam mâ çka me i nâmë...
Kur ndofta nga mizori
Po përgatitet ura
për mue kët herë e, kânga
e mbramë âsht kjo qi thura,
me gjakun tând Dëshmori
vulosi sot nji bè:
Përbuzi komunizmin
e truhem për Atdhè!..
■U
shkrue në Burgun e Durrësit, në vitin 1948.
