Ajo ishte njё kitarё
Ajo ishte njё kitarё,
Herё e heshtur lёnё te njё qoshk,
Herё çbrengosje e shpirtrave tё vrarё.
Ishte pra njё kitarё,
Herё tel-kёputur,
Herё me tinguj fluturakё.
Ajo ishte veçse njё kitarё,
Qeshte e qante
Me çdo kёngёtar.
Sa lot,
Sa lot u derdhёn,
Mbi trupin e saj!
Pёr ty...Herё e heshtur lёnё te njё qoshk,
Herё çbrengosje e shpirtrave tё vrarё.
Ishte pra njё kitarё,
Herё tel-kёputur,
Herё me tinguj fluturakё.
Ajo ishte veçse njё kitarё,
Qeshte e qante
Me çdo kёngёtar.
Sa lot,
Sa lot u derdhёn,
Mbi trupin e saj!
Unё njё Zhan d’Ark e pakuptimtё,
Skelet qё digjet çdo ditё nё turrёn e druve.
Pёr ty,
Njё putanё e padenjё nё haremin tёnd,
Atёherё kur isha ende e virgjёr
Pёr ty,
Mbaja thasё me gurё mёkatesh mbi shpinё,
Mёkatesh qё kush s’mund t’i falte.
Pёr ty,
Çdo ditё ngrija njё mur kalaje honeve,
Po Rozafё nuk u bёra kurrë.
Pёr ty,
Unё, njё fytyrё ёngjёlli i braktisur,
Ku djalli nё udhёkryq mё kish dhёnё udhё.
Pёr ty,
Shpirtin e lashё jetim
E jotja nuk u bёra kurrё!
Skelet qё digjet çdo ditё nё turrёn e druve.
Pёr ty,
Njё putanё e padenjё nё haremin tёnd,
Atёherё kur isha ende e virgjёr
Pёr ty,
Mbaja thasё me gurё mёkatesh mbi shpinё,
Mёkatesh qё kush s’mund t’i falte.
Pёr ty,
Çdo ditё ngrija njё mur kalaje honeve,
Po Rozafё nuk u bёra kurrë.
Pёr ty,
Unё, njё fytyrё ёngjёlli i braktisur,
Ku djalli nё udhёkryq mё kish dhёnё udhё.
Pёr ty,
Shpirtin e lashё jetim
E jotja nuk u bёra kurrё!
Prit pak tё mbyllim grilat dhe perdet
T’u fshihemi syve kureshtare
T’i fshihemi dhe Hёnёs qё ka tё ngjarё
Sonte nga epshi yne tё çmendet
Kam ruajtur tё nxehta buzёt dhe gjinjtё
Qirinjtё e ndezur si me parё
Nё bёfshim zhurmё qent’ kalimtarё
do themi,zgjuar le tё rrijnё komshinjtё
Prit pak tё mbyllim grilat dhe perdet
Fike dritёn e bjer mbi mua
Mjafton flaka e pёshpёrimave tё tua
Pёr tё ndjerё dashurinё qё nё ajёr endet
Ju rrёfej kёngёn e plakut Duk pёr njё cigankёT’u fshihemi syve kureshtare
T’i fshihemi dhe Hёnёs qё ka tё ngjarё
Sonte nga epshi yne tё çmendet
Kam ruajtur tё nxehta buzёt dhe gjinjtё
Qirinjtё e ndezur si me parё
Nё bёfshim zhurmё qent’ kalimtarё
do themi,zgjuar le tё rrijnё komshinjtё
Prit pak tё mbyllim grilat dhe perdet
Fike dritёn e bjer mbi mua
Mjafton flaka e pёshpёrimave tё tua
Pёr tё ndjerё dashurinё qё nё ajёr endet
“Eja tё tё fsheh nё pyllin mё tё dёndur
Ciganka ime,e bukura Dalina
E nёn pemёn e bajames,
Pёr tё parёn herё tё shoh hijeshin
E lёkurёs tёnde tё thekur
Se je e imja,e imja.e imja….
O shpirt i çmendur,mё i çmendur se era
Bёmё njё me shpirtin tёnd bredharak.
Se s’ёsht’ e thёnё tё ndihem kёshtu ngahera,
Pёr njё grimё lumturie jeta ёshtё kaq pak.
Eja ciganka ime,o yll i sapo rёnё
Kёmbёzbathura ime, belthyer,trupёpakta.
Gushёs tёnde do lё shenjё hёnёn e ngrёnё
E gjoksit tёnd perfekt puthjet mё tё gjakta.”
Ciganka ime,e bukura Dalina
E nёn pemёn e bajames,
Pёr tё parёn herё tё shoh hijeshin
E lёkurёs tёnde tё thekur
Se je e imja,e imja.e imja….
O shpirt i çmendur,mё i çmendur se era
Bёmё njё me shpirtin tёnd bredharak.
Se s’ёsht’ e thёnё tё ndihem kёshtu ngahera,
Pёr njё grimё lumturie jeta ёshtё kaq pak.
Eja ciganka ime,o yll i sapo rёnё
Kёmbёzbathura ime, belthyer,trupёpakta.
Gushёs tёnde do lё shenjё hёnёn e ngrёnё
E gjoksit tёnd perfekt puthjet mё tё gjakta.”
Nёse pik’ e lotit mbi letёr s’ёshtё tharё,
Dhe gёrmat pёrmbi tё ,vijnё e zbehen
Puthi fjalёt e shkruara,sa mё parё,
Se nё ujёvarё malli, loti kthehet.
Nёse mundohesh tё gjesh gishtat delikatё,
Mbi gjurmё dridhjesh letrёs sё shkruar,
Shiko si pёrkulen tё pabindurat,fjalёt
Si degёt e lisit prej bore rёnduar.
Nёse diku ndonjё varg vjen pёrgjysmё,
Pikё a presje diku nё s’kam vёnё,
Tё lutem, shpirt, mos i lodh sytё
Do ket’ qёnё mesnatё, gdhinte e Hёnё.
Nёse i lexon dikur, ti malli im i largёt,
Vargjet e mi rebelё nёn njё rimё,
Mёso se rrija netёve nёn dritёn e pakёt,
E kёrrusur mbi letёr, gёrvishja vetminё...
Dhe gёrmat pёrmbi tё ,vijnё e zbehen
Puthi fjalёt e shkruara,sa mё parё,
Se nё ujёvarё malli, loti kthehet.
Nёse mundohesh tё gjesh gishtat delikatё,
Mbi gjurmё dridhjesh letrёs sё shkruar,
Shiko si pёrkulen tё pabindurat,fjalёt
Si degёt e lisit prej bore rёnduar.
Nёse diku ndonjё varg vjen pёrgjysmё,
Pikё a presje diku nё s’kam vёnё,
Tё lutem, shpirt, mos i lodh sytё
Do ket’ qёnё mesnatё, gdhinte e Hёnё.
Nёse i lexon dikur, ti malli im i largёt,
Vargjet e mi rebelё nёn njё rimё,
Mёso se rrija netёve nёn dritёn e pakёt,
E kёrrusur mbi letёr, gёrvishja vetminё...
Mërzinë time e fsheh thellë
Mërzinë time e fsheh thellë
në një qoshëz të zemrës e mbyt
pastaj bëhet kotkë në stomak
E kockat me dhëmbë ia përtyp
Mërzinë të shkretën e bëj hi
E djeg me një cigare buzëve
Atëherë kur fundi i vjen i zi
Varrin ia bëj në rrënjë të luleve
Mërzinë time e ndaj me veten
Pa kuptim mërzia ime si gjithnjë
Kështu dhe sot kjo natë e premte
Të grindem nuk paskërkam askënd
në një qoshëz të zemrës e mbyt
pastaj bëhet kotkë në stomak
E kockat me dhëmbë ia përtyp
Mërzinë të shkretën e bëj hi
E djeg me një cigare buzëve
Atëherë kur fundi i vjen i zi
Varrin ia bëj në rrënjë të luleve
Mërzinë time e ndaj me veten
Pa kuptim mërzia ime si gjithnjë
Kështu dhe sot kjo natë e premte
Të grindem nuk paskërkam askënd
Sa nuk do desha
Asgje nuk ka mbetur nga ajo qe isha dje.
flas hidhur,
lendoj,
me qellim
dhe nuk ndjej me turp
kur shaj me fjale të ndyra.
Preva dhe floket
c’shemtim...
Vetem pasqyra me tregon te verteten
ndaj i shmangem gjithnje e me shume.
Tymos cigare si burre
Si burre dhe vishem
Me e keqja, sillem si burre.
Sa nuk do desha....
Asgje nuk ka mbetur nga ajo qe isha dje.
urreja furtunen por
cmenduria ime ia kalon per shkaterrim asaj.
Pa gjume…
O perendi, kam kohe endrra pa pare.
Ne kete dite të vrenjtur pa ere e pa shprese
ta them eshte e trishte
por kjo toke nuk me frymezon me per bese
kjo toke po me shterr…
po me tradheton dhe vetja
c’shaka,
asgje nuk ka mbetur nga ajo qe isha dje
Zgjodhe te ikje mengjesit sot
dhe bash dje mallkova vetmine…
flas hidhur,
lendoj,
me qellim
dhe nuk ndjej me turp
kur shaj me fjale të ndyra.
Preva dhe floket
c’shemtim...
Vetem pasqyra me tregon te verteten
ndaj i shmangem gjithnje e me shume.
Tymos cigare si burre
Si burre dhe vishem
Me e keqja, sillem si burre.
Sa nuk do desha....
Asgje nuk ka mbetur nga ajo qe isha dje.
urreja furtunen por
cmenduria ime ia kalon per shkaterrim asaj.
Pa gjume…
O perendi, kam kohe endrra pa pare.
Ne kete dite të vrenjtur pa ere e pa shprese
ta them eshte e trishte
por kjo toke nuk me frymezon me per bese
kjo toke po me shterr…
po me tradheton dhe vetja
c’shaka,
asgje nuk ka mbetur nga ajo qe isha dje
Zgjodhe te ikje mengjesit sot
dhe bash dje mallkova vetmine…
Antony
Antony, mos vdis kësaj vjeshte.
Se ky pikëllim i kuqërremtë i natyrës duhet ndjerë në asht,
dhe muzgun kur ngjit fytyrën qelqeve me brymë,
eh, dhe liqenin e hirtë e të heshtur, pa një shpend.
Por asnjë vjeshtë nuk është njësoj,
as dashuritë.
Pa gjak Antony…pa gjak do kjo jetë.
Në fund të fundit, Antony
Kjo është jeta,
I njëjti diell që lind
Të njëjta dhe perëndimet.
Fati ynë nuk është i njëjtë.
Ndaj kur të zgjohesh mëngjesin tjetër
eja më trego historitë e tua, i kthjellët,
Për zhgënjimin tënd me zonjën Mina
E për natën e ndarjes që u rrahët paq.
Për të shtunën që desh vrave veten për pak.
Tregomë gjithçka…
O Zot më dhimbsesh.
Ta marrë e mira, sa shumë që ngjajmë…
Se ky pikëllim i kuqërremtë i natyrës duhet ndjerë në asht,
dhe muzgun kur ngjit fytyrën qelqeve me brymë,
eh, dhe liqenin e hirtë e të heshtur, pa një shpend.
Por asnjë vjeshtë nuk është njësoj,
as dashuritë.
Pa gjak Antony…pa gjak do kjo jetë.
Në fund të fundit, Antony
Kjo është jeta,
I njëjti diell që lind
Të njëjta dhe perëndimet.
Fati ynë nuk është i njëjtë.
Ndaj kur të zgjohesh mëngjesin tjetër
eja më trego historitë e tua, i kthjellët,
Për zhgënjimin tënd me zonjën Mina
E për natën e ndarjes që u rrahët paq.
Për të shtunën që desh vrave veten për pak.
Tregomë gjithçka…
O Zot më dhimbsesh.
Ta marrë e mira, sa shumë që ngjajmë…
Kënga e fundit
dhe vuajtjen time te embel, atehere
Dhe te qeshuren tende pa arsye sot.
O thonj te padukshem
qe po me grisni shpirtin frikshem!
Mos plas po deshe…mos derdh nje perrua lot
Degjo atehere, nga une te fundit kenge.
Deshira jote kjo i dashur a nuk ish?
Por ne qofte keshtu , sa keq me vjen,
Gjithcka qe desha e akoma nuk kam bere.
Mos plas po deshe…veten mos e vraj
Kjo ishte e gjitha….Fillim dimri,
nje qiell qe shkrepetimash u hap
Nje zemer e mbledhur grusht dhe
aureola qe si mjegull u shpernda
Mos plas po deshe….ne vend mos vdis
Nuk e di se c’ze nga shpirti do t’me dale
apo buzet a do t’me binden lehtesisht?
Por nese kenga nuk zbret fare permbi to,
Nga te carat, do te zvarritet ndonje fjale,
……se deshira jote kjo i dashur ish’.
Lexoni: http://blogshqip.blogspot.com/2007/11/alter-ego-ardita-jatru.html
http://mel-ard.blogspot.com/
(Përgatiti Flori Bruqi)
No comments:
Post a Comment