Lamtumire kohe!

Aida Dizdari

Aida u lind ne vitin 1981 ne qytetin e Durresit ku ka kryer arsimin e detyrueshem si edhe ka frekuentuar shkollen e mesme "Naim Frasheri" ne Durres, se ciles i detyrohet shume per sa i perket pergatitjes se saj si shkollore ashtu edhe jashteshkollore. Ne vitin 1997, Aida fitoi nje burse studimi dhe si rrjedhoje u diplomua prane "Red Cross Nordic United World College" ne Norvegji. Tani ajo studion ne Fakultetin e Shkencave Nderkombetare e Diplomatike prane Universitetit te Triestes ne Itali.
Aida ka filluar te shkruaje qe ne moshe fare te vogel kryesisht ne gjuhen shqipe. Pervec publikimeve sporadike neper gazeta dhe atyre online, ajo nuk ka botuar asgje te rendesishme deri tani, por se shpejti ajo do te dale neper librari me nje dialog poetik, frut i nje bashkepunimi me poetin Artan Hasani.

Nje cast reflektimi

Karkasat e njerzve te dikurshem cirren shkretetirave
ndersa njerez therrasin korbat, t'i mbledhin nje me nje
qe valesh
njerez te tjere te vijne
e te ngrene kollonat e shfajesimit e perligjjes...
Nuk i kam marre vitet e mia qe te veshtroj ne heshtje...
Por teksa therras
zeri me vjen i dobet,
gati i padegjueshem
dhe veten qe cirret
e degjoj vetem une...

Une dhe Une

Gishterinj lozonjare ne barkun e dheut,
dhe velloja jote e nuserise perdhosur ne zhurmen e trafikut... 
Lulet e portokallit ndotshem bien...
Te veshtroj,
ashtu sic veshtrohen lumenjte qe rrjedhin 
dhe shiu kur bie i qete:
ti altaresh te bardhe ecen,
e sigurt...
vete...
E shoh token mbi ty                
dhe lojezen e trupit tim qe rreh...
Ti ecen e me hapa shtremberon
ate qe m'eshte me e shtrenjte.
Duhet te te godisja me nje veshtrim,
duhet te te hidhja perdhe,
por ti fluturzonje me iken e me shket,
ti shkon drejt aromes se re.
Jashte teje lebetitem pranimesh,
jashte teje therras e ulerij!
Ti nenshkruan te ardhmen time,
te ardhmen tende tani...
Gishterinj lozin me barkun e dheut,
ti luan me shpirtin tim...
velloja jote e bardhe fshin dheun,
velloja ime nxin.
Ti uni im i jashtem qe qesh,
une uni yt pelegrin...
Ti stoike ne ecjen tende
une stoike ne ulerime.

Pa fjale

Gjumi ka rene mbi mua, i bardhe
e fjale me s'kane mbetur, te tjera fjale...
Goten te mbushur gjysem shterngoj ne dore,
nje enderr te bukur kam pire te tjerash ore...
S'ka me sekrete per ty tek rri shtrire,
prej gotes me sublime kete mbremje ti ke pire...
Shternguar ne lendinat me te gjelbra mban tani nje flutur,
te vyer, sic e quan, e te bukur...
Pergjakur, burbuqe, ne krahet e tua dergjur rri.
Petel me petel ia puth ti kryet tani.
Gjumi ka rene mbi mua, i bardhe...
fjale, me nuk dua, te tjera fjale...

Makth

Endja ime ulet ne prehrin tend
e me gishta mjegullime te prek     gjoksin...
Perkedhel...
Gjumit peshperitje...
Te dua!
Te dua!
Te dua!...
ne tjeter gjuhe,
ne tjeter vend,
te tjera krahe...
Dy puthje...
Lamtumire kohe!
Veten e kam terhequr zvarre
muajsh te thate
ku buze te zverdhura
zgjaten puthjesh te mohuara.
Asgjeja u lind.
Brenda hereve kur une u dergja me dhembje
ti u fshehe ngadale...
Atehere une mbeshtetesha pas teje
pa e ditur se kembet qe me mbanin
qene te miat qe ne nisje...