Poezi nga libri i tretë ne botim ” NE RRUGICAT E SHPIRTIT “

Genc Kastrati

PAS KESAJ

Pas kesaj nate
Ku do na shpie e nesermja
Ku do ribehen klithmat
E netve te virgjera

Tashme me mundon e ardhmja
Synimet per projektet
E dashurise sone

Me shikon me habi
Per te degjuar planin e zemrave
Pyet ku do shpalosen tingujt e puthjeve
Te kepusim telin e kitares
Si nje shirit inagurues
Mes shpirterave tone
Per te punuar bashk
Ne uzinen e dashurise

Pas kesaj nate
Pres lajmin e dites se re
Me lindjen e bardhesise se qiellit
Nga itinerari i faqeve te jetes
Me levizjen e gjallesave
Te na ftoj ne vendin tone
Ne tubimin e syve
Ne ndeshjen e eshtrave.

NE QERDHEN TIME

Kerkoj perqafimin tend
Shtrengimin e bukur
Me ngushellimin e ngrohte

Mjaft jame grryer jetes
Prej gjurmeve te kohes
Tani kerkoj mbeshtetjen
E kraheve te tu
Ku mbahet shpirti prane
Dhe degjohet zemra

Gjersa kerkoj qetesine
Kuptoj qe jam duke pushuar
Ne stuhine tende
Kuke pritur per krahet e tu
Te m’e shpiejne ne qerdhen time.

KA MBREMJE

Ka mbremje
Qe shoh pelhuren e syve te tu
Perdet e shpirtit qe dashuroj
Me mbulon si nje mbulese e ngrohte
Dhe me s’me pelqen drita
Nuk dua te prish vizionin e nates
Imazhit te syve te tu udhetoj
Si nje klandestin dashurie
Bebezave te tua pushoj
Gjersa erresira t’me deboj ne gjume
Dhe porsa fillojne te me mbyllen syte
Shoh qe me ke mbajtur zgjuar gjer vone
Afrohem muzgut dhe te them naten e mire.

RREFIM

I rrefeva zemres per ty
Se pash diten, as naten
As erresiren, as driten
Po shifja vetem brendesine
Thellesine mbjellur ndjenjes
I thash qe ishe per mua
Dhe mbi ty nuk kishte qiell
As ombrelle, as mbules reje
Qe vetem ti ishe horizonti
Qiell mbi qiell gjer ne tretje
I thash qe ishe zjarre
Dhe mbi zjarr ikje ne djegije
Qe ishe dore timoni e shpirtit tim
Se vec teje, skishte rruge tjeter
I fola gjere e gjate
Si boten ne atlas te shtrova
I thash qe ishe i vetmi shtrat
Ku do mund te pushoja,
Zemra mu ndal per nje cast
Dhe fjalet u shuan ne pritje
Sikur tha me jep nje tjeter rast
Dua te pushoj dhe une ne kete ngjizje.

NUK MJAFTON

Nuk mjafton nje puthje,nje arome luleje, nje ferkim eshtrash
Aq sa nje ferfellime e fustanit tend qe shuhet si puhize ere
Porsa hape syte, ti prape me mungon,thellohet zbrazetira
Me duket sikur kurre nuk te pash, dhe humbe lakores se hijes

Sa dua te te mbaj prane, asgje nuk mbush ngopjen time per ty
Dhe prezenca jote eshte e perkohshme, si jeta drejt vdekjes
Drejt nje shtegu fundit, ku per nje kohe kemi ndalur kohen bashke
Une dhe ti, rezistent karshi ndarjes gjer ne udhetimin internal

Shpirtit jeton brenga, dhe dhembshurise i shtohet dashuria
Sa e frikshme, aq e embel, ti ke hyre dhurate e vetme zemres
Me kthen ne kohen e femijerise, kur mbaroja keshtjella prej balte
Ndiqja pulebardhat vrapit tim, dhe prekja qiellin enderrimtar

Shoh qe prape asgje nuk mjafton murlanit te historise perpos teje
Imazhit tend perfytyroj te kaluaren dhe perleshjet e tashme
Brenda meje ti tani banon ne rrugicat e qeta te labirinthit tim
Sikur nga nentoka sfidohet dhe vdekja, tek ngjallem prezences tende.

ZEMRA IME

Trajtoj me kujdes zemren tende
Marr persiper te rrahurat e saja
Dhe i shtrij si pulse te shpirtit
Mbi zemren time,

Ne qetesine e frikshme
Ora braktis minutat
Ne tinguj zemrash mes nesh
Si nje sonate e pagoje
Ti flet melodis me zemer
Qe derdhet tungujve parreshtur
Ne dridhje te buzeve tona

Trajtoj me kujdes zemren tende
Si burine e zgjimit te madh
Dhe marr persiper tere peshen e fatit
Per deshmine e dashurise sime.

ASKUSH

Askush se vodhi kete nate
Me bukur se ti
Degjoheshin te shtenat e zemres
Tek festonte shpirti

Askush se pa erresiren syve te tu
Me bukur se une
Qe digjej flake ne bebezat e tua
Dhe hijet e nates
Fundoseshin ne trupin tend

Ti marshoje e perflakur zjarrit
Si nje gure ne rrokullisje
Thermoheshe puthjeve
Dhe ndaleshe ne permbysje te embel
Duke u endur buzeve te mia

Askush se pa me bukur se ne te dy
Henen e lakuriqte
Dhe qiellin e zhveshur
Tek edukonim dashurine.

PER MAHNI

Qe nga koha kur jemi takuar
Per mahni ke zbukuruar cdo gje
Dhe fjetjen e kam me te qete
Ne cdo gjume te marr me vete
Shfletoj sekretet e dashurise
Ku memorizoj castet e kaluara
Kur gjuheshim edhe me jastuk
Kur ndjekeshim edhe neper dhome
Sikur kur luanim symbyllas
Shkujdesur epsheve
Me kthen ne lojerat femijerore
Dhe porsa zgjohem gjumit
Kuptoj qe hija jote ishte prezente
Spirales se mistershme te jetes
Ku per mahni ke zbukuruar
Te gjitha oriendite e endrrave te mia.

TRASHEGIMTARE

Po vdes ngadal per puthjet e saja
Te hapura plag buzeve te mia
Ngadal po tretem plot trashegim
Me thesarin e saj qe m’e la pas

Shoh qe dhe vdekja do jete e bukur
E heshtur dhe e pa fjale si nje kopsht
Si kur shtrihesha vellos se saj
Dhe e mbuloja me petale shtatit

Kam zberdhyer sekretin e parajses
Gojedhenat i kam takuar ne toke
Me madheshtin e bukurise se perfolur
Lumenjte e arit ne trupin e saj
Kupen plot qumesht gjirit te mbushur
Ku tani pi nga pak per t’u mbajtur gjalle
Me trashegimine e jetes
Dhe trajtoj me respekt
Misterin delikat te dashurise
Ku shoh qe do vdes ngadal i lumtur.

TE UROJ

Te uroj, dhe atehere kur s’me degjon fare
Kur s’je me mua, e zeri im nuk te arrine
Vetem mendja ime te kaperthen si e roberuar
Zihesh si ne rrjet marimange, dhe te mbaj per vete
Mahnitur t’i uroj gjithe te mirat e kesaj jete
Mes vajit dhe gazit, buzeve te mia shtyhen ngjyrat
Cila do dale fitimtare shpirtit te ngarkuar
Dekoret humbin syve te mi si shkendija zjarri
Ndahen cope-cope, mosperfilles te meshirimit tim
Nga grimcat mistike grumbullohesh mendjes sime
Dhe vjen si nje perbindeshe e dalldisur qenies
Me fton ahengut tim, si nje shtegtare e tejdukshme
Kercimtare qe rikembon gjer ne dridhje te zemres
Duke te uruar pafund, si unaze e perflakur floriri
Me rremben pshertimes,dhe sikur humbem lakuriq urimit
Mes tokes dhe qiellit, hapsires se frikshme.

MARGARITARE

O e madherishmja ime
E gjithe pushtetshmja
Qe prej asgjeje
Ne cdo gje me shenderron
Me ben mbret te mvehtesise sime
Pushtetarin e gjithe fuqishem
Me ke fundosur si dielli ne det
Ku kam zbuluar margaritaren e thellesise
Qe shpirti im tani e ruan si ne muze.