Nga: Namik Selmani
I thuaj bukurisë të bëhet memeckë kur të kalojë Liridona
I thuaj bre, Çarshisë të shtojë një vezullim të ri në shitore
Oo, besa, e di që sythojnë gjethet e një ditë bëhen kokrra
Po e di se bukuria është kaherë ilaç për zemrat djalërore
I thuaj diellit të lërë pa nxjerrë një rreze të ngrohtë
Kur të kalosh ti, të mos fërkojmë pëllëmbën e dorës
E lulet e rudinës në këmbët e tua të gjitha të ndalojnë
E lulishtoret e Kosovës për ty të thurin ajkën e kurorës
I thuaj Sharrit trimosh të përulet para këmbës tënde
I thuaj palcës së malit dhe gurrës të sjellin më shpejt lulëkuqet
Se kalon Liridona ëndërrore, nazërore, me hapat e rëndë
Si një zanë që s’të shiton, po të vë dorën miqësisht mbi supe
E ktheje Çabratin në një fjongo kaltërore të Fjalës së Mençur
Me sytë e etur për dritë ujëvarash nga Ereniku, nga livadhi
Oooo, para syve të tu qorrërohem e bëhem fort i dehur
E një djersë e ftohtë në çast më pluskon rrëkeshëm te balli.
E thirrmë kapedanët të rrokem me ta si në një log përralle
Kush shtizën e syrit tënd do ta marrë në ëndërr.
Hesht, fol a shfaqmu fytyrëskuqur, bash si shtojzovalle
E fjalën mos ma thaj, bre, po ma bëj mjaltë të ëmbël
Tiranë, 20.11.2011
