Vehbi Kikaj lindi më 1942 në fshatin Lupç i Poshtëm të Podujevës. Pas përfundimit të studimeve në Fakultetin Filozofik në Prishtinë, degën Gjuhë dhe Letërsi Shqipe punësohet si mësues, pastaj punoi si redaktor i faqes së fëmijëve në gazetën “Rilindja” deri me 1968, kurse prej viti 1984 punoi në revistën “Pionieri”. Prej vitit 1984 e deri në vitin 1986, kur ndërroi jetë, ishte kryeredaktor i revistës për kulturë, art e letërsi “Fjala”. Është njëri nga shkrimtarët tanë më të shquar për fëmijë. Ai shkroi pak për tridhjetë vjet të krijimtarisë së pandërprerë letrare: rreth njëqind e tridhjetë poezi, shtatë tregime dhe një roman.
Kikaj ishte njeri prej atyre që bëri kthesën më të madhe kah moderniteti.
Disa nga veprat:
Gurrat
Zogu i argjentë
Shtëpia ime ka sy
Ecjen e mësoi prej lumit
Dukati e fjala
Havakushi
Drandafili im
Tri gëzime
Djaloshi i gurtë
Princi i mjerë
Në lundrën "Teuta"
Sarajet e bardha
Lokja
Pyetje pa kuptim
Sa gëzim ka lumi
Ti, dëborë, ke mbuluar shtigjet
Me xhaketën kuqezi
Poezi nga Vehbi Kikaj
PEMËT NË VERË
Mollës së hollës
iu ka tharë fyti,
për një gotë ujë
Dielli e mbyti.
Dardhës -së bardhës
iu ka tharë dora
nga vapë e verës
lëngon e gjora.
Kumbulla -sumbulla
s’mund t’i thotë kuj:
si t’shkojë të lumi
të pi pakëz ujë.
I pari -kopshtari
zgjohet që më natë,
pemëve të etura
u jep limonatë…
E NISEM NJE SHTATOR
Erdh shtatori me ere molle,
Shtatori mbi qerre me rrush!
N ‘agim degjoj zile shkolle,
E rruges vrapon nje vogelush.
Romaket sulmojne me shpata,
Ilireve iu prin Teuta…
Si nderrohen dita e nata?
Duhet t’flasesh pa u nguta.
Po s’dite ligjin e Arkimedit,
Merr librat e fle mbi to!
Kimisti t’pyet sipas rendit
Me formula t’veta – H2O…
Nje shtator, e nisem nje shtator,
Ure te gjate na duhet kaluar.
E kjo ure e ka fundin n’qershor,
Kur t’kalojme, pershendetemi: Gezuar!
DY SHITESE TE LULEVE
Zbresin n’qytet ne mengjes
Te shesin lule me vese.
Dhe syte i kane si lulet
Dhe fjalet si puhia kur ulet
Te loze me gjethe ne ere,
Te shperndaje parfum-pranvere.
Para fontanes shesin lila:
“Xhaxha a don trendafila?
Agulicet kushtojne lire
ja vjollcat ne doni me mire.”
Dy shitese te fontana presin,
Pranveren n’qytet na e shesin.
NE QERSHOR
Pritnim te na ndaje librezat
mesuesi me kravate te blere
qershor ka qene – me qershia
e lule te bukura me ere…
Nje çast n harroi ne klase,
shikonte n’dritare te vet
po ç’dritare? Ai shihte kohen
dhe dinte ne jete ç’na pret.
Njeri e bart neper tela
fuqine e lumit nen pyll,
tjetri ben shifra dhe mat
largesine nga toka ne yll.
Ky ben projektin e ures
a t’uzines sipas deshire,
ai n’ledhe t’qytetit te zhdukur
lexon mbishkrimet ilire.
Nje mjeke me ilaçe t’reja
jeten i zgjat nje femise,
nje trim i prin batalionit
ne roje t’atdheut e lirise…
Kush e di me tutje ç’deshironte
mesuesi n’dritare te vet,
po rruga qe ai me tregonte
sa bukur, sa bukur – me pret.
