Poezi nga Arqile V Gjata
LETRA E ËNDRRËS
“Ëndrrat janë pishtarët paralajmërues të dëshirave.”
Margarit Jurst
...Ndjej fëshfërimën e pranverës!
Po vjen e dashura ime,
më tund dorën me letrën
që i dërgova mbrëmë në ëndërr.
Rrobat i ka të bardha,
feksin në ngjyrën e luleve
me gjinjtë si dy pëllumba të porsa fluturuar.
Është e bukur, lindur brenda meje,
si pemë stine ngarkuar...
E lehtë si zogu,
fluturon, vjen e malluar
dora i dridhet
kur lexon letrën e ëndrrës time!
Athinë , prag pranvere
NGJYRA E VERDHË E JETËS
“ Gjej shumë realitete te fantazia.”
F.Franklin
Çdo çast ndeshem me qytetin e verdhë.
I verdhë dhe ajri.
Jeta e magjepsur nga kujtesa
pikat e shiut i japin madhështinë.
Shpendët të verdhë fluturojnë
të verdhës ngjyrë i ngjajnë
edhe puthjet nën pemën e portokalles.
Fryma e jetës
luhet nëpër skena të verdha.
Dhe kur qan qyteti,
hëna në vetminë e saj ia shton verdhësinë!
Të gjithë këmbësorët vdesin të verdhë,
dhe dielli
i verdhë lind e perëndon në këtë qytet...
Qershor 13-2013
NJË DITË FESTE ME TË ÇMENDURIT
‘’Kush jeton pa çmenduri nuk është aq i urtë sa e pandehim’’
La Roshefuko
Unë e di...
ku e kanë derën e mendjes të çmendurit.
Ata,
janë kalimtarë të ëndrrave, shtratin e kanë të thyer,
brohorasin,
si epshor tundin mendjen e tyre!
Janë apo nuk janë të dhunshëm,
me kokë poshtë e shikojnë kohën dhe botën,
kujtesën e kanë të ngujuar në nervin ireal!
Të çmendurit numërojnë kokërrizat e rërës,
nuk ndjejnë uri, as ngopje
festë kanë çdo çast në mendjen e tyre.
Një ditë...
më ftuan,.
më gostitën me fjalë çmëndurisht të bukura...
Ju betohem, kanë fantazi e trillime reale!
Janë të besueshëm
e kanë njohur botën pa mëkate e dëshira seksuale!
Në kopsht,
aty ku dëfrehen, nuk shajnë
veç përgjërohen për dashurinë.
Në gji,
mbajnë të palosur një letër
a fotografi të heronjve të tyre.
Qajnë e qajnë deri sa qeshin me veten, e të thonë:
-Nuk jemi të çmendur!...
Ju jeni të tillë, vidhni dashuri,
fëlliqni biblioteka e shtëpi publike!
Më dhanë shumë kartolina e letra,
më dhuruan buzëqeshje pa maska!
Rroj në botën e tyre delire...
2 Nëntor 2012
EGOIZMI, KËNGA IME!
Ngrehu, eja…
Vishu bukur egoizmi im i dashur!
Ti je “vëllai” im,
shëmbëlltyra bashkëkohore
veshur me urtësinë e një burri të pashëm!
Mos u trëmb!
Dhe zotat egoiste kanë qenë,
gjigandët lavdi kërkuan.
Eja egoizmi im, më hudhëhiq
rrezet e diellit kthej mbrapsht!
Ngashërehem kur ai më afrohet pranë.
Edhe kur ka shumë mjegull,
më duket si vajzë e ëmbël!
Nuk ka çudi…
kufoma ime e mbart përhera mbi supe.
Egoizmi është shpresa e vetme
e zjarrit të zemrës…
Egoizmi është kënga ime!
29 Gusht 2013-Vlorë
Vishu bukur egoizmi im i dashur!
Ti je “vëllai” im,
shëmbëlltyra bashkëkohore
veshur me urtësinë e një burri të pashëm!
Mos u trëmb!
Dhe zotat egoiste kanë qenë,
gjigandët lavdi kërkuan.
Eja egoizmi im, më hudhëhiq
rrezet e diellit kthej mbrapsht!
Ngashërehem kur ai më afrohet pranë.
Edhe kur ka shumë mjegull,
më duket si vajzë e ëmbël!
Nuk ka çudi…
kufoma ime e mbart përhera mbi supe.
Egoizmi është shpresa e vetme
e zjarrit të zemrës…
Egoizmi është kënga ime!
29 Gusht 2013-Vlorë
E HAROJ VDEKJEN!
...Atë mëngjes
shikimi i saj ishte i guximshëm
dhe pse e përlotur
vdekjen e rrëmbeu në krahët e saj, vrapoj
e mbështolli me dashuri
i dha jetë rrugëve të haresës...
e me pamjen e një të sëmuri shpirtëror
u mallëngjye nga një shikim egërsie,
prej egoizmit e haroj vdekjen!
Me flokë të thurura gërshetë
me gjoks të hapur e çakardisur me një rreze dielli
kërkonte moshën e saj,
të pastronte sytë nga vetmia!
Vlorë 30 Gusht 2013
...ËSHTË KAPITALIZËM I DASHUR IDJOT!
Kam vite që e jetoj kapitalizmin...
Ai është i veshur
me bluza me ngjyra e vija te zeza
përkdhelur nga sëmundjet psiqike e shpirtërore
si gjithëmon skicofrenik...
është kapitalizëm i dashur idjot!
Sa shumë zhurmë që ka,
deri në qiell bubullimat e armëve kërcejnë!
Ende jetojmë në forma të zbrazta, jemi vdekja
dhe fabula e kapitalit,
është kapitalizëm i dashur idjot!
Fjala “rrevolucion” vijon e varur në trekëmbësh,
nëpër plantancionet e mjerimit ritet i shëndetshëm
bima antike e kapitalizmit
dhe pse kufomë...
duan ta rrëmbejnë, ta mbyllin
në dhomën e akullt të vdekjes ...ai po jeton akoma
është kapitalizëm i dashur idjot!
Kur koha do zgjedh një vendbanim të ri
midis jetës dhe vdekjes,
vetëm atëhere njeriu do kaloj në mbretërinë e “Lirisë”
o i dashur idjot!
Shtator 2013-Athinë
PUTHJA E PARË...
“Bukuria u pëlqen syve, butësia magjeps shpirtin.”
Voltaire
Lajna...
Ishte bukur kur më puthe
pak e çmendur kur mbylle sytë
e përsëri më puthe si një nuse e re,
unë të pëlqeva dhe pse dashuria jote
e rrezikshme ishte,
u trondita pak kur syrin ma shkele!...
Fytyra tënde,
ashtu si atëhere rrend buzagaz
rrënjosur brenda meje, lule çelur në rrugëtim
i lumtur jam brenda puthjes tënde...
Në këtë mbrëmje verore,
kur dhe flokët janë më gri
lexoj dritën e atij çasti,
e mbaj mend puthjen e parë!
Gusht 2013
PËRSËRI PËR HESHTJEN
“Arti është pasqyrë e jetës.”
Bjelinski
Kur lindi heshtja
njeriu ndjeu shumëngjyrshmërinë e jetës!
Aty,
tek heshtja gjithëçka ngec
dhe pse nuk e prekim dot,
ajo na mësoi të mendojmë!
Tek heshtja
të gjithë shpëtim kërkojnë...
dhe malet
dhe pyjet dhe deti
kanë mënyrën e tyre të heshtjes!
Heshtja ime
është enigma e lotit,
vetëm ajri e ndjenë bukurinë e heshtjes!
Një Prill 2013
DRITËROI I DEVOLLIT...
Mes erërave, e bukura jetë
lindi poetin e panjohur
atje...
ku Devolli
nën qiellin e tij jetonte gri!
Në gjirin e Devollit
filloi të shkruajë letra…
me ngjyra të kuqe, të gjelbërta
mes fjollave të duhanit e qejfit të ponçit!
Ai devolliti
e mori jetën ndër duar
e veten e la diku... shtegëtar,
shokë e mik me Maton e Mekon,
me Zylon e turkeshën u miqësua.
Dritëro e quajnë!
Është mëkat t’ia prekësh flokët
pasi, plisi thërrmohet
e bilbili këngës ia merr,
‘’Devoll, Devoll, i tillë qenkam unë...!’’
Prill 2013
...LUMENJTË JANË TË VJETËR
“Lumennjtë nuk qëndrojnë kurrë në këmbë dhe as ne mënyrë të qëndrueshme!”
Lumenjtë janë të vjetër,
rrjedhin së bashku me gjumin
dhe jetën absurde.
Tani,
shteruan
kanë ikur në fusha të tjera.
Çdo natë dëgjohet vetëm kënga e ngjirur
e shtretërve të thatë.
Akoma gjenden vijat e trasha
ndër ura e gurë
të etura për një pikë ujë
ku,
gjelbërimi i drurëve
veshur me gjethe e fruta pemësh
ngurtësuar në gri, pa jetë!
Lumenjtë kërkojnë buzëqeshjen e rrjedhjeve,
s’dinë se ku fshihen!
NË VIGJILJE TË PRANVERËS
Në vigjilje të pranverës
zbrita në qiellin e hapur
për të dëgjuar muzikë poetike!
Ata,
me shpresë
tek muzika e vargjeve
donin të zbukuroheshin...
Tek ai copë qiell
nuk kishte rrugë për emocionet e vargjeve,
kishte vetëm hapa, gjurmë
mbetur nga kalimtarë.
Me shpirtin thatësirë,
këndonin këngën
e moçme të kukuvajkës.
***
Më tej,
në një vend me dritë
këndonte një zog... me shumë ëmbëlsi,
ajo këndonte çdo ditë e çdo të diel pa gëdhirë!
Prill 2013
Ç’FAJ KAM UNË PSE DASHUROJ!
“Nuk ka ligj që mos të thyhet para së bukurës.”
Bethoven
Ç’faj kam unë...
Pse ti je buzëqeshja ime e munguar.
Nuk është faji im që sytë e tu
në shpirtin tim kanë rënë.
Mëkatari nuk jam unë,
pse ti je ëndrra ime e përnatëshme.
Për buzët e tua plot ëmbëlsi,
më drithërohet shpirti!
Ç’faj kam ...
kur mbi gjoksin tënd
dhe ëngjëjt kryqëzohen,
për gushën tënde aromë ndjellëse,
dhe paskam faj, pse dashuroj!?
MË DËRGO NJË COPË LETËR TË BARDHË!
“..pa fantazi nuk ka poezi!”
E di...
Ti tani je pranë detit!
Unë, si përditë të kujtoj.
-Kërko nëpër shpirtin tënd,
më dërgo një copë letër të bardhë
të shkruaj vargje për dashurinë tonë!
Dërgoma sonte me karvanin e yjeve,
mos harro, puthjet varja hënës në gushë!
Kam merak...
Pse kaq shumë u vonua!?...
Mos ka humbur rrugën, apo ka ngatërruar adresën
letra e bardhë!?
15-Korrik 2013
E MBANI MËND MIGJENIN?
“Poet si Migjeni janë stoli e Kombit!”
E mbani mend Migjenin...
mbetur nën heshtjen e mjerimit?
E varrosën nën gurë,
si kujtim i lanë kostumin e melankolisë!
Të mallëngjyer deri në lot
t’i zgjasim duart drejt Poetit,
të mallohemi me lahutën e kohës
me “dashuri epshore”!
Thonë se...
Migjeni ende merrë frymë
me fytyrë të ëmbël, të dashur
vargjet e tij tretur në shpirtin krenar!
Tek guri i varrit dëgjohet zëri i tij
braktisur nëpër kishat e dëshpërimit
zhele, zhele!
26 Mars-2013
VARGJE PREJ GURI
“Nuk e dua ëndrrën, më jepni realitetin.”
Gabriele D’ Annunzio
Atje,
tek bregu i erës,
seç mu kujtua një emër...
Guri i Vashës!
Prej racës së gurit jemi,
veshur me kostum guri,të rëndë, të fort.
Qielli me gurët është në armiqësi!...
Nga prind prej guri u lindëm,
guri na dha jetë
deri tek rasa e varrit,
me një gur mbi kokë!...
Gurët gëdhenden, kanë gjuhën e tyre nëpër shtëpira,
avlli, porta e sofata,
shpirti na thahet mbi gurë.
Ah...gurët,
bashkëvuajtës të jetës tonë!
Nëpër qelit e gurta zgjohen muzgjet,
dhe zogjtë e mardhur nëpër gurë e fshehin folenë.
Mbi gurin e varrit poeti shpirtin gdhënd!
Dashuria vajton mbi gurë,
nëpër copëra jete pëllcet guri nga syri i keq
gure i latuar shpirti i Nenes!
Aty
tek bregu i erës, mbi gurë..të Vashës
këndohen këngët e dashurisë!
30 Korrik 2013
Në Mëngjes
Në sheshin me qiparisa
mes të vdekurve
lëkunden kryqet nga era e lehtë.
Aty nëna dhe ime mbesë
nga avllia e tyre kundrojnë kalimtarët.
Më poshtë, nëpër bar e lule
pi kafe me raki im at.
Ata ikën në të kaltërtën pjesë të qiellit
në prag të shpërthimit të sytheve.
Në orët e ditës
Lypësi i butë...
Me të brendshmen e dorës fshin mermerin
e vendbanimit të tim eti.
Dhe fryma ime përpëlitet
duke admiruar fotografinë e qelqtë
mbi kokën e babait tim.
Natën
Gjatë natës, në sheshin me qiparisa
nga hapësira e detit hynë me forcë era,
të strehoet, të dremis
bashkë me të vdekurit nën gurë
a mermer ngjyrë çokollate...
Për tu larguar në orët më të vona.
11-4-2010
Të dashuruarit e vetes
Të dashuruarit e vetes
ditë-natë të mbetur pezull.
Kureshtar që kumtojnë dashuri të urryer,
të papërgatitur për krahët e erës
Si njerëz hiç
vuajnë në pozicione keqësuese.
Zik-zak në ndjenja,
në humbje imazhesh
hidhërim e fyerje shpirti u shungullon.
Athinë,11-4-2010
Ai...
Ai lehtësisht në dorën e majtë
mbanë dëshirën e tij
drejt ngjitjes së një kodre.
Në të djathtë diçka femërore shijon
e shumë të virtytshme.
Me të dy krahët luan shpejtë
pjesë argëtuese
mishërim i shijes të ringjallur përsëri
nga jeta e tij ironike,
që ende nuk është e mrekullueshme.
Anxhelina
Anxhelina kalon orë intime
me poezinë.
Këtë e thotë autografi im
për librin që kam në mendje.
Zgjas dorën të mbledh shkronjat,
të josh Anxhelinën me lotin tim,
ti them:
- Kjo është fytyra ime!
Për Kohën
Ata flasin për Kohën...
Nga mënyra e rrëfimit
e kapërcejnë monotoninë e këthjellsisë.
E tërheqin me litar
deri te vendi i ngujimit,
tek një shtëpi publike.
Pështjellur nga brishtësia
digjet Koha
në të ndritshmin ngushëllim
me shirit të zi në gjoks dhe në krah.
Njeriu
Për njeriun,
si pasuri e mjaftueshme janë varret
dhe një të tillë e ka dhuratë.
Njeriu ka diell e qiell,
pak tokë dhe pluhur kujtese.
Pa moshë të caktuar,
njeriu hipotekon veten
në qilarin e historisë turbulluese.
I sipëruar nga trishtimi
njeriun e largon koha
si divorc i pa besueshmërisë
14-4-2010
Në sheshin me qiparisa
mes të vdekurve
lëkunden kryqet nga era e lehtë.
Aty nëna dhe ime mbesë
nga avllia e tyre kundrojnë kalimtarët.
Më poshtë, nëpër bar e lule
pi kafe me raki im at.
Ata ikën në të kaltërtën pjesë të qiellit
në prag të shpërthimit të sytheve.
Në orët e ditës
Lypësi i butë...
Me të brendshmen e dorës fshin mermerin
e vendbanimit të tim eti.
Dhe fryma ime përpëlitet
duke admiruar fotografinë e qelqtë
mbi kokën e babait tim.
Natën
Gjatë natës, në sheshin me qiparisa
nga hapësira e detit hynë me forcë era,
të strehoet, të dremis
bashkë me të vdekurit nën gurë
a mermer ngjyrë çokollate...
Për tu larguar në orët më të vona.
11-4-2010
Të dashuruarit e vetes
Të dashuruarit e vetes
ditë-natë të mbetur pezull.
Kureshtar që kumtojnë dashuri të urryer,
të papërgatitur për krahët e erës
Si njerëz hiç
vuajnë në pozicione keqësuese.
Zik-zak në ndjenja,
në humbje imazhesh
hidhërim e fyerje shpirti u shungullon.
Athinë,11-4-2010
Ai...
Ai lehtësisht në dorën e majtë
mbanë dëshirën e tij
drejt ngjitjes së një kodre.
Në të djathtë diçka femërore shijon
e shumë të virtytshme.
Me të dy krahët luan shpejtë
pjesë argëtuese
mishërim i shijes të ringjallur përsëri
nga jeta e tij ironike,
që ende nuk është e mrekullueshme.
Anxhelina
Anxhelina kalon orë intime
me poezinë.
Këtë e thotë autografi im
për librin që kam në mendje.
Zgjas dorën të mbledh shkronjat,
të josh Anxhelinën me lotin tim,
ti them:
- Kjo është fytyra ime!
Për Kohën
Ata flasin për Kohën...
Nga mënyra e rrëfimit
e kapërcejnë monotoninë e këthjellsisë.
E tërheqin me litar
deri te vendi i ngujimit,
tek një shtëpi publike.
Pështjellur nga brishtësia
digjet Koha
në të ndritshmin ngushëllim
me shirit të zi në gjoks dhe në krah.
Njeriu
Për njeriun,
si pasuri e mjaftueshme janë varret
dhe një të tillë e ka dhuratë.
Njeriu ka diell e qiell,
pak tokë dhe pluhur kujtese.
Pa moshë të caktuar,
njeriu hipotekon veten
në qilarin e historisë turbulluese.
I sipëruar nga trishtimi
njeriun e largon koha
si divorc i pa besueshmërisë
14-4-2010
Arqile V Gjata
Arqile V Gjata ka lindur më 24-6-1942 në qytetin e Vlorës-Shqipëri.Aty mbaroj shkollën 7 vjeçare dhe shkollën e mesme(Gjimnazin ‘’Ali Demi’’)
Në vitet 1972-75 vazhdoj Institutin e lartë tre vjeçar në Shkodër për Gjuhë-Letërsi Shqipe.
Nga viti 1995 jeton dhe punon në Athinë familjarisht. Ka bashkëpunuar dhe bashkëpunon ngushtë me shtypin Shqiptarë në Athinë ku ka botuar shumë artikuj problemor për emigracionin, reportazhe, skica, poezi, tregime dhe mendime estetike.
Ai ka botuar këto libra:
-‘’Arvanitas me shumë emër’’Monografi për Aristidh Kolia në vitin 2000.
-‘’Kur trazohet jeta’’ vëllim poetik viti 2005.
-‘’Kurorë me ngjyra’’ vëllim poetik 2006
-‘Qyteti që kërkon muzikë’’ vëllim me tregime më 2007
-‘’Gratë e poetëve’’ vëllim me poezi 2009
-‘’Një ese për jetën’’ vëllim me ese dhe mendime kritike më 2010 botuar nga Shtëpia Botuese ‘’LULU’’ në SH.B.A
-‘’ Jeta më vjen si poezi’’ vëllim me poezi botuar nga Shtëpia Botuese ‘’LULU’’ në SH.B. të Amerikës Tetor 2010.
-Vëllimi me poezi të zgjedhura ‘’Kur Thinje Deti’’ Maj 2012
A.Gjata është bashkautor në disa Antologji dhe Revista Letrare si: Revista Letrare numër 38-të ‘’Mehr Lict’’, Në Antologjinë e studiuesit dhe kritikut F.Terziu ‘’Vëzhgim në brendësi të prozës dhe poezisë Shqiptare’’, Në disa numra tek Revistën letrare ‘’Haemus’’si tregime, esse dhe poezi që botohet mha Akademiku Ardian Kyçyku në Bukuresht, ‘’Pelegrini’’, ‘’Pegasi’’, ‘’Çelësi i shpirtit’’ në Rumanisht, ‘’Qiejt e shpirtit’’ si dhe bashkautor në Antologjinë’’EAGLE’S VOICES’’ në Anglisht, që sot është pronë e Biblotekës Mbretërore të Anglisë. Në Revistën ‘’Obelisk’’.
Ai është pasqyruar në Antologjinë me autorë vlonjat ‘’Mendime estetike mbi letërsinë bashkëkohore’’ nga Eqerem Canaj
Bashkautor në Antologjinë e krijuesve emigrant ‘’As i gjallë dhe as i vdekur’’ botuar në Suedi nga Shkrimtari dhe poeti Bahtir Latifi.
Bashkëautor në vëllimin me kujtime të Lavdie Bisha ‘’Ti je Lulja më e Bukur e Jetës’’ Nëntor 2011.
Së fundi ai është bashkautor në Antologjinë poetike ‘’LOTËT E VIRGJËR’’ Mars 2012 përgatitur nga Agim Mato dhe Dr. Fatmir Terziu botuar nga Shtëpia Botuese LULU në SH.B.Amerikës.
Ai ka disa cikle poetike të përkthyera të botuara në Anglisht, greqisht, rumanisht dhe rusisht.
Ai është prezantuar me cikle poetike dhe në shumë gazeta të ndryshme elektronike dhe jo elektronike në botën Shqiptare. etje.
