Antela Vouli (Spaho) ka lindur në Devoll. Ka kryer studimet e larta në Fakultetin e Shkencave Humane, dega gjuhë shqipe dhe letërsi në universitetin “Aleksandër Xhuvani” Elbasan, si dhe studimet pasuniversitare Master me drejtim letërsi shqiptare në Universitetin e Tiranës.Ka punuar mësuese, gazetare e redaktore në botimet letrare artistike. Ka botuar cikle me poezi e prozë në organe të ndryshme të shtypit të kohës dhe është autore e disa librave.
BRENDA VETES
sytë në parajsën e lotëve
zemrat në atë të dhimbjeve
fjalët i mbajmë për vete
në listën e gjatë të kujtimeve...
VERBËRI
asgjë nuk dëgjohet
askush nuk ndihet
toka e shkretë
të shkretë planetët
yjet
sytë pa lot
as qajnë
as qeshin dot...
TANI TË DASHUROJ NDRYSHE
më mjafton drejtimi i erës
dhe pikat e shiut mbi xham
për të gjetur vendndodhjen
e zemrës tënde
ti je bërë ajër…
KONKURS BUKURIE ME ZOGJTË
brenda syve të mi
nëpër rrugët e mistershme të këtij planeti
zgjohem dëshirëplot
me flatra engjëjsh
të fluturoj griqiellit të kryeqytetit tim
për të konkurruar me zogjtë
është zjarri i dashurisë
që jep sinjale të argjendta
atëherë kur e qeshura jote derdhet
damarëve të ditës
si një trëndafil maji
i shenjtë për takimet dashurore
si një rreze dielli
që ma dërgon nga shpirti i qiellit
përhumbur dritësisë nëpër qiell
hap krahët dhe fluturoj
për të arritur majat e lartësive të tua
për t’u bërë më e bukur se zogjtë
magjistarja ime
çmendurakja dashuri
në përpjekjen e zogjve
për të tejzgjatur pranverën
fluturimi i tyre merr kuptim hyjnor
brenda meje princërohen ndjenjat
FTESË PËR NË VISE TË ËNDËRRTA
eja të shkojmë drejt Ëndërrisë
mos nguro
kjo rrugë do jetë një bukuri në yllësim
lëre të lirë shpirtin si petal trëndafili
të sfidojë botën me kanune
mos e kthe kokën pas
nëpër shkreti
eja t’ia dalim mbanë jetës së krisur
në pyllin e bleruar të ndjenjave,
të ringjallim premtimet tona të hershme
pasionin tonë ta nisim udhnajës
nëpër itineraret e zogjve në qiell
të zhbëjmë të gjitha dhembjet e djeshme
fati ynë
mall i përjetshëm në dëlirësim
NË ËNDËRR
pasqyrime të çuditshme
të gjërave
që ditën bëjmë
që nuk i bëjmë
përthyerje të mahnitshme
të sendeve
që ditën shohim
që nuk i shohim
shpërbërje të pakuptimta
ndodhish
që ditën ndodhin
që nuk ndodhin
tjetërsim çmendurak
i njerëzve
që ditën njohim
që nuk i njohim
E VE-TME
e ve-tme
si grua pa burrë
me fëmijë jetimë
e ve-tme
si hëna në mes të qiellit
në pafundësinë yjore
e ve-tme
si era buçimtare pas dritaresh
në vjeshtën e vonë
e ve-tme
si zemra në mes të kraharorit
PORTRET
prej ujit
sytë
prej baltës
trupi
prej këngës
buzët
flokët
prej erës
zemra
prej pluhuri
IKARDHËSI
le ta dëgjojmë këtë çast
orën e ikhumbjes
tik-tak, tik-tak
çanta e vjetër
telefoni
trageti
koka mënjanë
tik-tak
tik-tak
ora e ikardhësit
larg
PAQE
lotët u thanë
ka perënduar dielli pas malesh
toka është e ftohtë akull
yjet digjen si sy fëmijësh…
trupat dridhen si në ethe
dhe këmbët po na mpihen
luftojmë të mbajmë hapur sytë
për të parë rrugën
nga shpresuan të vinte
të numëronin bashkë
sytë e djegur të fëmijëve
në qiell
në qiell
