Nga Seit Seitaj
Requiem
Ku flene kambanat tona te fillimit
prej tunxhi,prej bronxi,
prej shpirti.
Ku i groposen kambanat tona
ju prene gjuhen
dhe i shpune larg
i permbyten,i shkrine
dhe lengun e tyre
e derdhen ne forma mohimi....
Ku jane kembanat tona
qe kumbonin gezushem
apo ofshanin plot dhimbje
tundur nga gishtat e mpire
kambanat heshtnin
nisnin zemrat
Lutjet e fillimit...
Toka jone e nginjur Ding donge
qe zgjuanin erresires
apo ninulle per femijet
dhe ne i degjonim.Vetem ne i degjonim
dhe puthnim kryqet fshehur Atyre.
Poezia Bionde
Lulet,Limona,frutat.
Molekula drite qe nanurisin Perendimit tone
te perflakur,
Perenduam duke u tretur dhe dallget bionde
ne mbremjen e korrur
neper kallinjte e maleve,flokeve te kodrave
njollosur.
Frutat,Limona,buzet!
zbutet era ne fllad,,Stuhite stepen,
detet,
vagullima e nje gjemimi te thelle eshtrash
ne etje.
Cirka lulesh qe rendin qiejsh
si pershperima shpirterash te uritur,
Ardhja jote eshte nje plotesim.
Ti tjerr nje pambuk drite
neper lekure ,
nga poret llamburijne civitje
dhe gjurmeve te tua germa lumi
pupla vallesh te gezushme shkoqen
si yje...
Naive yje ne pervelim...
Njerzit e ardhshem....
Ata po vijne
prej nesh.
Jane zgjuar papritur neper elektricitetin
e nervave tona .
Ata segmentesh,hirit te ndjenjave tona
kerkojne te memezojne me buzet e dridhura
neper gishtat tane te mpiksur perditshmeri,
Prej shkulmeve tona permbysen
rrotullohen si vemje te etura
neper aritmi.
Ata njerzit e neserm
zhgarravisin mbi muret e mishit tone
pa forme
shqisin fleta historie i bejne balona
na brejne kanotjeret, si mola
dhe dine te gjitha vallet qe ne mendojme
te gjitha ninullat ata
i thone.
Neser ata do te agojne.
Ne ne perendim....
Therrime drite te shperndara nje deti
te pluguar
do te biem ne erresire...
Reliev poshte flatrash
Ishin fushat
pjeset e pjellshme qe ata lakmuan .
Fusha e Kosoves
e Troviollit.
e Beratit,
e Devollit,Dropullit(me demat qe mbyten ne gjak)
E Vajkalit, e Delvines me nje sy te kalter.
Ata dyndeshin mizeri
e ne zume grykat:
e Kaçanikut.Kuçit.Mezhgoranit,
Dugagjinit,Mirdites,Mecoves,Artes e Korabit,
e Cernaleves e Paramithise....
Kafshoni armikun o grykat e Shqiperise.
.
Nisen vallet shkembinjve
permbi Sul.Sopot,e Diber
ato shkembinjte sofer fluturimi
ne fillim marresi.kthyesi,
mbajtesit njeri mbas tjetrit me n jeren kembe
ne ajer
dhe mbyllesi
ai trup perdhredhes plot lojra me nje shami
te kuqe
ata rane,e ate cohe te vjeter brezash
e veshi shqiponja
qe te mos e shqyenin....
E nisim nga e para?
Hije,hije hardhish permbi pershperimat
lutje te koduara,lutje te çartura te çastit,
lutje per te belbezuar.
Mjegull permbi direket e nje njeriu
puhize permbi gishtat e lulezuar,
pluhur neper kembet e zbathura
eshtrave te rruges
se gabuar.
Hije,lutje,mjergull,puhize,pluhur...
Nje grusht uje,
dy grushte te bere kupe
per te njomezuar dy buze
plasaritjet e pritjes,brazdat e dallgeve te stolisura
drite...
Mos ik...!
Vagullimat pllatiten,dhe luginat
bekojne me shushurimat
e lumit,
kjo ere,kjo ere e marre qe merr
dhe bije lajthitje...
Shfleton gjethet e nje libri angullimash
shkopsit nje kemishe lajmerimi...
Por serish une si nje pjergull
zvarritem lastaresh neper strehe
neper dege te prera dhimbjesh,brire dreresh
neper shkronjat e nje fjale te re.
Mos ...
Mos ik!
Mos me ler ne ameben
e perpelitjes sime!
Kur jam vetem,humbas si nje tingull....
Kur jam vetm belbezoj,
dhe dridhem perpara shiut si nje trisht
i vogel
si nje loder e sterperdorur...
Binare,sirena,kenge bulkthesh,lutje haloresh,
rreshire ninullash,
dallge...
E nisim nga e para?
Nga e para Fjale?
Shamite
Fle nen gji
si nje horizont i zhubravitur,
qerpik i nginjur me shi, qerpik
prej gjilpere te imet,hidherake...
U lodhe shami!
Se tunduri ne ikje,se laguri,
prej plages ,monofonise se cirkave,
isos se yjeve,korit te luleve...
Luleve te vaditura
udheve.
U vjeterove shami
su mbarove kur u dogje
U dogjen keshtjellat e shenjta,monumentet qe urinonin
gjak
U dogjen kallijte e endrrave pa u korrur nen kengen kercellitjes
se kashtes...
Ti mbete pakez....E pa perflakur
me nje ere shkrumbi,qumeshti gjiri..
me nje paranoje hiri.
Beqaria jote prej guri
bebezat e syve qendistare
mollezat e gishtave te tyre perkedhelin
nje nate te gjate.
Kur te shtrydhen gjithe qiejt,ti
mund te flasesh
vaditur prej nje afshi zemre,
nje emer ,nje shkronje,nje fill i vetem pangjyre
nje fill qe fillon fillimin e engjellise.
Keshtu
Me ngele ti,Atdheu im...
nje shami e vajzave te tua ,dhurim
qer tundet ne lamtumire....
Shira te larget
Lajmetare te pa mbrritur ju shira te larget.
Hiri i mornicave qe dritheron
elektriciteti i te heshturve,gjiri i thithur
i thithur,i pa mbushur rishtas...
Shira te larget,hordhi Ballabani
qe vdisni ne tuajin terbim.
Flakerojne mbytur vetetima
si brinje djalli qe flaken ne horizont
kryqezojne endrra,tregojne burime
djegin kemisha heronjsh.
Shira te larget, vaje te larget
pajtim i syve te njome.
Atje nis nje mbreteri
kaotike,shperthyese,qe lan mizorite
me klithmat e saj ,ankth i varreve
pika te medha qe perplasen tokes
si fareza bari ne epsh mbirjeje...
Ata vdiqen andej.
Shira te larget....
Me afer liqenesh,me afer
lumenjsh,luget e gureve ,thinjat e valeve
vrapojne me dreret...
Perralle per femijet e ngujuar
Eshte seç na eshte,femije...
Nje ishull i larget...I largettt
nje lundron fshehur neteve
drejt nesh.
Me nje mjegull te lehte e te bardhe
(fryme mengjezi jo tym pushke)
Atje shkon vetem ne enderr
me nje barke prej lulesh
dhe pende pellumbash,
Atje nuk ka
kokrritje korbash mbi kufoma,as kuje
grash,
baballaret dalin prej rrasave te gurta
pa shenjat e plumbave te gjakesit.
atje krismat kthehen ne cicerima
me deshiren e femijeve
dhe gjen plot moshatere per te lozur
si neper faqet e librave.
Atje s'ka shenja gjaku neper rruge
se i pi çdo mbremje perendimi
dhe per çdo borxh te vjeter te gjakesit
vetevritet permbi det,dielli....
Vitet ikin...
Asgje s'kam kthyer akoma.
...E vitet ikin.
Pi akoma qumesht gjiri
si qingji i Kurbanit.
Ikin vitet,
si lejleke te vetmiuar,
humbin perfund horizontesh
me sqepet ne mjegiull...
U fiken ata
qe prisnin nga une,
tunden koken me zhgenjim te plakur,
disa u shtrine per toke
(Pa mbyllur syte)
e une permes hijesh luhatem.
Nuk ju ktheva asgje
perfundimisht,
ata heshtin,e nuk ma kujtojne,
me lene ne lojen time prej femije
e qortimet
i shthurin monologeve...
...
Qeras me yje
pijetoreve te botes
si pronar qiejsh plot krenari,
kur fiken yjet,keputem i lodhur,
bej te ligjeroj
e vetem mermerij...
Nje mangesi e madhe
kjo jeta ime.
qe nga ninullat
e gjer tek elegjite....
Perpelitje korriku
Ti ndryshon drite,
vajmerine,
Bie permbi hutimin tim
si nje kove pervjedhur çikrikut
pareteve te pusit duke rrapellire...
Ti,ndryshon tingull
çukit therrimet e shkoqura
te jehonave,
nje dite do te lindesh serish,
do te lulerosh
qe une te marr serish kuptim.
Darka ime si nje pasqyre e
thyer,
kafja e pa aresyeshme e mesnates,
qerpiku,nje qyramidhe e thyer
nga zgjatjet pertej pragut.
Perngjan,nuk njihesh
e huaj plot mister,yllezim
imaterjes tende te vjeter
neper krilat e mardhura,hingellin...
Ti ndryshon...Ndryshon
si ditet
duke ndryshuar te pandryshushmin
syrin tim.
...
Endet nje kukuvajke drite
sé çares se mjegulles.
Loje e fjongos se mallit tim
neper floket e tu te verdhe.
Gishtat e mij te kripur
tastierave te loteve te tu.
Qe vijne prej askund
e do te nisen per diku...
Deti Mesdhe
Ulliri shtrire
brigjeve:
Mesdhe.
Rrethvalle e popujve
te zeshket.
Valle ritem menduar
Mengadale.....E shtruar...
Lundrimet e kalterta.
lundrimet e gjelberta.
Bijte,blugjelber...
Syrit
te tend prej Homeri te verber.
Gjij te hapur
qe presin,
gjij te fshehte
qe lusin
mes shkembinjsh te shkruar dhimbjesh
si nje zemer,
guaska pritjesh te heshtura.
Barkat
barkut.
Shpirterat...Pragut.
...
Erera
te ngroheta dashurish
flijim
shfryjne mbi ty,
Juga,nje bri qe kumbon.
Jugut....pasthirrmat e tij.
Miti jone,miti i vjeter,
nje guaske gelqeroresh
e shpuar,brime
per te qepur neteve
me fillin e eres.
Ti ,nje pike vaji,nje det
lot...
Nje sumbull e vogel
qe mesit te botes rreshqet
si faqes
se grave qe presin.
Deti Mesdhe,
peng i barkave te vdekura,
mbuluar me nje cohe
vele,
mjegull e rrefenjave te reja...
Per ne zemer...
...Thika per ne zemer
do kater gishta...
Nje jete te tere
kerkon dashuria...
Dhe ka qe zemren se prekin.
Perpiqen...
por mes brinjeve ngelin,
...Dimreve te eger
kujtohen e therin...
Goda mjegulle
Dil nga mjegulla,
nxirre mjegullen nga mushkerite,
neper orbitat e gjunjeve,galaksite..
lumenj te bindur
qe u pergjerohen kurbave te urave.
Thithe mjegullen...!
Duke vjele fruta
e dhuruar gjinj
pemeve te shkretuara...
Duke vizatuar zogj degeve
te percelluara,
duke mjellur cicerima
nga shkurti ne shkurt.
Sa shkurt
te ikesh ne shkurt!
Nen avull dhimbjesh fundimri
dhe endrrash te lodhura artotrozave,
fjolla e kalçiumit
te rrenjeve
rifillim i rrenojave.
Dil nga mjegulla,
koha e lodrave...
Mjegullen e torra
me furken dore..
Seit Seitaj ka lindur ne Gjorm te Vlores 1961-07-28. Ka kryer Gjimnazin “Halim Xhelo” Vlorë. Jeton në Savona të Italisë. Pasi lexova poezitë e para të tij u befasova nga stili, tematika dhe ideja. Nje meritë të madhe ka poetesha Venka Capa që më bëri të mundur dërgimin e këtij cikli poezish të Seitit. Besoj se do të mbeteni të kënaqur me këtë cikël të bukur poezish. Ju uroj lexim të këndshëm.
No comments:
Post a Comment