NË RRUGËT GJUNJËZUESE
Në rrugët gjunjëzuese
lutjeve
nga ëndërrat me aromë dragonjësh
njerëzit janë peng
dritës virtuale në palmat e drejta
duke vezulluar me kërshëri -qerpikëve
duke numëruar nga dy e nga dy
me radhë
duke dëgjuar pak zemrat-qiellit..
Sa prej nesh janë akoma këtu
T’i përqafoj të gjithë
Dhe kjo e pazakoshme
Të quhet dashuri?
NJË FARË GJYSMËKOHE PASIGURIE
Në një farë kohe pasigurie
qielli përhap qetësinë
në hedhjet e përjetshme
ku
Çdo re
Bart gishtrinjtë ëdërrues
në krahët e fëmijëve
plot me flutura
NYJE KËMBËSH TË NGJESHURA
Unë ngjesha nyjet e këmbëve të mia
duke vrapuar tutje e më larg
pa ritëm
nga e nesërmja
te çdo trembëdhjetë orët.
Përpara ishte
vërshimi
nga i cili rilindëm
duke jetuar në paqë
matanë
dhe andej
së dashuruari.
NË RRETHINAT E PREKJEVE TE MIA
Në rrethinat e prekjeve te mia
fjalët drithërojnë te çdo presje
fshihen nga çdo pikë
Fjalët rrudhen në grushtin e tyre
Në këtë poezi të quajtur kohë
Ku ende bartë rërë, në shpatullën e majtë
Orë rëre deri në përsosmëri
në zhveshtinën
e kohës sonë.
