Cikël Poetik nga Adem Zaplluzha

Adem Zaplluzha u lind në Prizren, më 01.02. 1943. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë.

Një kohë punoi si mësues nëpër fshatrat Studençan të Therandës (ish Suharekës) dhe Hoça e qytetit, afër Prizrenit.

Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Energjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha e fëmijërisë.

Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botoi në revistën “Pionieri”, më 1957. Si i punësuar në Korporatën Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe pendës themeloi grupin letrar “Lulëkuqet e Kosovës”.

Në Kuadër të punës së këtij grupi letrar qe botuar përmbledhja “Ngjyra e kohës”, në të cilën u përfshi një numër i konsideruar i poezive të tij.

Krahas krijimeve të publikuara në revistat për fëmijë, botoi edhe një serë shkrimesh nëpër gazetat e kohës që dilnin në Prishtinë dhe Shkup.

Është anëtar i Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës, prezent në disa antologji dhe në librin Kosova letrare të poeteshës Monica Mureshan.

 Është prezantuar në Leksikonin e Shkrimtarëve Shqiptarë 1501-1990, nga Hasan Hasani, në Leksikonin Shkrimtarët Shqiptarë për fëmijë 1872 – 1995 nga Odhise K. Grillo, si dhe në librin Portrete Shkrimtarësh nga Demir Behluli, Prishtinë, 2002

Në maj të vitit 2013 Klubi i Artistëve dhe i shkrimtarëve të Durrësit ia ndau çmimin e karrierës për kontributin e dhënë në letrat shqipe.

Jeton dhe krijon në Prishtinë ndërsa aktivitetin letrar e zhvillon në kuadrin e Klubit letrar “Fahri Fazliu”, në Kastriot.

Disa nga veprat letrare :

“Puthje”, poezi, “Rilindja”, Prishtinë, 1974
“Ecjet e viteve të mëdha”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë 1995
“Çamarrokët e Thepores”, poezi për fëmijë, “Shkëndija”,Prishtinë 1996
“Muret”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë, 1997
“Morfologjia e dhembjes”, poezi, “Faik Konica”, Prishtinë, 2000
“Ai vjen nesër”, poezi, Qendra e Kulturës, Klubi letrar“Fahri Fazliu”, Kastriot, 2007
“Letër nga mërgimi”, poezi, Klubi letrar “Fahri Fazliu”Kastriot , 2007
“Letër nga mërgimi 2 “ poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”, Kastriot 2007
“Udhëndarja”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”, Kastriot, 2008
“Thirrje e gjakut”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”Kastriot 2008
“Asgjë sikur molla”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri Fazliu”, Kastriot, 2009
“Vesa në lotin tim”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri Fazliu”, 2009,
“Puthja e gozhduar”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”, Kastriot, 2009
“Kashelasha në vargje”, poezi për fëmijë,” Qendra e kulturës, Kastriot, 2009
“Pema e bekuar”, E përkthyer, Rumani, 2010
“Bajraktarët e vatanit”, poezi satirike, Klubi letrar, ”Fahri Fazliu” Kastriot, 2010
“Hijet e ndryshkura”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot, 2010
”Stuhi në Kutulishte”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot, 2010
“Posa ikte nata”, poezi, “Qendra e kulturës “, Kastriot, 2010
“Loja e myshqeve”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot, 2010
”Lumëbardhi dhe gjëma”, poezi,”Qendra e kulturës”,Kastriot, 2010
“Metafora e heshtjes”, poezi, “Qendra e kulturës”,Kastriot, 2010
”Hyji në Prekaz”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Kastriot, 2010
”Sinorët e hinores”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot 2010
”Don Kishoti dhe Rosinanti”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, Kastriot, 2010
”Zjarri i dashurisë”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2010
”Kur likenet vallëzojnë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2010
“Ditari në vargje”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2010
“Tingujt që nuk përfundojnë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2010
“Shtegu i mallit”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2010
”Korniza e thyer”’,Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, -Kastriot, 2010
“Zgjimi i gjëmës”,Poezi, Shoqata e Shkrimtareve-Kastriot, 2010
“Vallja mistike”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2010
”Merre kodin”, Poezi për fëmijë, Shoqata e shkrimtarëve Kastriot, 2011
“Letër atdheut” poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2011
“Tejdukshmëria e shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2011
“Përtej teje”,poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2011
“Sa afër e sa larg”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2011
“Vallja e zanoreve”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2011
“Ikja e eshtrave”, Poezi për të rritur, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2011
”Kalorësit e mjegullave”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2012
“Hingëllimat e shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot 2012
“Kur pemët i ndërrojnë këmishët”. Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Mirëmëngjes Imzot”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve – Kastriot, 2012
“Kafshimi i mikut”, Poezi satirike, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Atje tej maleve”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, Kastriot-2012
“Heshtja që del në shesh,” Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, Kastriot -2012
“Portat e shpresës”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, Kastriot-2012
“Në dhomën time gjysmë të errët”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Kinse Lojë Shahu”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Për çdo dekadë nga një baladë “, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2012
“Fusha e mëllenjave”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“E kujt është kjo vetmi”, Poezi, Shoqate e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Mos pyet për adresën e lumit”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2012
“Stoli në parkun vjetër” Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Urori i stralltë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Po të mos ishte fjala”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Thyerja e urave”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Trokëllimat në gjumin e dallgëve”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Në flokët e dëborës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Një grusht nostalgji”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
“Kur filluan të flasin njerëzit”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Kur stinët kapërcejnë fshehurazi”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2012
“ Lisi në rrënjët e veta”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot 2012
“Eca ecëm dhe do ecim”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2012
“Fëmijët e erës”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot 2012
“Çast në fund të stinës”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot-2012
“Si të flas me drurët”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
“Më pëlqejnë mendimet e tua”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
”Andej dhe këndej kohës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Zëri i heshtjes”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
“Kush i lexoi letrat prej erës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
“Fluturimi i korbave në netët pa hënë”, prozë poetike, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Koha e ime dhe koha e jote”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
”Diku te një baladë”, Poezi, Shoqate e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Sonte çdo gjë po i përngjan lotëve”,Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
“Ky def prej hëne”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
“Pyesni zogjtë në ikje ”,Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”- Kastriot 2013
“Fërfërimë gjethesh”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”, Kastriot- 2013
“Refrene yjesh”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
“Te delta e mjellmave”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”, Kastriot- 2013
“Rinjohja”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
“Diku në fund të një fillimi”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
“Makthi i hijes”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-“ Fahri Fazliu”Kastriot, 2013
“Një zog prej uji”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot
"Druri i pikëlluar", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Asnjë fjalë nuk frymon", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Lëreni zërin tim", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Mbi flokët e ullukëve", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Sytë e gurtë të erës", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Zjarri i mallit tim", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Dëneste bashkë me erën", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Atdheu i paçmuar", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Nëpër gjymtyrët e mjegullave", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Kur era teshtin", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Ndjekësit e enigmave", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Një grusht dashuri", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Kur dehen perënditë", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Daullet e një nate", Poezi,Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Stina asnjanëse", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Shi në qytetin tim", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Psalm i harruar", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Krakëllimat e natës", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Menatë vijnë lejlekët", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Fjetëm njëqind shekuj", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Loti i gotës së dehur", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Për kë po bie moj kambanë", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Si trenat e verbër", Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
"Mbi shpirtin e erës pagane", Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014
”Ajo nuk erdhi sonte” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”- Prishtinë, 2015
“Një hënë e zhveshur”,Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”– Prishtinë, 2015
“Nëpër plasaritjet e mureve”,Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”– Prishtinë, 2015
“Mes telave gjembor ”,Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Të vizatosh një zog në mur”,Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
”Nuk flenë as kuajt e dehur” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
”Fluturojnë zogjtë e verbër ” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Një shi prej bryme” , Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Në prehrin e pemëve” Poezi,Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Zëri i largët i shiut ” , Poezi Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Yjet e ngrira të kujtesës ” , Poezi, Shtëpia Botuese “TREND” – Prishtinë, 2015
“Thirrmat e hijeve” , Poezi, Shtëpia Botuese”TREND” – Prishtinë, 2015
“Dritaret e verbëta ” , Poezi, Shtëpia Botuese”TREND” – Prishtinë, 2015
“Përtej portave të mbyllura” , Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2015
“Malli i etjes” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Kur qajnë pemët ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Të dielave në qytetin tim ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“ Nëpër brigjet e kujtesës” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Rrugës qante një stërqok”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Kali im prej bore” , Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Përballë hijes së mollës ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND “, Prishtinë, 2016
“Jehu i zërave”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Në kujtesën e pemëve ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND “, Prishtinë, 2016
“Më mirë një gjysmë ëndrre ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND “, Prishtinë, 2016
“Një dry prej dylli ” Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016.
“ Në anën tjetër të mendjes”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Sa shumë ethe pat dimri sivjet”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Enigmat e kashelashave ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Nuk i them unë dot kësaj liri” , Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Fluturat prej letre ”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Fluturimi i gjinkallës”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë, 2016
“Kumritë prej deltine”, Poezi, Shtëpia Botuese “TREND”, Prishtinë. 2016

Etj.

MBRËMË NUK BISEDONTE ME ASKËND

Sonte degët e kësaj peme

Po i ngjajnë natyrës së vdekur

Qenkan ulur

Mbi këtë tryezë të rrumbullakët

Dhe bëjnë kinse lexojnë poezi.

Mani i moçëm i shkund gjethet

Nga degët e thata

Shkunden

Edhe stinët një nga një

Vetëm dimri paska mbetur

Një peng i madh mes gjetheve.

Përroi që asnjëherë nuk di

Se si duket heshtja e ujit

Mbrëmë nuk bisedonte

Me askënd

Edhe vetë ishte shndërruar në heshtje.

Nga kopshti i fqinjëve dëgjohej kollitja

E gjetheve të sëmura

Hëna qëndronte e varur

Si një zog pikëllimi

Mbi degët e njoma të natës lozonjare

Me lot mallëngjimi qante era.

KËNDEJ MUND TË SHKONI

Na i treguan udhët

Thanë: këndej mund të shkoni

Ne mbetëm të shtanguar

Si qirinj të ndezur

Midis dy udhëve.

Njëra na qonte në vdekje

Kurse tjetra

Drejtë rrugës së lirisë

E cila ishte e gjatë

Dhe e largët por e kapërcyeshme.

Kur deshën të na vrasin

Për herë të dytë

Ose të tretë

Me gjoksin e erës

I ndalëm plumbat vrastarë.

Na thanë se kinse kjo tokë

Është djepi i tyre

U përgjigjëm

Ka qenë

Është

Dhe do të jetë varri i juaj.

2

Ushtarët e verbër

Kishin shikime të plumbta

Akulli i acartë

U pikonte nga verbëria.

Ishin aq të verbër në mendje

Sa që kurrë nuk e dalluan

Zogun e lirisë

Nëpër hapësirat blu të Kosovës.

DEL NGA RAPSODITË

Çdo menatë

Atje përtej brigjeve të harresës

Zgjohet kujtesa

Nëpër një dhembje të pashëruar

Dizgjinët e erës

Kalërojnë mbi shpirtrat e mjegullave

Një nënë disa vjet me radhë

Nuk i ndal piskamat e gjëmave

Diku te retë e kristalta

Një copë mjegulle ëndërron shiun

Ëndërron vrapin e kalorësit

Të vetmuar

Në drejtim të universit të humbur

Ne ecim kah e panjohura

Zëri i kambanës i ndez qirinjtë

Një kërrabë e vjetër

Del nga rapsoditë e kohërave

Dhe me një arkivol të kaltër

Udhëton si një somnambul

Në një drejtim të panjohur

DIMRAT ME TËRBIM

Asnjëherë nuk kuptova

Se cili ishte ai vit kur derdhej shiu

Nga shtambat e urrejtjes

Vendi im

Qante si një fëmijë jetim

Qanin edhe zogjtë nëpër çati

Një fat i shkruar

Ose i pashkruar nëpër libra

Shfletohej si një histori e trishtuar

Gishtat e holla të mjegullave

Sa herë që i hapnin

Po aq herë edhe i mbyllnin plagët

E stinëve

Që shkelnin mbi lule të vrara

Dimrat me tërbim

Shfryheshin nga një dhembje

Ose heshtnin

Nën një copë guri të murrmë

Dhe pritnin shpirtin

E një tufani

Të zgjohej më në fund

Nga ëndrrat e zgalemave

BINTE NJË TJETËR LLOJ SHIU

Ecte

Ose ne të gjithë ecnim

Mbi një vig të paramenduar

Askund nuk ndaleshin hijet

Në imagjinatën tonë të etur

Binte një tjetër lloj shiu

Mbi flokët e stinës

Ngjizej po ashtu një tjetër lloj shtreze

Në lotin e gurit

Mali qante si kërthi

Fatin e një fatkeqësie

Qanin edhe degët kur thyheshin

Për qerpikët e erës

Me dënesje burrash qanin lisat

Kur erdhën lejlekët

Mbi çatitë e kafshuara prej korbave

Filluan të mbijnë disa lloje barojash

E dimri thahej në vetminë e shtrojerës

Binte një shi që s’i përngjante

Asgjëje të lëngtë

Sytë e gurtë të erës po ashtu qanin

Me një dënesje të paparë deri sot.

VAZHDON PO AI REFREN

Ka çaste nuk na kthehet në kujtesë

Fëmijëria pa ëndrra

Si një mollë e vetmuar

Dielli i përskuqur

Piqet në imazhet e horizontit

Ecim përskaj trotuareve

Nuk ndalemi në asnjë shitore

Ecim si kukullat në teatrin tragjik

Të përditshmërisë

Pas shpine i lëmë vitrinat e zhveshura

Lumëbardhi gurgullon në përgjumjen

E një dite pa rrugëdalje

Njerëzit kalojnë

Ecin pa e përfillur erën

Mjegulla e dendur na i shprish flokët

Të nesërmen

Vazhdon po ai refren

I përditshmërisë se numërimit të hapave

Dikush troket nëpër dritaret përdhese

E dikush tjetër

Te portat e yjeve të verdha

KUAJT E MI TË MIRË

Mbi një araba prej ëndrre

Udhëtoj nëpër fëmijërinë time

Më del parasysh

Rrugë e gjatë dhe e lashtë

Vrapi i kalit të zi

Pa frena nuk e ndalte trokun

Deri në Kostandinopojë

Më kujtohen imazhet e erës

Kur e ndaja misërniken

Me arabaxhiun babaxhan

Me një copë djathë dhie

Kapërdinim tërë bukën e çerepit

Nëse na premtonte koha

I pushonim kuajt

Në ndonjë han të vetmuar

Ku gjenim hanxhiun duke na pritur

Me pagurin e mbushur

Me verë të kuqe

Më pastaj sërish na prite

Një udhë e gjatë

Derisa arabaja tundej

Në ëndrrën e plepave

Kuajt e mi të mirë

Gjumin e bënin në ecje e sipër

Duke i numëruar

Gurtë e kuq të kalldrëmeve

NUK MARR DOT FRYMË PA TY

Të lutem o të përgjëroj

Mos shko në këtë çast

Me trenin e çmendur të mëngjesit

As me atë të mbrëmjes së vonshme

Nuk marr dot frymë pa ty

Kjo aromë e pemëve që zbret

Nga kujtesa e degëve

Ishte dikur në ëndrrën e flokëve të tua

Të lutem

Mos shko me trenin e çmendur

Jam pakëz i lodhur

Më dridhen këmbët e fishkura

Si purtekët e metaltë më dridhen

As duart më

Nuk i përngjajnë duarve

Kjo ëndërr e sfilitur po dënes si qilimi

Të lutem mos ik sonte

Nëpër shtegun e binarëve të verbët

Ti e di

Se unë tani jam shumë i lodhur

Nuk mundem t’i ndali

As të reshurat e verdha të stinës

DUART E MIA

Duart e mia

Si duart e pemës së egër

Marrin frymë

Qeshin me udhëtarët e vonuar

Qeshin me njerëzit

Që i kanë humbur kujtimet

Qeshin

Dhe i përqeshin zogjtë

Krahëthyer

Marrin frymë si gjelbërimi

Nën degët e këputura te shelgjeve

Ndërtojnë kala prej ëndrrave

Duart e mia

Si ato të erës asnjanëse

Nëpër skutat e gjelbërimit

I humbin rrugët

Dhe asnjëherë më shpresat

Nuk kthehen të pinë ujë

Në kroin e kujtimeve

Ku vërshojnë ëndrrat e përrenjve

Duart e mia

Nuk i përngjajnë asgjëje

Sepse çdo lëvizje e tyre

E përqafon pafuqinë

Herë janë si aroma e mushmollës

E herë si kundërmimi i ashtit të thyer

Në ndonjë trup të ndërkryer

SEPSE E NESËRMJA

Më thanë te mjegullat ka varre

Edhe përtej mjegullave

Pohojnë se

Lindin njerëzit me nga një sy

Dhe kur kanë kohë

Dynden si shirat në mesin tonë

Atje është ajo e përtejmja

Që i përngjan fjalëve të shthurura

Të vetëtimave

Ku njerëzit me xhelozi

I rruajnë ëndrrat e vjedhura

I rruajnë

Si vashat e vogla kukullat

E drunjta të erës

Nëse i lajmë duart me ngjyrat blu

Te ylberit

Dhe të reshurave ua marrim zemrën

Mund të takohemi me një tjetër kohë

Sepse e nesërmja

Më nuk do të jetë më nesër

Por një hapësirë krejtësisht tjetër

Mes të kaluarës dhe të ardhmes.

Mbi flokët e ullukëve

Kur patëm kohë t’i shprehim

Dobësitë tona

I vramë stinët para se të vinte bora

Dimri ishte një trishtim i ri për ne

Kallkanët e kristaltë vareshin buzë çative

Adem Zaplluzha

Kur acari kalonte lakuriq

Nëpër shëtitoret e qytetit

Vashat i gjuanin në kontejner

Qeskat e najlonit me shiringa të përdorura

Si pjalm bore lëshohej një lloj shtreze

Mbi flokët e ullukëve

Dimri veç kalonte rrugën e tij të gjatë

Kishte disa punë të pakryera me pranverën

Me një pallto të bardhë prej bore

Një dorë e fuqishme

I mbulonte mollët te kajsishtat

Pranvera si një lulebore

Pritet diku në fund të rrugës

Të çeli sërish një lule e re

Në shpirtin e madh të një peme

DIKU NË NJË HAN TË VJETËR

Medet nuk isha në gjendje

Që t’i shalojë kuajt e egër

Nata më rrëmbeu

Trishtueshëm më rrëmbeu

Si nëna foshnjën

Dhe iku me një grusht malli në shpirt

Mëngjesi ishte diku larg

Shumë më larg

Se sa mendimet e mija të këputura

baballarët pritnin në shtigjet e fjalëve

Që sa më parë

Të kthehen mërgimtarët

Ky gur i murrmë në trastën e kujtesës

Mbrëmë i përjetoi

Ofshamat e Drinit të Bardhë

Qante si një fëmijë ky lumë mitik

Nën rrënjët e shelgut të pikëlluar qante dita

Në shtegun e fjalës s’pushonte një tupan

Qante edhe honi i mbushur

Me pikëllim

Diku në një han të vjetër

Si trishtimi i shpirtit të lahutarit

Cijate një lahutë e vjetër

POETI I VËRTET

Fjala e poetit

Peshon më shumë se guri i Sizifit

Ai në heshtje bluan shpirtin e erës

Dhe nga fjalët e tij lindin vetëtimat

Kalorësve të verbër ua dhuron sytë e vet

Dhe si mjegullat hingëllon

Kur takohet me padrejtësinë

Më shumë se çdo gjë

I urren lajkat

Si uragani qesh

Me dyfytyrësinë e njerëzve

Është në gjendje ta pështyj diellin

Nëse nuk i ndriçon

Të gjitha pemët mbi tokë

Gjuan zotin me gur të stralltë të atdheut

Askujt nuk i përkulet për pekule

Shqelmon kurorën e famës

E cila s’ekziston në mendjen e tij

Poeti i vërtet

Edhe kur është në qivur

Ecën vertikalisht

Si rrapet e atdheut të tij

NË NJË DIMËR TË TILLË

Kur binte ajo borë e kuqe

Ne si minjtë vraponim nëpër shtëpi

Magjet ishin të djegura

Si kallamishtet e misrit në vjeshtë

Më shumë luteshim për një kafshatë buke

Se sa për Zotin

I cili na dukej i huaj

Ose as që nuk ekzistonte

Në zorrët tona të zbrazëta

Mbase ishte i ngimë

Sa që kur binte terri i zi i dimrit

I dëgjohej gogësima

Si ulërima e ndonjë bishe të tërbuar

Në një dimër të tillë

E të gjatë

Kishim kohë ta bluanim

Edhe strallin

I urituri nuk pyet se si ta kapërdij kafshatën

Por a mund të gjejë diku

Në grumbujt e mbeturinave

Ndonjë krodhe buke

Që në netët e gjata t’i bëjë ballë dimrit

Më lërë të vdes

Të lutem

Më lërë të vdes sonte

Nuk dua vdekje më të bukur

Se sa kjo kënaqësi

Që shtrihet në krahun e djathtë

Të fluturës së atdheut tim

Dje isha një tjetër specie

Adem Zaplluzha

Që i ngjasoja erës

Në sqepin tim të çarë

Buronte lumi i verdh

Po ai lumë

Që buron në kujtesë

Sërish të lutem

Si asnjëherë më parë

Më lërë të vdes

Si zogu i ngrirë në mermerë

O të përgjëroj

Me zjarrin e shpirtit të kallur

Më lërë të vdes

Të thash

Nuk dua vdekje më të bukur

Se sa kjo lindje

Që i përket atdheut

KUR EGËRSISHT PUTHIM

Asnjëherë pa u ndalur

Kalojmë nën harqet e Urës së Gurit

Prej një ane të kujtesës

Deri te ana tjetër e hapave tona

Ne ecim si drurët

Në disa raste u përngjajmë gurëve

E në disa raste të tjera

Kur dalim nga lëkura e jonë

Nuk i përngjajmë as jetës

E as vetvetes

Udhët i matim me lotin e erës

Kur dita e jonë epike

I përngjan fantazmagorisë

Deri në ekzaltim

Dehemi nga kënaqësia

Sa herë që na teket pa asnjë arsye

Në secilën pikë loti

I përmbysim detet më të tërbuara

Dhe jemi aq larg vetvetes

Sa që fëmijëria e jonë na duket

Se është tërësisht e huaj

Kur egërsisht puthim

Trishtimin e jetës në ikje e sipër

Në gjumin tonë të përdalë

Si akaciet mbijnë

Disa lloje të barojave

Që sapo takohen me ajrin

Shndërrohen

Në larva të krimbave

DUART E TUA

Duart e tua të mjegullta

Më mbajnë gjallë

Sa herë që kam mall për ty

Shtrihem mbi ëndrrën time

Vetëm kështu jetoj

Mbase kjo qenka e vetmja mënyrë

Ku mund të vdes lirisht

Pa kurrfarë hezitimi

Duart e tua prej shiut të trëndafiltë

M’i ledhatojnë iluzionet

Kur më ndjekin dhembjet

Ndjej thirrjen epike të dashurisë

Duart e tua

Ah ato duar që m’i mbajnë gjallë plagët

Sa herë që i drejtoj sytë kah universi

Shikimi im depërton përtej çdo honi

DHE ATA TË TJERËT

Sonte do të ecim përtej çdo mundësie

Edhe nëse nën hapat e erës

Fshihen shpirtrat e akrepave

Ne do të ecim

Nëpër tehun e mprehtë

Të shpatës së gjetur

Do ecim nëpër llavën e vullkanit të përskuqur

Kur të mbërrimë deri te mermeri i kuq

Mes kolonadave të erës

Do i takojmë mbretërit

E të gjitha kohërave

Ata që abdikuan

Për disa shkaqe personale

Dhe ata të tjerët

Që i gjykuan dashnoret për tradhti

Por domosdo duhet të ecim

Nëse ndalemi

Kurrë më

Nuk do të jemi në gjendje

Të njëjtë si para

Ose pas lindjes së diellit

Përgjumja askujt nuk i bënë mirë

Sa herë që fjetëm

Nuk i patëm punët mirë

Gjumi i jonë i përdalë

Hynte nëpër çdo udhë të verbët

Hynte nëpër ato vende

Ku nuk mund të delte asnjëherë

I ngjante rërës së gjallë

Në shkretëtirën e shpirtit kryengritës

MBI SHPATULLAT E RRAPEVE

Atë çast hyjnor

Mbeta pa asnjë fjalë

U stepa para mjegullave

Kur ninëza

E lirikave të erës

Si një mbretëreshë prej uji

Hyri në shpirtin e malit

Lëvizën drurët si gurtë

As gjethet më

Nuk ishin në gjendje

Të heshtin

Nga korijet e lulëzuara

Vinte një fëshfërimë prej ëndrre

Ishte koha

E zgjimit të baladave

Nëpër degët e pemëve

Lulet çelnin

Disa specie zogjsh

Çelnin edhe duart e lisave

Disa lloje prej kashelashave

Mbi shpatullat e rrapeve

Era i krihte

Flokët e brymta të shirave

Përgatiti : Flori Bruqi