Një ditë kur trupi lodhet nga ne
biem si një gjethe vjeshte
e nuk vdesim kurrë për ata që na duan
nga pikëllimi i thellë i ngushëllimit
për ikjen tënde n'amshim
ende s’ gjeta asnjë fjalë vëlla
veç rrënqethjes në lëkurën time dhe rrënjën e flokëve
nga mallëngjimi e trishtimi më shkreptinën e mendjes
mu kujtuan fjalët e tua
sa herë më kaplon mërzia foli me Ty Ismet
se Ti ishe mehlem për varrë!
Kujtova dhe e kalova zezonën gri , të trisht 31 vjetë më parë
edhepse ti s’fole kurr për zezonat
fushat e blerume me lule që ishin buzëqeshja e fundit për Ty
Si dje , sot apo nesër s'u përshëndetëm si motër dhe vëlla
Çdo minut vëlla më merr malli për Ty
e pikëllimi më ngjitet pelim n’gërmaz
Unë e kërkoj prehjen n’të qeshurat e tua
E shof dhe e ndjejë shpirtin tënd gazmor
që veç dashni diti me na fal
shumë e pa hire
Marsi erdhi dhe iki e gjethet sërish do t’ lindin
e ne nuk do t' ikim bashkë me zezonën koronë
Jemi këtu dhe do të mbesim dembabadem me dhe pa shumë zhurmë
S'dua ta kujtoj agoninë e mungesës tënde
as hidhërimin për trishtin pelim
Shpesh e shpalos fotografitë e mbetura si kujtim
se të tjerat u djegën në Luftë vëlla
vetëm më këta rreshta u shmalla me ty
dhe deshta ta rimbush zemrën time
më fjalë të ngrhota më Ty- vëlla!
Kumrije Bruqi
Carrabreg,28 mars 2020
