Nga Qerim Pllana-Toplica*
(Drejt sfidës së radhës për bashkimin kombëtar, jo për jugo-nostalgjinë)
E kam thënë me një koment të radhës: “Në mungesa të ndërgjegjes politike, historia përsëritet fare lehtë. Duket se thënia në fjalë daton pikërisht me shpërnguljet e mëdha të arbëreshëve për në Itali. Atje kur dikur shtriheshin dy popujt (jo fise) ilirë; japigët dhe mesapët. Se “politika është si era, mos të raft kah dera, se s`te del më pranvera”, mbase daton më vonë, me shpërnguljet, (ndjekjet e popullit shqiptar) muhaxhirëve nga Sanxhaku i Nishit. Të ndjekur nga molla e kuqe drejt jugut për në Kosovë, botën arabe të nënshtruar nga e “sëmura e Bosforit”, në Siri, Libi, Egjipt, Kosovë, Shqipëri, Bullgari, Greqi etj. Politika prore është rrjetëzim gënjeshtrash, pra dy shprehje sinonimi, të cilat lidhën me ndjekjen e popujve, “rrfije”, lufta për krijimin e territoreve të pastra me asimilim dhe spastrim territori me forcës, dhunë dhe gjenocid. këtë shqiptarët e përjetuan gjatë periudhës 1844-1877-78, fatkeqësisht edhe gjatë viteve 1997-1999, po si boshnjakët, kroatët etj. Shpërngulja e muhaxhirëve nga trojet e tyre etnike ndodhi shpejt dhe në mënyrë të rrufeshme, ngjashëm me programin “potkoj” të vitit 1998-99. Brenda një muaji, u ndoqën afro 400.000 shqiptarë nga Sanxhaku i Nishit, respektivisht Vilajeti i Kosovës. Soldateska serbe në radhët të cilës kishte elementë oficerësh rusë, nga 14-15 dhjetori deri më 15 janar të vitit 1877-1878, ndoqi mbi 90 për qind të shqiptarëve nga katër-pesë krahinat e Serbisë së sotme lindore, të cilat bënin pjesë kryesisht në territorin e Sanxhakut të Nishit, ish-Vilajetin e Kosovës më qendër në Shkup.
Politika, prandaj bashkë me diplomacinë nuk janë dhe nuk u treguan as nuk u dëshmuan të vërteta, mbrojtëse, por as autoktone si mëmë, por për shqiptarët vazhdojnë të jenë njerka. Politika e shteteve borgjeze evropiane ndaj shqiptarëve bëri hilet më të shëmtuara. Fatkeqësisht akoma kjo politikë e mbështjellë me një diplomaci mashtruese, e mjegulluar dhe jo e drejtë vazhdon të jetësohet edhe sot e kësaj dite. Shembulli konkret me veriun e Mitrovicës dhe nga ana tjetër me Kosovën lindore, respektivisht luginën e Preshevës. Politika dhe diplomacia e huaj nuk është transparente ndaj shqiptarëve, sepse mohon bashkimin e një kombi të ndarë me dhunë, okupime dhe me ndjekje tiranike, ushtarake politike me diplomacinë ndërkombëtare. Kjo nuk ka se si të fshihet, të mbetet si çështje abstrakte, përderisa në tërë territorin e hapësirës kombëtare gjeografike të shqiptarëve, ka mospajtime me politikën e brendshme të atyre të cilët kanë pranuar devijimin e vërtetë të luftës, politikës dhe të diplomacisë aktuale nënshtruese, servilë e dëgjues nga faktori i jashtëm ndërkombëtar dhe elementë të tjerë nacionalistë dhe shovinistë serbë, maqedonas, madje malazezë dhe në veçanti të politikës së “Megala Idea” greke, “Agimi i Artë” etj. Jugosllavia e radhës për hapësirën shqiptare, edhe më e rrezikshme! Një jugosllavi tjetër e radhës për shqiptarët do t`ishte edhe më e rrezikshme. E vërteta sado që është e hidhur, ajo është pjesë e filozofisë, ekzistimit, bashkimit dhe zhvillimit, të çdo kombi në botë dhe për shqiptarët në Ballkan. por kombi shqiptar s`mund të jetë komb i vërtetë, meqë është i ndarë në katër-pesë shtete, i coptuar, pa të drejta elementare kombëtare, politike dhe ekonomike. Pra, e vërteta sado e hidhur të jetë, është shumë më e drejtë se sa një projekt tjetër politik-diplomatik dhe taktik i përgatitur tinëzisht për rikrijimin, kthimin dhe formimin e një Jugosllavie tjetër të radhës. Shqiptarët nëse edhe kësaj radhe tradhtohen, gabojnë, apo i futën kësaj loje, ata do të rrezikohen të humbin në numër, territore tjera etj.
Gjatë mbretërisë SKS të viteve 1918-1928 dhe dy jugosllavi të tjera 1928-1945 dhe 1945 1991, respektivisht 1999, shqiptarët humbën pjesë tjera territoresh, numër të madh banorësh, më në fund duke përjetuar gjenocid dhe etnocid të turpshëm. Me një Jugosllavi tjetër të radhës, kombi shqiptar mund të zhdukët si popull dhe si komb. Në këtë lojë shumë të rrezikshme falimentimi, përfshihen të gjithë ata, të cilët përqafuan në mënyrën banale politikën titiste-rankoviçiste, së fundmi tiraninë fashiste milosheviçiane, pa asnjë privilegj, të gjitha në dëm të hapësirës kombëtare. Prandaj, duhet të luftohet me çdo kusht një projekt i tillë, nga kushdo që u imponohet shqiptarëve në cilindo pjesë të tyre. Në Kosovë, Maqedoni, në veçanti në Shqipëri, për ëndrrën e një Jugosllave tjetër të gjukanoviçve, daçiçëve, tupurkovskëve, vllasistëve, kompanisë të ljubojeviçëve, djallit e t`birit! Prapë për të vazhduar ndrydhja dhe tkurrja e territorit dhe popullsisë në hapësirën shqiptare!K pra është projekti i ringjallur i Jaltës, për përfshirjen e shqiptarëve, (atëherë, Shqipëria si republika e shtatë) në ish-Jugosllavinë titiste, (1945-1991), por që s`pati sukses. Tani janë zgjuar prapë jugo-nostalgjikët e Jugosllavisë së radhës...
Pse të mos thuhet haptas e vërteta, se jugo-nostalgjia për një Jugosllavi tjetër troket dhe përkrahet edhe në hapësirën kombëtare shqiptare?! Nga politikanë shqiptarë të rinj dhe të vjetër, të shitur për një grusht pushtet. Në këtë lojë është kah noton politika dhe diplomacia e të ashtuquajturës “Kosova e Re”! Pas kësaj ideje politike-diplomatike perfide, fshihet Brukseli, Beogradi, sidomos Moska me BE-Brukselin, OKB-ja etj. Ka adhurues dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, SHBA, të cilët e kundërshtuan gjatë shkapërderdhjen e ish-Jugosllavisë titiste, nga e cila u çliruan, por e pësuan me gjenocid boshnjakët, kroatët me ta dhe shqiptarët. Jugosllavizmi nostalgjik për një Jugosllavi të radhës nuk ka përfunduar! Përkundrazi, po ringjallët dhe në trojet dhe territorin mbarëkombëtar shqiptar. Traktati i paqes mund të jetë njëri nga nismat serioze për një “Jugosllavi tjetër të radhës”, si fatkeqësi e mundshme e përsëritur në këto territore akoma të pushtuara. Ç`u duhet shqiptarëve dhe një eksperiment i tillë ogur, me një grup me sllavo-serbet, malazezët, maqedonasit madje më grekët?! Teoria se Shqipëria ka tolerancë zero me fqinjët sipas z. E. Rama, ka dy kuptime, por është dhe ndjellakeqe, shprehje huliganizmi, pikërisht ide për një “bashkësi të tillë” të radhës, pra politikë përulëse, mashtruese nënshtruese etj., për hir të ndërkombëtarëve, BE-së etj. Sali Berisha, Hashim Thaçi dhe Ali Ahmeti u deklaruan për një Evropë të bashkuar madje i pari pranoi Shqipërinë si republikë të shtatë (7). Por kurrsesi s’e pranuan bashkimin kombëtar...
Mbase zotërinjtë, Edi Rama dhe Ilir Meta, janë me të dyja, BE-në, brenda saj me Jugosllavinë e radhës në kuadër të po kësaj Evrope, për shqiptarët prapëseprapë të nënshtruar në hapësirën e tyre të sfiduar...! S`ka bashkim kombëtar me këta njerëz, nëse përkrahin “bashkësinë gjashtë-shtetesh në një Jugosllavi tjetër të radhës brenda “Evropës të bashkuar politikisht”! Z. Moisiu, ish-President i Shqipërisë, për politikanët aktualë të djeshëm dhe të sotëm e tha të vërtetën! Me këtë garniturë politike s`ka komb të bashkuar. Prandaj, shqiptarët me tërë fuqinë, duhet të kundërshtojnë projektin në fjalë, duke mos e pranuar një projekt të tillë gjashtë “shtete” të varura prapë nga Serbia në Ballkan. Shqiptarët prapë me një kurorë me sllavët akoma të pa-bashkuar me gjysmën e territoreve të pushtuara! projekti faktik, real historik politik dhe diplomatik, i popullit shqiptar, mbetet vetëm bashkimi kombëtar. Reagimi i menjëhershëm i Tiranës ndaj një projekti të tillë politik, është i drejtë, pozitiv dhe shumë i mirëpritur. Të thuhet e vërteta jo vetëm për Berishën, i përzier në këtë marifet tepër të rrezikshëm për shqiptarët dhe Shqipërinë! Le të jetë mësim për të tjerët...!
*Autori është shkrimtar-publicist i njohur në masmedian kombëtare
