Nga Agim Bacelli
Une isha student i Akademise se Forcave Ajrore (Baza Ajrore 4004 -911- Vlore) Click here: Albanian Air Force dhe kisha degjuare shpesh neper ambjentet e shkolles te flitej per Ministrin e Mbrojtjes Beqir Ballukun sikur te flitej per nje prind te dashur dhe shume zemer mire. Kjo kishte bere tek une qe te ndjenja respekt te vecante per ate dhe te dishiroja qe ta shikoja nga afer. Asnjehere nuk e kisha pare nga afer dhe mezi prisnja qe ta shikoja, pse jo edhe ta takoja. Rasti e solli shume shpejt dhe sebep u be nje ngjarje e jashtezakoneshme dhe ndoshta unikale ne bote, dy aviona mesimore ishin rrezikuare te mbyteshin ne Adriatik me kater antaret e ekuipazhit, bile njeri ra ne uje disa sekonda dhe u shkeput perseri nga siperfaqja e detit!
Ishte vera e vitetit 1973 dhe ne kishim fluturime intensive per kalimin e studenteve nga avioni tip-61 mesimor ne avionin luftarak Mig-15. Per kete ishin zgjedhur te perdoreshin disa nga aerodromet e Shqiperise; Rinasi, Kucova, Vlora dhe Pish Poro. Instruktoret ishin te gjithe pilote te rinj dhe shume te fuqishem qe nuk lodheshin fare,disa prej tyre nuk nderroheshin por edhe ushqimin e hanin brenda ne kabinen e pilotimit. Ne kulmin e fluturimeve jepet sinjali "Te gjithe agregatet (avionat) ne toke!" Te gjitheve na shkoji mendja tek ndonje katastrofe ajrore. Sa here qe nderpriteshin fluturimet ne kete menyre,gjaku na ngrinte dhe ne me frymen pezull, qendronim te ngrire derisa te merrnim vesh se kush ishte vrare! Shyqyr, ate dite nuk kishte ndodhur katastrofe por premise per katastrofe. Qene rrezikuare te vriteshin 4 aviatore; dy instruktoret Ivanov Meta e Muzafer Zaho dhe dy studentet Ramadan Anija e Sami Bolena.
Ishte natyre e punes ne ushtrine shqiptare qe per c'do rast te jashtzakonshem ti raportohej direkt Ministrit te Mbrojtjes dhe ky i raportonte Komandantit te Pergjithshem. Sapo ja thane ngjarjen Ministrit, ky menjehere dha urdherin "Neser jam ne Vlore. Mblidhni atje te gjithe instruktoret e fluturimit dhe komandat e Regjimenteve Ajrore!"
Te nesermen ne mengjez rreth ores 9, Ministri mori nje avion transporti Ilyushin Il-14 dhe mbriti ne Vlore. Mua ate dite me caktuane qe ti shpija shkallen ministrit dhe te isha keshtu i pari qe do ta takoja. U hap dera e avionit dhe i pari doli Beqir Balluku. Drita e Djellit qe vinte nga Qafo e Kociut i ra ne fytyre dhe ai vuri doren si strehe dhe thirri "Ku eshte o Babace Faiku?"
Nje pjese e efektivit te shkolles qe reshtuare disa metra me tutje per ta pritur Ministrin. Ne krye te efektivit ishte Komisari i Akademise Ajrore, i fameshmi Babace Faiku me Komandant Sali Dibren. Babacja si nje patok topolak u rrukullis drejt Beqir Ballukut duke thene "Ja ku jam Shoku Minister i Mbrojtjes." "Rri atje, mos u afro se do te vij t'ju takoj te gjitheve." Babacja mori rrukullimen mbrapa.
Shkallet u lekunden sa here qe pesha e rende e Ministrit vinte kemben ne te. Pas Beqirit vinte Halim Rramohito, Komandant i MKA te Shqiperise, pastaj nje femer teper bardhoshe dhe e kolme qe vetem qeshte sikur po shkonte ne ndonje dasem, me von e mora vesh nga nje student! se ajo ishte 'e dashura' e Beqirit, gruaja e Dashnor Mamaqit. Pas tyre zbriten Edip Oheri, Komandant i Aviacionit Luftarak Shqiptar dhe nja pese te tjere qe nuk i njihja. Beqiri sapo ra ne toke na dha doren dhe na pyeti per emrat njelloj si neve pyesim kalamaqte. Ai kishte veshur nje pale pantallona doku bezhe, nje kemishe te bardhe verore pa menge me dy xhepa dhe ne te dy xhepat kishte nga nje paqete cigare "Arberia." Ne kembe kishte mbathur corape njyre bezhe dhe nje pale sadale ngjyre kafe te erret. Ashtu me ate pamjen prej babaxhani, i qete dhe duke u tundur paksa ne te dy krahet, shkoi drejt Babaces duke i zgjatur doren qe larg. Bacja me hap ushtarak e me grushtin tek kapelja ju afrua dhe i rapotoi me ze te larte "Shoku Minister i Mbrojtjes Popullore te Republikes Popullore te Shqiperise, Reparti Ushtarik i Bazes Ajrore 4004 (911) Vlore eshte reshtuare ne formacion nderi duke ju pritur juve..." dhe do te kishte vazhduare te raportonte akoma me shume si nje papagall i stervitur mire por Beqiri qe kishte nja dy minuta qe i kishte zgjatur doren, ja hoqi grushtin nga kapela dhe ja shkundi per ti thene se boll me me keto brockulla. Te tjereve ju tha nje "Si jini?" dhe kaq. Hypi ne gazin e komisarit dhe e mbajti frymen tek Hotel Sazani. Gjithe ai mund per parakalim, gjith ajo pergatije per nder te tij shkoi huq. Une fillova ta urrej. Mu duk shume mendjemadh. Aspak ushtark. Mosperfilles dhe llupes sa mezi po priste te shkonte tek Sazani per te ngrene. Ne fakt nuk ishte keshtu. Une kisha gabuare. Sic mora vesh nga nje pedagog i imi, Beqiri kishte shkuare ne Hotel Sazani jo per te ngrene se per te ngrene o kishim ne te aviacionit o s'kishte tere qyteti i Vlores, ndac ne sasi dhe cilesi. Kishin sjelle nga Tirana kuzhinierin me te mire te aviacionit Mihallaq Veren. Ministri kishte shkuare ne Vlore sepse kishte nje takim te shkurter pune me disa kuadro te rrethit te Vlores. Pas nja 1 e 1/2 e ore ai erdhi tek ne. Takimi u be i fare i thjeshte dhe pa asnje lloj cermonie, u be jashte ne oborrin e fjetinave tona. Tek dera u vune tre karrike; ministri ne mes dhe Halim Rramohito ne te majte e Babace Faiku ne te djathte te tij. Edhe ne te gjithe neper karrike qe u sollen nga amfiteatri i shkolles. Nje qetesi absolute mbreteronte kudo. Ministri pinte shume cigare arberia qe ja ndizte Halimi dhe dukej i pikelluare. Pasi i piu dy a tre cigare, krojti hunden me kurrizin e dores se djathte dhe filloi te flase "Ku jane ata kater djem? Dua qe ti shoh." Ata ishin izoluare pasi u vertetua qe dy instruktoret; Ivanovi dhe Myzaferi kishin dashur te benin manovra defrimi mbi siperfaqen e qete te detit Adriatik dhe si pasoje avioni i pare preku ujen por fati atyre qe ishin brenda, Ivanovit dhe Ramadanit, u shkeputen dy rezervuaret vares te karburantit dhe kjo gje i dha nje shtytje lart avionit te cilit edhe kur u ul ne Rinas i dukej kripa e detit ne bark dhe nje cope bishti nga hinka reaktive i qe keputur. Karburanti i kishte rjedhur plotesisht gjate rruges dhe nga perllogaritja qe u be, doli se po te qe vonuare edhe 5 minuta, avioni do te kishte rene pa mbritur ne aerodrom. Avini i dyte qe ishte ne cift me te parin, kur pa se i pari u kthue ne 'varke lundrimi' menjehere mori lartesi. Por le te kthehemi tek ministri i cili kerkoi ti shohe keta "heronj budallenj" sic do te shprehej Beqir Balluku me von.
Te katert i sollen te lidhur para minsistrit i cili porsa i pa ashtu, dha urdher ti zgidhin. Ata rrinin me koken varur, veshur me rroba ushtarake por pa kapela dhe pa pistoleta. Beqiri vazhdonte te pinte cigare pa pushim dhe te mbante koken me duar, befas drejtoi njeren dore nga ata duke u thene "Ngrini koken t'ju shoh!" Ata i ngriten kokat ashtu me pertese dhe me ndrojtje por syte i mbajten per toke. "Shikomeni ne sy mua, - u tha Balluku. - Dua t'ju shoh mire. Sa te rinj dhe te mire qe ini! Si do te vdisnit ju ne kete moshe kaq te bukur? A nuk u erdhi aspak keq per vehten tuaj? Ju drejtohem juve shoke instruktore. Po ju studente, nuk e pate qe po shkonit drejt vdekjes? Pse nuk reaguate? Apo ne ushtri nuk kundershtohet eprori sic na meson rregullorja e jetes se brendeshme te ushtrise? Une kur mora vesh kete ngjarje, ne fillim mu duk si enderr e pabesueshme por si me sqaruane mire duhet ta besoja. Jam kaq shume i shqetsuare sa ju nuk e kuptoni dot. Une vertete jam ministri juaje por jam edhe baba dhe te me vriten djemte ne kete moshe eshte e tmerreshme. Me dhimbseni dhe ndjej nje ligeshtim. Eshte e tmerreshme te mendosh se ju do te vdisnit per asgje, per pese minuta kenaqesi! A e kuptoni se cfar keni bere? Si xhamen su erdhi keq?! Une ju quaj te vdekur. Rasti a fati ju shpetoi. Nuk e di. Me pikon ne zemer kur ju shoh keshtu kaq te rinj e kaq te mire dhe ju keni vrare vehten. Po keni vrare vehten." Beqir Ballukut i rrodhen lote. La duhanin per nje moment, fshiu lotet e dhimbjes dhe qendroi nje cope here me koken mes dy duareve, ndoshta per te mos dukej se po qante.
Ata thane ashtu kot nga dy fjale dhe thelbi i diskutimeve te tyre qe "Ishte dite e bukur dhe kur deti s'ka dallge, s'ka asgje me te bukur ne bote se te fluturosh mbi siperfaqen e tij...Kjo na mari mendjen. Na genjeu. Ne kemi thyre displinen ajrore dhe duhet te ndeshkohemi. U themi shokeve tane qe te mos veprojne kurre si ne. Nuk kerkojme falje."
"Ju ini heronj se keni bere nje heroizem vecese heroizmi juaje eshte i marre pasi eshte heroizem qe te shpie drejt vdekjes pa qene nevoja. - Do te rifillonte ministri biseden. - Ju, ne kulmin e lules se rinise dhe ne fillim te karieres suaj ushtarake do te sakrifikonit kaq shume per nje teke te natyres se bukur, per nje kenaqesi egoiste qe eshte larg moralit te shoqerise sone. A e dini ju se sa shume harxhon shteti shqiptar per te pergatitur nje pilot? Sigurisht qe ju nuk e dini, miliona. Po avionet a e dini sa para i kemi blere? Nga dyzete milion dollare copen. Ju rrezikuate vehten tuaj; kater jete njeriu dhe dy aviona. Ata te Pashe Alimanit shkojne dhe ngecen ne cektine duke shkaterruare nje nendetese nga kater qe kemi. Nuk eshte mire djema. Ne jemi ne goje te ujkut. Na duhen njerzit, na duhen avionet dhe nendeteset. Mendoni dhe reflektoni mes shokeve tuaj qe te mesojne te gjithe se jeta e juaje eshte me eshtrenjte se c'do gje ne bote. Le te vleje edhe ky takim si nje denim i xhestit tuaj." Minsitri u ngrit dhe i perqafoi ata, pastaj na dha doren te gjitheve dhe u largua.
Une u cudita me ate sjellje shume dashamirese dhe teper te prekeshme te ministrit dhe fillova ta simpatizoj akoma me shume se para ta takoja.
Pas ikjes se tij filloj beteja me e ashper kunder te katerteve. Oficerat dhe studentet e revoltuare ju drejtuane atyre me fjalet me fyese dhe sharjet me te ndyra. Babace Faiku do te qe i pari qe do te bertiste "Lidhni qente! A e pate se sa i shqetsuare qe ministri?" Pastaj ju drejtua te katerteve "Ju e bete ate te qaje si femije, te pacipe. Do tu denoj shume rende." Pastaj u ngriten me radhe disa aviatore sekretare partie te cilet denuan shume ashper dy ekuipazhet e avionave qe u rrezikuane te mbyten, por pati edhe nga ata trima aviatore qe nuk pyeten fare dhe shkuane dhe u dhane doren Ivanovit,Myzaferit,Ramadanit dhe Samiut, per keta u moren masa shume te ashpera deri ne perjashtim nga aviacioni! Ne fund te mbledhjes u dha edhe mendimi qe Ivanov Meta te jepet per ndjekje penale. Myzafer zaho te perjashtohet nga aviacioni dhe ushtria dy studentet te perjashtohen nga akademia. Komanda e Aviacionit qe te nesermen e pranoi kete mendim dhe i propozoi ministrise e cila i zbuti pak keto vendime arbitrare. Keshtu qe Ivanov Meta u perjashtua nga aviacioni dhe ushtria. Myzafer Zaho u perjashtua nga aviacioni per gjashte muaj dhe dy studentet morren vrejtje te rende per papershtatshmeri ne detyre.
Nga Floripress:
Pak biografi për themeluesin e listave shqiptare në internet "Memedheu", "Nene Tereza", Besimtari", "Ylli Aferdita", e moderatorin e disa listave të tjera, z. Agim Bacelli.
Ka lindur në Korçë në vitin 1951. Shkollën tetë vjeçare e ka kryerë në Bulgarec dhe të mesmen e në qytetin e Korçës. Studimet e larta i ka kryerë në Akademinë e Aviacionit. Pas përfundimit të këtyre studimeve ka kryer dhe dy kurse të larta teknike duke marrë klasën teknik më të lartë të Aviacionit Luftarak Shqiptar.
Ka shërbyer në Bazën Ajrore të Rinasit dhe atë të Zadrimës për afro 18 vjet. Ka mbajtur gradën major deri në lirimin e tij në vitin 1995 kohë kur ai së bashku me familjen e tij u emigrua në SH.B.A.
Sot jeton dhe punon në qytetin e Nju Jorkut.
Është nga të parët që ka përqafuar idetë demokratike dhe me artikuj të tij ka goditur ashpër rregjimin diktatorial që në fillimet e demokracisë. Këtë e kemi parë dhe në shumë tregime autobiografike që kemi lexuar nëpër listat tona.
Kemi shume vite qe lexoj dhe z. Agim Bacelli ka qene një nga autoret qe e kam lexuar qysh ne fillim te pjesëmarrjes sime ne këto lista... Ai me shkrimet e tij te vazhdueshme mund te them se ka qene një nga kontribuuesit me te veçante ne këto lista dhe jemi mahnitur nga gjerësia e tematikes, nga mënyra e rrefimit me detaje, bukur artistikisht dhe me një lidhje logjike te veçante. Ne çdo shkrim te Agimit kemi pare dashurinë e tij te pakufishme për Përendine e gjithçka qe ai ka krijuar, përkthyer, trajtuar lidhur me këtë ceshtje është një pune kolosale. Shkrimet e Agimit për gruan kane qene (dhe janë) një thesar i çmuar për listat e grave ne internet e veçanërisht për Bisede-femerore dhe ne publikisht e falënderojmë për këtë kontribut, pasi na ka njohur me jetën dhe veprën e disa grave me fame ne Shqipëri dhe bote. Shkrimet e Agimit ne fushën e teknologjisë apo fantastiko-shkencore shume here na kane lene goje hapur. Sidomos tregimi i tij "Jashtetokesoret". Filozofia e Agimit është e pjekur, mbreselense, te ve ne mendime e te shoqëron gjate pasi ke lexuar shkrimet e tij. Ka shkruar në shtypin e përditshëm shqiptar që fëmijë si poezi, tregime, etj. Ka botuar tre vëllime; një me poezi "Bukuri Tredimensionale", një me tregime, "Kjo është Amerika" dhe një biografi, "Bacellinj-të". Ai ka gadi për botim edhe katër libra të tjerë; një me poezi, një me tregime, një historik dhe një libër për Aviacionin Luftarak Shqiptar.
Botime
- "Bukuri Tredimensionale", poezi (2003)
- "Kjo është Amerika", tregime (2003)
- "Bacellinj-të", biografi
No comments:
Post a Comment