REAGIM NGA I REVOLTUARI URAGANI
Nga Fadil SHYTI
FLETË RRUFE!
PËR JU O KOKËSHKRETË
DHE, PËR JU O KOKËSHKRETA ,
QË JO VETËM LIBRAT...
POR, QË KURRË, AS SOT E MOT,
NUK IU MËSOI AS NDËRGJEGJËSOI
- AS MËSUESJA E MADHE, - JETA!
JO, ORE JO!
ASGJË TË RE NUK PASKENI ZBULUAR ME ATË M. VELON, O FLORI BRUQI!
THEM KËSHTU, SEPSE I MADHI ENVER HOXHA JETOI, VEPROI LUFTOI DHE SI NJË YLL EPOKE ; U VARROS ME NDERIME TË MËDHA NGA POPULLI SHQIPTAR!
-AY, TANI, VARRIN E KA NË DIELL-THOTË I MADHI POET, HYSNI MILLOSHI!
E, SA U PËRKET LOTËVE SE, ISHIN ATO TË SINQERTA APO JO: DUA T´UA JAP VETËM NJË SQARIM:
- JO VETËM ATA DHE ATO, QË QAJTËN ME HIDHËRIM PËR GJENI ENVERIN, POR EDHE ATA DHE ATO QË TINËZ SI QYQARËT E KUKUVAJKAT QAJTËN NGA GËZIMI ; -SOT, E 20 VJET PO QAJNË NGA DËSHPËRIMI SE, ÇKA I KA GJETUR NËN KËTO REGJIME KRIMINALE E BANDITESKE TË DEMO (N) KRACISË, -PRO-FASHISTE DHE ANARKISTE!
NEVE LEXUESVE NA MBETET T´IU FALËNDEROJMË VETËM PËR FAKTIN QË KENI SJELLË NË E-POSTAT TONA FOTOGRAFI TË MREKULLUESHME TË JETËS SË PAVDEKSHME TË BACË ENVERIT!
PA ÇKA SE EDHE PËRKRAH TIJ ISHIN DISA KAMELEONË E DEVIJATORË MIZORË QË E MORËN "HAKUN" E VET -NË DORË -SIÇ THOTË POPULLI YNË; -SEPSE, KISHIN MBJELLË ERË TRADHËTIE E KORRËN FURTUNË DREJTËSIE!
IKNI, U PAFSHIM ME TË MIRA!...
I REVOLTUARI, URAGANI
Suedi, 2 maj 2011
http://floripress.blogspot.com/2011/05/nga-flori-bruqi-zbulohen-detajet-e.html
Në vend të reagimit....
Enver Hoxha, pjese e historise sone
Te flasish pa gjykuar, nuk i behet mire Atdheut. 40 vitet e "Diktatures" duhet studjuar ne kompleksin historik sa dhe udheheqesit e saj
Kohe me pare familja e Enver Hoxhes festi 100 vjetorin e lindjes se tij. Ne shtepine e tij ne Gjirokaster, e shoqja Nexhmije Hoxha dhe femijet hepen dyert per ata, qe ende e repsektojne Enverin dhe vepren e tij. Ne fakt familjet ne Shqiperi nuk e kane per zakon te festojne pervjetore lindje, por pervjetore vdekje.
Ne shtyp kam lexuar per libra te botuar enkas per Enverin, qe vene ne dyshim origjinen e tij e shkrime per E.H nga autore plot mllef, te cilet e kane vuajtur ne kurriz ne menyren me te keqe dhunen e rregjimit komunist.
Nuk jam per te anashkaluar asgje nga biografia e Enver Hoxhes, por e veshtire madje e pamundur te lexosh nga mendje te turbulluara dhe shpirtra te trazuar mendime per E.H
Po cfare mendojne shqiptaret e sotem per figuren e Enver Hoxhes?
Ne qe jetojme sot e kemi jetuar kohen e Enver Hoxhes, prinderit tane dhe me shume. Ata qe nuk e njohin, por qe degjojne rrefimet tona jane femijet tane. Pra shume shqiptare, qe jetojne sot e kane njohur diktaturen, Enver Hoxhen , komunizmin, socializmin, zhvillimet dhe deshtimet, varferine dhe urine, luften e klasave dhe izolimin e shume shume histori te nje jete plot privacione e veshtiresi.
Historia e atyre viteve ende nuk eshte shkruar me objektivitet, nuk kemi ende nje arsyetim mendjesh te shendosha, te ftohta, profesionale, pa emocione dhe te cliruara per ta gjykuar me realizem figuren tij, vepren, arritjet, deshtimet, kufizimet, te mira e te keqiat dhe vleresimin e tij, si pjese shume e rendesishme e historise moderne te Shqiperise e shqiptareve.
Mbetet te diskutojme midis nesh, se pas 20 vjetesh te vdekjes se tij cfare mendojme ne per Enver Hoxhen?
Cilat jane kontributet e tij reale ne zhvillimin e ekonomise, shoqerise, ne zhvillimin e arsimit, te industries, ruajten e mjedisit, per zhvillimin a artit, kultures, shendetsise ?
Cila ishte Shqiperia qe ai si lider gjeti ne 1944 dhe cila ishte Shqiperia qe ai la ne 1985?
Si u qeveris Shqiperia ne vitet e drejtimit nga ai?
A kishte korrupsion?
A kishte mashtrime, abuzime me pushtetin, grabitje dhe vjedhje te individit, te prones se perbashket?
Si i trajtoi intelektualet, sa e respektoi lirine e mendimit, perse perdori luften e klasave per te shkaterruar “kundershtaret” e per te qeverisur pa asnje ze kunder?
Si i "dogji" shancet e zhvillimit te Shqiperise?
Si demtoi ne menyre pothuaj te pariparueshme qendrimin e shqiptareve ndaj punes?
Etj.Etj.
Pra,figuren komplekse te Enver Hoxhes se pari duhet ta analizojne historianet, me tej njerzit qe kane jetuar me te, me tej specialistet e dokumentave te arshivave qe flasin per te, pra njerezit kopetente, me tej e ka fjalen populli me te gjitha shtresat e tij.Nga shumellojshmeria e diskutimeve do dale edhe e pergjithshmja. Nje ligj per njeriun eshte edhe mendimi i R.Alise kur thote: C’DO NJERI GJATE JETES SE TIJ BEN GABIME,TE VOGLA O TE MEDHA, SIPAS VENDIT DHE ROLIT QE LUAN NE SHOQERI. PA I PASUR PARASYSH KETO TE VERTETA NUK MUND TE ANALIZOHET ME OBJEKTIVITET FIGURA E E.HOXHES. Artikulli i tij e thote kete ligj, por ai vetem te mirat e Enverit shkruan, natyrisht ashtu si i koncepton ai keto te mira. Ndersa te meta per te nuk numuron asnje. Ky nuk eshte shkrim objektiv, si pretendon nje politikan klasi si eshte R.Alia.
Shqiperia e prapambetur si eshte edhe sot, nuk e ndan dot grurin nga koskuta. Arsyet jane te shumta, e vertetojne faktet, qe per mjaft ceshtje populli nuk di edhe sot, eshte mish o eshte peshk,trupi qe ka perpara tij.
Nderkohe akademiket heshtin !!! .
Si spjegohet kjo heshtje?...
Asnjëherë nuk kam menduar, se në Shqipëri gjatë kohës së komunizmit ka lulëzuar çdo gjë, siç ka mundur të besoj ndonjë naiv. Asnjëherë nuk kam menduar se të gjitha viktimat (të pushkatuar dhe të dënuar në forma të ndryshme kanë qenë të fajshëm apo pjesërisht të fajshëm). Pra Shqipërinë e kam parë me një sy paksa më real, më duket ashtu siç ka qenë. Prandaj më duket se është tepër e padrejtë, jonjerëzore apo thënë pak më butë jokorrekte, të shkruhet e të flitet në mënyrë kaq poshtëruesepër atë periudhë, siç po veprojnë disa. Madje kam vërejtur se, kundër Enver Hoxhës, pos qeveritarëve e shumë politikanëve të sotëm, që për të mbuluar poshtërisitë e veta, çdo herë i kthehen atij, tepër të zëshëm janë disa të rinj apo të tillë që shumë pak apo aspak e kanë përjetuar atë kohë. Madje këta paraqiten si njohës të mirë të asaj kohe.
Unë mendoj, se për Enver Hoxhën duhet të thuhet e vërteta, me të mirat dhe të këqijat që ka pasur. Duhet theksuar se Enver Hoxha dhe shokët e tij (ai as të mirat as të këqijat nuk i ka bërë i vetëm) e trashëguan një Shqipëri të zhytur në mjerim të skajshëm. Shqipëria e asaj kohe, siç dihet ishte pothuajse krejtësisht analfabete (bukur e përshkruan “Marku nga Shkodra”); nuk kishte fare industri, me përjashtim të ndonjë mulliri apo punishte artizanale; gjakmarrja, siç dihet, ka bërë kërdinë; për mjekësi, as që mund të flitet etj.
Se çfarë ndryshimesh u bënë pas ardhjes së Enver Hoxhës dhe shokëve të tij në pushtet, mund ta thonë ata që e kanë jetuar atë kohë. Unë vetëm do të të përsëris atë që është thënë shumë herë dhe dihet botërisht: Gjatë pak më shumë se 40 vjetë pushteti ata çrrënjosën analfabetizmin, ndërtuan në çdo skaj shkolla, krijuan universitet, akademi, e shumë institucione të tjera arsimore e edukative, sa që, në këtë drejtim, mund të krahasohej me vendet më të zhvilluara të kohës.
Edhe shërbimet mjekësore, së paku për aq sa kanë pasur mundësi dhe njohuri, besoj se nuk mund ta mohoj askush se kanë qenë të një niveli të kënaqshëm.
Gjatë asaj kohe në Shqipëri u ndërtuan në çdo skaj të vendit uzina, fabrika e kombinate të ndryshme, hidrocentrale etj., etj. sa që Shqipëria qe shndërruar nga një vend pa kurrëfarë industrie, në një vend bujqësor-industrial, me perspektivë të mirë për të ardhmen. Mendoj se këtë nuk mund ta mohojnë as kritikuesit më ethshëm të asaj periudhe, sepse ende ekzistojnë hidrocentralet, nga të cilët marrin dritat shqiptarët sot. Ekziston edhe ndonjë fabrikë a kombinat i asaj kohe apo së paku ndonjë gërmadhë e tyre, sepse pushtetmbajtësit e këtuyre dhjetëvjetshve të fundit shkatërruan pothuajse çdo gjë.
Për gjakmarrjen, si një nga plagët më të rënda të shqiptarit, më duket se, gjatë kohës së Enver Hoxhës as që është guxuar të mendohet. Kjo është ringjallur dhe përsëri po bën kërdi vetëm në kohën e sotme.
Sa u përket viktimave të kohës së komunizmit, sigurisht se e kanë pësuar edhe të pafajshëm. Mirëpo nuk mund të thuhet se të gjithë kanë qenë të pafajshëm, përkundrazi, siç dëshmohet edhe nga shumë shkrime të sotme, sidomos shumica e “kokave të mëdha” kanë bërë faje. Por edhe të tjerët nuk kanë qenë pa faje. Unë këtu do të merrja vetëm tre shembuj, për të dëshmuar se jo më kotë Enver Hoxha u ka rënë në qafë të tjerëve:
1. Dihet se një farë “intelektuali” me emër Kapllan Resuli, veprat e të cilit janë lexuar shumë, gjatë kohës së komunizmit ka vuajtur disa vjet burg. Pas daljes nga burgu, iku nga Shqipëria dhe deklaroi se nuk është fare shqiptar, dhe fëmijëve të tij ua ndërroi emrat. Njërin djalë, me sa më kujtohet e pati ripagëzoi me emrin Dushan (sigurisht për të na kujtuar ne shqiptarëve “Car Dushanin”), e tjetrin e pati ripagëzoi gjithashtu me një emer serb (nuk më kujtohet emri). Me këtë nuk dua të them se, meqë Kapllan Resuli (Resuloviqi), nuk paska qenë shqiptar, e paska merituar ndëshkimin, por dua të them se ai ka qenë i dërguar nga dikush atje, pranda edhe e ka pësuar.
2. Më duket se vitin që shkoi pata lexuar diçka nga “intelektuali” Maks Velo. Ishte terishtuese se me çfarë urrejtje paraqitej ai kundër shqiptarëve të Kosovës. Kur e lexova shkrimin e tij pata thëne me vete: “Ka ditur Enver Hoxha kujt t’ia dredhë qafën”.
3. Rasti i tretë ka të bëjë me një “intelektual” tjetër, gjithashtu i “persekutuar” në kohën e komunizmit. Para afro dy muajsh lexova se në Itali u kap me 9 kg drogë Zudi Morava, kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë. Dikush mund të pyes se çfarë lidhje paska kjo me të kaluarën e tij, ndërsa unë them se ka. Me siguri se edhe atëherë tek ai është zbuluar një njeri i dëmshëm.
Si këta tre raste, me siguri se ka edhe shumë e shumë të tjerë, të cilët dëshmojnë se jo krejtë pa faj janë “persekutuar” shqiptarët.
Në fund të këtij shkrimi do t’i lusja kritikuesit e zëshëm të Enver Hoxhës, që, para se të shkruajnë e të flasin kundër tij, të mendojnë mirë. Sidomos do t’i lusja që të bëjnë krahasime në mes të asaj periudhe dhe të somes. Jo vetëm në mes të gjendjes së asj kohe dhe gjendjes së sotme, por edhe në mes të rrethanave të asj kohe dhe rrethanave të kohës së sotme. Këtu do të theksoja se Shqipëria e sotme po merr ndihma të ndryshme nga shumë vende, por është ashtu siç është. Me siguri se po bëm krahasime të tilla, siç e thonë edhe shume te tjere, “diktatori” mund të na dal burrë i mirë.
Populli yne gjate atyre 40 viteve udheheqje ndertoi e ndertoi mire dhe mbi te gjitha Njeriun e shkolluar baza e zhvillimit te cdo vendi. Se cu be vecanerisht pas vdekjes se Enver Hoxhes, dhet kerkuar pasuesve te politikes deri ne ditet tona. Qe u be kthesa e viteve 90 mire u be dhe kjo nuk eshte thjesht merite e x apo Y Partia apo individi, po e popullit qe e mbeshteti qe ne fillim por u zhgenjye, me cu be.
Ketu duhet ndaluar e korigjuar jo tek Enver Hoxha, me te cilin ne duhet te krenoheshim, pavaresisht se “buke pa therrime nuk hahet”. Ai sistem e mori denimin qe meritonte me permbyshjen e tij si sistem, po jo ti vihet kazma cdo gjeje te arritur ne ate kohe, qofte dhe per udheheqjen ne vite.
Nuk mund te hidhen poshte historia 50 vjecare e nje populli, qofte dhe me nje “diktator” udheheqes…gje qe duhet pare mire . Ajo qe behet sot me kerkimin e revanshit te shtresave te perndjekura te asaj kohe, qe zhbejne gje tjeter vec duan te nderojne karrige “Diktatoresh” eshte vetevrasje kombetare.
Shkurt, per figuren dhe vendin e Enver Hoxhes duhet lene historise, nese pretendojme se jemi futur ne radhen e vendeve qe luftojne per nje demokraci te vertet.
Te merresh me ENVER XOXHEN sot do te thote te mbash te percare shqiptaret e aq me teper tu vish ne ndihme atyre shteteve, qe kane synuar ta copetojne Shqiperine ne shekuj.
Kjo nuk ka ndodhur se Shiperia ka njerez dhe popull atdhetar, pavaresisht nga situatat krijuar.
Sa di, nuk ka popull ne bote te mbaje nje qendrim te tille per udheheqesit e vet si ne. Ata kane meritat sa dhe mangesite e tyre…
Eshte lehte te flasesh tani, por mos harroni se ne 1944 Shqiperia i ngjante me shume nje bashkesie fisesh e krahinash seicili ne hesap te vet, me aleate te vet, dhe me interesa te veta. Vetem 20 vjet perpara se Hoxha te vinte ne pushtet ne Shqiperi u pane 2-3 levizje separatiste me ne krye ate te “Republikes se Mirdites”. Tani le ti leme denglat, e ti japim Cezarit ate qe i takon Cezarit. Hoxha e vuri Shqiperine perfundimisht ne harten e botes, dhe kjo i jep atij te drejten e te qenit ne historine tone.
Krejt ne fund,le te flasin per Enverin arkivat...
Ndesa publcisti Adnan Abrashi,thote:
Pa asnjë dozë ngurrimi, që në fillim, duhet pranuar se në përgjithësi, ne shqiptarët jemi popull me shumë teke dhe specifika. Këto manire që shpesh na shprehen jo vetëm si individuale por dhe kolektive, na bëjnë që të dukemi ashtu sikur edhe jemi. Njëra nga këto “tabiate” të mentalitetit tonë, në mes tjerash është edhe shprehia e interpretimit të një dukurie shoqërore të së kaluarës, me argumentet e realitetit kohor të së tashmes. Më konkretisht, e kam fjalët tek polemikat e shumta “pro et contra” të shprehura këto ditë në opinionin kosovar, në lidhje me kremtimin e 100 vjetorit të ditëlindjes së Enver Hoxhës, që u mbajt para disa ditëve në Prishtinë
Enver Hoxha, kompjuteri “PENTIUM 4” dhe interneti
Në një ndeje shoqërore, duke llafosur me një mik timin i cili ishte anti-enverist i përbetuar, i ndërhyra në bisedë me një shaka :“Nga të gjitha të këqijat që t’i ia numërove Enver Hoxhës si diktator, sigurisht nuk e din edhe një të vërtetë tjetër. Merre me mend – vazhdova më tej unë me kallëzimin – Enveri në kohën e regjimit të tij në Shqipëri, rreptësisht e kishte ndaluar kompjuterin dhe internetin për popullin e vet, sepse, këto mjete bashkëkohore të komunikimit i konsideronte si ç’pikje të imperializmit. Kur në një rast, dikush nga shokët e partisë, ia kishte ofruar një “PENTIUM 4” dhe kyçjen falas në internet, Enveri, le që nuk e ka pranuar këtë ofertë, por ofertuesin dhe familjen e tij e kishte dënuar me internim të gjatë.
- “Po, po! Ashtu është. Kam dëgjuar edhe për këtë rast.”– u përgjigj i sigurt në vete bashkëbiseduesi - “Enver Hoxha në mënyrë patologjike ka qenë kudër çdo përparimi teknologjik, vetëm e vetëm pse vinte nga Perëndimi”.
U desh të kaloj disa minuta, që në kokën e zjarrtë të mikut tim anti-enverist, më në fund t’i kallën “sijalicat kujdestare ” dhe ai ta kuptoj poentën e vërtet të shakasë.
- “T’i si duket po luan k…me mua? “- mu drejtua pak sa me nervozizëm – “Po, ku ka pas kompjuterë “Pentium 4” dhe internet në atë kohë?!!
- “Ja pra! Aty edhe dua të dal! - iu përgjigja unë me buzëqeshje.- “Mu këtu qëndron problemi kyç i mentaliteti tonë të gabuar, miku im! Ne sot, në kohën e epokës së kompjuterizimit dhe internetit, ku vetëm me disa shtypje në “Google”, mund t’i qasemi çdo informate të çfarëdo aktualiteti kudo në botë, fatkeqësisht, nga kjo shkallë vetëdijesimit dhe eksperiencave të së sotmes, po tentojmë ta vlerësojmë kohën e një periode kaherë të perënduar historike; atë kohë, ku ndoshta figurativisht, as vetë Enver Hoxha nuk ka pas letër të mjaftueshëm t’i shkruaj me dorë veprat e veta, e lere më diçka tjetër sikurse është sot kompjuteri?!”.
Vetëm pak histori
Të izoluar gjatë me perden e çeliktë të kohës në mes vet, ne shqiptarët nga të dy anët e atdheut tonë, fenomenin e Enverit duhet shikuar ndaras: veç si Enver Hoxha për shqiptarët e Shqipërisë, dhe veç për shqiptarët e Kosovës tek të cilët më tepër reflektonte si mbështetje, kuraje, dhe simbol i identitetit shkëputur kombëtar,
Kur ta sheshojmë këtë çështje nga ky këndvështrim, atëherë, besoj se do ta kemi një përgjigje më të plotë në hamendësimin tonë: pse Enveri duhet aq shumë edhe sot në Kosovë, dhe pse ai ka edhe mjaft armiq në Shqipëri.
Vlerësimin më meritor për Enver Hoxhën e Shqipërisë, unë do t’ua leja vëllezërve tanë atje, por për Enver Hoxhën nga këndvështrimi kosovar, do mundohem ta jap një mendim nga këndvështrimi im subjektiv amator si jo historian.
Dihet se, paralelisht, në kohën e pushtetit komunist të Enver Hoxhës në Shqipëri, Kosova ka qenë pjesë e Jugosllavisë po ashtu komuniste të Josip Borz Titos.
Ne, faktikisht, ishim të dënuar me dhunë të jetonim në shtetin e sllavëve të jugut (Jugosllavia), por, realisht, kurë nuk e ndjenim veten ashtu. Sepse ishim shqiptar, popull autokton me prejardhje nga ilirët e lashtë. Si u ndamë dhe u cunguam në dy e më shumë pjesë, edhe kjo histori na është e njohur mirë, por e vërteta e kohës ishte se, sikur këndej, ashtu edhe andaj kufirit, ideologjikisht kishim të bënim me dy shtete komuniste. Në këto rrethana, ne shqiptarët të mbetur jetim në Kosovë, atëbotë i kemi pasur dy zgjedhje të mundshme politike të orientimit: të jemi me Enverin shqiptar (Enverista), ose me Titon sllav (Titista). Mes tjetër alternativ s’kishte.
Derisa, sikur thuhet, andej kufirit sundonte “errësira staliniste” e regjimit enverist, këndej gjysmës tjetër të atdheut tonë, “jo stalinisti”, dhe “demokrati” i socializmit vetëqeverisës Titoja, në çdo hap dhe në vazhdimësi, persekutonte, burgoste besa edhe gjakoste çdo mosbindje tonë dhe tendencë natyrore që të jemi të bashkuar me vëllezërit tanë gjenetik.
Nuk i kam në dispozicion këto të dhëna, por shumë kisha dashur që me shifra statistikore të bëja një ilustrim krahasues: varësisht prej numrit të banorëve shqiptar në Shqipëri dhe në Kosovë, sa ka qenë mesatarja e të burgosurve politik në kohën e diktaturës së proletariatit të Enver Hoxhës në Shqipëri, dhe sa ka qenë kjo mesatare e të burgosurve politik shqiptar në Kosovën e Jugosllavisë së Titos.
Edhe vetë si pjesëmarrës i demonstratave të vitit 1981, më kujtohen shumë mirë ku pas intervenimit brutal dhe të përgjakshëm të policisë jugosllave ndaj protestuesve duarthata studentor; mjaftë prej nesh aty u vranë, qindra e qindra të rijnë u burgosën dhe u persekutuan, ndërsa mira të tjerë u desh ta braktisin Kosovën.
Në atë kohë, regjimi kinse demokratik i socializmit vetëqeverisës të Jugosllavisë së trashëguar titiste, jo vetëm se i kishte shuar me gjak këto protesta legjitime studentore shqiptare, por ajo, nëpërmjet të propagandës dhe marketingut të fuqishëm diplomatik që bënte, kishte arritur ta ngulfas në tërësi depërtimin në botë të së vërtetës rreth kërkesave tona të parashtruara në këto demostrata, si dhe për brutalitetin e përgjakshëm policor të përdorur ndaj nesh..
Më kujtohet mirë se, as Evropa dhe askush nga shtetet tjera të botës demokratike, nuk reagoi si duhet në këto ngjarje, duke e konsideruar këtë punë si çështje të brendshme të RSFJ-së. Në këtë errësirë totale mediale, ishte vetëm Enver Hoxha dhe “Zëri i Popullit”, si organ i PPSH, i cili doli haptas në favor të kërkesave tona studentore për “Kosovën Republikë”. duke i gjykuar ashpër dhe njëkohësisht demaskuar, të gjitha gënjeshtrat pan-sllaviste-antishqiptare të RSFJ-së. Vetëm ky regjim Enverist atëbotë u mobilizua dhe e ngriti zërin që e vërteta e përgjakshme e këtyre protestave, të depërtoj jo vetëm në mediat botërore, por edhe gjer tek nivelet e institucioneve më të larta ndërkombëtare dhe në vetë OKB-në
Nuk ka pasur kush nga ne atëherë nga shqiptarët e Kosovës që nuk e kishim veshin kah “Radio Tirana” dhe reagimeve bombastik të “Zërit të Popullit”, organit të PPSH?!
Unë pranoj se, qaja me lot kur i dëgjoja këto lajme, por jam i sigurt që çdo shqiptar në atë kohë, së paku një herë e ka shqiptuar në vete uratën: “Na rroftë Enver Hoxha dhe Shqipëria!”
Por, ta lëmë këtë pak histori të thjeshtë dhe t’i kthehemi kremtes kontestuese të 100 vjetorit të lindjes së Enver Hoxhës në Prishtinë.
Për ta balancuar raportin e të kundërtave paradoksale të kësaj ngjarje konkrete, mjafton vetëm të merremi me emrat e atyre që ishin prezent në këtë jubile, dhe këtyre të tjerëve, që sot po reagojnë si anti-enverist më të zëshmit. Në njërën anë shihen: pjesëtarët e familjeve më të persekutuar atdhetare shqiptare gjatë tërë kohës së regjimit titist, dhe nga ana tjerët, figurojnë emrat e përkatësve të familjeve, apo edhe personalisht ata, që tradicionalisht kanë qenë në anën e titizmit kosovar.
E, sa i përket hamendjeve mbi lejimin apo moslejimin e mbajtjes së këtij tubimi, të gjithë bashkëdebatuesve të mijë në këtë temë, ju përkujtoj se, sot Kosova është një vend i lirë dhe demokratik, ku çdo qytetar apo grupacion tjetër etnik, fetar dhe politik, ka të drejtë të mbaj tubimet e veta kremtuese apo protestuese të çfarëdo natyre dhe përmbajtje qofshin ato. E, sa për mua personalisht, më shumë ma kënda që në Kosovën time të dashur ta dëgjoj atë këngë “Enver Hoxha tu ngjat jeta, me ty jena sa të jetë jeta …:” se sa ato tjera që shpesh këndohen nëpër enklava tona serbe: ”Spremi te se, spremi te se, çetnici…Kosovo je Serbija…ne damo te Kosovo…”
Me respekt per Uraganin nga Flori Bruqi
