Tahir Bezhani
Për librin “Krisht i harruar”, i Lulzim Logut
Zbrazja e katarzës
“Shprehur
më konkretisht, Lulzim Logu, është poet me ndjesi të thella
shpirtërore, poet i frymëzimeve të çastit ku përfshihen segmentet e
jetës si dhimbja, dashuria ndaj çdo gjëje njerëzore. Këto frymëzime nuk
dalin jashtë shpirtit të tij pa krijuar dridhjet shpirtërorë brenda
tij, pa ngjizur e harmonizuar mirë e mirë me karakterin e tij njerëzor e
plot humanizëm. Janë këto dhunti e begati që jeta dhe natyra e kanë
kalitur poetin.”
Nga Tahir Bezhani
Këto
ditë doli nga shtypi libri më i ri i poetit Lulzim Logu,”Krisht i
harruar” -haiku e tanka i cili u botua në Tiranë nga Shtëpia botuese
“Vllamasi” nën përkujdesjen e poetit të mirënjohur, Milianov Kallupi. Ky
libër vjen i teti me radhë pas: ”Kohen e engjëllit”, ”Hiri”, ”Pinoku i
qytetit magjik “,”Akoma hiri im”, tëmtha me poezi, ”koha vdes si zemër”,
haiku e tanka, ”Tropoja”,enciklopedi e vogël dhe e fundit, libri në
fjalë,”Krisht i harruar”. Te gjitha botimet e lartcekura janë një
tregues se poeti Logu, është ndër krijuesit më cilësorë e të spikatur që
tani ka Tropoja. Në veprën e tij të fundit,”Krisht i harruar”,vërehet
një shpërthim i fuqishëm e me shumë elegancë poetike, i cili tek
lexuesit do jetë një kumbim, një sihariq i mirëpritur në duart e
dashamireve të fjalës së vërtetë poetike. Vetë titulli librit sa
karakteristik aq sinjifikativ, e mban lexuesin pezull e të rrëqethur nga
vargu në varg. Që në fillim të librit vërehet një fuqi vargu që të
rrëmben, të shtrydhë kujtesen dhe të lë të meditosh kohë të gjatë që të
gjesh formulën e zbërthimit të vargut poetik. Ja vargjet:
“Hera-herës
Jam Krisht i harruar
Maje gozhde.....”
Në
veprën poetike “Krisht i harruar”-haiku e tanka e Lulëzim Logut,
hetohen të gjitha baticat e zbaticat e jetës dhe provat qe bartë ajo,
herë të lehta e me shumë të rënduara, ku autori përherë provon të zbutë
hidhërimet deri në përmasën erotike me qëllim të tejkalimit të dramave
që ngërthen jeta njeriun në vorbullën e vet të përditshmërisë. Dashuria
për jetën dhe gjithçka që e rrethon atë, janë premisat kryesore të
poetit i cili me mjeshtri i ikë territ duke lënë ëmbëlsirën jetësore si
ballafaqim njerëzor. Jetën duhet dashur nëse do ta jetosh. Kjo sintezë
buron nga porositë poetike të poetit Logu. Ja një poezi brilante që
bartë porosi humane:Ku të shkoj pa ty/Kam rrugë të gjatë/Pa busullë.....Porosi apo imanentë shprehimore e përditshmërisë: lexo; Ai nuk ka shtëpi/Por një kasolle të vjetër/Ku pikon dashuria....
Pra kemi të bëjmë me një krijues talent që
për mrekulli din ta harmonizoi vargun poetik me ngarkesat e kohore dhe
racionalizon mrekullueshëm harmoninë me disharmoninë psikologjike të
cilën ia njeh fare mire popullit të vet me te gjitha hallet qe e
rrethojnë Ja disa vargje si shembull tipik i një formësimi të fenomenit
filozofik të jetës:Jetoje çastin sa një jetë/ Jetoje jetën sa një çast/Dielli ikën pas majës...
Duke
u bazuar në shprehjet poetike të poetit, mund të them se hetohet një
potencial i fuqishëm poetik i cili në fushën e artit merr rrugëtimin e
sigurt me të gjitha cilësitë e artit bashkëkohorë .
Shprehur
më konkretisht, Lulzim Logu, është poet me ndjesi të thella
shpirtërore, poet i frymëzimeve të çastit ku përfshihen segmentet e
jetës si dhimbja, dashuria ndaj çdo gjëje njerëzore. Këto frymëzime nuk
dalin jashtë shpirtit të tij pa krijuar dridhjet shpirtërorë brenda
tij, pa ngjizur e harmonizuar mirë e mirë me karakterin e tij njerëzor e
plot humanizëm. Janë këto dhunti e begati që jeta dhe natyra e kanë
kalitur poetin.
LOGU POET I DASHURUAR NE HAIKU
Haiku
e tanka,një trevargësh e pesëvargësh me prejardhje japoneze, te poeti
tropojanë ka lënë gjurmë të thella dhe me gjasë,krijues qe mbi të
gjitha, e do këtë formë të shprehjes së botës së vet të brendshme.
Sikurse poeti Logu,ka zgjedhur një formë mjaft të vështirë komunikimi me
lexuesin e vet nga se vetëm me një talent të tillë çfarë posedon z.
Logu mund të japësh aq shumë nga vetja me tri vargje.Dashuria e poetit
për t’u marrë me këtë formë të vjershërimit është zgjedhja e tij më e
preferuar si stil ku vjen në shprehje zbrazja e katarzës së tij me
fuqinë plot meditacion. Ja dy shembuj karakteristik të këtij lloj
vjershërimi:
Po shkoj i lumtur/Shtegut të haikut/Sa vonë e njoha.... Ose:/ Haiku është dridhje/Një minutë jetë e rrallë/ sa humba....
DASHURIA NDAJ BUKURIVE NATYRORE
Në
gjithë krijimtarinë e poetit Logu e posaçërisht në veprën e fundit në
mënyrë të veçantë, shohim atdhedashurinë e sinqertë të ekspozuar përmes
vargjeve shumë të fuqishme. Këtë pjesë të atdheut Logu e viziton shpesh
dhe dehet me bukuritë e rrafshit e bjeshkëve të Dukagjinit. Me këtë anë
të gjeografisë së atdheut të përbashkët e lidhë edhe ndjenja
farefisnore,prandaj dashuria e tij e zjarrtë,është e theksuar me një
intonacion të veçantë e të kujdesshëm,plot emocione nga thellësia
shpirtërore prej një poeti të madh.
