APEL PUBLIKË PËR QEVERINË E KOSOVËS ,APO PSE HESHTË KOSOVA ?

Prishtinë,03.10.2016.-

Të burgosurit shqiptarë të rastit “Kumanova” nuk po ndjehen mirë me shëndet në burgjet e Maqedonisë,, pasi që ndaj tyre është përdorur dhunë nga organet e policisë. Pala mbrojtëse thotë, organet e rendit si shenjë hakmarrje, i kanë rrahur brutalisht shqiptarët që janë përfshirë në konfliktin e 9 dhe 10 majit në Lagjen e Trimave.

Këto komente i kanë bërë disa avokatë shqiptar. Avokati që po mbron shqiptarët e paraburgosur ka theksuar se klientët e tij nuk ndjehen mirë.

Avokati Naser Raufi në një bisedë me gazetarë ka theksuar se të gjithë të paraburgosurit janë rrahur keq dhe kanë probleme shëndetësore, edhe pse tek një pjesë e madhe e tyre ka pasur ndërhyrje mjekësore.

“Ata kanë probleme shëndetësore dhe pasoja nga rrahjet që kanë ndodhur nga fillimi i privimit të tyre. Ka pasur rrahje të tyre dhe në shenjë hakmarrje dhe se gjithë kjo është bërë në mënyrë duke i fshehur gjurmët. Por këto shqetësimet tona janë evidentuar dhe se kemi shprehur ankesat tona”, theksoi Naser Raufi.

Deklarata e tij bije në kundërshtim me Avokatin e Popullit, Ixhet Mehmeti, i cili kohë më parë theksoi se të paraburgosurit e Kumanovë janë në gjendje të mirë shëndetësore.

Ixhet Memeti ka deklaruar se të paraburgosurit janë kontrolluar nga mjekët, të cilët kanë konstatur lëndime të lehta te disa prej tyre dhe lë ndime me serioze te disa të tjerë.

Ndryshe në paraburgim janë 28 të paraburgosur si pjesë e grupit të armatosur të Kumanovës, ku 16 prej tyre janë shtetas të Republikës së Kosovës.

Inskenim?

E se të gjithë kësaj pune po i vjen era inskenim, duket se nuk nevojitet shumë imagjinatë për ta zbërthyer. Fillimisht, futen ilegalisht (nëse kanë hyrë me armë) në territor të një shteti tjetër madje 30 a 50 veta, pa ndonjë telashe. Nga ana tjetër, po të kenë hyrë legalisht, do të duhej të ishte paksa indikative për policët kufitarë që për një kohë të shkurtër të kalonin burra fizikisht të trajnuar në dukje.

Posaçërisht ngase duhet të regjistrohen në databazën e kufirit – bazë e shënimeve që do të duhej të kishte edhe informata të tjera për ta, po qe se janë njerëz me të kaluar “ushtarake”.

Më pas, këta burra shpërndahen nëpër disa dhjetëra shtëpi të një lagjeje në Kumanovë, që nuk do të mund të thuhet se shquhet për ndonjë pozitë të rëndësishme gjeostrategjike.

Pushteti reagon me gjithë armatimin që ka në dispozicion, dhe i vriten madje 8 policë. Publikisht, Qeveria e Maqedonisë del e thotë se janë vrarë 14 “terroristë”, porse as një javë më vonë nuk del për të treguar as trupa, as emra.

 Pa paragjykuar dhe duke mos ditur vërtet se çfarë ka ndodhur atje, megjithatë, disi kjo ngjare të kthen në trazirat e marsit të 2004-s: opinioni kurrë nuk e diti kush i organizoi ato, e as psenë e ngjarjeve kaq të dhunshme.

 Gjatë gjithë kohës së trazirave dhe pak pas kalimit të tyre u tha se ishin vrarë 32 veta. Më vonë u tha se ishin 19 të vdekur. Por në asnjë çast nuk doli asnjë autoritet për t’i kumtuar emrat e të vrarëve; nuk u dëgjua për ndonjë ceremoni mortore, pos në nja dy raste nëse nuk gaboj. Kurrë nuk u pa asnjë afishe e vetme, e as një përkujtim në gazetë. Njëlloj po ndodh duket edhe tash në Kumanovë.
Tjetri ishte xhirimi i arrestimit të “terroristëve”.

Nga xhirimet e ofruara prej policisë maqedonase shihen plot burra, disa të veshur me uniforma e disa jo. Që të gjithë të gjunjëzuar dhe të kthyer me koka nga muri. Asnjëri nga ta me ndonjë “ngjyrë luftarake” në fytyrë, që do të duhej pritur nga dikush që kamuflohet sa më shumë që të mos zbulohet. Asnjëri nga ta me ndonjë gërvishtje a ndonjë lëndim, pos njërit prej tyre me fashë të njollosur në ballë. Duket shumë pre e lehtë për një forcë që ka futur në përdorim tërë atë arsenal për ta luftuar “një grup terrorist”.

 E cila forcë nuk dukej të ishte ajo specialja antiterroriste – më parë dukej forcë shëtitëse që kishte kohë të mjaftueshme për të marrë telefonat mobilë në aksion dhe për t’i përdorur ata për të xhiruar turpërimin e “terroristëve”.

Pasojat e paperspektivës

Se çka e tek ndodhi, mbase nuk do ta marrim vesh kurrë. Porse, janë disa gjëra që dalin në pah e që ta vërtetojnë atë që tashmë krejt e dimë, se shoqëritë e shteteve ku jetojnë shqiptarët nuk janë të shëndosha. Duke u nisur nga shoqëria kosovare.

"Nëse vërtet shumica e pjesëmarrësve të këtij mishmashi janë kosovarë, shtrohet pyetja se me çka janë marrë ata në jetën e përditshme në Kosovë. Dhe nëse është e vërtetë që paskan qenë luftëtarë në Kosovë, atëherë do të konkludojmë se nuk paskan qenë komandantë të suksesshëm si kolegët e tyre që janë pasuruar falë luftës. 

Apo se paskëshin qenë këta njerëzit që i kanë kryer punët e pista për komandantët që janë pasuruar. Po të kishte qenë Kosova vend i shëndoshë, që i integron luftëtarët në jetën normale pas luftës dhe që krijon hapësira për punë të ndershme, asnjëri nga ta nuk do të kishte pasur nevojë t’i futej një aksioni të këtillë, pavarësisht sa patriot do ta ndiente veten".

Nga ana tjetër, Maqedonia nuk shquhet për të qenët shtet progresiv, posaçërisht në dhjetë vjetët e fundit. Por, megjithatë, shqiptarët aty e bëjnë më shumë se çerekun e popullsisë dhe pas Marrëveshjes së Ohrit (sado jo e zbatuar plotësisht) gjithmonë kanë qenë partnerë të koalicionit qeverisës; kanë përfaqësim të ndjeshëm në polici e ushtri; kanë ministra në dikastere jo bash me pak rëndësi; kanë pasur gati përherë pozitën e drejtorit të postë-telekomunikacionit, pra kanë marrë përgjegjësinë për udhëheqjen e shtetit.

 Për më tepër, i kanë dhënë fuqi vendimmarrëse e njëkohësisht edhe alibi, atij që sot akuzohet për putinizëm. Pra, edhe nëse ka pasur të pakënaqur që e shohin armën si mënyrën e vetme për ta zgjidhur problemin që e kanë me shtetin, para kësaj është dashur të kenë kërkuar përgjegjësi prej atyre që, në emër të tyre, vendosin për ta mbajtur në pushtet një qeveri ngulfatëse dhe shtypëse.

Është tepër indikative se kaosin shoqëror dhe humbjen e shpresës popullatave në të dyja shtetet i shkakton qeverisja apo bashkëqeverisja e udhëhequr nga ish-komandantë të luftërave në Kosovë dhe në Maqedoni. Në të kundërtën, nga ajo që e patën proklamuar – se luftonin për popullin, veprimet e tyre kanë dëshmuar se në fakt kanë luftuar për pozicionimin e tyre, aty ku është pushteti dhe paraja. Fakti se kanë luftuar nuk i ka bërë politikisht të mençur.

I ka bërë të mençur për t’ia nxjerrë yndyrën krejt asaj që të munden, përderisa marrin vendime politike nga kolltukët e rehatshëm qeveritarë – edhe atëherë kur ato nuk kanë lidhje me logjikën e shëndoshë, apo edhe kur janë rezultat i drejtpërdrejtë i këshillave të paqëlluara të “miqve ndërkombëtarë”.

* * *

Mbase Kumanova do të duhej të ishte pikë kthese për shqiptarët gjithandej. Do të duhej të ishte sinjali i fundit se komandantët do të duhej të largoheshin nga politika dhe t’iu hapnin rrugë gjithë një brezi të ri njerëzish, që së paku e dinë se çfarë po flasin. Një brezi që mund t’i spastrojë poret e shoqërisë nga militantët partiakë që kanë për detyrë t’i zbatojnë urdhrat për të “ndrydhur ligje” sa herë që duhet akomoduar ndonjë qejf a qëllim.

 Një brezi që do të na e bëjë të mundur të jetojmë një jetë normale në një shtet normal – aty ku të luftosh në një shtet që s’është yti dhe për një qëllim të paqartë nuk është normale. As për dogmë e as për patriotizëm.

.....Shqiptarët në Maqedoni vriten, burgosen pa faj, shtypen dhe nënçmohen si egërsira!

Dikush s’e duron padrejtësinë dhe kujton se vetëm me luftë arrihet liria kombëtare.

S’di a e ka ‘Ushtria Çlirimtare Kombëtare’ me vete popullin siç e kishte Ushtria Çlirimtare e Kosovës simpatinë dhe përkrahjen e madhe popullore.

Se, një popull që ka vendosur të mbrohet nga terrori shtetëror, nga regjimi dhe poshtërimi nuk ka kush që e ndal.

Liria është urdhëri i parë i shpirtit, sado që media shqiptare (si në kohën kur Valentina S. raportonte nga qebaptoret e Prishtinës se çka po ndodh në zonat e luftës), kësaj here i ka ndihmuar Gruevskit që ta fsheh terrorin e tij kundër popullit shqiptar në Kumanovë.

Kur u çlirua Kosova, të njejtit gazetarë që e shanë UÇK-në dhe thanë se UÇK ia zgjaste jetën Slobodan Miloshevicit, shkruanin pastaj se si kriminelit Slobodan Miloshevic ia ‘panë hairin’, se, sipas tyre, dhuna e tij e madhe i motivoi shqiptarët që të luftojnë për liri.

Nuk është e vërtetë se dhuna e Gruevskit kundër shqiptarëve i ndihmon atij ta ruaj pushtetin, përkundrazi.

Vetëm sa ua rikujton shqiptarëve të ‘fjetur’ të Maqedonisë se nuk janë të lirë.

Gruevski do të përfitonte nga ky konflikt dhe nga viktimat, vetëm nëse padrejtësia dhe diskriminimi i shqiptarëve do të ishte i ‘stisur’!

Flori Bruqi