Neil Slevin është një shkrimtar 27-vjeçar nga Perëndimi i Irlandës. Një mësues i anglishtes, në vitin 2015 ai përfundoi një MA në Writing, në NUI Galway dhe tani ai është duke ndjekur një karrierë bazuar në shkrimet.
Poezia e Neil është shfaqur tek The Galway Review and Boyne Berries, si dhe në një numër revistash ndërkombëtare, duke përfshirë Scarlet Leaf Review dhe Artificium: The Journal.
Shkrimi i tij fiction do të shfaqet tek The Incubator .
Neil Slevin is a 27-year-old writer from the West of Ireland. An English teacher, in 2015 he completed an MA in Writing at NUI Galway and he is now pursuing a writing-based career.
.Neil’s poetry has been published by The Galway Review and Boyne Berries, as well as numerous international journals, including Scarlet Leaf Review and Artificium: The Journal.His flash fiction will appear in The Incubator.
© Neil Slevin
Ushtari Anglez
Pas Dalí
Ushtari është duke ruajtur telefonin përsëri;
kjo është arsyeja që unë nuk të kam telefonuar.
Ai është aty, duke më parë me qortimin prej ati
sa herë që unë do bëj diçka që prindërit nuk duan që fëmijët e tyre ta bëjnë
edhe kur veprimi i bërë nuk sjell asnjë dëm,
njësoj sikur të përdoret fjala "kalec" përsëritshëm për të përshkruar policin
(Sikur të ishte një lloj mallkimi)
Sepse kjo është gjithçka që unë kam dëgjuar si përshkruhen ata
në dietën time shikuese të televizionit amerikan.
Por unë devijoj.
Telefoni është atje, gjithashtu,
Ti në anën tjetër të linjës
gjurmon rrugën nga unë tek ty. Ti
me shumë gjasa as nuk dëshiron të t’ telefonoj
por këtu gjithçka është e njëjtë,
duke pritur për momentin tjetër të jetës
për të vendosur gjylen e bukur të pasigurisë
rrokullisur nëpër disa lugina të panjohura
ku ne do t’i shtyjmë derisa të gjejmë kodrat, si Sizifi,
përpara se t’i lëmë të bien,
kurrë nuk e kalojnë rrugën e prejardhjes së lavdishme
por duke pranuar rënien e tyre, që është në rënie,
sepse ne kemi qenë në rënie përgjatë gjithë jetës sonë,
brenda jetës, jashtë dashurisë, ndaj njëri-tjetrit;
sepse rënia është pjesë e argëtimit.
© Neil Slevin
Rafti i jetës
Kjo pjesë e papërdorshme kutërbon
sikur librat kanë jashtëqitur
në mendimin e të qenit të huaj:
kopertinat e tyre nuk vidhen më,
faqet nuk shfletohen më,
fjalët më nuk lexohen, as përvetësohen
në pjesën më të rëndësishme të ndërgjegjes
ku ato mund të vijnë të pushojnë.
Ata mblidhen atje, pasiv në protestën e tyre të përbaltur,
duke pritur për përshëndetjen e përzemërt të vdekjes
në fund të një grope të tharë nga një flakë
që është e butë në fillim
pastaj digjet së jashtmi
derisa gjithçka e mbetur është një përkujtesë përcëllonjëse
mbuluar me një kapak kartoni,
fjalët e tyre të shpërndara në rënie
si flokë bore të përhirta
mbi Berlin.
*********
Heath Brougher jeton në York, PA dhe ka ndjekur Universitetin Temple. Ai është autor i librave: "A Curmudgeon Is Born" (Yellow Chair Press, 2016) and "Digging for Fire" (Stay Weird and Keep Publishing Co. 2016). Ai ëdhtë nominuar për Best of the Net, dhe ka qenë pjedë e jurisë në konkursin poetik Into the Void Magazine's 2016 Poetry Contest. Puna e tij është shfaqur në revista dhe publikime print dhe online në 10 vende të ndryshme. Kur nuk shkruan, ai ndihmon me bamirësi tek Paws Soup Kitchen, duke dhënë ushqim për qentë/macet e familjeve me të ardhura të ulëta, që mbajnë kafshë shtëpiake.
Heath Brougher lives in York, PA and attended Temple University. He has published two chapbooks, "A Curmudgeon Is Born" (Yellow Chair Press, 2016) and "Digging for Fire"
(Stay Weird and Keep Publishing Co. 2016). He is a Best of the Net Nominee and was the judge of Into the Void Magazine's 2016 Poetry Contest. His work has appeared in various print and online publications in 10 countries. When not writing he helps with the charity Paws Soup Kitchen which gives out free dog/cat food to low income families with pets.
© Heath Brougher
Përkufizimi i së keqes njerëzore
«Nuk ka asgjë të tillë si asgjë e tillë,»
Erdhi me shpejtësinë e erës e folura tej mprehtësisë në majë të gjuhës
«Bota jonë është një organizëm i përkohshëm
në mes të një grumbulli më të madh.
Një ditë ne do shastisemi dhe do bëhemi më pak të ndjeshëm se kurrë
pluskuar përreth të panjohurës së dobishme në pothuajse gjithçka,”
rrotull një rrjete mendimi nëpër muzgun e kuqërremtë të syve
vezulluar brenda një kafke lidhur me fuqinë e nuhatjes.
Buzëqeshje e imponuar, unë u përpoqa të mos e vë re dhe e mbajta në këmbë.
“Unë jam asgjë, por çfarë unë perceptoj.
Unë jam asgjë më shumë a më pak se një Ndjesi,”
krijuar nga nofullat e qenit që mund ta shqyejnë një postier.
“Nuk ka një gjë të tillë
çfarë ju quani ‘Realitet’” ceket kundrejt veshëve të mi siç unë kam parë
përmes oborrit; dhe unë e vështrova atë mbështetur në një kunjë gardhi
duke qëndruar me këmbët e prapme ethshëm kurioz gjithashtu.
“Realiteti nuk është asgjë më shumë se një marrëveshje atomesh
duke prodhuar një efekt ashtu si oksigjeni ushqen zjarrin, ”
thumboi mendjen time njëjtë siç unë vështroja arrogancën së largu
dhe vazhdoi, nuk priti të humbja kohën time
duke dëgjuar të tillë pamundësi.
Dhe siç po largohesha unë dëgjova në distancë përfundimin e tij
«Nuk ka asgjë të tillë si asgjë e tillë,
për asgjë të tillë është një gjë e tillë, në Ndjesi,»
shkau furishëm dhe në zbehtësi prej gojës së tij.
© Heath Brougher
Përkohshmëri
Ne kemi lindur në këto jetë
vetëm për ta lënë sërish atë -
për t'u kthyer në fushat Tokësore
që lindën Njerëzimin vetë -
shumë baltë dhe ajër dhe valë
që na lejuan ne të formohemi, të evolohemi,
janë tashmë në punë dhe duke pritur
për ne, që t’u kthehemi elementeve tona të tokës:
të bëhemi të ri-konsumuar dhe të tretshëm
nga dheu, shëndetdhënës të kalbjes së kësaj bote
në gjithë format e jetës.
(Poezitë janë përkthyer nga anglishtja në shqip nga shkrimtarja z. Irsa Ruçi).
Disa poezi në gjuhën angleze nga Irsa Ruçi
(Translated by Silva Daci)
Disa poezi në gjuhën angleze nga Irsa Ruçi
(Translated by Silva Daci)
FORGIVENESS
One day I’ll forgive anyone who wanted to give me sadness
Simply…
Wordless,
Only with laughter
And the misery force while feeling
Alive;
While people find at me
The self they never found.
Only the aging beings from their own consciousness
While they vomit the hatred at other
Given that their selfishness suffocates them in rancour:
The evil has the form the spirit that comes!
One day I’ll turn words in prayers
That hearts full of envy,
To cultivate them with love.
IRSA IN WONDERLAND
I free myself like the air when grabs the waves
I breathe beyond my peace, in the secret solitude of spirit
Look to not be lost in the street of the heart.
I always seek the light’s fountain
In the magic of a smile
Or in the brilliance of the tears in the eyes
In the wave, through the whisper of the leafs
Beyond the music of the nightingales…
I always found the fountain of life
In the kindness of words, in the love’s stone road
Because I am not afraid from the divine feelings
I am a book that you need the capability to understand
To read quietly,
And there’s no more magical moment
While eyes are suffocated in the soul…
I live,
I love,
I dream,
Beyond every time
I create poetically in the threshold of wishes
When I close my eyes I nap sheltered in my universe
Because I am “Irsa in the wonderland”.
GRAVITY
Names written like absence, time is left with no remembrance
The future is like an infant, dandled in dreams
With the taste of the past
That often frightens after cries in the sleep.
No more rain from the skies, pains are raining
The rain falls from the eyes
Suffocated in loneliness, in the denial form
Rebelled for the light that for so long
We see it
Westley.
Streets are empty path of events
The aging steps weigh more,
Than nothingness, in bare footedness
Prophecies read in the palm of the hand
Like suffering is read in wrinkles…
Epochs who give birth to dessert, nothing to remember
Despite the formless noise
Like the scream within a room
No objects
That echoes
Echoes
Till the repetition of itself…
Then there is silence;
Silence that weighs more than any word.
SILENCE
I.
Shshshttt... Listen to the sparrows
Knitting plans behind the wings
And ask yourself
If the words are enough
To build a city of gossips
Under the sparrow's songs...
II.
Come now, return from pain
That with courage you build it in days, and every day
While it tears down like sandy castles
In the nights
When you shed in tears
Freezes the hurricanes;
But enough already:
Even slavery is drunkenness!
III.
Spy a little on the silence
While is speaking
And tell me:
How many were killed by the despicable silence of hers
Defeating
When none of us bothered
To look for answers?
Meaning takes form only in subconscious.
IV.
A drop of liquor let's have today
Till the end
For the end of the two-facets
That don't know end
And let's sing together,
Sing with us
The sparrow's song...
HE RISES THE TIME
In the field where his mother laboured
He paced each day
Every time he faced the sun, said his prayers
Looking into her eyes;
His sister came after, playing
With her brother’s longing
Reciting with infant words
And the three of them smiled; …smiled
With the voice of time echoing
Their path
… A path filled with light!
He bowed to receive his mother’s blessing
Feeling the wrinkles in his mother’s hands
On his soft hair
And on his manly forehead raised by her kisses…
He sensed the scent of the earth just like his mother’s
That’s why he laid every evening under a tree
With the sun in his soul, singing to life…
Përgatiti : Flori Bruqi
