Abdyl KADOLLI, lindi më 10 nëntor 1946 në Bukosh të Therandës, Kosovë.Ka mbaruar studimet pasuniversitare të letërsisë më 1974 në Prishtinë.Nga viti 1993-1998 ishte sekretar i Forumit të Intelektualëve Shqiptarë të Kosovës .Deri tash ka botuar vëllimin poetik “Këmisha e zjarrit, ”Rilindja”, Prishtinë, 1998 dhe veprën publicistike “Ora kombëtare”, Ars, Prishtinë, 2001. Ka në dorëshkrim edhe disa vepra të reja letrare.Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe redaktor përgjegjës i revistës letrare “Metafora” të LSHK-së.
Prof.Abdyl Kadolli
HUMBJA E POETIT
Si humbe aq mister
Në gjirin e Bermudeve
U bëre legjendë
Lodrove larg e larg
Ylli ishte aq lart
Në Lodevë asnjë burim
Mund të ngjiteshe në Eifel
E të lundroje në Senë
Etjen ta shuaje
Edhe tek Urë e Shenjtë
Mund të kridheshe në Drin
Të shpërlaje këngët
Sa larg barite si era
Në pyllin e Bodlerit
Vdekja të zuri peng
Poetët të qanë me shami
Poeteshat me dashuri
Shi, shi, shi....
Si humbe aq mister
E u bëre legjendë
Në Itakën e Odiseut.
QENTË NË PANTEON
Lehin qentë në Panteon
Zotin ta shqyejnë
Qen të larmë, qen të zinj
Turren me lemëri.
Lehin për etninë
Përmirren për lirinë
Të çartur për fron
Hëna i tmerron.
Lehin qentë në Panteon.
LAMTUMIRË
Nga po ikën, miku im
Herë andej, herë këndej
Andej është kepi i rremë
Mitingjet vdiqën ngaherë
Kot u këndon poetëve të hirit
Ata tretën si brymë
Nga po thyen, miku im
Herë andej, herë këndej
Në Panteon nuk hyjnë
Bardë e kameleonë
Këtej Drini esëll rrjedh
Lamtumirë, Lamtumirë!
Prishtinë, nëntor 2012
Prof.Abdyl Kadolli
HUMBJA E POETIT
Si humbe aq mister
Në gjirin e Bermudeve
U bëre legjendë
Lodrove larg e larg
Ylli ishte aq lart
Në Lodevë asnjë burim
Mund të ngjiteshe në Eifel
E të lundroje në Senë
Etjen ta shuaje
Edhe tek Urë e Shenjtë
Mund të kridheshe në Drin
Të shpërlaje këngët
Sa larg barite si era
Në pyllin e Bodlerit
Vdekja të zuri peng
Poetët të qanë me shami
Poeteshat me dashuri
Shi, shi, shi....
Si humbe aq mister
E u bëre legjendë
Në Itakën e Odiseut.
QENTË NË PANTEON
Lehin qentë në Panteon
Zotin ta shqyejnë
Qen të larmë, qen të zinj
Turren me lemëri.
Lehin për etninë
Përmirren për lirinë
Të çartur për fron
Hëna i tmerron.
Lehin qentë në Panteon.
LAMTUMIRË
Nga po ikën, miku im
Herë andej, herë këndej
Andej është kepi i rremë
Mitingjet vdiqën ngaherë
Kot u këndon poetëve të hirit
Ata tretën si brymë
Nga po thyen, miku im
Herë andej, herë këndej
Në Panteon nuk hyjnë
Bardë e kameleonë
Këtej Drini esëll rrjedh
Lamtumirë, Lamtumirë!
Prishtinë, nëntor 2012
