ENVER BYTYÇI
Aty ku KFOR-i përleshet me ekstremistët dhe pjesën e kriminalizuar të serbëve, në Veri të Kosovës, pamjet prej shumë vjetësh japin vetëm një portret: atë të Vladimir Putinit. Portretet e tij fillojnë dhe e shoqërojnë vizitorin nga ura e Ibrit e deri në Jarinjë, duke vazhduar më pas në të gjithë Serbinë. Para disa vjetësh, kur serbët patën sulmuar ambasadat perëndimore, d.m.th pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, ata marshonin rrugëve të Beogradit me portretin e Putinit. Nuk mbanin në dorë asnjë portret tjetër përveç zotit Putin dhe të ndjerit Milosheviç.
Prej një jave botës i ka ardhur nga Moska një lajm i keq. Kësaj bote në krizë, të lodhur dhe të stresuar prej lajmeve të shumta të këqija, iu shtua edhe një lajm tjetër: Vladimir Putini do të kthehet në krye të Kremlinit. Impakti i parë negativ i këtij lajmi ka mbërritur në Kosovën Veriore, aty ku muret janë mbushur me portretin e Vladimir Putinit. Kur Putini pati ndërmarrë aksionin ushtarak të pushtimit dhe aneksimit të Abkhazisë dhe Osetisë së Jugut, e pagëzova si Adolf Putin. Në të vërtetë dhuna ushtarake ruse në këto dy rajone të Gjeorgjisë i ngjante aneksimit që Hitleri i pati bërë Cekisë në vitin 1939, pasi kishte nënshkruar një pakt mossulmimi dhe të ndarjes së sferave të influencës me Stalinin (është fjala për paktin “Ribentrop-Molotov”). Vladimir Putin ka rastin tashmë të bëhet përsëri “dhëndër”, duke u kthyer në Kremlin. Madje, ai do t’ia kalojë edhe Brezhnjevit sa i përket kohëzgjatjes së sundimit të Rusisë.
Kthimi i Putinit, tashmë jo përmes posterave, por përmes ushtrimit të forcës për ndikimin dhe sundimin në Ballkan, duket se po i jep efektet e para në Serbi dhe në Kosovë. Nga njëra anë për këtë shkak Bashkimi Europian po “nxiton” që t’i japë fund konfliktit shqiptaro-serb, duke bërë presion ndaj Beogradit që të pranojë zgjidhjen e dhënë për Kosovën si shtet i pavarur, sovran dhe me integritet e sovranitet të plotë në të gjithë territorin. Angela Merkel ishte përfaqësuesja më e lartë europiane që solli në Beograd “ultimatumin” e BE-së, duke i kërkuar qeverisë së Tadiçit që të normalizojë marrëdhëniet me Kosovën dhe të tërheqë strukturat paralele dhe këshilltarët e këqij të Beogradit nga Mitrovica e Veriut.
Por forcat pro-Putin në Serbi e në Veri të Kosovës e kapën momentin. Prej 24 shtatorit, kur shefi aktual i Kremlinit, Medvedev, i hapi rrugën Vladimir Putinit për postin e presidentit të Rusisë, ato po protestojnë dhe reagojnë me dhunë kundër ushtrimit të sovranitetit të Prishtinës në këtë pjesë të territorit të Kosovës. Ekstremistët serbë kanë qëlluar me armë kundër forcave ushtarake të NATO-s (KFOR-it) dhe dje edhe kundër banorëve shqiptarë të lagjes së boshnjakëve, duke kërcënuar si në kohën e Milosheviçit me dhunë e terror jo vetëm shqiptarët, por dhe praninë ndërkombëtare ushtarake e civile në këtë rajon. Frymëzimi i kësaj dhune tashmë nuk është vetëm hija, filozofia dhe doktrina e Milosheviçit, por dhe portreti i kudondodhur i Vladimir Putinit rus, i cili me rokadën që do të bëjë vitin tjetër me Medvedevin, do t’i japë Rusisë emrin Putlandija (vendi i Putinit). Po a do ta marrë edhe Serbia emrin Putlandija, njësoj si Rusia?! Sa kohë që në pushtet ishte Milosheviçi e Koshtunica, Serbia mund të quhej pa frikë edhe Rusi. Madje, në kohën kur NATO-ja e kërcënonte Jugosllavinë më sulme ajrore, Milosheviçi miratoir në parlament një rezolutë, me të cilën e bënte Serbinë pjesë të aktit Moskë–Mnisk–Beograd, gjë që të kujtonte vitet 1990.
Beogradi, në pritje të krijimit të Putlandisë, ka vendosur që t’i nxisë serbët e Kosovës në protesta të dhunshme e të përgjakshme, me qëllim që të shtyjë kohën dhe me ndihmën e Putinit president të imitojë rastin e Abkahzisë dhe Osetisë së Jugut në Kosovën e Veriut. Kjo është njëra prej pjesës së dukshme. Dhe këtë pjesë të aktrimit dhe orkestrimit politik e njohin tashmë në qendrat kryesore të Perëndimit. Prandaj dhe Angela Merkel, në kulmin e telasheve që ka shkaktuar kriza financiare dhe ekonomike në Europë, gjeti kohë, nerva dhe mundësi të udhëtojë në Beograd për t’i bërë të qartë Serbisë se rruga për në Bruksel është e kushtëzuar me Kosovën. Në Beograd kushti që paraqiti Merkel ra si bombë. Madje, për nja një javë e çoroditi spektrin e mendimit politik të Serbisë. Nuk kishte ndodhur që politikëbërësit serbë të gjendeshin aq gafil para “bombës” Merkel.
Pas kësaj ndodhi që ekipet e politikës dhe ekspertët përkatës të sponsorizuar nga qeveria e Tadiçit të nxitonin të bënin analizën e ndodhive që panë me sy. Dhe u kujtuan se në Europë e ndiejnë që Vladimir Putini do të bëjë rokadën e radhës e do të kthehet në krye të Berlinit. “Ndaj nxitoi Merkeli, - thanë ata, - të na japë ultimatumin me emrin Kosovë”. Atëherë mendjet e ndritura të akademisë dhe shkencës politike të Serbisë thanë se duhej bërë e njëjta gjë edhe nga ana e Serbisë. Masha që do të përdorej do të ishin ekstremistët kriminelë, kontrabandistë dhe vrasës në Mitrovicën e Veriut. Mbështetja e Beogradit për këta kriminelë u bë pjesë e lojës. Ndaj dhe këto ditë ne kemi dëgjuar presidentin e Serbisë, ministrat e saj, shefin e negociatave, plot sekretarë e nëpunës të Beogradit të kritikojnë, akuzojnë dhe qortojnë KFOR-in, që sipas tyre paska qëlluar edhe kundër një ambulance. Por asnjërin prej tyre nuk e dëgjuam të qortojë dhe kritikojë faktin që serbët e Kosovës janë të armatosur dhe qëllojnë e vrasin ushtarët e KFOR-it, policët e EULEX-it si dhe qytetarët shqiptarë banorë të Mitrovicës Veriore. Prapavija politike duket se është konstruktuar mirë, pa asnjë dilemë dhe dyzim, ndaj dhe ata qindra serbë të armatosur që veprojnë në Kosovë të frymëzuar nga portretet dhe posterat e Vladimir Putinit janë të gatshëm që të veprojnë dhunshëm kundër sovranitetit të Prishtinës në territorin e Kosovës.
Tashmë asgjë nuk është e fshehtë dhe asgjë nuk mund të rrjedhë si një lloj enigma. Përballë janë dy blloqe: nga njëra anë shqiptarët, shteti i Kosovës i mbështetur nga NATO-ja dhe vendet e Perëndimit; nga ana tjetër serbët e Veriut të Kosovës, qeveria dhe politika e Beogradit të mbështetur nga Moska. Në Moskë që tani kanë filluar të duken retë e zeza që do të mbërrijnë dendshëm kur Vladimir Putini do të kthehet në fronin e carit rus. “Jemi të shqetësuar me dhunën e forcave të KFOR-it ndaj banorëve serbë, e veçanërisht për informacionet në lidhje me hapjen e zjarrit në autoambulancën që transportonte të plagosur serbë”, - thuhet në komunikatën e Ministrisë së Jashtme ruse. Ky lloj komunikimi paralajmërues është domethënës për kthesën që ka filluar të ndodhë në Rusi. Putlandija ka filluar të funksionalizohet që sot, kur Putini ka marrë mandatin e partisë së tij për të kandiduar për postin e shefit të Kremlinit. Ajo do të marrë formë të plotë me një dozë agresiviteti të jashtëzakonshëm pasi Putini të betohet në Biblën e Kishës Ortodokse të Moskës, aty brenda territorit të Sheshit të Kuq të Kremlinit.
Nëse Perëndimi dhe qeveria e Kosovës do të merren gjatë me zgjidhjen e konfliktit në këtë pjesë të vendit, atëherë Putlandija do ta vështirësojë edhe më shumë zgjidhjen. Karateisti që del për gjah “tigrash” në Siberi, nuk do të pranojë zgjidhje tjetër përveç zgjidhjes fashiste e staliniste të rastit të Abkhazisë dhe Osetisë së Jugut. Edhe nëse vetëm Moska, Nikaragua dhe Venezuela do ta njihnin të ashtuquajturin “shtet të pavarur të Kosovës e Metohisë”, natyrisht në kufij të tri komunave mbi lumin e Ibrit, Prishtina, Brukseli dhe Uashingtoni do të viheshin në vështirësi për të rikthyer sovranitetin e qeverisë dhe institucioneve të Kosovës në të gjithë territorin e saj. Prandaj në Prishtinë, në Bruksel dhe në Uashington duhet të nxitim dhe vendosmëri të pazakontë, ndërkohë që serbëve në Veri të Kosovës dhe në Beograd u intereson së paku ta ngadalësojnë procesin deri nga pranvera e vitit 2012, kur njeriu që i jep emrin e vet Rusisë, Putini, do të kthehej në Ballkan jo vetëm përmes posterave dhe portretit të tij, por dhe fizikisht si udhëheqës shpirtëror dhe ushtarak i nacionalizmit ekstremist serb. Nëse dikush në Europë pret deri në pranverën e ardhshme, atëherë duhet llogaritur që në Europën Juglindore mund të vijë një furtunë e re e llojit të Milosheviçit, gjë që mund të cenojë jo vetëm sovranitetin e integritetin e Kosovës, të Bosnjës e Maqedonisë, por vetë stabilitetin e Europës e më gjerë se Europa.
Aty ku KFOR-i përleshet me ekstremistët dhe pjesën e kriminalizuar të serbëve, në Veri të Kosovës, pamjet prej shumë vjetësh japin vetëm një portret: atë të Vladimir Putinit. Portretet e tij fillojnë dhe e shoqërojnë vizitorin nga ura e Ibrit e deri në Jarinjë, duke vazhduar më pas në të gjithë Serbinë. Para disa vjetësh, kur serbët patën sulmuar ambasadat perëndimore, d.m.th pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, ata marshonin rrugëve të Beogradit me portretin e Putinit. Nuk mbanin në dorë asnjë portret tjetër përveç zotit Putin dhe të ndjerit Milosheviç.
Prej një jave botës i ka ardhur nga Moska një lajm i keq. Kësaj bote në krizë, të lodhur dhe të stresuar prej lajmeve të shumta të këqija, iu shtua edhe një lajm tjetër: Vladimir Putini do të kthehet në krye të Kremlinit. Impakti i parë negativ i këtij lajmi ka mbërritur në Kosovën Veriore, aty ku muret janë mbushur me portretin e Vladimir Putinit. Kur Putini pati ndërmarrë aksionin ushtarak të pushtimit dhe aneksimit të Abkhazisë dhe Osetisë së Jugut, e pagëzova si Adolf Putin. Në të vërtetë dhuna ushtarake ruse në këto dy rajone të Gjeorgjisë i ngjante aneksimit që Hitleri i pati bërë Cekisë në vitin 1939, pasi kishte nënshkruar një pakt mossulmimi dhe të ndarjes së sferave të influencës me Stalinin (është fjala për paktin “Ribentrop-Molotov”). Vladimir Putin ka rastin tashmë të bëhet përsëri “dhëndër”, duke u kthyer në Kremlin. Madje, ai do t’ia kalojë edhe Brezhnjevit sa i përket kohëzgjatjes së sundimit të Rusisë.
Kthimi i Putinit, tashmë jo përmes posterave, por përmes ushtrimit të forcës për ndikimin dhe sundimin në Ballkan, duket se po i jep efektet e para në Serbi dhe në Kosovë. Nga njëra anë për këtë shkak Bashkimi Europian po “nxiton” që t’i japë fund konfliktit shqiptaro-serb, duke bërë presion ndaj Beogradit që të pranojë zgjidhjen e dhënë për Kosovën si shtet i pavarur, sovran dhe me integritet e sovranitet të plotë në të gjithë territorin. Angela Merkel ishte përfaqësuesja më e lartë europiane që solli në Beograd “ultimatumin” e BE-së, duke i kërkuar qeverisë së Tadiçit që të normalizojë marrëdhëniet me Kosovën dhe të tërheqë strukturat paralele dhe këshilltarët e këqij të Beogradit nga Mitrovica e Veriut.
Por forcat pro-Putin në Serbi e në Veri të Kosovës e kapën momentin. Prej 24 shtatorit, kur shefi aktual i Kremlinit, Medvedev, i hapi rrugën Vladimir Putinit për postin e presidentit të Rusisë, ato po protestojnë dhe reagojnë me dhunë kundër ushtrimit të sovranitetit të Prishtinës në këtë pjesë të territorit të Kosovës. Ekstremistët serbë kanë qëlluar me armë kundër forcave ushtarake të NATO-s (KFOR-it) dhe dje edhe kundër banorëve shqiptarë të lagjes së boshnjakëve, duke kërcënuar si në kohën e Milosheviçit me dhunë e terror jo vetëm shqiptarët, por dhe praninë ndërkombëtare ushtarake e civile në këtë rajon. Frymëzimi i kësaj dhune tashmë nuk është vetëm hija, filozofia dhe doktrina e Milosheviçit, por dhe portreti i kudondodhur i Vladimir Putinit rus, i cili me rokadën që do të bëjë vitin tjetër me Medvedevin, do t’i japë Rusisë emrin Putlandija (vendi i Putinit). Po a do ta marrë edhe Serbia emrin Putlandija, njësoj si Rusia?! Sa kohë që në pushtet ishte Milosheviçi e Koshtunica, Serbia mund të quhej pa frikë edhe Rusi. Madje, në kohën kur NATO-ja e kërcënonte Jugosllavinë më sulme ajrore, Milosheviçi miratoir në parlament një rezolutë, me të cilën e bënte Serbinë pjesë të aktit Moskë–Mnisk–Beograd, gjë që të kujtonte vitet 1990.
Beogradi, në pritje të krijimit të Putlandisë, ka vendosur që t’i nxisë serbët e Kosovës në protesta të dhunshme e të përgjakshme, me qëllim që të shtyjë kohën dhe me ndihmën e Putinit president të imitojë rastin e Abkahzisë dhe Osetisë së Jugut në Kosovën e Veriut. Kjo është njëra prej pjesës së dukshme. Dhe këtë pjesë të aktrimit dhe orkestrimit politik e njohin tashmë në qendrat kryesore të Perëndimit. Prandaj dhe Angela Merkel, në kulmin e telasheve që ka shkaktuar kriza financiare dhe ekonomike në Europë, gjeti kohë, nerva dhe mundësi të udhëtojë në Beograd për t’i bërë të qartë Serbisë se rruga për në Bruksel është e kushtëzuar me Kosovën. Në Beograd kushti që paraqiti Merkel ra si bombë. Madje, për nja një javë e çoroditi spektrin e mendimit politik të Serbisë. Nuk kishte ndodhur që politikëbërësit serbë të gjendeshin aq gafil para “bombës” Merkel.
Pas kësaj ndodhi që ekipet e politikës dhe ekspertët përkatës të sponsorizuar nga qeveria e Tadiçit të nxitonin të bënin analizën e ndodhive që panë me sy. Dhe u kujtuan se në Europë e ndiejnë që Vladimir Putini do të bëjë rokadën e radhës e do të kthehet në krye të Berlinit. “Ndaj nxitoi Merkeli, - thanë ata, - të na japë ultimatumin me emrin Kosovë”. Atëherë mendjet e ndritura të akademisë dhe shkencës politike të Serbisë thanë se duhej bërë e njëjta gjë edhe nga ana e Serbisë. Masha që do të përdorej do të ishin ekstremistët kriminelë, kontrabandistë dhe vrasës në Mitrovicën e Veriut. Mbështetja e Beogradit për këta kriminelë u bë pjesë e lojës. Ndaj dhe këto ditë ne kemi dëgjuar presidentin e Serbisë, ministrat e saj, shefin e negociatave, plot sekretarë e nëpunës të Beogradit të kritikojnë, akuzojnë dhe qortojnë KFOR-in, që sipas tyre paska qëlluar edhe kundër një ambulance. Por asnjërin prej tyre nuk e dëgjuam të qortojë dhe kritikojë faktin që serbët e Kosovës janë të armatosur dhe qëllojnë e vrasin ushtarët e KFOR-it, policët e EULEX-it si dhe qytetarët shqiptarë banorë të Mitrovicës Veriore. Prapavija politike duket se është konstruktuar mirë, pa asnjë dilemë dhe dyzim, ndaj dhe ata qindra serbë të armatosur që veprojnë në Kosovë të frymëzuar nga portretet dhe posterat e Vladimir Putinit janë të gatshëm që të veprojnë dhunshëm kundër sovranitetit të Prishtinës në territorin e Kosovës.
Tashmë asgjë nuk është e fshehtë dhe asgjë nuk mund të rrjedhë si një lloj enigma. Përballë janë dy blloqe: nga njëra anë shqiptarët, shteti i Kosovës i mbështetur nga NATO-ja dhe vendet e Perëndimit; nga ana tjetër serbët e Veriut të Kosovës, qeveria dhe politika e Beogradit të mbështetur nga Moska. Në Moskë që tani kanë filluar të duken retë e zeza që do të mbërrijnë dendshëm kur Vladimir Putini do të kthehet në fronin e carit rus. “Jemi të shqetësuar me dhunën e forcave të KFOR-it ndaj banorëve serbë, e veçanërisht për informacionet në lidhje me hapjen e zjarrit në autoambulancën që transportonte të plagosur serbë”, - thuhet në komunikatën e Ministrisë së Jashtme ruse. Ky lloj komunikimi paralajmërues është domethënës për kthesën që ka filluar të ndodhë në Rusi. Putlandija ka filluar të funksionalizohet që sot, kur Putini ka marrë mandatin e partisë së tij për të kandiduar për postin e shefit të Kremlinit. Ajo do të marrë formë të plotë me një dozë agresiviteti të jashtëzakonshëm pasi Putini të betohet në Biblën e Kishës Ortodokse të Moskës, aty brenda territorit të Sheshit të Kuq të Kremlinit.
Nëse Perëndimi dhe qeveria e Kosovës do të merren gjatë me zgjidhjen e konfliktit në këtë pjesë të vendit, atëherë Putlandija do ta vështirësojë edhe më shumë zgjidhjen. Karateisti që del për gjah “tigrash” në Siberi, nuk do të pranojë zgjidhje tjetër përveç zgjidhjes fashiste e staliniste të rastit të Abkhazisë dhe Osetisë së Jugut. Edhe nëse vetëm Moska, Nikaragua dhe Venezuela do ta njihnin të ashtuquajturin “shtet të pavarur të Kosovës e Metohisë”, natyrisht në kufij të tri komunave mbi lumin e Ibrit, Prishtina, Brukseli dhe Uashingtoni do të viheshin në vështirësi për të rikthyer sovranitetin e qeverisë dhe institucioneve të Kosovës në të gjithë territorin e saj. Prandaj në Prishtinë, në Bruksel dhe në Uashington duhet të nxitim dhe vendosmëri të pazakontë, ndërkohë që serbëve në Veri të Kosovës dhe në Beograd u intereson së paku ta ngadalësojnë procesin deri nga pranvera e vitit 2012, kur njeriu që i jep emrin e vet Rusisë, Putini, do të kthehej në Ballkan jo vetëm përmes posterave dhe portretit të tij, por dhe fizikisht si udhëheqës shpirtëror dhe ushtarak i nacionalizmit ekstremist serb. Nëse dikush në Europë pret deri në pranverën e ardhshme, atëherë duhet llogaritur që në Europën Juglindore mund të vijë një furtunë e re e llojit të Milosheviçit, gjë që mund të cenojë jo vetëm sovranitetin e integritetin e Kosovës, të Bosnjës e Maqedonisë, por vetë stabilitetin e Europës e më gjerë se Europa.
No comments:
Post a Comment