Sabit Rrustemi është i lindur më 3 Prill 1959 në Terziaj, fshat në afërsi të Zhegrës, Komuna e Gjilanit. Shkollimin fillor e kryen në Zhegër, atë të mesëm në Gjilan, ndërsa studimet në Degën e Letërsisë dhe Gjuhës Shqipe, në Prishtinë.
Krijimtaria
Në vitin 1977 boton poezinë e parë ne revistën "Zëri i rinisë" të Prishtinës. Në vitin 1981, është shkrimtari i vetëm i Kosovës që burgoset për shkak të botimit të tregimit "Nën maskën e mysafirëve", të botuar në revistën "Fjala" më 1 prill të atij viti, ditën kur demonstratat shqiptare për Kosovën Republikë e mbushën Prishtinën. Dënohet me katër vjet burg nga regjimi i Jugosllavisë titiste, me ç’rast i ndalohet edhe botimi i krijimtarisë letrare. Tek në vitin 1990 boton përmbledhjen e parë të poezive. Është i martuar, baba i pesë fëmijëve. Jeton në Zhegër.
Veprat
Ku i la lisat era Rilindja, Prishtinë, libër ky i dorëzuar që në vitin 1981, redaktuar nga poeti i mirënjohur Ali Podrimja.
Besoj në një diell, Fjala 1992 Prishtinë.
Variacione për lirinë, Rilindja, 1997, Prishtinë.
Ëndrra që puthet, poezi, Rozafa, 2001, Prishtinë.
Pika e zezë, përmbledhje tregimesh, Flaka e vëllazërimit, Shkup, 1993.
Maska e mysafirëve SH.B. Buzuku, Prishtinë, 1997.
Jetëshkrimi i Sylë Kopernicës, prozën dokumentare 1994, Shtëpia Botuese Plejada botues, Beqir Musliu.
Natyrë me vaj, album poetik, Shtëpi Botuese Plejada, Prishtinë me parathënie të Beqir Musliut.
Paqja e brishtë, bot. Rozafa, Prishtnë, 2007
SHIU I BUZËVE TUA, bot. Rozafa, Prishtnë, 2009
ANTINGERE DIVINA / Prekje hyjnore (përkthyer në gjuhen rumune nga Baki Ymeri), Bukuresht, 2009
NËN QERPIKUN TËND, poezi, T-KOM, Shkup 2009.
I përfaqësuar edhe në Antologjinë poetike TEMPLUL CUVANTULUI / Tempulli i Fjalës, Bukuresht 2009
(Floripress)
Shkruan: Shefqet Dibrani, Zvicër
Përvjetor poetik
Sabit Rrustemi, si askush tjetër nga shkrimtarët e brezit të vet ka ndërtuar individualitetin e tij krijues. Poezitë, që janë rrafsh 100 sish, janë të shkruara në mes datave 28 nëntor 2011 e 16 nëntor 2012, kurse libri përmbyllet me poezinë “Më 28 Nëntor 2012”, duke shënuar simboliken më të mirë për “Njëqindvjetorin - Shqipëri Poetike”, me të cilën Sabit Rrustemi ka bërë për vete një manifest antologjik.
Meritat e luftëtarit
Emri i tij, te Komuniteti Letrar i Kosovës u bë i njohur me bujë e potere. Buja e tij lidhet me guximin, “kur një pushtetari ia mori dorën e i tha/ bëma për hair Kosovën Republikë”, (f. 6), ndërsa poterja ka të bëjë me kastën politike të asaj kohe e cila u shqetësua nga publikimi i tregimit “Nën maskën e mysafirëve”, botuar më 1 prill 1981, në Revistën për Art - Kulturë e Letërsi “FJALA” që asaj kohe dilte në Prishtinë. Më pas autorit të tregimit, pas një muaji e 7 ditësh, do t’ia vejnë prangat, kurse një pjesë të rinisë së tij, ai do ta kalojë në flladinë!
Se ai tregim ishte më shumë se koincidencë, tash e kuptojmë nga vargjet e poezisë “NJË DOLLI E FLAMURIT”, kushtuar Ramadanit të Fazës nga Llashtica e Gjilanit i cili “atë kuti duhani kur ia zgjati gjykatësit/ dhe i mbajti plus edhe tridhjetë ditë/ aty skaj qendrës së Gjilanit në flladinë/ se ajo Kosova Republikë e gravuar/ shkëlqeu në tavolinën e tij...”, (f. 7). Po revista “FJALA” a nuk pat shkëlqyer mbi tavolinat e Komitetit Krahinor të LKJ-së, e gravuar nga titulli “Nën maskën e mysafirëve”, për të ndejtë pastaj edhe vet autori në “flladinë”, kurse pas “lirimit!”, do ta izolojnë nga jeta publike, madje sikur e kishin “internuar”, andej nëpër fshatrat e Karadakut.
Lidhja me vendlindjen
Me sa di, hiç kohën e studimeve dhe pozitat e shkurtra që ka mbajtur në ndonjë funksioni administrativ në Prishtinë, (duke mos i përjashtuar edhe ato funksione kulturore që i ka ushtruar në Gjilan), Sabit Rrustemi tërë jetën e tij e ka kaluar në Zhegër, fshat ky piktoresk dhe i njohur që i takon Karadakut të Gjilanit, nga i cili poeti i merr dhe u jep frymëzim poezive të tij, tamam siç shprehet tek poezia kushtuar “Xun Çelikut prej Karadaku”, (f. 34 – 35), edhe vet poeti “sa në këmbë/ e sa mbi at/ le këtë mal/ e kap atë shpat/ shmang një pritë këtu/ tjetrën atje/ kalëroi nëpër Atdhe”, i sigurt se “rrëzë Çepurit heshtak”, (f. 29), “në secilën pore të trupit tënd/ një gjurmë kam lënë”, (poezia: “SE TË KAM ATDHE”, f. 27).
Anteizmi poetik
Element i lidhjes së poetit me vendlindjen dhe tokën e tij, në letërsi ka hyrë si “Miti i Anteut”. Ndërsa në mitologji për Anteun thuhet se sa herë e kanë vrarë e varrosur atë, Toka i ka dhënë shpirt atij, ku përsëri është ringjallur, tamam siç shkruan për vete poeti: “Po të mos ishte Dheu Yt/ ku do të prehej trupi im”, (f. 136). Janë këto arsye pse mua më duket se pikërisht kjo zonë, kjo trevë dhe kjo tokë me të cilën si askush tjetër është i lidhur Sabit Rrustemi, ka krijuar një lloj “Anteizmi poetik”, përkatësisht u ka dhënë shpirt, ky poezive, kurse Kosova, këtij poeti i ka dhënë frymëzimin.
Letërnjoftimi i vendlindjes
Libri poetik “NË FYTYRËN E NJË GJETHI“ i Sabit Rrustemit, është letërnjoftimi më autentik i një autori që shënon autobiografinë e vet në vargje, në të cilat “këtij shtegu ndërmend s’e kam t’i ndahem/ edhe nëse rastësisht shkas përplasem/ do të ngrihem serish do të nisem/... (se) t’i ndahem këtij shtegu ndërmend s’e kam...”, (f. 18).
Vëllimi poetik “NË FYTYRËN E NJË GJETHI“, është një pasqyrë mbi trevën ku u rrit dhe gjallëroi, atje ku “shtegun me përpjetëze Çepuri përditë kaloi”, duke sendërtuar një simbolikë të veten mbi të cilat ndërtohen konceptet poetike. Vetëm me këtë libër nuk zbërthehet e tëra, pasi jeta e tij është përplot sfida, kurse përpjekja për t’i sfiduar të gjitha, nëse jo me gjë tjetër të paktën përmes poezisë autori ia ka arritur qëllimit, madje kjo sfidë nuk ishte aq e lehtë në rrethana konfliktuoze e mjaftë kontradiktore pasi çdo herë “me agime lulesh/ mëngjesi kish gdhirë/ asnjë pëllëmbë hapësire/ nuk ishte e lirë”, (f. 66).
Gjithsesi poeti, kujdesshëm zhvillon refleksionet poetike, sidomos ato me tematikë të ambientit dhe trevës së Karadakut, përmes të cilave më shumë se me çdo gjë tjetër, do të identifikohet poezia e tij. “Sa herë të ngjitem në majë të Çepurit/ çelma zot atë lule të gurit”, (f. 111), “për të fluturuar nga gëzimi/ drejt qiejve mbi Çepur”, (f. 110), sepse për poetin udha, “herë bëhet këngë/ herë poezi/ herë rrëke loti/ nëpër rrebe moti/ prej dhimbjeve që na vlojnë në gji// dhe tash/ derisa i them udhë e mbarë/ kësaj pamje prej tonës vendlindje/ rilindin mijëra kujtime”, (f. 140).
Poezi ambientaliste
E tërë poezia e këtij libri është e strukturuar si një lloj frymëzimi ku motivet i gjen jo vetëm nëpër fshatrat e Karadakut siç janë: Llashtica, Pogragja, Zhegra, Llofca etj, por edhe në Gjilan, Gjakovë, Mitrovicë, Kumanovë, Karadak, Çiçavicë, Dardani, Dukagjin, Kosovë, Shqipëri etj, por Çupuri do të mbetet simboli më artistik i tërë librit, për të cilin janë lidhur elementet lirike dhe ambientaliste. Kjo poezi me konotacione të poezisë psikologjike, më shumë është poezi moderne, ka një dimension lirik ku ka artikuluar me sukses biografinë poetike.
Poezi e shpresës
Në poezinë e këtij libri, element tjetër që vihet në pah është motivi i shpresës dhe besimit për një të ardhme më të ndritur, më të përparuar: “Le të tymojnë/ se ma tym s’bëhet/ pa u kthjelluar qare s’ka”, (143). Këtë motiv ai e sendërton duke u kushtuar poezi heronjve të tij të gjallë që janë njerëzit e zakonshëm. Në këtë plan dallojnë poezitë: “SHERRI I ASAJ ËNDRRE – kushtuar Tahir Deskut”, (f. 9), “KA VDEKUR AJO VDEKJE – kushtuar rapsodit Agim Gashi”, (f. 41), “NË ATË KULLË – kushtuar Avdyl Hoxhës nga Juniku”, (f. 53), “AI ËSHTË LIRIA VETË – kushtuar Heroit të popullit, Sali Çekaj”, (f. 76), “SHPIRTI I JUSUFIT FOLI MBRËMË – kushtuar Jusuf Gërvallës”, (f. 89), “VARGU I POETIT – kushtuar Rexhep Elmazit”, (f. 92), “HOMAZH PËR ALI PODRIMEN – kushtuar Ali Podrimjes”, (f. 109), e ndonjë tjetër që krijojnë imazhin e realitetit me ngjarje të stilizuara ku jetës i shtojnë gjallëri, pasi “pika më e ndritshme e tokës/ rrënja e shpresës/ ora më e saktë e Kosovës është Prekazi”, (poezia: “PREKAZI KJO AMË E LIRISË”, f. 40).
Vlera etike e poezisë
Kjo poezi, aty këtu ka edhe elemente melankolike, të cilat shprehen përmes një ironie të stërholluar, “udhëve të botës/ shpërfaqu e plotë/ ti më e moçmja e dheut/ je më shumë se një fusnotë”, (f. 33), pasi “fusnota më kthen në pikën zero/ si përsëritës/ liria lehtë nuk u mësuaka”, (f. 32), kurse përmes metaforës shpreh fisnikërimin si nocion i gëzimit dhe ngadhënjimit, posaçërisht “kjo botë që kërkon rend/ do të na nxjerr në kuvend/ kush shkon e kush vjen/ durimin veç paqja e shpërblen”, (poezia: “NËPËR TË THËNAT E FEHMI AGANIT”, f. 84).
Poezi që simbolizon ditarin jetësor
Natyrisht, pasi dihet se ky libër është shkruar në mes dy nëntorësh, e ka bërë krijimtarinë vjetore të poetit si një ditar, ku nga dita në ditë, përmes artit e simbolikës, vendlindjes i ka dhënë shpirt poetik, “nëse i thua vetit malësor/ pa një ëndërr molle s’rrojmë”, (f. 106). Me këtë motiv, poeti i ka lënë në margjina traumatizimet urbane dhe luftërat moderne, qofshin ato nga dehja me alkool apo opiume klasike, që janë bërë virus shkatërrues për shoqërinë e re moderne, botë kjo e mbuluar me instrumente të digjitalizuara, për të cilat poetikisht ironizon: “Ata që s’thirrin/ nuk m’i regjistron/ a mua tërë kohën më përgjon”, (poezia: “PËRGJUESI MODERN”, f. 126).
Metaforat nëpër poezitë e këtij libri janë si lule që i japin jetës gjallëri, ku motivet janë pigmentuar për të krijuar imazhin e një mozaiku ambiental e familjar: “Vetëm një zë/ pëshpëriti brenda meje/ fëmija yt i parë/.../ Imja bijë/ paç një jetë ashtu si deshe/ me një mal dashuri”, (poezia: “ISHTE 13 GUSHTI 1984 – sime bijë, Gresës”, f. 114 – 115).
Krijimtaria
Në vitin 1977 boton poezinë e parë ne revistën "Zëri i rinisë" të Prishtinës. Në vitin 1981, është shkrimtari i vetëm i Kosovës që burgoset për shkak të botimit të tregimit "Nën maskën e mysafirëve", të botuar në revistën "Fjala" më 1 prill të atij viti, ditën kur demonstratat shqiptare për Kosovën Republikë e mbushën Prishtinën. Dënohet me katër vjet burg nga regjimi i Jugosllavisë titiste, me ç’rast i ndalohet edhe botimi i krijimtarisë letrare. Tek në vitin 1990 boton përmbledhjen e parë të poezive. Është i martuar, baba i pesë fëmijëve. Jeton në Zhegër.
Veprat
Ku i la lisat era Rilindja, Prishtinë, libër ky i dorëzuar që në vitin 1981, redaktuar nga poeti i mirënjohur Ali Podrimja.
Besoj në një diell, Fjala 1992 Prishtinë.
Variacione për lirinë, Rilindja, 1997, Prishtinë.
Ëndrra që puthet, poezi, Rozafa, 2001, Prishtinë.
Pika e zezë, përmbledhje tregimesh, Flaka e vëllazërimit, Shkup, 1993.
Maska e mysafirëve SH.B. Buzuku, Prishtinë, 1997.
Jetëshkrimi i Sylë Kopernicës, prozën dokumentare 1994, Shtëpia Botuese Plejada botues, Beqir Musliu.
Natyrë me vaj, album poetik, Shtëpi Botuese Plejada, Prishtinë me parathënie të Beqir Musliut.
Paqja e brishtë, bot. Rozafa, Prishtnë, 2007
SHIU I BUZËVE TUA, bot. Rozafa, Prishtnë, 2009
ANTINGERE DIVINA / Prekje hyjnore (përkthyer në gjuhen rumune nga Baki Ymeri), Bukuresht, 2009
NËN QERPIKUN TËND, poezi, T-KOM, Shkup 2009.
I përfaqësuar edhe në Antologjinë poetike TEMPLUL CUVANTULUI / Tempulli i Fjalës, Bukuresht 2009
(Floripress)
Shkruan: Shefqet Dibrani, Zvicër
Përvjetor poetik
Sabit Rrustemi, si askush tjetër nga shkrimtarët e brezit të vet ka ndërtuar individualitetin e tij krijues. Poezitë, që janë rrafsh 100 sish, janë të shkruara në mes datave 28 nëntor 2011 e 16 nëntor 2012, kurse libri përmbyllet me poezinë “Më 28 Nëntor 2012”, duke shënuar simboliken më të mirë për “Njëqindvjetorin - Shqipëri Poetike”, me të cilën Sabit Rrustemi ka bërë për vete një manifest antologjik.
Meritat e luftëtarit
Emri i tij, te Komuniteti Letrar i Kosovës u bë i njohur me bujë e potere. Buja e tij lidhet me guximin, “kur një pushtetari ia mori dorën e i tha/ bëma për hair Kosovën Republikë”, (f. 6), ndërsa poterja ka të bëjë me kastën politike të asaj kohe e cila u shqetësua nga publikimi i tregimit “Nën maskën e mysafirëve”, botuar më 1 prill 1981, në Revistën për Art - Kulturë e Letërsi “FJALA” që asaj kohe dilte në Prishtinë. Më pas autorit të tregimit, pas një muaji e 7 ditësh, do t’ia vejnë prangat, kurse një pjesë të rinisë së tij, ai do ta kalojë në flladinë!
Sabit Rrustemi
Se ai tregim ishte më shumë se koincidencë, tash e kuptojmë nga vargjet e poezisë “NJË DOLLI E FLAMURIT”, kushtuar Ramadanit të Fazës nga Llashtica e Gjilanit i cili “atë kuti duhani kur ia zgjati gjykatësit/ dhe i mbajti plus edhe tridhjetë ditë/ aty skaj qendrës së Gjilanit në flladinë/ se ajo Kosova Republikë e gravuar/ shkëlqeu në tavolinën e tij...”, (f. 7). Po revista “FJALA” a nuk pat shkëlqyer mbi tavolinat e Komitetit Krahinor të LKJ-së, e gravuar nga titulli “Nën maskën e mysafirëve”, për të ndejtë pastaj edhe vet autori në “flladinë”, kurse pas “lirimit!”, do ta izolojnë nga jeta publike, madje sikur e kishin “internuar”, andej nëpër fshatrat e Karadakut.
Lidhja me vendlindjen
Me sa di, hiç kohën e studimeve dhe pozitat e shkurtra që ka mbajtur në ndonjë funksioni administrativ në Prishtinë, (duke mos i përjashtuar edhe ato funksione kulturore që i ka ushtruar në Gjilan), Sabit Rrustemi tërë jetën e tij e ka kaluar në Zhegër, fshat ky piktoresk dhe i njohur që i takon Karadakut të Gjilanit, nga i cili poeti i merr dhe u jep frymëzim poezive të tij, tamam siç shprehet tek poezia kushtuar “Xun Çelikut prej Karadaku”, (f. 34 – 35), edhe vet poeti “sa në këmbë/ e sa mbi at/ le këtë mal/ e kap atë shpat/ shmang një pritë këtu/ tjetrën atje/ kalëroi nëpër Atdhe”, i sigurt se “rrëzë Çepurit heshtak”, (f. 29), “në secilën pore të trupit tënd/ një gjurmë kam lënë”, (poezia: “SE TË KAM ATDHE”, f. 27).
Anteizmi poetik
Element i lidhjes së poetit me vendlindjen dhe tokën e tij, në letërsi ka hyrë si “Miti i Anteut”. Ndërsa në mitologji për Anteun thuhet se sa herë e kanë vrarë e varrosur atë, Toka i ka dhënë shpirt atij, ku përsëri është ringjallur, tamam siç shkruan për vete poeti: “Po të mos ishte Dheu Yt/ ku do të prehej trupi im”, (f. 136). Janë këto arsye pse mua më duket se pikërisht kjo zonë, kjo trevë dhe kjo tokë me të cilën si askush tjetër është i lidhur Sabit Rrustemi, ka krijuar një lloj “Anteizmi poetik”, përkatësisht u ka dhënë shpirt, ky poezive, kurse Kosova, këtij poeti i ka dhënë frymëzimin.
Letërnjoftimi i vendlindjes
Libri poetik “NË FYTYRËN E NJË GJETHI“ i Sabit Rrustemit, është letërnjoftimi më autentik i një autori që shënon autobiografinë e vet në vargje, në të cilat “këtij shtegu ndërmend s’e kam t’i ndahem/ edhe nëse rastësisht shkas përplasem/ do të ngrihem serish do të nisem/... (se) t’i ndahem këtij shtegu ndërmend s’e kam...”, (f. 18).
Vëllimi poetik “NË FYTYRËN E NJË GJETHI“, është një pasqyrë mbi trevën ku u rrit dhe gjallëroi, atje ku “shtegun me përpjetëze Çepuri përditë kaloi”, duke sendërtuar një simbolikë të veten mbi të cilat ndërtohen konceptet poetike. Vetëm me këtë libër nuk zbërthehet e tëra, pasi jeta e tij është përplot sfida, kurse përpjekja për t’i sfiduar të gjitha, nëse jo me gjë tjetër të paktën përmes poezisë autori ia ka arritur qëllimit, madje kjo sfidë nuk ishte aq e lehtë në rrethana konfliktuoze e mjaftë kontradiktore pasi çdo herë “me agime lulesh/ mëngjesi kish gdhirë/ asnjë pëllëmbë hapësire/ nuk ishte e lirë”, (f. 66).
Gjithsesi poeti, kujdesshëm zhvillon refleksionet poetike, sidomos ato me tematikë të ambientit dhe trevës së Karadakut, përmes të cilave më shumë se me çdo gjë tjetër, do të identifikohet poezia e tij. “Sa herë të ngjitem në majë të Çepurit/ çelma zot atë lule të gurit”, (f. 111), “për të fluturuar nga gëzimi/ drejt qiejve mbi Çepur”, (f. 110), sepse për poetin udha, “herë bëhet këngë/ herë poezi/ herë rrëke loti/ nëpër rrebe moti/ prej dhimbjeve që na vlojnë në gji// dhe tash/ derisa i them udhë e mbarë/ kësaj pamje prej tonës vendlindje/ rilindin mijëra kujtime”, (f. 140).
Poezi ambientaliste
E tërë poezia e këtij libri është e strukturuar si një lloj frymëzimi ku motivet i gjen jo vetëm nëpër fshatrat e Karadakut siç janë: Llashtica, Pogragja, Zhegra, Llofca etj, por edhe në Gjilan, Gjakovë, Mitrovicë, Kumanovë, Karadak, Çiçavicë, Dardani, Dukagjin, Kosovë, Shqipëri etj, por Çupuri do të mbetet simboli më artistik i tërë librit, për të cilin janë lidhur elementet lirike dhe ambientaliste. Kjo poezi me konotacione të poezisë psikologjike, më shumë është poezi moderne, ka një dimension lirik ku ka artikuluar me sukses biografinë poetike.
Poezi e shpresës
Në poezinë e këtij libri, element tjetër që vihet në pah është motivi i shpresës dhe besimit për një të ardhme më të ndritur, më të përparuar: “Le të tymojnë/ se ma tym s’bëhet/ pa u kthjelluar qare s’ka”, (143). Këtë motiv ai e sendërton duke u kushtuar poezi heronjve të tij të gjallë që janë njerëzit e zakonshëm. Në këtë plan dallojnë poezitë: “SHERRI I ASAJ ËNDRRE – kushtuar Tahir Deskut”, (f. 9), “KA VDEKUR AJO VDEKJE – kushtuar rapsodit Agim Gashi”, (f. 41), “NË ATË KULLË – kushtuar Avdyl Hoxhës nga Juniku”, (f. 53), “AI ËSHTË LIRIA VETË – kushtuar Heroit të popullit, Sali Çekaj”, (f. 76), “SHPIRTI I JUSUFIT FOLI MBRËMË – kushtuar Jusuf Gërvallës”, (f. 89), “VARGU I POETIT – kushtuar Rexhep Elmazit”, (f. 92), “HOMAZH PËR ALI PODRIMEN – kushtuar Ali Podrimjes”, (f. 109), e ndonjë tjetër që krijojnë imazhin e realitetit me ngjarje të stilizuara ku jetës i shtojnë gjallëri, pasi “pika më e ndritshme e tokës/ rrënja e shpresës/ ora më e saktë e Kosovës është Prekazi”, (poezia: “PREKAZI KJO AMË E LIRISË”, f. 40).
Vlera etike e poezisë
Kjo poezi, aty këtu ka edhe elemente melankolike, të cilat shprehen përmes një ironie të stërholluar, “udhëve të botës/ shpërfaqu e plotë/ ti më e moçmja e dheut/ je më shumë se një fusnotë”, (f. 33), pasi “fusnota më kthen në pikën zero/ si përsëritës/ liria lehtë nuk u mësuaka”, (f. 32), kurse përmes metaforës shpreh fisnikërimin si nocion i gëzimit dhe ngadhënjimit, posaçërisht “kjo botë që kërkon rend/ do të na nxjerr në kuvend/ kush shkon e kush vjen/ durimin veç paqja e shpërblen”, (poezia: “NËPËR TË THËNAT E FEHMI AGANIT”, f. 84).
Poezi që simbolizon ditarin jetësor
Natyrisht, pasi dihet se ky libër është shkruar në mes dy nëntorësh, e ka bërë krijimtarinë vjetore të poetit si një ditar, ku nga dita në ditë, përmes artit e simbolikës, vendlindjes i ka dhënë shpirt poetik, “nëse i thua vetit malësor/ pa një ëndërr molle s’rrojmë”, (f. 106). Me këtë motiv, poeti i ka lënë në margjina traumatizimet urbane dhe luftërat moderne, qofshin ato nga dehja me alkool apo opiume klasike, që janë bërë virus shkatërrues për shoqërinë e re moderne, botë kjo e mbuluar me instrumente të digjitalizuara, për të cilat poetikisht ironizon: “Ata që s’thirrin/ nuk m’i regjistron/ a mua tërë kohën më përgjon”, (poezia: “PËRGJUESI MODERN”, f. 126).
Metaforat nëpër poezitë e këtij libri janë si lule që i japin jetës gjallëri, ku motivet janë pigmentuar për të krijuar imazhin e një mozaiku ambiental e familjar: “Vetëm një zë/ pëshpëriti brenda meje/ fëmija yt i parë/.../ Imja bijë/ paç një jetë ashtu si deshe/ me një mal dashuri”, (poezia: “ISHTE 13 GUSHTI 1984 – sime bijë, Gresës”, f. 114 – 115).
