Brahim Avdyli ka lindur me 05.09.1960 dhe i rritur në Morinë të Malësisë së Gjakovës, një vend me tradita kulturore dhe kombëtare. I takon plejadës së krijuesve të fundviteve shatëdhjetë dhe të fillimviteve tetëdhjetë të shekullit të kaluar (XX).
Që në vitet e hershme të rinisë u dha pas dy prirjeve: pas artit të fjalës dhe pas lëvizjes konspirative për lirinë dhe bashkimin e popullit shqiptar. Ndër të parët u vu në krah të luftës çlirimtare të popullit shqiptar të Kosovës dhe të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK). Shtëpia e tij ka qenë bazë e UÇK.
Në mes viteve 1990-1995 ka botuar revistën periodike gjithëshqiptare në Zvicër „Qëndresa“, në të cilën ka qenë Kryeredaktor i saj. Ka kryer shkollën fillore „Ganimete Terbeshi“ në Morinë dhe në Ponoshec, sikurse gjimnazin „Hajdar Dushi“ në Ponoshec dhe në Gjakovë me rezultat të shkëlqyeshëm. Fakultetin Filologjik e ka kryer në Universitetin e Prishtinës në Prishtinë, Drejtimi i Letërsisë dhe i Gjuhës Shqipe me notën mesatare 8,11 dhe është Profesor i Letërsisë.
Pas Universitetit ka kryer kursin pasuni-versitar në Akademinë Diplomatike Shqiptare në Maradhëniet Ndërkombë-tare dhe Diplomaci dhe ka filluar studimet pasuniversitare në Universitetin e Strugës, Fakultetin e Shkencave Politike, Drejtimi poashtu i Maradhënieve Ndërkombëtare dhe Diplomaci që i përfundoi dhe mbrojti temën e magji-straturës në lëminë e mërgatës shqiptare të Zvicrës.
Ai është poet i njohur shqiptar, shkrimtar e publicist. Ka kryer një varg kursesh të tjera profesionale të Gastronomisë, Informatikës dhe të përkthi-mit të gjuhës gjermane. Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, anëtar i Lidhjes së Autorëve të Zvicrës (AdS) dhe i Shoqatës së Shkrimtarëve Botëror Shqiptar
SOFRA JONË
Sa bukur jemi mbledhur
rreth zjarrit të fjalës
në këtë natë,
zhishkë pas zhishke
këngë pas kënge
lidhni të gjitha hallkat e dashurisë
e plafin e errësirës
si dora perden
Rrezja
ka për të mbledhur-
sapo të fekset në zemra
Agu i Përjetshëm!
Prishtinë, 1986.
MBIJETESA E VARGJEVE
Më të bukurat
humbën nëpër ndjekje-
bukurinë ua vodhën lubitë!
Më të zjarrtat
s’munda t’i mbaj-
zjarri i tyre përvëllonte kohërat!
Më të shtrenjat
si t’i nxjerr nuk pata-
bota qe mbushur plot kusarë!
Megjithate,
me ngjyrën e shpirtit
nëpër fletë gjurmët i lashë-
që të mos na shuhet Emri!...
PËRTEJ AKERONTIT
E tërë jeta ime dënimit i ngjanë-
pranë syve kalon gëzimi dhe s`e mbërrij,
pranë gojës kalon jeta dhe s`e shijoj,
përpara shëtit e vërteta dhe s`më njeh,
anash gjallëron bota dhe s`më sheh,
prapa kurrizit bie fati, dhe s`më merr...
E tërë jeta ime një tmerri i ngjanë,
edhe pse kështu nuk vendosën hyjnitë
se vetë më dhanë ata brumin e zemrës,
demonët më vodhën një ditë pabesisht
e më shpien të lidhur përtej Akerontit...
Më lanë përherë në një vorbull deti-
as i mbytur isha, as i shpëtuar;
më lanë të vetmuar në një maje mali-
plot thirrje kisha, por i padëgjuar;
më mbyllën thellë në një shpellë guri-
pranë e kam zjarrin e dridhem vazhdimisht
i syrgjynuar së gjalli, ja kështu, në ferr-
shpirtin plot dritë e përrreth vetëm terr!
Dritë e ndezur
Kur do t’ju shoh ashtu siç dua
o fushat e helmit tim
kur, se plasa duke shpënë
dheun tuaj
gjyqeve të botës
duke jua thithur helmin
nëntorëve të vrarë mbi ju
duke jua njomur
kokrrat e plasura
me nga një currill fjalësh…
Po kur moj do të vijë festë maji
e të çelë hapësirave tua
dhe të mbetet
Dritë e Ndezur
tash o kurrë,
tash o kurrë, heu…!!
Fëmijët e mi
1.
Portreti juaj
e rrah babin kudo nëpër botë-
sytë tuaj
me pritjen e stepur
e hapësirat e uritura nën qepalla…
2.
Në çdo mendim
në çdo hap më lidhet
molisja fëmijërore e përcjelljeve
dhe lëmshi i qindra pyetjeve
të papërgjigje!
Ore fëmijë!
Kur pat babi aq kohë
t’u përgëdhelë
Do të vijë dita
e do të më mbledhni cukla-cukla
nëpër rima nëpër shtigje-
dhëntë fati e të mbërrijmë
në ishullin e buzëqeshjeve tuaja!
Kuajt e hazdisur
Me zgjebën e turpit
e pak kaltërsi të imagjinuar
mbi lëkurë
hazdisen rrugëve
Nga një yll i zverdhur
rremat e thyer
mbi kablosh u lëvar
e kobin e egërsisë
troklodhjne mbi dhe…
Kujdes thnegla, lule, bimë
kaujt e hazdisur po vijnë!
Pasqyra Mitike
Njeriu është pasqyrë
në të cilë shikohet
Jeta,
e jeta një pasqyrë
ku shikohet bota…
Imzot,
kur s’është pamja e bukur
kush i ka fajet?!
Një Letër E Pazakonshme
I.
E shkruaj këtë letër
Në mënyrë të pazakonshme:
Në vend të fletës
faqet e zhubravitura të fatit
Në vend të lapsit
kazma e lodhur
Në vend të shkronjave
gufimet e gjakut
Në vend të shenjave
barrierat e jetës!
II.
Dramën time të përditshme
s’ta dëshiroj biro,
Se ëndërrat që mbolla per ty
s’u rritën
Me dritare të mbylluara
në vazon e ditëve…!
Qiellit të fëmijërisë
Qiellit të fëmijërisë
kuçedra kulloste
tufën e reve
Nëna prore tirrte
shtëllungat e fantazisë
dhe zgjaste perin e rrëfimeve për te
Lëkundej vendit me ta zënë në gojë
pështyente anash në fund të rrëfimit:
-Pfu ! E hëngërt ujku të mallkuarën!
Unë stukesha në dhomë
sa herë e mallkuara gjuante
ushtat e vetëtimave
Mezi kam pritur Dragoin
të zbrazë mbi të
topin monstruoz të murmurimave!
Xixëllimë e shkelur
Fluturoj mbi ty Kosovë
e të shoh për së shtriri
Të lash
poshtë aq poshtë
sa s’njiheshe
nën këmbët e stuhive
dhe jorganit frymëzënës
të mjegullave !
Kështu,
kurrë s’të kam lënë-
Xixellimë e shkelur…!
Përsëri për Nënën
Je mblakur nga Dhembjet
Përtërirë nga Lindjet
Por kurrë s’të shterri Dashuria !
Përgatiti:Flori Bruqi
Që në vitet e hershme të rinisë u dha pas dy prirjeve: pas artit të fjalës dhe pas lëvizjes konspirative për lirinë dhe bashkimin e popullit shqiptar. Ndër të parët u vu në krah të luftës çlirimtare të popullit shqiptar të Kosovës dhe të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK). Shtëpia e tij ka qenë bazë e UÇK.
Në mes viteve 1990-1995 ka botuar revistën periodike gjithëshqiptare në Zvicër „Qëndresa“, në të cilën ka qenë Kryeredaktor i saj. Ka kryer shkollën fillore „Ganimete Terbeshi“ në Morinë dhe në Ponoshec, sikurse gjimnazin „Hajdar Dushi“ në Ponoshec dhe në Gjakovë me rezultat të shkëlqyeshëm. Fakultetin Filologjik e ka kryer në Universitetin e Prishtinës në Prishtinë, Drejtimi i Letërsisë dhe i Gjuhës Shqipe me notën mesatare 8,11 dhe është Profesor i Letërsisë.
Pas Universitetit ka kryer kursin pasuni-versitar në Akademinë Diplomatike Shqiptare në Maradhëniet Ndërkombë-tare dhe Diplomaci dhe ka filluar studimet pasuniversitare në Universitetin e Strugës, Fakultetin e Shkencave Politike, Drejtimi poashtu i Maradhënieve Ndërkombëtare dhe Diplomaci që i përfundoi dhe mbrojti temën e magji-straturës në lëminë e mërgatës shqiptare të Zvicrës.
Ai është poet i njohur shqiptar, shkrimtar e publicist. Ka kryer një varg kursesh të tjera profesionale të Gastronomisë, Informatikës dhe të përkthi-mit të gjuhës gjermane. Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, anëtar i Lidhjes së Autorëve të Zvicrës (AdS) dhe i Shoqatës së Shkrimtarëve Botëror Shqiptar
SOFRA JONË
Sa bukur jemi mbledhur
rreth zjarrit të fjalës
në këtë natë,
zhishkë pas zhishke
këngë pas kënge
lidhni të gjitha hallkat e dashurisë
e plafin e errësirës
si dora perden
Rrezja
ka për të mbledhur-
sapo të fekset në zemra
Agu i Përjetshëm!
Prishtinë, 1986.
MBIJETESA E VARGJEVE
Më të bukurat
humbën nëpër ndjekje-
bukurinë ua vodhën lubitë!
Më të zjarrtat
s’munda t’i mbaj-
zjarri i tyre përvëllonte kohërat!
Më të shtrenjat
si t’i nxjerr nuk pata-
bota qe mbushur plot kusarë!
Megjithate,
me ngjyrën e shpirtit
nëpër fletë gjurmët i lashë-
që të mos na shuhet Emri!...
PËRTEJ AKERONTIT
E tërë jeta ime dënimit i ngjanë-
pranë syve kalon gëzimi dhe s`e mbërrij,
pranë gojës kalon jeta dhe s`e shijoj,
përpara shëtit e vërteta dhe s`më njeh,
anash gjallëron bota dhe s`më sheh,
prapa kurrizit bie fati, dhe s`më merr...
E tërë jeta ime një tmerri i ngjanë,
edhe pse kështu nuk vendosën hyjnitë
se vetë më dhanë ata brumin e zemrës,
demonët më vodhën një ditë pabesisht
e më shpien të lidhur përtej Akerontit...
Më lanë përherë në një vorbull deti-
as i mbytur isha, as i shpëtuar;
më lanë të vetmuar në një maje mali-
plot thirrje kisha, por i padëgjuar;
më mbyllën thellë në një shpellë guri-
pranë e kam zjarrin e dridhem vazhdimisht
i syrgjynuar së gjalli, ja kështu, në ferr-
shpirtin plot dritë e përrreth vetëm terr!
Dritë e ndezur
Kur do t’ju shoh ashtu siç dua
o fushat e helmit tim
kur, se plasa duke shpënë
dheun tuaj
gjyqeve të botës
duke jua thithur helmin
nëntorëve të vrarë mbi ju
duke jua njomur
kokrrat e plasura
me nga një currill fjalësh…
Po kur moj do të vijë festë maji
e të çelë hapësirave tua
dhe të mbetet
Dritë e Ndezur
tash o kurrë,
tash o kurrë, heu…!!
Fëmijët e mi
1.
Portreti juaj
e rrah babin kudo nëpër botë-
sytë tuaj
me pritjen e stepur
e hapësirat e uritura nën qepalla…
2.
Në çdo mendim
në çdo hap më lidhet
molisja fëmijërore e përcjelljeve
dhe lëmshi i qindra pyetjeve
të papërgjigje!
Ore fëmijë!
Kur pat babi aq kohë
t’u përgëdhelë
Do të vijë dita
e do të më mbledhni cukla-cukla
nëpër rima nëpër shtigje-
dhëntë fati e të mbërrijmë
në ishullin e buzëqeshjeve tuaja!
Kuajt e hazdisur
Me zgjebën e turpit
e pak kaltërsi të imagjinuar
mbi lëkurë
hazdisen rrugëve
Nga një yll i zverdhur
rremat e thyer
mbi kablosh u lëvar
e kobin e egërsisë
troklodhjne mbi dhe…
Kujdes thnegla, lule, bimë
kaujt e hazdisur po vijnë!
Pasqyra Mitike
Njeriu është pasqyrë
në të cilë shikohet
Jeta,
e jeta një pasqyrë
ku shikohet bota…
Imzot,
kur s’është pamja e bukur
kush i ka fajet?!
Një Letër E Pazakonshme
I.
E shkruaj këtë letër
Në mënyrë të pazakonshme:
Në vend të fletës
faqet e zhubravitura të fatit
Në vend të lapsit
kazma e lodhur
Në vend të shkronjave
gufimet e gjakut
Në vend të shenjave
barrierat e jetës!
II.
Dramën time të përditshme
s’ta dëshiroj biro,
Se ëndërrat që mbolla per ty
s’u rritën
Me dritare të mbylluara
në vazon e ditëve…!
Qiellit të fëmijërisë
Qiellit të fëmijërisë
kuçedra kulloste
tufën e reve
Nëna prore tirrte
shtëllungat e fantazisë
dhe zgjaste perin e rrëfimeve për te
Lëkundej vendit me ta zënë në gojë
pështyente anash në fund të rrëfimit:
-Pfu ! E hëngërt ujku të mallkuarën!
Unë stukesha në dhomë
sa herë e mallkuara gjuante
ushtat e vetëtimave
Mezi kam pritur Dragoin
të zbrazë mbi të
topin monstruoz të murmurimave!
Xixëllimë e shkelur
Fluturoj mbi ty Kosovë
e të shoh për së shtriri
Të lash
poshtë aq poshtë
sa s’njiheshe
nën këmbët e stuhive
dhe jorganit frymëzënës
të mjegullave !
Kështu,
kurrë s’të kam lënë-
Xixellimë e shkelur…!
Përsëri për Nënën
Je mblakur nga Dhembjet
Përtërirë nga Lindjet
Por kurrë s’të shterri Dashuria !
Përgatiti:Flori Bruqi
