“Edipi mbret”, shfaqja e parë premierë e Teatrit Kombëtar për vitin 2013, do të ngjitet sot në mbrëmjen premierë në skenën e Teatrit Kombëtar të Shqipërisë. Tragjedia e Shekspirit është përkthyer në shqip nga Enrik Lacaj dhe do të vijë nën regjinë e Ilir Bokshit dhe me skenografi të Petrit Bakallit.
Në rolet kryesore interpretojnë: Helidon Fino, Yllka Mujo, Neritan Licaj, Ema Andrea, Olta Dako, Eriona Kakeli, Ervin Bejleri, Lulzim Zeqja etj. Pjesa është një bashkëpunim mes Teatrit Kombëtar të Kosovës dhe Teatrit Kombëtar. Tragjedia e antikitetit “Edipi Mbret” vjen si ngacmim artistik, si dhe perceptim i asaj që ndodh sot nëpërmjet tekstit, pra përrallës së Sofokliut në zbërthimin e situatave dhe karaktereve.
Edipi, ky mbret, i cili që kur lindi është destinuar të vrasë babanë, të martohet me të ëmën dhe të lindë fëmijë nga nëna që është lindur ai vetë. Jokastra, duke dashur ta ndalojë këtë ngjarje makabre, ia jep foshnjën Edip një bariu për ta vrarë.
Bariu nuk mund të vrasë një krijesë të pafajshme dhe dërgon në një vend shumë të largët. Edipi rritet dhe merr vesh se familja që e kishte rritur nuk ishte e tij. Për këtë arsye largohet duke marrë arratinë dhe siç ishte parashikuar nga orakulli vret të atin, mbretin Laj dhe më pas martohet me të ëmën, Jokastrën. Pas hipjes në fron Edipi kërkon vrasësin e Mbretit Lajit, babait të vrarë nga vetë ai.
Tiresja, një magjistar zbulon parashikimin e hershëm të orakullit dhe Edipi ndien se nuk do të mund ta pranojë këtë katastrofë njerëzore. Lajmëtari dhe Bariu hedhin dritë mbi ngjarjet duke i treguar të gjithë historinë siç ka ndodhur… Jokastra vret veten dhe Edipi nxjerr sytë.
Kjo është me pak rreshta përmbajta e kësaj tragjedie që ngacmoi regjisorin të vërë këtë vepër në skenë nëpërmjet elementeve skenike si pjesëve ritmike, ritualeve dhe këngëve polifonike si vazhdimësi koriale. Kori vjen si element kryesor i shfaqjes dhe si pjellësi i çdo personazhi tjetër, përpos Edipit.
Me një skenografi të pastër, ku në qendër është Dielli, bien në sy daullet të cilat si element dhe si objekt do përdoren nga vetë aktorët, ndërsa ritmet dhe këngët si zbërthime emocionale dhe artistike.
Daullet zbresin nga lart si një lidhje midis qiellit dhe tokës, perëndisë dhe njeriut, kësaj marrëdhënie mitologjike dhe verbërisë kolektive si element përcjellës i njerëzimit në çdo kohë.
Në rolet kryesore interpretojnë: Helidon Fino, Yllka Mujo, Neritan Licaj, Ema Andrea, Olta Dako, Eriona Kakeli, Ervin Bejleri, Lulzim Zeqja etj. Pjesa është një bashkëpunim mes Teatrit Kombëtar të Kosovës dhe Teatrit Kombëtar. Tragjedia e antikitetit “Edipi Mbret” vjen si ngacmim artistik, si dhe perceptim i asaj që ndodh sot nëpërmjet tekstit, pra përrallës së Sofokliut në zbërthimin e situatave dhe karaktereve.
Edipi, ky mbret, i cili që kur lindi është destinuar të vrasë babanë, të martohet me të ëmën dhe të lindë fëmijë nga nëna që është lindur ai vetë. Jokastra, duke dashur ta ndalojë këtë ngjarje makabre, ia jep foshnjën Edip një bariu për ta vrarë.
Bariu nuk mund të vrasë një krijesë të pafajshme dhe dërgon në një vend shumë të largët. Edipi rritet dhe merr vesh se familja që e kishte rritur nuk ishte e tij. Për këtë arsye largohet duke marrë arratinë dhe siç ishte parashikuar nga orakulli vret të atin, mbretin Laj dhe më pas martohet me të ëmën, Jokastrën. Pas hipjes në fron Edipi kërkon vrasësin e Mbretit Lajit, babait të vrarë nga vetë ai.
Tiresja, një magjistar zbulon parashikimin e hershëm të orakullit dhe Edipi ndien se nuk do të mund ta pranojë këtë katastrofë njerëzore. Lajmëtari dhe Bariu hedhin dritë mbi ngjarjet duke i treguar të gjithë historinë siç ka ndodhur… Jokastra vret veten dhe Edipi nxjerr sytë.
Kjo është me pak rreshta përmbajta e kësaj tragjedie që ngacmoi regjisorin të vërë këtë vepër në skenë nëpërmjet elementeve skenike si pjesëve ritmike, ritualeve dhe këngëve polifonike si vazhdimësi koriale. Kori vjen si element kryesor i shfaqjes dhe si pjellësi i çdo personazhi tjetër, përpos Edipit.
Me një skenografi të pastër, ku në qendër është Dielli, bien në sy daullet të cilat si element dhe si objekt do përdoren nga vetë aktorët, ndërsa ritmet dhe këngët si zbërthime emocionale dhe artistike.
Daullet zbresin nga lart si një lidhje midis qiellit dhe tokës, perëndisë dhe njeriut, kësaj marrëdhënie mitologjike dhe verbërisë kolektive si element përcjellës i njerëzimit në çdo kohë.
