Prof. Savash VELIU – analist
Prej kapitulimit të Italisë në vitet 1943-1945 e tutje, Forcat ushtarake të aleancës Veri Atllantike (SHBA, Britania Franca) dhe Rusia, nga deti Adriatikë me të madhe i furnizoninë me armatimë ofanzive të rëndë, Aradhat Ushtarake Sllave të Titos, (me Artileri, Tanksa, Aeroplanë ushtarak si dhe me Marinë detare). Këtë e bënte ndaj Sllavëve, kurse Aradhat Shqiptare të Shqipërisë dhe ato të Jugosllavisë, i furnizoninë vetëm me pistoleta, pushkë dhe ndonjë mitralozë italian, që kur t’i tekej kriste. Qellimi ishte ruajtja e teritoreve të copetuara shqiptare nga “Konferenca e Londrës” nën sërbët ortodoks, duke ia prerë rrugën e depërtimit gjerman në juglindje të ballkanit në Bosnje dhe Kosovë për të dalur në Selanik dhe të ndërlidhej me Turqinë bashkë me të futen në Lindjen e Mesme, tek bazenet e naftës.
Këta forca sllave të përgaditura sipas marrëveshjes së arritur në Jallta, mes Amerikës, Anglisë, Francës dhe Rusisë, për përhapjenë e hegjemonisë Protestante-Sekulariste si dhe për përhapjenë e Pansllavizmitë ortodoksë përmes komunizmit ateist, me mandat dhe kontributë të alencës Veri-Atllantike, në mbrojtje të territoreve ekzistuese sllave në ballkanë, kundrejt popullattës muslimane e në veçanti ndaj shtetit shqiptarë duke e ngulfatur përbrenda kufijve të vet, pa ndihma konkrete, dhe pa të drejtë ndaj territoreve etnike shqiptare. Nga ky çastë filloi tragjedia shqiptare dhe ajo boshnjake në ballkanë!
Kështu, shqiptarët dhe boshnjakët rrethohen nga të gjitha anët me disa brigada “partizane” sllavosërbe duke bërë masakra të papara, në këto hapsira të Jugosllavisë, nga Bosnja, Mali i Zi, Sanxhaku, Kosova deri në Maqedoni, u likuiduanë të gjitha njësitët muslimane si, Ballistët dhe “Hanxhar Divizia” bashkërishtë nga partizanët lojal shqiptar dhe ato boshnjak.
Pasi u likuiduanë këta forca në teren, pastaj u këthyen tek “partizanët” duke i pastruar bashkë me popullatën e saj. Mbetën vetëm disa grupe të gjakosur në male që më vonë i pastruanë deri në fund. Këta njësite partizane muslimane, ishin të armatosura me armatim të lehtë këmbësorie, dhe ishin pre e lehtë e sllavosërbëve me armtim të rëndë në fushën e frontit. të furnizuara nga aleatët perëndimorë dhe ata ruse, me të ata lëvruanë dhe pastruanë tokatë muslimane deri tek kufijtë e Greqisë. Në këta fushata luftarake të spastrimit etniko-fetarë, u bë kasaphane të qindra mijë muslimanëve, shumë të tjerë u burgosën nëpër kampet famëkeqe me dënime të rënda fizike, dhe shumë të tjerë u helmuan, kurse me qindra mijë të tjerë u internuanë në egzodusë nga partizanët komunist sllavo-ortodoks, jashta trojeve të tyre. Është koha kur këto ngjarje duhet sistemuar dhe gjeneratat e ardhshme të kenë njohuri se çfarë skenarësh janë përgaditur dhe realizuar në këto troje etnike. Pra, në bazë të dëshmive të gjalla që përmendëm më lartë për makabritetin politik sllavosërbe që e ka bërë sot e 66 vite më parë. Më në fund si gjithmonë në histori duhet pranuar se, ideologjia e Partisë Fashisto-Komuniste Jugosllave, doli fitimtare kundrejt shqiptarëve naiv.
Sërbo-sllavija arriti t’i angazhojë në luftë deri në Srem, Zagreb e vise të tjera, ku u derdh gjaku i shqiptarëve për interesatë e huaja nacionale. Poashtu Rusia Pan-Ortodokse me marrëveshje të ko-ordinuar mes aleatëve të luftës, morrën vendim që ashpër të disiplinohenë shtetet humbase në Luftën e II Botërore, sepse koha ishte për të. Dhe në pranverë të vitit 1956, paralelishtë Rusia bëri agresione në shtetet evropiane ku brutalishtë me tanksa ekzekutoi rrugëve të qyteteve si, Praga dhe Budapest popullatën katolike!. Gjë e njëjtë në vitin 1968, u përsërit ndaj Çekosllovakisë dhe ndërkohë. *Programi i koordinuar nga Pan-Ortodokset u zbatua edhe në Jugosllavi. Por, ajo kishte filluar që më herët prej vitit 1912, me masakra të mëdhaja ndaj shqiptarëve e të tjerëve. Pastaj ajo do të vazhdojë brutalishte në vitet 1941 dhe 1945. Gjithashtu edhe në vitet 1954, 1956 dhe 1961 duke bërë presion, dhunë dhe zullum mbi muslimanët boshnjakë, shqiptarë dhe turqit vendasë. Por, programi më i egër i përbashkët panortodokse, u ndërmorë në vitin 1968 në Jugosllavi duke u inicuar radikalizimi i gjendjes tek shqip-tarët, që rezultoi me trazira të mëdhaja dhe përfundoi me vrasje të shqiptarëve me tanksa, në Prishtinë e gjetiu. Sërbia vrau dhe burgosi me mijëra muslimanë, gjatë demostratave të vitit 1968. Programi pan-ortodoksë, vazhdoi edhe më tej në vitet 1981, edhe ato pak të drejta që i gëzonin shqiptarët, sidomos nga viti 1968 dhe të garantuara me Kushtetutën e vitit 1974, nga viti 1981 filluan të ngushtohen në çdo aspekt. Ngjarjet e Kosovës në atë vit, për forcat shoviniste antishqiptare ishin të mirseardhura (edhe sot e kësaj dite s’dihet se kush i organizojë demostratat në Kosovë). Por, dihet se qindra shqiptarë do të vriten anëkëndë Jugosllavisë, do të montohen gjyqe, ishte goditje e rëndë për inteligjencien shqiptare, e cila edhe ashtu ishte e paktë në numër. E tërë kjo fushatë e udhëhequr nga LKJ, ishte në aleancë me sër-bët, malazezët dhe maqedonasit, sepse platforma antishqiptare ishte e njëjtë, kurse veprimet ndryshonin në kohë, në saje të instrukcioneve nga lart. Në saje të kësaj gjendjeje të padurushme politike dhe ekonomike, emigrimi për botën e jashtme mori një hov të madh. Motivi i emigrimit nuk ishte si më parë ekonomike, por tash u larguan edhe për shkaqe politike.
Kështu vazhdoi edhe në vitet 1986, si i punësuar në arsimë.Vazhduanë torturat më makabre dhe të pashpjegueshme mbi arsimtarët shqiptarë deri në vitet 1989–1996 ku u përdoren edhe helmet kimike tek nxënësit e Tetovës dhe të f. Bogovinë, ku isha i angazhuar si arsimtarë dhe kjo përfundoi me masa-kratë e vitit 1998 dhe 2001 e mëtej. Pluralizmi aq i dëshiruar nuk solli asgjë për shqiptarët! Shkaku se, sllavët ortodoksë politikanëve tanë, u ofruanë poste, para, villa, vetura, femra etj, por, me një kusht – të mos kërkojnë barazi dhe drejtësi në shtet! Prandaj, shqiptari nuk duhet të mashtrohet me këta lodra të përkohshme dhe të kalueshme të dynjas, që ia ofronë i pabesi. Sepse, idealet për fe dhe për atdhe janë më të shtrenjta se çdo para dhe post që na ofrohet…
