Botohet në Francë libri me poezi të zgjedhura të Arian Lekës “L’œil qui chasse” (Syri gjuetar / Syri që gjuan)

Për të kompozuar këtë vëllim poetik, të porsahedhur në qarkullim në librari dhe në rrjetin online, Shtëpia botuese “Editions Arian LEKA -1 L'œil qui chasse copyBaudelaire” ka bashkuar në 92 faqe 50 poezi dhe 3 fragmente poemash të përzgjedhura dhe të përkthyera prej përkthyesit të mirënjohur Edmond Tupja. Titulli i librit “L’œil qui chasse” (Syri gjuetar / Syri që gjuan) krijon një unitet mes tre librave poetikë të Arian Lekës: “Strabizëm” (2004), “Libër deti” (2010) “Ndreqje gabimesh (2011). Dy nga librat e këtij botimi, respektivisht “Strabizëm” dhe “Ndreqje gabimesh” janë të njohur për lexuesin shqiptar, pasi janë nderuar me çmime kombëtare për poezinë në kohën e botimit të tyre, ndërkohë që “Libër deti”, ka qenë finalist për çmimin “Lasgush Poradeci – 2010” dhe një pjesë e tij tashmë është përkthyer dhe publikuar në gjuhën gjermane nga Shtëpia botuese “Thanhäuser Edition” (Austri), nën titullin “Ein Buch Ein Meer”, përkthyer nga Lindita Arapi dhe Loreta Schillock, dhe në gjuhën italiane nga Liljana Qafa. Në shënimet e paskopertinës dhe në publikimet shoqëruese të botimit të vëllimit poetik “L’œil qui chasse”, botuesi nënvijëzon faktin se përmes vargjeve të tij “Arian Leka ndërmend mitologjinë e vendit të tij të lindjes, Shqipërisë, duke i kthyer simbolet detare në parimin veprues të veprës së tij prej poeti, novelisti dhe romancieri. Një rrjedhshmëri e ashpër buron prej veprës së tij, që i rri mirë dhe në mënyrë të përkryer qenieve të saj të jashtëzakonshme, përbërë prej ajri, uji dhe shkëmbi – janë njerëz me shpresën drejt detit të hapur, por që një nevojë e domosdoshme, tekanjoze, i mban mbërthyer në tokë. Ajo që ka më shumë rëndësi për poetin nuk është kënaqësia e të jetuarit, por ekzistenca për të lundruar. Vetëm kështu ai mund të rijetojë së brendshmi intervalin e një shkreptime të pashprehshme, emocionin e njeriut të guvave përballë detit femëror, këtij “atdheu të lëngshëm e të paqëndrueshëm në hartë. Kështu poeti synon të kuptojë më së miri njeriun modern. Syri i tij gjuan imazhe, një lloj ndjekjeje që i mundëson koleksionimin e përvojave të jetuara. Autori i filtron këto përvoja përmes një prizmi të vetin poetik, duke shtrembëruar me vetëdije realitetin, për ta formuar përsëri atë.” Libri shoqërohet nga rekomandimi i botuesit “Editions Baudelaire” për mediat, lexuesin francez dhe njohësit e frëngjishtes. Në këtë adresim theksohet: “Arian Leka është një udhëtar i palodhur. Duke mbartur me vete gjurmët e origjinës detare – ai e ka ‘kripën në gjak’. Ky poet interesohet veçanërisht për detin si burim jete. Megjithëse ndjellës nostalgjie, deti për të mbetet i hapur drejt së ardhmes. Larg klisheve romantike, kureshtia dhe vullneti e nxisin autorin për të gjetur tek deti gjurmët e njerëzimit. Dhe pastaj, paralelizmi / krahasimi i detit me trupin e femrës është i pashmangshëm: det – nënë që ushqen me gji; botë e stuhishme, krenare, misterioze. Arian Leka është poet me trup e me shpirt. Fjalët e tij kanë jetë, peizazhet e detit shtrihen, shpalosen, na hapen me melankoli të ëmbël, si ajo që të krijon gjendja e të qenit i dashuruar, para se të përplasen tek faqet me aromë prej shkume deti. Ky libër është një vëllim poetik mbresëlënës, i veçantë, që do të prekë shumë lexues… ju merren mendtë? Ju zë deti !?”