Flori Bruqi:Shuaj mallin e vendliondjes
Shaban Cakolli u lind më 22.07.1958 në fshatin Krilevë të Komunës së Dardanës.Shkollën fillore e kreu në vendlindje,të mesmën në Dardanë,kurse studimet në Universitetin e Prishtinës.Merret me poezi,prozë dhe publicistikë.Punimet e tij janë botuar në gazetat dhe revistatshqipe në Kosovë dhe diasporë.Ka botuar përmbledhjet poetike:
"Tokë Dardane"
"Loti i Atdheut"
"Deti i Qiellit"
Ka në botim e sipër ka përmbledhjen poetike"Krisma Fjalësh".
Etj.
Poezitë e Cakollit janë përmbledhur edhe nëpër disa antologji shqipe dhe gjermane.Disa poezi të tija janë përkthyar edhe në gjuhën gjermane dhe turke.
NGA PEMA E JETËS
I zhdukur
Një gotë verë
një cigare
si në odat
shqiptare
shuaj mallin e vendliondjes
Pa shtëpi e katandi
shterg i humbur
në stinë vjeshte
Jam shumë larg
vetë syrgjyn
me një gotë
dhe tym duhani
rendis ditët
në rruzaret e vitit
Kush jemi
Kështu ishte
kur jetë
bënim me dreqërit
Brejtësit na e grisnin
dokumentin e identitetit
të mos e njohim
as shembëlltyrën tonë
në ujin e pusit
Na pyesnin: Kush jeni?
nga vini?
a ke dëshmi
për identitet
Ja këtë kartë ndërkombëtare
se këtu kemi ardhur
nga ferri ynë
se jemi në thelb
origjinal
Vizionarit
I. Rugovës
Jeta
hije e vogël
Për ëndrrën tonë
të madhe
Mbyll një portë
hap një portë
për të dalë në një moshë tjetër
Edhi dita
t’ mbledhim frutet
në atë pemë të jetës
në mungesën tënde
Dita e dhimbje se madhe
N'shekuj morti
u rritën brezat
duke pritur
të vish ti
me një fanar ardhmërie në dorë
Tani një diell i kuq
rri varur
në atë degë të
të bleruar
në pemën e jetës
Ai iku
po një brerore lirie
ndriçon përjetësisht
në atë afresk
me portretin tënd
Antihistorike
Sa herë ia shikoj fytyrën
mësuesit të historisë
më bëhet se lexoj
një pergamenë të lashtë
të zhubrosur nga vitet
ARBËRIA
Më e moçme se Hëna është Arbëria,
rrënjët i shtrin
tek mitet ilire
ku perëndesha Dea
qumësht i jep
gjarpërit të shtëpisë.
Ëndrrat arbërore
me Qerren e Diellit
udhëtojnë
për të pushuar
në svastikën
e djepave tanë.
Deri sa flenë arbërorët
dy shqipe të pa gjuma
ëndrrat na i ruajnë
netve me hënë.
NË KUJTESË
Dikush qan
mos po qaj une?
Me ninullat të bukura
m´i ndizte nëna
dhe qirijtë qiellorë
mbi kokë.
Mbi kokë,
pleqëria se ç´m´i shkundi
borërat e Sharrit
e duke bredhur meridianeve
ninullat e nënës s´m´u ndanë.
Dikush qan,
mos po qaj unë?
DITË E VONUAR
Si pikë uji nga shkretëtira
bëhu oazë
dhe mbushi burimet
që t´i freskosh zemrat e djegura
nga vapa qiellore.
Dhe eja
ditë e ëndrrave të bardha.
BOTA E TJETËRSUAR
Shekuj me radhë
po lind
ëngjëj dhe tiran.
Rruga ku takohen
shtruar me të zeza
mbretëri e tyre
shtrihet në varreza.
DARDANIA
Ja këto janë ato vise
ku pemët piqen në dimër
e lulëzojnë në verë.
Fëmijët dardanë
këmbëzbathur ecin
nëpër acarin e shekujve
për të arritur
në tokën e premtuar.
Kjo tokë është Dardania
e gdhendur në atë mburojë
që e mbajnë
luftëtarët e saj
nëpër betejat që s´i regjistroi
historia.
GJURMË PAS GJURME
E gjatë kjo natë
Sonte
gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time
qielli i ka ndezur fanarët
të mos tremben
qelizat që tajisin
lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
E ndiej humbjen
Viti shkel vitin
pesha bie
pingul në shpirtin tim
tretur në mërgim
Një pjesë e diellit
m’ është shkëputur
nga qielli i bebëz
nga hija e lotit tim
derdhur
në dhe të huaj
Nëse unë s’ kthehem
hija ime do të bredhë
trotuareve të nbotës
pas mallit tim
Për çdo natë
e bëj nga një shtegëtim
në mendje
për në shtëpi
për amanetin e nënës
para se të japë lamtumirën
pranverave të ikura pa kthim
Hall mbi hall
Turma shkojnë
turma vijnë
mbijnë si bari i keq
në faqen e blertë të globit
Prej shekulli në shekull
kërkojnë lëmoshë
trotuareve të fatit
Trokasin në portë të hapur
kastat luksoze
të ngopura parfumnesh
të një biznesi të ndyrë
Ora jonë
Gjurmë pas gjurme
bjeshkë pas bjeshke
na ndoq sopata shpatën
nëpër shekuj
Këtu varrë e atje varrë
më bëhet shpirti mulli ere
në skëterrë pas skëterre
deri kur të bredh me bredh
kështu,o shpirti im?
nga të palarat
e botës pelim
Këtu s' jam
atje s’më lënë,
o nënë
qenia ime e ndarë në dysh
në udhëkryq
E bukura More
Moj e bukura More
si të lash, e më s'të pash
si të lash, si të lash
si të lash, e më s'të pash
(popullore)
Ec nëpër të kaluarën
për ta gjetur të ardhmen
ëndërro shqip,
frymo shqip
o Arvanit
Hy kalabrisht
i dehur mendimeve
arbërisht
e jetën vazhdo
prore
e dasmën
bëje pleqërisht
Edhe varrin hape
me E bukura More
Rro sa malet
me dhembjen shkëmbore
buzë detit
me shikim të humbur
nga e bukura More
