Abraham Lincolni
Ai përdorte fjalën N për nigga (zezak) dhe tregonte barsoleta raciste. Një herë kishte thënë se afrikano-amerikanët janë inferiorë ndaj të bardhëve. Propozoi fundin e skllavërisë, duke i dërguar ata në Afrikë. Njihuni me Abraham Lincolnin, “emancipuesin e madh” që “liroi” skllevërit
Ky nuk është versioni që ne e shohim në filmin e Steven Splielbergut “Lincoln”. Por është një dokumentar që tregon gabimet historike, që Spielberg i kishte lënë anash e të cilët mund të sfidojnë historitë tradicionale që janë treguar për Lincolnin dhe Luftën Civile.
Dokumentari “The Abolitionists” premiera e të cilit është dhënë të martën, fokusohet në jetën e pesë liderëve që luftuan kundër skllavërisë. Këta burra dhe gra kanë bërë shumë për t`i dhënë fund asaj. Mbase edhe më shumë se Lincolni. Sot, emrat e tyre i di një numër i vogël i amerikanëve.
Dokumentari trepjesësh është realizuar pasi Shtetet e Bashkuara shënojnë 150 - vjetorin e Proklamatës së Emancipimit, që është nënshkruar nga Linkolni në vitin 1863, që liroi të gjithë skllevërit. Nga presidenti, fytyra e të cilit është skalitur në malin Rushmore, por edhe abolicionistët e tjerë bënë diçka të shquar. Ata bënë pasuri kolosale dhe fuqi politike përmes tregtisë që bënë me skllevër dhe fituan. (Imagjinoni tani aktivistët duke protestuar për mbylljen e kompanive Apple dhe Google pasi që ata i cilësojnë si biznese të pamoralshme.)
Abolicionistët “fuqizuan çështjen e skllavërisë në agjendën kombëtare”, ka thënë Sharon Grimberg, producent ekzekutiv i dokumentarit. “Ata e bënë të pashmangshme çështjen e skllavërisë”.
Ata ofruan katër zbulime befasuese sesi triumfuan dhe si mësuan taktikat për lëvizjet protestuese që edhe tani përdoren.
Vendimmarrësi nuk ishte Lincoln
Afër fundit të filmit “Lincoln”, Spielberg shfaq fjalimin e presidentit gjatë inaugurimit të tij të dytë, një fjalim madhështor me një gjuhë të ashpër biblike. Lincolni zakonisht është konsideruar ndër presidentët më madhështorë për shkak të fjalimeve të tij, pasi konsiderohej një kalemxhi i zoti.
Por fjalimet për dënimet e skllavërisë gjatë asaj kohe nuk ishin të shkruara nga lapsi i Lincolnit. Ato i shkruante Harriet Beecher Stowe, vajza e ministrit fetar, që u ishte bashkuar lëvizjes së abolicionistëve.
Disa historianë thonë se libri i Stowe, “Uncle Tom’s Cabin” vuri në pah krejt tmerret e skllavërisë më shumë se fjalimet e dikujt tjetër apo ndonjë libri të asaj kohe. Ky rrëfim e goditi publikun amerikan si një meteor, kur u botua më 1852. Disa historianë thonë se aty filloi Lufta Civile.
Novela tregon për skllavin e quajtur Tom, që u përpoq të ruante besimin dhe familjen e tij në mes të brutalitetit kundër skllevërve. Libri u bë bestseller dhe u inskenua. Qe një shfaqje shumë e popullarizuar.
Dokumentari zbulon që njerëzit që nuk brengoseshin për skllavërinë u bënë shumë kureshtarë kur lexuan apo kur panë në teatër shfaqjen “Uncle Tom’s Cabin”.
Abolicionistët kanë provuar me vite që të ngjallnin besimin e amerikanëve duke u konvertuar në të krishterë dhe duke u bërë më demokratikë. Por dështuan. E novela e Stowes bëri diçka që fjalimet nuk e bënë. Tregoi ngjarjen. Ajo transformoi skllevërit në njerëz simpatikë të cilët ishin të devotshëm, trima që i donin fëmijët dhe gratë e tyre.
“Ishte abstrakte kur abolicionistët filluan të flisnin për Kushtetutën dhe idetë e mëdha për lirinë”, ka thënë R. Blakeslee Gilpin, profesor i historisë në universitetin e Karolinës Jugore. “Por Stowe fillon me dimensionet njerëzore. Ajo tregon viktimat njerëzore nga institucioni i skllavërisë”.
“Është ekonomia, budalla”
Dëshironi të dini përse skllavëria zgjati kaq shumë? Përgjigjja është e thjeshtë: racizmi dhe lakmia.
Shumë abolicionistë nuk e bënë hesap këtë kur themeluan lëvizjen antiskllavëri. Ata ishin të motivuar nga idealet e krishterimit, por ato nuk përputheshin me fuqinë e parasë.
Krishterimi dhe skllavëria ishin dy gjërat që zhvilluan industrinë në Amerikën e hershme. Në dokumentar theksohet se shteti pati dy “ngritje të mëdha” në vitet e hershme të shekullit XIX, përderisa skllavëria vazhdoi të rritej, krishterimi bëri pak për ta ndalur përhapjen e saj pasi shumë amerikanë fituan para nga skllavëria.
Gilpin në dokumentar ka thënë se pasuria e prodhuar nga skllavëria transformoi Shtetet e Bashkuara të Amerikës nga një fuqi e dobët në një fuqi të madhe ekonomike e ushtarake.
“E gjithë vlera e ekonomisë së kombinuar në industri, tokë dhe në banka nuk barazoi vlerën e njerëzve të cilët u shfrytëzuan si pronë në jug”, ka thënë Gilpin.
David Blight, historian në universitetin “Yale” ka thënë se abolicionistët kishin qenë të urryer nga shumë amerikanë pasi i shihnin si kërcënim për pronën e tyre.
“Ata pyesnin nëse ti e shkatërron skllavërinë, ku do të shkonin të gjithë ata zezakë dhe çfarë punë do të bënin”, ka thënë ai.
Jugu nuk ishte i vetmi regjion që përfitoi nga tregtia me skllevër. Tregti ishte bërë edhe në veri. Si shembull është New York City që në atë kohë ishte pro skllavërisë pasi që ishte e mbushur me bankierë dhe me tregtarë të pambukut, të cilët përfitonin nga skllavëria.
“Origjina e ligjeve të Jim Crowit nuk ishte në jug, por në veri”, ka theksuar Blight.
Mësimi nga kjo është: mos e pengo çështjen e skllavërisë ndaj racizmit, vetëm vrapo pas parave.
Reformatorët me të meta
Historiani Henry Louis Gates Jr, njëherë kishte thënë se abolicionistët zezakë e kishin zakon të thoshin se gjëja e vetme që abolicionistët e bardhë e urrenin më shumë se skllavërinë ishin skllevërit.
“The Abolitionists” ka treguar se disa prej aktivistëve më trima që kishin, ishin të infektuar me idetë e njëjta supremaciste, të cilat i kthyen ata kundër shokëve të tyre. Supremacia e të bardhëve ishte aq shumë e rrënjosur në Amerikën e hershme sa shumë pak njerëz ikën nga ajo, madje edhe ata që ishin më me ndikim.
Dokumentari tregon sesi tensionet raciste kishin shkatërruar shoqërinë mes dy abolicionistëve më të famshëm, Frederick Douglass dhe William Lloyd Garrison. Ky i fundit ishte redaktor i një gazete abolicioniste, i cili e bindi Douglassin se ai mund të ishte zëri që do të ngrihej kundër institucioneve që një herë e kishin mbajtur peng atë.
Erica Armstrong Dunbar, profesoreshë e historisë, në dokumentar ka thënë se disa veprimtarë kundër skllavërisë nuk ndiheshin mirë me lidhjet me racat e tjera.
“Ata nuk mund të ecnin nëpër rrugë me një të famshëm që ishte zezak dhe i refuzonin ata kur uleshin në kishë”, ka thënë ajo.
Mësimet nga kjo ishin se racizmi në shekullin XIX në Amerikë ishte rrënjosur thellë, saqë edhe ata që luftuan kundër tij, ishin në dijeni se ende kishte kërcënime nga racizmi.
“Shumica e abolicionistëve nuk besonin në barazinë qytetare për zezakët”, ka thënë Dunbar. “Ata besonin se institucioni për skllavëri ishte i pamoralshëm. Por pyetjet nëse zezakët ishin të barabartë e lëre më nëse kishin të drejtë për të votuar, ishin tema krejtësisht të ndryshme”.
Lincoln, “shëruesi racist”
Disa historianë tregojnë se “Lincoln u frikësohej skllevërve” dhe praktikisht mund të shihje tymin duke dalë nga veshi i tij.
“Të lutëm mos më lejo të filloj”, lutej Dunbar kur dëgjoi këtë frazë.
Shumë njerëz e kanë mësuar që Lincolni plak dhe disa të tjerë u kanë dhënë liri zezakëve. Tregimi i vërtetë është se zezakët dhe njerëzit si Douglass e fituan lirinë e tyre.
Historianët ende argumentojnë thëniet raciste të Lincolnit. Historiani Henry Louis Gates dikur e kishte quajtur atë një “shërues racist” që përdori fjalën N dhe që pëlqente shakatë me zezakë.
“Ka një dallim psikologjik midis racës së bardhë dhe asaj të zezë e cila besoj se do të bëjë të pamundurën që këto dy raca të jetojnë së bashku në barazi politike dhe shoqërore”, kishte thënë Lincoln në një debat që kishte zhvilluar me Stephen Douglasin në vitin 1958. “Duhet të jetë një pozitë për superiorin dhe inferiorin, dhe unë që më shumë se çdo njeri tjetër mbaj një pozitë superiore gjithmonë do t`i shërbej racës së bardhë”, kishte thënë Lincoln në fjalimin e tij.
Filmi i Spielbergut pasqyron Lincolnin si një kundërshtar të skllavërisë dhe dëshirën e kabinetit të tij për ta shkatërruar atë. Por “The Abolitionists”, pikturon një portret tjetër të Lincolnit. Ky dokumentar tregon sesi presidenti Abraham Lincoln kishte mbështetur planet për kolonizimin e skllevërve, duke i kthyer ata në Afrikë. Thuhet që një herë ai u kishte dërguar Konfederatave një traktat paqeje në të cilën u është lejuar atyre t`i mbajnë skllevërit deri në vitin 1900 nëse ata dorëzohen. Ndërsa në një takim që kishte mbajtur Lincoln me një kishtar zezak në Shtëpinë e Bardhë, i kishte fajësuar skllevërit për nisjen e luftës, tregohet në dokumentar.
Blight, historian në universitetin “Yale”, ka thënë se Lincoln personalisht gjithmonë i ka urryer skllevërit. Por publikisht ai ka folur kundër skllavërisë siç e ka bërë edhe më herët gjatë vitit 1840 dhe gjatë kësaj kohe kishte folur shumë shpesh për ndaljen e zgjerimit të skllavërisë.
“Lincoln shpresoi të ngadalësonte fundin e skllavërisë duke mos e ndarë kombin”, ka thënë Blight.
Kurse një historian tjetër thoshte se Lincoln provoi që të ndalte një revolucion të përgjakshëm mbi të. Ai nuk mundi. Nuk ia doli nga presioni i madh që u bë nga abolicionistët dhe nga vetë skllevërit. “Zezakët nuk pritën që të bardhët t`i lironin ata. Së paku 180 mijë zezakë kanë luftuar në Luftën Civile. Dhe Douglass ishte njëri nga kritikët më të mëdhenj të Lincolnit. Ai ngadalë shtyu Lincolnin që të vepronte në mënyrë agresive kundër skllavërisë”, thoshte një historian në dokumentar.
“Asnjë historian nuk do të dyshonte se Lincoln ishte burrë i kohës së tij”, tha Dunbar. “Ai ishte një racist dhe asnjëherë nuk ka besuar që zezakët mund të jetonin në Amerikë pas emancipimit”.
Kurse historiani Gates e ka mbrojtur Lincolnin nga akuzat e historianëve të tjerë duke thënë se ai ishte njeriu që ndryshoi historinë amerikane dhe se kishte shoqëri të mirë me kritikun Douglass.
“Dy gjëra ia ndryshuan Lincolnit mendimin për skllavërinë: e para ishte trimëria e zezakëve që e kishin në luftën civile dhe e dyta, shoqërimi me Douglassin”, ka thënë ai. “Ai u takua tri herë me Douglassin në Shtëpinë e Bardhë. Ai ishte zezaku i parë që Lincoln e trajtoi si një intelektual të madh dhe kishte admiruar mendimet e Douglassit”.
Ndoshta Lincolni e fitoi betejën epike kundër skllavërisë, mirëpo atë ia siguruan abolicionistët.
(Autori John Blake. Marrë nga BBC-ja)
************************
http://floripress.blogspot.com/2011/04/babai-i-kombit-amerikangeorge_14.html
Nëna e presidentit historik amerikan ishte shqiptare me prejardhje nga rrethi i Pejë(Familja Balaj nga Isniqi i Deçanit). Vetë presidenti Washington thuhet ta ketë lënë një letër-amanet për mbrojtjen e shqiptarëve nga Amerika në çdo kohë dhe në çdo mënyrë.
Instituti i Biokimisë dhe i Gjenetikës, me seli në Schafhausen të Zvicrës, ka publikuar rezultatet e hulumtimit më të ri gjenetik të liderëve botërorë, sipas të cilave del se presidenti historik i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, George Washington, ka qenë me prejardhje shqiptare.Instituti, që në kuadër të hulumtimit të gjerë ka analizuar mostrat gjenetike të ish-presidentit amerikan që e udhëhoqi vendin në luftën çlirimtare kundër Mbretërisë Britanike, konkludon se Washingtoni ishte 50 për qind shqiptar, që nënkupton se njëri prind i tij ishte 100 për qind shqiptar.
Derisa Instituti nga Bazeli nuk hyn në detaje në lidhje me këtë zbulim epokal, ekspertë të fushave të tjera janë ngutur që të konfirmonin këtë pohim, duke u thirrur edhe në dëshmi e tjera, gjeneologjike e linguistike.George Washington ka qenë lideri kryesor politik e ushtarak i SHBA-së në vitet 1775-1799 i cili e udhëhoqi vendin drejt fitores në luftën çlirimtare kundër Britanisë së Madhe, ishte në krye të vendit në kohën e shkrimit të Kushtetutës, dhe zhvilloi praktikat presidenciale të qeverisjes që edhe sot janë gurë themelet e punës në Shtëpinë e Bardhë.
Në SHBA ai konsiderohet si “Babai i Kombit”.
E ëma shqiptare
Sipas linguistit Albert Myko, nga Instituti i Linguistikës pranë Universitetit Berkley të Californisë, SHBA, ekzistojnë dëshmi të tjera që tregojnë se e ëma e George Washingtonit ishte shqiptare.
“George Washingtoni ishte i biri i Augustin Washingtonit dhe Mary Ball Washingtonit. Mary në fakt ishte Marije Bala, prindërit e së cilës ishin nga rrethi i Pejës, në Kosovën e sotme. Marija ka lindur në Lively të Virgjinisë, në SHBA, në vitin 1708, por prindërit e saj kanë ardhur aty më 1706, pas një udhëtimi të gjatë me anije që nisi nga Raguza, Dubrovniku i sotëm, dhe i çoi ata përmes Britanisë deri në Tokën e Premtuar, Amerikën. Historia e udhëtimit të gjyshërve të Washingtonit nga Kosova në Amerikë është e përshkruar në librin biografik ‘Mary Ball Washington’ të autores Virginia Carmichael, i botuar më 1850. Aty, madje, thuhet se Balajt kishin ardhur nga një fshat i quajtur Sinic, që mund të jetë ngatërrim i emrit të fshatit Isniq, në Komunën e Deçanit:, thotë Myko, i cili tregon se kjo histori deri vonë është mbajtur e fshehur në sirtarët e Shtëpisë së Bardhë, dhe se përmendja e prejardhjes shqiptare të Washingtonit është hequr nga lista e temave të ndaluara nga Këshilli Kombëtar i Sigurisë i SHBA-së vetëm para pak kohe.
Në lidhje me këtë, zyrtarë nga Shtëpia e Bardhë kanë pranuar të thonë vetëm se “nuk ishte e rastit që zëvendëspresidenti Biden e ka përmendur presidentin Washington në relacion me kryeministrin e Kosovës”.
Amaneti i Washingtonit
Sidoqoftë, zbulimi i fundit, mbase hedh dritë edhe në disa aspekte të tjera të përfshirjes amerikane në Kosovë dhe të mbështetjes për shqiptarë në përgjithësi.
Autori i mirënjohur amerikan, Carl Woodward, që ka shkruar dhjetëra libra dokumentarë për presidentët amerikanë dhe historitë nga Shtëpia e Bardhë, thotë se gjatë hulumtimit të arkivave për librin e tij rreth presidencës Clinton, botuar më 2004 me titullin “Shtëpia Clinton”, ka gjetur një letër-proklamatë të vetë George Washingtonit, në lidhje me shqiptarët.
“Më kujtohet, kur e mora letrën për t’ia treguar Bill Clintonit në njërën nga intervistat e shumta për libër, dhe i thash, ‘shih, Bill, çka kam zbuluar nga arkivat e Washingtonit’, ai, me të parë letrën, më tha: ‘E kam parë Carl, e kam parë. Mos ta kisha parë, një Zot e di nëse do të kishim intervenuar në Kosovë”, tregon Woodward, i njohur si gazetar, reporter e autor që ka fituar deri tani katër çmime “Pulitzer”.Ai thotë të mos e ketë përfshirë letrën e Washingtonit në librin për Clintonin, sepse tani përgatit librin e posaçëm për Washingtonin dhe prejardhjen e tij shqiptare.
Woodward thotë se mendohet nëse do ta titullojë librin “George Washington: Shqiptari i parë në Shtëpinë e Bardhë”, apo ndoshta “Shqiptari nga Kosova që krijoi shtetin e Amerikës”.
“Në një farë mënyre, angazhimi i SHBA-së në favor të shqiptarëve është një borxh që Amerika tani ia kthen popullit që lindi themeluesin e vetë Amerikës. Shihni, nga hulumtimet e mia del qartë se edhe presidenti Woodrow Wilson e kishte lexuar këtë letër në kohën kur duhej vendosur për krijimin e shtetit të pavarur të Shqipërisë”, thotë Woodward, dhe shton se njëlloj, presidenti Nixon ishte njeriu kyç që ka kontribuuar në arritjen e autonomisë së Kosovës, me Kushtetutën e vitit 1974.
“Nixon dhe Tito kishin një takim, diku në vitin 1970, në të cilin presidenti amerikan zotoi një ndihmë të pakthyeshme prej 5 miliardë dollarësh për Jugosllavinë, nga 500 milionë në vit deri më 1980, në shkëmbim për dhënien e autonomisë së plotë për Kosovën. Titoja u dakordua, dhe gjithçka nisi aty – krijimi i Universitetit të Prishtinës, amendamentet kushtetuese të vitit 1971, Kushtetuta e vitit 1974, e kështu me radhë”, tregon Woodward.
“Madje, një vazhdim i ndihmës ka qenë i paraparë në një diskutim mes Titos dhe presidentit tjetër amerikan, Jimmy Carter, për vitet 1980-1990, për marrjen e të cilit Titoja ishte i pajtimit që Kosovës t’i jepte statusin e republikës. Por, Titoja vdiq, serbët lëvizën kundër autonomisë, amerikanët ndërprenë ndihmën… të tjerat i dini”, tha ai.
Si nje fermer Xhorxh Washington* ne kopshtin
e tij rriste dhe kultivonte marijuana.
Vite me vone pas vdekjes se tij,marijuana ne
kopshtin e ti u be si nje burim i krimit ne Washington,
ku beheshin shkembime te mallit midis gangstereve Amerikan.
Ne vitin 1790 bimet u rriten kryesisht per vleften e tyre kryesore,
d.m.th shitja e tyre,sillte perfitime te medha.
Sidoqoftë, Woodward beson se të gjithë presidentët amerikanë e kanë lexuar letrën e Washingtonit dhe kanë qenë të obliguar nga ajo që t’u ndihmojnë shqiptarëve, në mënyra të ndryshme dhe në faza të ndryshme të historisë.Autori amerikan nuk dëshiron ta zbulojë përmbajtjen e letrës, duke thënë se “duhet të prisni daljen e librit tim”, por thotë se ato që i ka lënë të shkruara Washingtoni do të qartësojnë shumëçka në lidhje me raportet e SHBA-së me shqiptarët.
Në lidhje me zbulimin epokal të prejardhjes shqiptare të George Washingtonit, si dhe pohimeve të tjera të padëgjuara deri më tani, Ambasada amerikane në Prishtinë nuk ka dashur të jepte asnjë koment.
Castro anglez, Lenini çeçen, De Gaulli arab
Hulumtimi i Institutit të Gjenetikës nga Schafhauseni i Zvicrës ka nxjerrë edhe disa rezultate tejet interesante për prejardhjen gjenetike të disa prej liderëve historikë botërorë.Sipas hulumtimit, Fidel Castro ka prejardhje angleze, Vladimir Lenini kishte qenë çeçen, ndërsa presidenti francez Charles de Gaulle që u tërhoq nga Algjeria kishte qenë, në fakt, me prejardhje arabe
George Washington (sqt. Xhorxh Uashington) lindi më 11 shkurt (sipas kalendarit Julian) e 22 shkurt (sipas kalendarit Gregorian) 1732 te Gutshof Wakefield (e quajtur edhe „Pope's Plantation“) e Westmoreland County në Virginia; vdiq më 14 dhjetor 1799 në Gut Mount Vernon i tij në Virginia, ishte politikan i ShBA dhe i pari President i ShBA prej 1789 deri 1797. Ai nuk i takonte asnjë parti.
Ai luajti një rolë të rënëdsishme te beteja për pamvarësien të ShBA dhe vlen kështu si një nga personaltitetët më të rëndshishme në historinë të shtetit.
Jeta
Arsimi dhe rinia
Nga George Washington hartë e krijuar të një sheshi në Ohio River, Ohio, 1754Nga prejardhja Washingtoni ishte pjesë e ekonomikës dhe elitës kulturore te pronarëve të plantacioneve që kanë mbajtur skellvër në shtetin Virginia. Prindërit e tij Augustine Washington (1693 deri 1743) dhe Mary Ball (1708 deri 1789) ishin te dy me prejardhje angleze. Në moshen njëmbëdhjetë vjeçare George humbi atin e tij dhe u rrit me gjysmë-vellain e tij Lawrence.
Deri në moshën pesëmbëdhjetë vjeçare Washingtoni vizitoi shkollën në Williamsburg, ku ai pati një shkollim të thjeshtë dhe ku ishte shumë aktiv në matematikë. Pas 1749 ishte ai së pari si gjeometër aktiv në luginën të Shenandoah.
Nga George Washington hartë e krijuar të një sheshi në Ohio River, Ohio, 1754
*
Në një kohë George Washington kishte rreth 300 rob të tij që i shërbenin.
Xhorxh Uashington nuk ishte presidenti i parë Amerikan. I pari ishte Xhon Henson pas tij Elias Boudinot, Tomas Miflin, Richard Henry Lee, Nathan Groham, Artur St. Clair dhe Cyrus Griffin. George Washington ishte i pari i zgjedhur nga populli. Të tjerët ishin zgjedhur direkt nga Kongresi Kontinental.
Presidenti Abraham Lincoln ishte totalisht në favor të robërve! Partia e tij ishte kundër robërimit, dhe për atë ai edhe ndërmori masa duke e zhdukur pozitën klasore.
David Rich Atchinson, (President i Senatit) ishte president Amerikan i cili erdhi pas James Polk e para Zachary Taylor, para mbrëmjes së 4 Mars 1849 dhe mbrëmjes së 5 Marsit, 1849. Kjo ndodhi sepse Taylor ishte fetar dhe nuk dëshironte të fillonte punën e presidentit të Dielën dëshironte të priste deri të hënën dhe si rrjedhojë president u zgjodh David Atchinson.
Presidenti Grover Cleveland kurrë nuk luftoi në Luftën Civile, edhe pse mund të shkonte. Por duke qenë se ishte i pasur, ai thjeshtë pagoi dikë që të luftojë në vend të tij. Kjo ishte legale në atë kohë.
Presidenti Lincoln kishte një teknikë të mirë të organizimit. Ai gjithmonë në tavolinën e tij mbante një zarf ku shkruante " Nëse nuk mund ta gjeni askund tjetër, shikoni këtu"
Deri në moshën 51 vjeqare, Abraham Lincoln nuk kishte mjekërr.
Presidenti Nixon ka qenë i njohur tek kolegët e tij student edhe si "Prapanica e Hekurt"
Disa dit para se të qëllohej për vdekje, Abraham Lincoln i kishte thënë një shokut të tij, Ward Hill Lamon, për një ëndërr të keqe që e kishte parë. Z. Lamon e kishte shënuar këtë në letër dhe ekziston ende. Në ëndrrën e tij, Lincoln e kishte parë vetën duke shëtitur rreth Shtëpisë së Bardhë dhe kishte dëgjuar njerëz duke qarë. Duke shikuar se çfarë kishte ndodhur, ai u gjend para një njeriu të vdekur në Dhomën Lindore. E kishte pyetur sigurimin se kush kishte vdekur dhe ai i ishte përgjigjur Presidenti!.
Disa orë para se të vritej ai i kishte thënë një shokut tjetëtr, William H. Crook, "Unë e di që ka njerëz që dëshirojnë të më vrasin... Dhe nuk kam asnjë pikë dyshimi se ata do të më vrasin... Pra le të bëhet çfarë të bëhet, është e pamundur që unë t'i paranandaloj ata."
Disa orë para se të qëllohej për vdekje John F. Kennedy, i kishte thënë një miku të tij, Ken O'Donell, "Nëse dikush dëshiron të më qëllojë më snajper nga dritarja, askush nuk mund ta ndalë, pra pse të brengosem unë?!" Kur vdiq Lincolni, presidenti Andreë e mori vendin e tij. Kur vdiq Kennedi, Presidenti Lyndon Johnson e morri vendin e tij,
Presidenti i ditëve të sotme të SHBA-ve është i rrethuar nga Shërbime sekrete të agjentëve, reporterëve dhe fotografëve kudo që të shkon ai. Në Shtëpinë e Bardhë ka ekipe të shumta sigurimi e të tjerë. Në kohën e Abraham Lincolnit, ishte ndryshe. Nuk kishte të punësuar agjentë sekret, çdo gazetar, i papunë, njeri me probleme mund të shkonte në shtëpinë e bardhë dhe të bisedonte me presidentin. Abraham Lincoln ka pasur disa bagëti dhija, të cilat kanë kullotur në oborrin e shtëpisë së bardhë dhe herë pas here edhe janë futur mbrenda.
Përgatiti Flori Bruqi
No comments:
Post a Comment