Në pasqyrën tënde të akullt...

Poezitë e Mirela Sulës kanë një vlerë vlerë të posaçme se ata nuk shkojnë me kohën por e bëjnë kohën, them nuk shkojnë me kohën se autorja përdor stil tejet estetik dhe nuk ngatërrohet në pornografi si një numër i konsiderueshëm poetësh që bien në kurthë të fjalës së lehtë "tablloide". Ajo shkruan për dashuri si përjetim fizik e shpirtëror pa u kapur nëpër « seanca » të përshkruara lehtazi vetëm për hirë të një lirie të fjalës. Ajo komponon figurat stilistike ndër të cilat dallohen metafora dhe antiteza që janë pjesa më ndërlikuar e letërsisë por poetesha Sula gjindet mrekullueshëm me ta e sa për pasqyrim, e zgjodha këtë antitezë të mrekullueshme:

"..., ndërsa endem rrugëve
mbushur plot njerëz e vetmi."


Jetëshkrim

Mirela Sula lindi në Shkodër më vitin 1975 ku edhe ka mbaruar studimet e larta për Gjuhe-Letërsi. Më pas është specializuar për Marrëdhënie me Publikun dhe ka punuar një kohë të gjatë si gazetare në median e shkruar.

Në vitin 2005 mbaron Studimet Master për Këshillim dhe Psikologji në Universitetin anglez të Sheffield (në Selanik, Greqi). Ka lektuar lëndën e Psikologjisë së Përgjithshme në Universitetin e Tiranës si dhe universitete të tjera private.

Mban Titullin Consultant Basic në Psikoterapi Pozitive dhe njëkohesisht ndjek studimet Master për Psikoterapi Pozitive.

Nga Viti 2006-2007 ka punuar për Suplementin “Psikologjia +” pranë gazetës “Panorama”, më pas ka ideuar dhe punuar për suplementin “Unë Gruaja” po në të njëjtën gazetë.

Në Maj të vitit 2007 krijon revistën “Psikologji” si botim i Panorama Group. Ka punuar si kryeredaktore e revistës Psikologji deri në Janar të vitit 2010.

Është autore e disa librave me poezi dhe prozë si dhe fituese e disa çmimeve kombëtare dhe ndërkombëtare. Poezitë e saj janë përkthyer në disa gjuhë të botës. Libri i saj më i fundit është botuar nga shtëpia botuese Toena “Kur jetës i bie rruga nga ti” (2009).

Ka qenë drejtuese e Rrjetit të Grave: Barazi në Vendimmarrje.

Aktualisht drejton Qendrën Shqiptare për Psikoterapi Pozitive si dhe Revistën “Psikostil”.



Vepra :

- Leje për të jetuar - Poezi (1995)
- Të jetosh për gjysmë - Meditime (1997)
- Elvana - Poemë në dy kohë (1998)
- Ani Piterpani - Poemë për fëmijë (2000)

Etj.

***

SHPËRFYTYRIM

Në pasqyrën tënde të akullt,
shoh shpërfytyrimin e gruas që vuan thellë meje,
s’jam unë…
Vështrime të huaja më shpojnë,
ma ngacmojnë hijen e lëvizshme
që më ecën mbi fytyrë…
Asnjë tundim,
tjetër s’ndjej,
veç një prani të ftohtë burri
që vjen dhe ikën
për të lënë mungesë,
je ti…
Unë pres
etapën e kthimit tënd
sërish…

Mosqënia jote është e rëndë.
Më e rëndë se jeta,
harresa që le.
S’e mbakam dot peshën e boshësisë tënde!

Asnjë forcë
nuk e shtyn më trupin-objekt të qenies time,
s’ka mbetur më shtysë
as gjurmë keqardhjeje.

Ndoshta s’ka patur ndonjëherë,
veç përpjekje imagjinare
…dhe përmbajtje asgjëje.

…vijoj të shihem në të njëjtën pasqyrë.

BASHKËFAJËSI

Jam lidhur në dhimbje,
tërheqje e rrezikshme kënaqësie
më ndjell dhe frikëson prej
trysnisë tënde.
Ende s’e dimë çfarë jemi…
në këtë botë marrëzie
i njohim pak mëkatet e njëri-tjetrit.

Më shumë tension këmbejmë se sa prehje.

Ngremë pengesa për të qenë të mirë
dhe prapë guxojmë,
i kapërcejmë kufinjtë e vetes
pa dashur të ndryshojmë,
pa kërkuar asgjë…
Japim sa mundim,
me nevojën për të marrë,
me dëshirën për të thyer rregulla,
veten e lëshojmë
në lajthitje ndienjash.
Dobësia na shtyn të gabojmë,
tundimi,
të jemi bashkëfajtorë.