“Libri ‘Lidershipi shqiptar përmes historisë së ushtrisë’ i bashkautorëve Agustin Gjinaj dhe Fejzi Lila është një ndër kontributet unike dhe mjaft të rëndësishme për shkencat tona në tërësi dhe për ato të sigurisë në mënyrë të veçantë. Autorët ndriçojnë vendin e rolin e udhëheqësve ushtarakë, si një prej detashmenteve të lidershipit kombëtar shqiptar, me ndikim shumë të madh në procesin e stabilitetit të vendit dhe të institucioneve të tij. Libri është një ndër kontributet unike dhe mjaft të rëndësishme për shkencat tona në tërësi dhe për ato të sigurisë në mënyrë të veçantë”, shkruan Lisen Bashkurti. Autorët, Gjinaj, publicist dhe studiues, i cili më herët ka shërbyer në Forcat Ajrore dhe Lila, i cili ka mbaruar Akademinë e Forcave Tokësore “Skënderbej”, janë ndalur në disa ngjarje kyçe duke analizuar kontributin dhe mangësitë e Forcave të Armatosura. Autorët ndalen edhe në ngjarje që vazhdojnë të kenë jehonë ende për përmasat që morën, siç janë ngjarjet e vitit 1997 apo edhe ngjarja e fundit e Gërdecit. “Me ngjarjet e ndodhura në vitin 1997, Shqipëria u bë një rast i studimit të menaxhimit të krizave në fundshekullin e 20, si me zhvillimet në vend, ngjarjet që u paraprinë, ashtu edhe për veprimet e ndërmarra në lidhje me menaxhimin e krizës. Shqipëria tregoi se, institucionet demokratike që kishte krijuar nuk ishin zhvilluar”, shkruajnë autorët. Ndërsa për sa i përket çështjes së Gërdecit, në libër thuhet se “Gjeneralë të ‘fabrikuar’ në mënyrë të tillë, me servilizmin e pritshëm, me paaftësinë në vendimmarrje dhe pakënaqësinë e vartësve për drejtuesin pa merita, japin efekte negative në problemet e sigurisë kombëtare. Pasojat e një drejtimi të tillë kanë qenë pjesë e realiteteve të hidhura. Gërdeci ishte një ngjarje ku Forcat e Armatosura u bënë pjesë e një tragjedie ku ishin ndërthurur interesa korruptive, paaftësi drejtuese e menaxhuese e dikasterit të mbrojtjes, thyerje apo shkëputje të zinxhirit të komandimit”.
