THAÇI E KA FITUAR BETEJËN E PARË NDAJ MARTIT

Nuk u desh shumë kohë dhe Dik Marti ia “hoqi petët lakrorit”, në lidhje me shpifjet e tij. Ai deklaroi se padia e zotit Thaçi ndaj tij nuk shkakton asnjë produkt, pasi ai mbrohet nga imuniteti. Thënë shqip ose shkoqur, ai pranon se nuk është i zoti të mbrohet para drejtësisë dhe kërkon ndihmën e imunitetit, duke u fshehur i strukur pas tij, çka tregon se ai ka frikë, pasi e di shumë mirë se ka shpifur ndaj UÇK-së dhe zotit Thaçi. Në të kundërt, ai do të deklaronte se faktet e tij janë reale dhe jo të sajuara, e si rezultat, nuk do të kishte frikë nga drejtësia në asnjë rrethanë. Kështu mund të thuhet me plot gojën se këtë betejë, po ta quajmë kështu, e ka fituar që tani zoti Hashim Thaçi, i cili nuk u është shmangur akuzave, por ka treguar gatishmëri të ballafaqohet me to, megjithëse siç del e qartë, ato janë rrëzuar tri herë deri tani nga institucionet e drejtësisë ndërkombëtare.

Sigurisht lufta për të vërtetën dhe refleksionet mbi politikën, punën e institucioneve etj., në mbarë trojet shqiptare, si për këtë raport, ashtu edhe për qëndrime të tjera si këto, që kanë ngjarë ose mund të ngjasin, nuk ka mbaruar.

Përkundrazi do të duhet shumë punë për të përballuar një strategji të qartë antishqiptare, që së pari synon të zhvleftësojë çlirimtarët dhe udhëheqësit e Kosovës, e prej këtej vetë shtetin e ri të Kosovës. Mendoj se duhet thënë më qartë se përpjekjet e Dik Martit dhe të tjerëve si ai, për t’i “institucionalizuar” këto akuza në organizma politike ndërkombëtare synojnë për t’iu imponuar organeve të drejtësisë, në mënyrë që këto të fundit të vërtetojnë akuzat e tij (?!). Gjithë këto veprime kanë pamjen e një komploti kundër pavarësisë së Kosovës dhe në analizë të fundit nuk kanë të bëjnë thjesht me akuza ndaj individësh, të cilët po të mos ishin në udhëheqje të këtij shteti të ri, nuk do të rëndoheshin me to.

Nuk është e vështirë të kuptohet se gjithë kjo përfaqëson pjesë të strategjisë së Serbisë dhe qarqeve antishqiptare që mbështesin atë, për të vepruar sidomos pas vendimit të Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës në favor të Kosovës. Kjo ka shumë synime, por siç duket, i pari lidhet me shtyrjen e njohjeve të reja nga shtete të ndryshme. Duhet pranuar se në këtë drejtim, Serbia nuk është se nuk ka arritur gjë. Edhe pse jemi disa muaj pas vendimit të Gjykatës Ndërkombëtare, numri i njohjeve nuk është shtuar siç pritej. Le të supozojmë për një moment sikur ky vendim i Gjykatës së Hagës të mos ishte në favor të Kosovës, çfarë do të kishte ndodhur. Natyrisht pavarësia e Kosovës nuk ka kthim prapa. Por askush nuk mund të kundërshtojë që proceset do të ishin vështirësuar shumë. Ashtu sikur Serbia do të kishte marrë një revansh të hapur.

Pas vendimit historik të Gjykatës së Hagës për drejtësinë e shpalljes së pavarësisë së Kosovës nuk kanë ndodhur rastësisht disa momente që është e nevojshme të nënvizohen dhe të analizohen:

- Miratimi nga OKB me konsensus, i rezolutës së paraqitur nga Serbia.
- Vendimi i Gjykatës Kushtetuese të Kosovës për papajtueshmërinë e Funksioneve të Presidentit Sejdiu
- Kriza institucionale nga vendimi i mësipërm i Gjykatës Kushtetuese.
- Arrestimi i zotit Ramush Haradinaj, madje në prag të marrjes së vendimit të Gjykatës së Hagës.
- Dhe tash së fundi, sapo zhvillohen zgjedhjet në Kosovë, publikohen të ashtuquajturat akuza të D. Marti etj.

Pa u marrë me vendimin e Gjykatës Kushtetuese të Kosovës, të cilën institucionet me të drejtë e respektuan, unë mund të them se kam rezervat e mia për këtë vendim, ashtu sikurse edhe për një vendim tjetër të kësaj gjykate në lidhje me emërtimin e Komunës së Prizrenit. Natyrisht ky opinion nuk ka rëndësi institucionale, por mendimi dhe gjykimi është i lirë edhe për vendimet e Gjykatave Kushtetuese. Në parim, mua më shqetëson fakti, se në rastet kur gabon Gjykata Kushtetuese, kush e ndreq gabimin. Dhe nuk mund të thotë askush se edhe gjykatat, qofshin këto edhe Kushtetuese nuk mund të gabojnë, pasi fjala e tyre sigurisht nuk është fjala e Perëndisë. Por ajo që më tërheq vëmendjen në rastin konkret është fakti se përse edhe vendimi i Gjykatës Kushtetuese të Kosovës është renditur të paktën në kohë, në akordancë me këto ngjarje që kanë sjellë problematika jo të vogla për Kosovën dhe nuk i ngjan vendimit të Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës, as për nga qartësia dhe as për nga drejtësia.

Mendoj se analiza më të hollësishme do të kërkojë fakti se pas vendimit të Gjykatës së Hagës, Serbia ndërmori iniciativën për të miratuar në OKB një rezolutë, historiku i hartimit dhe miratimit të së cilës është i panevojshëm të përsëritet në këtë shkrim. Por thelbi duhet thënë: Në OKB u miratua rezoluta me konsensus që të fillojnë bisedimet midis Serbisë dhe Kosovës. Shumëkush këtë e mori si një humbje të Serbisë, por në fakt duket që Serbia e formuloi dhe e përdori atë për ngadalësimin e njohjeve të reja të Kosovës. Në fund të fundit, Serbia u thotë shteteve që duan ta njohin Kosovën, se duhet të presin bisedimet.

Sidomos për shtetet që e kanë pasur me mëdyshje njohjen e Kosovës, një gjë e tillë nuk është e parëndësishme. Shtoji kësaj edhe përpjekjet që Serbia bën në të gjitha frontet, duke filluar që nga fronti diplomatik e deri tek ai i tipit “Dik Marti” besoj se është e qartë për të gjithë udhëheqësit kosovarë se, kuzhina që ka prodhuar këto shpifje do të prodhojë të tjera për këdo që do të dalë në krye të Kosovës. Politikisht edhe ata që e dinë veten komod, pasi nuk kanë marrë pjesë në formacione luftarake, duhet të kuptojnë se pjata që do të gatuhet do të jetë e njëjtë, me erë të keqe dhe helm, pavarësisht se mund të ndryshojë gjella. Kështu që janë për t’u vlerësuar të gjithë ata politikanë, veçanërisht në Kosovë, që janë distancuar nga këto akuza dhe nuk i kanë përdorur ato politikisht. E kundërta do të ishte fatale për të gjithë. Kështu që është koha që edhe pas përfundimit të këtyre zgjedhjeve, pavarësisht nga problematika, në Kosovë të realizohet një konsensus sa më i gjerë, sepse është e qartë që shqiptarët e Kosovës akoma nuk kanë përfunduar punë “me të tjerët”, që të mendojnë të merren “thekshëm” me njëri-tjetrin, qoftë edhe politikisht. Mendoj se në Kosovë akoma nuk ka hapësira të mëdha për shumë “lojëra politike” të brendshme. Mbi të gjitha është uniteti për realizimin e njohjeve të reja dhe forcimin e shtetit të ri të Kosovës. Deklarata e Kryeministrit Hashim Thaçi se, nuk kemi vija të kuqe, duhet vlerësuar dhe për mendimin tim një aleancë e gjerë midis partive politike, i bën vetëm mirë Kosovës edhe në situatat e krijuara.