Nga Fritz RADOVANI:
Sa i dashtun ishte Stalini! Lexoni librin e Enver
Hoxhës “Me Stalinin”, e ka pasë shkrue në vitin 1979. Shihni sa e ka dashtë ai
Enverin...Lexoni atë liber e keni me vrejtë se në çfarë llomit e pisllekut asht
kenë zhytë Shqipnia bashkë me Popullin Shqiptar!
Nga viti
1957 – 58 Hrushovi dha urdhën me e nxjerrë Stalinin nga Mauzoleu dhe me e çue
në murin e Kremlinit pranë carit Ivani i Mnershem, por kur të dilte nga ajo
godinë në Sheshin e Kuq, të nxirrej “me kambë përpara” për mos me u kthye
kurrma në zemrat e popullit rus, dhe ashtu u ba! Doli kufoma e balsamosun dhe
hini i tij u vendos aty ku tha Hrushovi. Nuk besoj se ky veprim nuk përputhej
me dëshiren e të gjithë atyne Popujve që për 30 vjet u patën masakrue nga ai
kriminel i pashoq në Rusinë bolshevike.
Me 25
maji 1959 Hrushovi erdhi në Shqipni, dhe porsa vuni kambën në Rinas, ku pritej
në mënyren ma madhshtore nga udhëheqësit komunistë shqiptarë, porsa u afrue tek
mikrofoni fjalën e parë tha: “Këtu flitet edhe me kapelë në kokë, se ju jeni
‘narodnij musliman!”...Aty plasi gazi dhe të qeshunat mes udhëheqësve “tanë”...
Shqiptarët në gjithë vendin e ndigjuen me veshtë e tyne “humorin” gjysë të
vërtetë të Hrushovit.
Miqsia
nuk zgjati shumë... Në kujtimet e tija Hrushovi shkruen: “Shumë shumë të
varfër dukeshin fshatarët. Varfënia dhe primitivizmi mbretnonin atje
kudo...Liderët shqiptarë, me metodat e tyne të vrasjeve të fshehta e të hapuna,
formuen një parti, që mbahet grusht rreth tyne vetem nga frika. Populli asht i
detyruem t’i durojë. Nuk ka ç’ban! Pikërisht kështu ka qenë tek ne në kohën e
Stalinit. Ai zhdukte të gjithë kuadrot e herëshme e populli thërriste: “Rroftë
Stalini!” Stalini ishte “ miku dhe babai” i të gjithë popullit... Ne donim të
ngrinim ekonominë shqiptare në nivelet bashkëkohore, ta banim Shqipninë një
perlë, e cila do të terhiqte drejtë komunizmit vendet muslimane, dhe sidomos
ata të Lindjes së Afërt e të Afrikës...” (N.S. Hrushov “Kujtimet”, 1998).
Me 23 gusht 1990 Nexhmije Hoxha, vejusha e helmët,
tha: “Peres De Kuelar duhet që Shqipërinë t’ a pranojë kështu siç është. T’ i
japim idenë pa marrë angazhime.”
Ramiz Alia, pasuesi terrorist i fronit komunist, deklaron: “Ne nuk jemi as
Lindje, as Perëndim!”... Manush Myftiu thonte: “Feja e Shqiptarit asht
shqiptaria...!” pra, merrni vesht se mbas komunizmit terrorist të 1967,
Shqiptarët edhe pse u shpallën me Kushtetutë “pa Fe”, janë fetarë dhe besojnë
si ka pasë thanë kirasnjani i Shkodres në 1960 “kurrgja”, tue u mundue me
shtrembnue thanjen e Pashk Vasës për interesat e tyne anadollake...
Me 2 dhetor 1992 Shqipnia hyn në “Konferencen
Islamike”, me propozimin dhe kërkesen e turkoshakut Ramiz Alia. As kryeministri
Sali Berisha nuk ia “prishi fare qejfin shokëve të vjetër...” Nuk quhet ma
“Shqipnia Socialiste” dhe as “Shqipnia Europjane”, po me dëshiren dhe vullnetin
e “besimtarëve në kurrgja”, sillet nga vendet e Lindjes së Afërt dhe Arabe,
tue ua hapë dyert për “Europë” ma shumë “miqve” se vetes...tue u rikthye edhe
50 vjet tjera mbrapa tek thanja e Hrushovit: “Narodnij musliman”...
Rinia muslimane anadollake, që beson në “kurrgja”,
ashtu si në disa qytete të vjetra të Shqipnisë, ka krijue lidhje edhe me
Forumin musliman të Prishtinës, dhe kohët e “reja” po pasqyrojnë “idealet e
vjetra” të Sulltan Mehmetit: “Ngopuni sa të mundeni me gjak të krishtenëve, se
kështu na mëson Kurani ynë!” (M.Barleti, “Rrethimi i Shkodres” fq.63). Thirrja
e tyne asht: “Nënë Tereza e ka vendin në zjarr të xhehenemit!”...
Hrushovi shkruen para 50 vjetëve se: “Liderët
e shqiptarëve nisen nga idea se populli asht turmë...Ata mendojnë se Kina asht qendra e botës.
Shqipnia asht vend i vogël, po populli jeton në një pozitë të tillë gjeografike
ku ndërthurën kundërshtitë e Europës dhe anmiqtë i ka të shumtë... Kufini nuk
ishte ai që donin...”
Si duket kjo ide e liderëve tanë vazhdon edhe sot,
përderisa janë drejtue nga vendet e atyne krahinave prej nga kanë edhe
prejardhjen e vet. Fatkeqsia qendron tek ajo “rini” që ka humbë drejtimin,
kulturen dhe arësyen, tue e tregue këte me veprat e veta.
Lexoni me kujdes: “Shqipnia asht vend i
vogël, po populli jeton në një pozitë të tillë gjeografike ku ndërthuren
kundërshtitë e Europës dhe anmiqtë i ka të shumtë...”
Nuk e kam shpikë unë këte thanje. Asht e
Hrushovit...e veni veshin mirë!
Po a kujtoni se asht përmbysë bota dhe Europa ka
qorrue e nuk ju sheh me sy, nuk ju ndigjon me veshë, nuk ju prekë me dorë dhe
asht marrosë e hutue!?”
Popujve që kerkojnë me ua rrëzue idhujt, me i fshi
Historinë e Lavdishme dhe me e zëvendsue me “kurrgja”, pra as Lindje, as
Perëndim, aty ku me të vertetë “Populli asht kthye në turmë” dhe asht e
kuptueshme se “turma asht kurrgja”, duhet mendue mirë se: “Ai popull që pranon
një gja të tillë, Ai nuk asht Popull, po asht vetem “kurrgja”!
Në këto gjurma po ecin mbasardhësit e osmanllijve,
turkoshakëve e anadollakëve!
Shqiptarë, hapni sytë sa nuk asht vue
etiketa mbi hartën e Shqipnisë:
“Këtu jeton një turmë kot!”
Melbourne, 1 Gusht 2011.
