Në një ditë me diell , breshri është i zakonshëm . Në një rast kokrra e breshrit mori me vete edhe një farë ,nga një pemë . Por në tokë filloi ta tallë dhe ta verë në lojë .. Dhe shikoni se si u përgjigj fara ...
Lartë nga qielli ,
me shumë ulërimë
kokrra e breshërit,
vraponte me një frymë ..
Rrugës kur binte ,
një farë të lehtë,
takoi ..
rrugën , bënë bashkë ,
deri te rrenja e nje ftoi ..!
Krekosej , kokrra e breshërit ,
dhe shiste mend :
-E shikon sa e fortë jam ,
menjëherë bëra vend ..
....Dhe fara e lehte ,
u zverdh akoma më shumë :
- Ke dhe pak kohë të bësh një sy gjumë ..
- Ç'thua moj farë ,
si pendë e lehtë ,
shikon tek mua ,
ndonj gjë te zbehtë ??
.. Dhe u fry bresheri e
u shkund si boksier
me tule ,dhe muskuj
...me vaj të lyer ..!!
- Tani nuk duket akoma,
se kanë ngricë puhitë
Ja ..sa të dalë djelli ,
do humbesh nga sytë ..
Do ,vazhdosh nën tokë ,
i shkrirë më thellë ,
pastaj do të humbësh ,
si pluhuri në erë ..
- Hahaha .. Ç'na the moj
e lehtë si pendë ,
ti, do të kalbesh
..dhe zhdukesh përherë ...
era do të çojë,
....ku di unë në ç'derë ...
- Po, i '' forti i sotem '',
do më çojë ,andej - kendej
por ,po zura vend ,
nje fëmij do ta lej ..
Do kalbem vërtetë
në dhe ,si thua ti .
Por do lë nga mbrapa ,
një stan dhe hordhi ..
.... Dhe kokra e breshërit ,
nuk mund te fliste më
se Dielli i bukur kishte dalë shëllë ...
Fara e mencur , nuk arriti t'i shtojë ;
- Kush , pa t'drejtë fryhet ,ashtu do pesojë ... !!
