Nga Jeton Kelmendi
“Të besosh domethënë të jetosh (...) Besimi është e vetmja gjë që qenësisht është e jona.” - Nena Tereze
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillimdhjetor 2007, Bruksel
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillimdhjetor 2007, Bruksel
Te dera e zemrës një dimër
fjale pret pranverën
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillimdhjetor 2007, Bruksel
NJË ANDJE M’I KUJTOI KUFIJTË
Me i hesht qetësisë
Tek hëna i bën dritë kufirit
I ramë në gjurmë vetvetes
Tue mendue për lirinë
Duke prekur si vashën
N’fillet e dashurisë
Ah sa mirë erret
Nesër
Mbrëma
I thoshim njëri tjetrit
Të nesërmen mbërrinim atje ku duhej
Me i ndie krejt dhimbjet
E gëzimit
Atëherë jam mësuar si terri i përzien
Kufijtë
E sot vetëm i thyej andjet
Larg vetes larg atdheut
Andjet e mia
Pak të pafata e pak t’thyera
Edhe pse kurrë s’heshta me to
Kurrë s’ti fala ditët as netët
Shekulli i ri i andjeve
Toka e bukës sot e bën edhe
Lirinë
E unë argati i lodhur
Larg jam
Sa larg sonte dhe vetëm
Çka ish me i thënë paslufte
Me t’marrë malli për nënën
Me thirr si je mësuar
N’fëmijëri
Nanë
Një kufi që na ndau e shkelëm
E sonte shkruaj me andje
E masë
Mijëra kilometra deri te guri
Ku m’piku fjala
Sonte fillikat vetëm dhe i bëj presion
Fjalës
Ah sa larg jemi
Unë e ti atdhe
DASHURIA BANON ME QIRA
Sa shihet
Dashuria banon me qira
Mbyllet në një pikë
Dhe i tkurr majat
E mendimit
Luan me ditët si me figurat e shahut
Kur të vijë fundi
Pa fitues
Atëherë
S’mbetet më veç një lojë
Tjetër
PASION
Është e çuditshme se si
Gjithmonë
Shkuarjet e kanë një të veten tjetër
Pastaj
E ne s’dimë ku shkojnë
Ato
Mëllenjat e gjakut ndezin
Çka thonë
Kur drita i përzien
Kufijtë
As fjalë s’bëhet për ritet
As skenar për lojë
Tek ti banon një mendim imi
Si era malin
Dëgjoj hapat e tu
Si vjen si më i madhi qejf
Hej
Kur e ke at mbërritje
At stacionin e zbritjes
Ku me të pritë një minutë imi
E koha fillon të ecën
Ndryshe
Atëherë nis jeta
MBRETESHA E NATËS
Nuk të mbërrin dora ime
Sonte
As sytë s’mbërrin as deri
Afër qytetit tënd
Mbretëreshë
Ke diçka në brendinë time
Ose më ka zënë orë e ligë
Sytë e natës po vetëtojnë
Po e zbardhin qiellin e mendimit
Deri mbi ty
As që ka mbërritje
Në mbretërinë e natës
Vakiçare
Nuk të takojnë hijet e dorëzgjatjes
Mbrëmja e sontme pa mbretëreshë
DO TË BËHEMI NESËR
Udhë bëra me vite deri sonte
E prapë s’të mbërrina me dorën time
Çdo gjë rri sikur dje
Apo edhe sot
Vetëm unë dhe ti do të bëhemi
Të nesërm
PSE MA MBAN MINUTËN TIM
Tani
Është diçka e imja e jotja
E sotit
E kush e di kah e ka rrugën
Kah e frynë fryma
Është shfaqur diku si pikë çuditëse
Herëve tjera
I kishte dalë vetes dore dhe i binte rrotull
Ardhjes e shkuarjes
Tani
Është diku tek unë diku
Tek ti
Po ku ta takojmë ndërmjet dy mureve
Të katër syve
Ka nis me marrë frymë
Zemërimi
Ardhjet po janë të vona
Pse ma mbanë minutën time
Tani
Po të pres ty edhe veten
Ku ta di unë
Kur i vinë shkuarjet minutës sime
QEJFI ËSHTË MBRETI I NJERËZIMIT
Meraku
I ka shpërfillur të gjitha
Rrugët e njerëzimit
Me magjinë e vet të zë
Pat
Shkoj pastaj tërë jetën pas
Prapë
S’të mjafton as kënga ime
Të nesërmes
Për sotën të fala i çon
Mbretëria e qejfit s’i di kufijtë
Nëse i ka diku
Drejt fundit të saj
Mundemi veç të nisemi
Qejfi është mbret imi dhe yti
Në ishullin me ngjyra
Jete
E dashurie
22.10.2007, Auderghem
FILLIMI
Paksa i llastuar
Del prej natyrës nismëtare
Pastaj i kapërcen krejt kufijtë
Dhe asnjë pikë s’e lë pa i ra
Rreth e rrotull
Anatemë
Shumë herë e mbetur banore
E ëndrrës
Qendrën e ka përtej vetes
Qoshkun tek në anën tjetër
Fillimi
Është kulla pa mure
Pa kulm
Themeli
Aty ku ia fillon ti
SHKRIM PAS MESNATE
Në letrën me pika të kuqe
Ku datat i shkruaj
Dhe vakitë
Pështyva
Fjalën e madhe Liri
Dhe sërish më doli gjumi
Ëndrrakeq
Prapë i shkrova letër
Vetmisë time të trentë
Tung nga
Unë
I yti Atdhe
Më teproi mjaftë kohë deri
Nesër
Hej sa e gjatë është nata
E letrave
Tung vetmi
Me laps e pa kurrfarë ideje
Takohem me ty
Ku zë as cik s’bën
As tash nuk po kuptohemi
Ani de
Që gjuhën e shpirtit
Mallin e Dardanisë
Po m’i merr
Në një varg timin varesh
Dhe ndjehesh artistik
Tung pra
Më ka mbetur edhe mjaft kohë
Deri nesër
