Daniel Gazuli
I vetëm
në qytetin e huaj
llamburitës nën drita shumëngjyrvshe
që s’të ngrohin.
I vetëm
në mes njerëzish
përsosmënisht gojëkyçun
si dyer të ndryshkuna muzesh.
I vetëm
në anë vitrinash
nga vjen ndriçimi i ftohtë i diamanteve.
I vetëm.
Më përqethet mishtë nga të ftohtit.
Bora
Një borë e paqtë
mbi të shkuemen do të doja
të binte
e të më mbulonte varrët
e dhimbjes
që ende më mundojnë.
Viti zero
Ndjej në vetvete
rrahjen e krahëve të një zogu.
Njerëzit ku janë?
Ku?
Ka hipë vallë kush në barkën e Noes?
Në bregun e së nesërmes
do të zbarkojë ndonjë?
