Silva Ternava
EJA ...
Eja të fal përqafimin
Të dhuroj ëndrrat
Në varkën e detit t’ëmbël
Te lundrojmë drejt pikëpjekjes
Ku s’na gjen njeri
Të harrojmë gagarisjet e kohës
Siluetë në skaj të botës...
Të strehojmë në shtrojer
Stinë aromëgjelbër
Te fluturojmë reve të bardha
E yjet mbledh n’shuplakë
Marshojmë shtigjeve flakë
Të mundim akrepat e kohës
Mes gjallimit e vdekjes!
PËRFULIME
Me vargje u përfëlita
në dallgë deti u qulla,
Maleve zhagitem
fushave përpëlitem
Penda ime ngjyrë gjaku
Përfulima pa ndalë
gjer në Krujë të Skënderbeut
në Butrintin antik
Gjirokastrës gurët ia lava
Syri kaltër pafundësi
ëndrra (s’)më fle n’Çamëri
koha kafshon dhembjen
e lumi rrjedhë prajshëm
Gjarpëron për Manastir
me plagë nën sqetull
ofshan Kala antike me sy kah Skupi-a
mbledh shkronjat
një bujtinë n’Hanin e Luginës
një copë diell prej Prishtinës
Ibri përlotet n’ Mitrovicë
Trepçës flaka i del
tymon deri n’Ulqin
mbi Kullën e Oso Kukës
në msojtoren e Pukës
përfulime në vapor
njelmësisë t’Adriatikut
Në Shkodrën e urtisë
Në qytetin e fikut
Në ullishten e magjisë
janë ijet e Etnisë…
SY MË SY
Derisa percillja ylberin
ç’ më doli një re e zezë
eh...
Shpërndau ngjyrat,
apo më trembën ca shqetësime
Sy më sy me kristalet
Ngjyrëplot shkëliqme
Me afsh mallkova rezezën
Që shprish akordin mrekullis
Më magjepsë
më bën të harroj qoftë për një çast
anagaramet e tërthorta
Perpiqem t’i shërbej shpirtësis
e vetmuar
pikturë në murë
freski ylberi gurrë...
O sa më pëlqen kjo freski ylberi
Në dritaren time t’ vetmisë
Më mbështjell trupin e njom
Fare pa pikëpyetje,
Pa pikë të çudisë
E më valvitë
Në djepin e dashurisë ...
Aucklnd -Zelanda e Re
